ព្រះគុម្ពីរព្រះសហគមន៏កាតូលិក/ម៉ាកុស
ពាក្យលំនាំ
[កែប្រែ]លោកម៉ាកុសពុំមែនជាគ្រីស្តទូតទេតែលោកធ្លាប់បានប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូរួមជាមួយគ្រីស្តទូតប៉ូល និង គ្រីស្តទូតពេត្រុស/សិលា។ លោកបានឮគ្រីស្តទូតពេត្រុស/សិលារ៉ាយរ៉ាប់អំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើនិងព្រះបន្ទូលដែលព្រះអង្គបានថ្លែងហើយលោកក៏បានតែងក័ណ្ឌគម្ពីរនេះក្រោមការណែនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់។ លោកម៉ាកុសបានរៀបរៀងគម្ពីរដំណឹងល្អនេះមុនគេគឺប្រហែលជានៅចន្លោះឆ្នាំ៦៥-៧០នៃគ្រីស្តសករាជ ប្រមាណជាសាមសិបឆ្នាំក្រោយព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត។ គោលបំណងលោកម៉ាកុស លោកម៉ាកុសបានតែងក័ណ្ឌគម្ពីរនេះសំរាប់អោយគ្រីស្តបរិស័ទដែលរស់នៅក្រៅប្រទេសអ៉ីស្រាអែលអាន។លោកមានបំណងពន្យល់ថាព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះមែស៉្សីគឺពិតជាព្រះគ្រីស្តដែលជនជាតិអ៉ីស្រាអែលទន្ទឹងរង់ចាំ មករំដោះពួកគេ។ លោកមានបំណងពន្យល់ទៀតថាព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ក្នុងក័ណ្ឌគម្ពីរនេះព្រះយេស៊ូប្រកាសថា"ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ"។ព្រះអង្គក៏ធ្វើការអស្ចារ្យផ្សេងៗដើម្បីបង្ហាញអោយគេដឹងថាព្រះរាជ្យនោះមកដល់ហើយគឺព្រះអង្គប្រោសអ្នកជំងឺអោយជាសះស្បើយដេញខ្មោចចេញពីមនុស្សនិងប្រៀនប្រដៅអ្នកស្រុក ក្នុងឋានៈជាអ្នកមានអំណាច។ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមិនសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយប្រជាជនស្គាល់ឋានៈរបស់ព្រះអង្គភ្លាមៗទេក្រែងពួកគេយល់ច្រឡំព្រះអង្គតែងមានព្រះបន្ទូលហាមប្រាមអស់អ្នកដែលស្គាល់ឋានៈរបស់ព្រះអង្គ មិនអោយប្រាប់នរណាដឹងឡើយ។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះក្នុងបំណងចង់អោយប្រជាជនយល់ថាទោះបីព្រះអង្គពិតជាព្រះគ្រីស្តនិងពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយក៏ព្រះអង្គត្រូវរងទុក្ខលំបាកហើយសោយទិវង្គតទៀតផង។ចំពោះគ្រីស្តបរិស័ទវិញត្រូវយល់ថាទោះបីព្រះអង្គបានសង្គ្រោះគេរួចហើយក៏ដោយ ក៏គេត្រូវតែរងទុក្ខលំបាករួមជាមួយព្រះអង្គដែរ។ លោកម៉ាកុសធ្វើអោយអ្នកអានក័ណ្ឌគម្ពីរនេះនឹកឆ្ងល់ក្នុងចិត្តថា៖«តើព្រះយេស៊ូមានឋានៈអ្វីបានជាព្រះអង្គធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនោះកើត?»។ពេលយើងអានក័ណ្ឌគម្ពីរនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយយើងមុខជាយល់ឃើញថា៖ «ព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តប្រៀនប្រដៅបណ្តាជន (ម៉ាថាយ ៣. ១-៦,១១-១២ ; លូកា ៣. ១-១៨)
ជំពូកទី១
[កែប្រែ]១ ដំណឹងល្អ* អំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត* ជា ១ ព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចាប់ផ្តើមដូចតទៅ:២ ក្នុងគម្ពីរព្យាការីអេសាយ មានចែងទុកមកថា៖ «យើងចាត់ទូតយើងអោយទៅមុនព្រះអង្គ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ»។ ៣ មានសំឡេងបុរសម្នាក់ ស្រែកនៅវាលរហោ ស្ថានថា: "ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចូរតំរង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ"»ក។ ៤ ពេលនោះលោកយ៉ូហានមកដល់ស្របតាមបទគម្ពីរនេះមែនហើយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*នៅវាលរហោស្ថាន។លោកប្រកាសអោយមនុស្សម្នាកែប្រែចិត្តគំនិតដោយទទួលពិធីជ្រមុជទឹកដើម្បីព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសអោយរួចពីបាប។៥ អ្នកស្រុកយូដាទាំងអស់និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមទាំងមូលនាំគ្នាចេញទៅរកលោក។គេទទួលសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួនហើយលោកក៏ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយគេក្នុងទន្លេយ័រដាន់។៦ លោកយ៉ូហានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីរោមអូដ្ឋពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើពីស្បែកហើយបរិភោគកណ្តូប និងទឹកឃ្មុំ។៧ លោកប្រកាសប្រាប់បណ្តាជនថា៖«លោកដែលមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ នឹងមកតាមក្រោយខ្ញុំ។ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់សូម្បីតែអោនស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង។៨ ខ្ញុំបានធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹករីឯលោកវិញលោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*»។ ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ព្រះអង្គឈ្នះការល្បួង (ម៉ាថាយ ៣. ១៣-១៧;៤. ១-១១ លូកា ៣. ២១-២២;៤.១-២) ៩ នៅគ្រានោះព្រះយេស៊ូយាងមកពីភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ។ព្រះអង្គបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោកយ៉ូហានក្នុងទន្លេយ័រដាន់។១០ ពេលព្រះអង្គយាងឡើងពីទឹកមកភ្លាមទ្រង់ទតឃើញផ្ទៃមេឃរហែកជាពីរខហើយព្រះវិញ្ញាណយាងចុះដូចសត្វព្រាបមកសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ។១១ មានឮព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖«ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងយើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់!»។ ១២ រំពេចនោះព្រះវិញ្ញាណក៏នាំព្រះយេស៊ូឆ្ពោះទៅវាលរហោស្ថាន។១៣ ព្រះអង្គគង់នៅវាលរហោស្ថានអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃត្រូវមារ*សាតាំងល្បួង។ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយសត្វព្រៃហើយមានពួកទេវទូត*បំរើព្រះអង្គផង។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កបួនរូប (ម៉ាថាយ ៤. ១២-២២ លូកា ៤. ១៤-១៥ ; ៥.១-១១) ១៤ ក្រោយគេចាប់លោកយ៉ូហានយកទៅឃុំឃាំងព្រះយេស៊ូយាងទៅស្រុកកាលីឡេហើយប្រកាសដំណឹងល្អ*របស់ព្រះជាម្ចាស់។១៥ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«ពេលកំណត់មកដល់ហើយរីឯព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មកជិតបង្កើយដែរ។ចូរនាំគ្នាកែប្រែចិត្តគំនិតហើយជឿដំណឹងល្អចុះ!»។ ១៦ កាលព្រះយេស៊ូយាងតាមឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេព្រះអង្គទតឃើញលោកស៉ីម៉ូននិងលោកអន់ដ្រេជាប្អូនរបស់គាត់កំពុងតែបង់សំណាញ់ព្រោះអ្នកទាំងពីរជាអ្នកនេសាទត្រី។១៧ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកអោយនេសាទមនុស្សវិញ»។១៨ អ្នកទាំងពីរក៏ទុកសំណាញ់នៅទីនោះភ្លាមរួចដើរតាមព្រះអង្គទៅ។ ១៩ កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅមុខបន្តិចព្រះអង្គទតឃើញលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានជាប្អូនកំពុងតែរៀបចំអួននៅក្នុងទូកមួយអ្នកទាំងពីរជាកូនលោកសេបេដេ។២០ ព្រះអង្គត្រាស់ហៅអ្នកទាំងពីរភ្លាមគេក៏ដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅទុកឪពុកអោយនៅក្នុងទូកជាមួយពួកកូនឈ្នួល។ ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសម្នាក់ដែលមានខ្មោចចូល (លូកា ៤. ៣១-៣៧) ២១ ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងកាផានុមជាមួយពួកសាវ័ក*។នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្នុងសាលាប្រជុំ*ហើយព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុក។២២ អ្នកដែលបានស្តាប់ព្រះអង្គងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីបែបបទដែលព្រះអង្គបង្រៀនព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រកបដោយអំណាចខុសប្លែកពីពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*។២៣ នៅពេលនោះក្នុងសាលាប្រជុំ*មានបុរសម្នាក់ដែលខ្មោចចូល ស្រែកឡើងថា៖២៤ «ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតអើយ!តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង?ព្រះអង្គមកបំផ្លាញយើង!ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយព្រះអង្គជាព្រះដ៏វិសុទ្ធដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់»។២៥ ព្រះយេស៊ូគំរាមខ្មោចនោះថា៖«ស្ងៀម!ចេញពីអ្នកនេះភ្លាម!»។២៦ ខ្មោចក៏ធ្វើអោយបុរសនោះដួលប្រកាច់ប្រកិនហើយវាចេញទៅទាំងស្រែកយ៉ាងខ្លាំងផង។២៧ មនុស្សម្នាទាំងអស់ភ័យស្រឡាំងកាំងគេនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«ម្តេចក៏អស្ចារ្យម៉្លេះ!លោកបង្រៀនតាមរបៀបថ្មីប្រកបដោយអំណាច។លោកបញ្ជាទៅខ្មោចហើយខ្មោចក៏ស្តាប់បង្គាប់លោក»។២៨ ព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីខ្ចរខ្ចាយពាសពេញតំបន់កាលីឡេទាំងមូល។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨.១៤-១៥ លូកា ៤. ៣៨-៤១) ២៩ ព្រះយេស៊ូនិងសាវ័ក*នាំគ្នាចេញពីសាលាប្រជុំ*ទៅផ្ទះលោកស៉ីម៉ូននិងលោកអន់ដ្រេលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានក៏ទៅជាមួយដែរ។៣០ ម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូនកំពុងតែគ្រុនសំរាន្តនៅលើគ្រែ។ពេលព្រះយេស៊ូយាងទៅដល់គេទូលព្រះអង្គភ្លាមថាគាត់ឈឺ។៣១ ព្រះអង្គយាងចូលទៅជិតចាប់ដៃគាត់អោយក្រោកឡើង គាត់ក៏បាត់គ្រុន ហើយបំរើភ្ញៀវ។ ៣២ លុះដល់ល្ងាចក្រោយពេលថ្ងៃលិចគេនាំអ្នកជំងឺ និង មនុស្សខ្មោចចូលទាំងអស់មករកព្រះយេស៊ូ។៣៣ អ្នកក្រុងទាំងប៉ុន្មានមកផ្តុំគ្នានៅមាត់ទ្វារក្រុង។៣៤ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សជាច្រើននាក់ដែលមានជំងឺផ្សេងៗអោយបានជាសះស្បើយហើយព្រះអង្គដេញខ្មោចជាច្រើនចេញពីមនុស្សផងព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយខ្មោចនិយាយជាដាច់ខាត ពីព្រោះពួកវាដឹងឋានៈរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីក្រុងកាផានុម (ម៉ាថាយ ៤. ២៣ លូកា ៤. ៤១-៤៤) ៣៥ ព្រឹកឡើងកាលងងឹតនៅឡើយព្រះយេស៊ូតើនឡើងទ្រង់យាងចេញពីផ្ទះទៅកន្លែងមួយស្ងាត់ហើយអធិស្ឋាន*នៅទីនោះ។៣៦លោកស៉ីម៉ូន និង អ្នកដែលនៅជាមួយគាត់នាំគ្នាតាមរកព្រះអង្គ។៣៧ លុះបានជួបហើយគេទូលថា៖«គេខំស្វែងរកលោកគ្រប់ៗគ្នា»។៣៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖«យើងត្រូវនាំគ្នាទៅភូមិឯទៀតៗដែលនៅជិតនេះខ្ញុំត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អ*នៅទីនោះដែរដ្បិតខ្ញុំចេញមកដើម្បីបំពេញការនេះឯង»។ ៣៩ ព្រះអង្គយាងទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងស្រុកកាលីឡេហើយប្រកាសដំណឹងល្អ*នៅតាមសាលាប្រជុំ*ទាំងឡាយ ព្រមទាំងដេញខ្មោចចេញពីមនុស្សផង។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់អោយជា (ម៉ាថាយ ៨. ១-៤ លូកា ៥. ១២-១៦) ៤០ មានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ចូលមករកព្រះយេស៊ូគាត់លុតជង្គង់ទូលអង្វរព្រះអង្គថា៖«ប្រសិនបើលោកមិនយល់ទាស់ទេគសូមប្រោសខ្ញុំប្របាទអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ផង»។៤១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរគាត់ឃពន់ពេកណាស់ព្រះអង្គក៏លូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំយល់ព្រមហើយចូរអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ!»។៤២ មនុស្សឃ្លង់ក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធភ្លាម។៤៣ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូដេញគាត់អោយចេញទៅភ្លាមទាំងមានព្រះបន្ទូលយ៉ាងតឹងរ៊ឹងថា៖៤៤«ចូរប្រយ័ត្នអោយមែនទែនកុំនិយាយហេតុការណ៍នេះប្រាប់អោយនរណាដឹងឡើយ!ផ្ទុយទៅវិញត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ*រួចថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេ*បានបង្គាប់ទុកដើម្បីជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ថាអ្នកបានជាស្អាតបរិសុទ្ធមែន»។៤៥ ប៉ុន្តែបុរសនោះចេញទៅប្រកាសនិងផ្សព្វផ្សាយរឿងនេះនៅគ្រប់កន្លែងអោយគេដឹង។ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូមិនអាចយាងចូលទីក្រុងដូចពីមុនបានទៀតឡើយគឺព្រះអង្គគង់នៅតែខាងក្រៅទីក្រុងត្រង់កន្លែងស្ងាត់ៗហើយមានមនុស្សពីគ្រប់ទិសទី នាំគ្នាមកគាល់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ ៩. ១-៨ លូកា ៥. ១៧-២៦)
ជំពូកទី២
[កែប្រែ]១ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ព្រះយេស៊ូយាង ២ ត្រឡប់មកក្រុងកាផានុមវិញហើយអ្នកស្រុកឮដំណឹងថាព្រះអង្គគង់នៅក្នុងផ្ទះ។២ មានមនុស្សយ៉ាងច្រើនមកមូលផ្តុំគ្នាកកកុញគ្មានសល់កន្លែងណាសោះឡើយសូម្បីតែនៅមាត់ទ្វារផ្ទះក៏គ្មានសល់ដែរ។ព្រះយេស៊ូថ្លែងព្រះបន្ទូលអោយគេស្តាប់។៣ មានបុរសបួននាក់សែងមនុស្សខ្វិនដៃខ្វិនជើងម្នាក់មករកព្រះអង្គ។៤ ប៉ុន្តែដោយមានមនុស្សច្រើនពេកគេពុំអាចនាំមនុស្សខ្វិននោះទៅជិតព្រះយេស៊ូបានឡើយ។ដូច្នេះគេក៏ចោះដំបូលផ្ទះចំពីលើកន្លែងដែលព្រះអង្គគង់ហើយសំរូតមនុស្សខ្វិននៅលើគ្រែស្នែងចុះតាមប្រឡោះមក។៥ កាលព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖«កូនអើយ!ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នកបានរួចពីបាបហើយ»។៦ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យខ្លះដែលអង្គុយនៅទីនោះរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖៧ «ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នកនេះហ៊ានប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដោយពោលពាក្យស្មើនឹងព្រះអង្គបែបនេះ?ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គតើនរណាអាចអត់ទោសមនុស្ស អោយរួចពីបាបបាន!»។៨ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់គេភ្លាមទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតដូច្នេះ?៩ បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិការនេះថា"ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នកបានរួចពីបាបហើយ"ឬថា"ចូរក្រោកឡើងយកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរទៅចុះ"តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង?១០ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបុត្រមនុស្សមានអំណាចនឹងអត់ទោសអោយមនុស្សនៅលើផែនដីនេះរួចពីបាបបាន»។ព្រះអង្គងាកទៅរកអ្នកខ្វិនហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖១១«ចូរក្រោកឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរទៅផ្ទះវិញទៅ!»។១២មនុស្សខ្វិនក៏ក្រោកឈរឡើងភ្លាមយកគ្រែស្នែងរបស់ខ្លួនដើរកាត់មុខមនុស្សទាំងអស់ចេញទៅធ្វើអោយគេគ្រប់គ្នាស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំងហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងពោលថា៖«យើងមិនដែលបានឃើញការអស្ចារ្យណាមួយដូចពេលនេះឡើយ!»។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកលេវី (ម៉ាថាយ ៩.៩-១៣ លូកា ៥.២៧-៣២) ១៣ ព្រះយេស៊ូយាងតាមឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេម្តងទៀត។បណ្តាជនទាំងមូលនាំគ្នាមករកព្រះអង្គព្រះអង្គក៏បង្រៀនពួកគេ។១៤ កាលព្រះអង្គយាងកាត់តាមនោះទ្រង់ទតឃើញលោកលេវីជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។លោកលេវីក៏ក្រោកឡើងដើរតាមព្រះអង្គទៅ។ ១៥ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះលោកលេវី។មានអ្នកទារពន្ធ*ព្រមទាំងមនុស្សបាបជាច្រើនមករួមតុជាមួយព្រះអង្គនិងពួកសាវ័ក*។មានមនុស្សប្រភេទនោះច្រើននាក់បានមកតាមព្រះអង្គ។១៦ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យពីគណៈផារីស៉ី*ឃើញព្រះយេស៊ូសោយព្រះស្ងោយជាមួយអ្នកទាំងនោះគេនិយាយទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖«ហេតុអ្វីបានជាលោកបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធនិងជាមួយមនុស្សបាប?»។១៧ ព្រះយេស៊ូបានឮគេនិយាយដូច្នេះក៏មានព្រះបន្ទូលថា៖ «មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យឡើយមានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។ខ្ញុំមិនមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេគឺខ្ញុំមករកមនុស្សបាបវិញ»។ អំពីការតមអាហារ (ម៉ាថាយ ៩. ១៤-១៧ លូកា ៥ .៣៣-៣៨) ១៨ ថ្ងៃមួយពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្តនិង ពួកសិស្សខាងគណៈផារីស៉ីនាំគ្នាតមអាហារ។ពួកគេមកទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖«សិស្សរបស់លោកយ៉ូហាននិងសិស្សខាងគណៈផារីស៉ី*តមអាហារចុះហេតុដូចម្តេចបានជាសិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?»។១៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ក្នុងពិធីមង្គលការនៅពេលកូនកំឡោះនៅជាមួយតើភ្ញៀវអាចតមអាហារកើតឬ?។ទេ!ដរាបណាកូនកំឡោះនៅជាមួយគេមិនអាចតមអាហារបានឡើយ។២០ ថ្ងៃក្រោយពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារ។២១ ពុំដែលមាននរណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយបើធ្វើដូច្នេះក្រណាត់ថ្មីនឹងបណ្តាលអោយសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែកលើសដើមទៅទៀត។២២ ពុំដែលមាននរណាច្រកស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ឡើយបើធ្វើដូច្នោះស្រានឹងធ្វើអោយថង់ស្បែកនោះធ្លាយបណ្តាលអោយខូចទាំងស្រាទាំងថង់ស្បែកជាមិនខាន។ត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី។ ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ ១២. ១-៨ លូកា ៦. ១-៥) ២៣ មានថ្ងៃមួយជាថ្ងៃសប្ប័ទ*ព្រះយេស៊ូយាងកាត់វាលស្រែសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គនាំគ្នាដើរបណ្តើរបូតកួរស្រូវបណ្តើរ។២៤ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ទូលព្រះយេស៊ូថា៖«សូមលោកមើលចុះហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកធ្វើការដែលបញ្ញត្តិហាមមិនអោយធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទដូច្នេះ?»។២៥ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានអត្ថបទមួយស្តីអំពីការដែលព្រះបាទដាវីឌនិងបរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លានហើយត្រូវការអាហារបរិភោគ។២៦ នៅសម័យនោះលោកអប៊ីយ៉ាថារធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ*។ព្រះបាទដាវីឌបានចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់យកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មកសោយព្រមទាំងចែកអោយពួកបរិពារបរិភោគទៀតផង។តាមវិន័យ*មានតែពួកបូជាចារ្យ*ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងនោះ។តើអ្នករាល់គ្នាមិនដែលអានអត្ថបទនោះទេឬ!»។២៧ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតថ្ងៃសប្ប័ទដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សព្រះអង្គមិនបានបង្កើតមនុស្សដើម្បីអោយបំរើថ្ងៃសប្ប័ទឡើយ។២៨ហេតុនេះហើយបានជាបុត្រមនុស្ស*ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ ១២. ៩-១៤ លូកា ៦. ៦-១១)
ជំពូកទី៣
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅសាលាប្រជុំ* ៣ ម្តងទៀតនៅទីនោះ មានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃម្ខាង។២ ពួកគេតាមមើលព្រះយេស៊ូក្រែងលោព្រះអង្គប្រោសបុរសនេះអោយជានៅថ្ងៃសប្ប័ទ*ក្នុងគោលបំណងចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ។៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរក្រោកឡើងមកឈរនៅកណ្តាលគេឯណេះ!»។៤ បន្ទាប់មកព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរទៅគេថា៖«នៅថ្ងៃសប្ប័ទតើវិន័យអនុញ្ញាតអោយធ្វើអំពើល្អឬធ្វើអំពើអាក្រក់?តើត្រូវសង្គ្រោះមនុស្សឬប្រហារជីវិតចោល?»។ ពួកគេនៅស្ងៀមទាំងអស់គ្នា។៥ ព្រះយេស៊ូបែរព្រះភ័ក្ត្រទតមើលទៅអ្នកដែលនៅជុំវិញទាំងព្រះពិរោធហើយព្រះអង្គព្រួយព្រះហប្ញទ័យព្រោះគេមានចិត្តរឹងរូស។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរលាតដៃមើល៍!»។បុរសនោះលាតដៃហើយដៃរបស់គាត់ក៏បានជាដូចដើមវិញ។៦ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ចេញពីសាលាប្រជុំ*ហើយទៅពិគ្រោះជាមួយបក្សពួកស្តេចហេរ៉ូដភ្លាមដើម្បីរកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។ មហាជនមកតាមព្រះយេស៊ូ ៧ ព្រះយេស៊ូយាងចេញទៅតាមឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេជាមួយពួកសាវ័ក*។មានបណ្តាជនជាច្រើននាំគ្នាទៅតាមព្រះអង្គអ្នកទាំងនោះមកពីស្រុកកាលីឡេស្រុកយូដា៨ ក្រុងយេរូសាឡឹមស្រុកអ៉ីឌុំមេតំបន់ត្រើយខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ព្រមទាំងតំបន់ជុំវិញក្រុងទីរ៉ូសនិងក្រុងស៉ីដូន។បណ្តាជនមកតាមព្រះយេស៊ូច្រើនយ៉ាងនេះព្រោះបានឮគេនិយាយអំពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអង្គធ្វើ។៩ ព្រះយេស៊ូប្រាប់ពួកសាវ័ក*អោយរៀបចំទូកមួយថ្វាយព្រះអង្គក្រែងបណ្តាជនប្រជ្រៀតគ្នាចោមរោមព្រះអង្គ១០ ដ្បិតមានអ្នកជំងឺជាច្រើនខំប្រឹងសំរុកចូលមកជិតដើម្បីពាល់ព្រះអង្គព្រោះព្រះអង្គបានប្រោសមនុស្សជាច្រើនអោយបានជា។១១ ម៉្យាងទៀតពេលខ្មោចឃើញព្រះអង្គវាក្រាបចុះនៅទៀបព្រះបាទាហើយស្រែកឡើងថា៖«ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។១២ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូបានគំរាមកំហែងវាយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់មិនអោយនិយាយប្រាប់គេថាព្រះអង្គជានរណាឡើយ។ ព្រះយេស៊ូតែងតាំងគ្រីស្តទូត ១២ រូប (ម៉ាថាយ ១០. ១-៤ លូកា ៦. ១២-១៦) ១៣ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំ។ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅអស់អ្នកដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យជ្រើសរើសហើយអ្នកទាំងនោះក៏ចូលមកគាល់ព្រះអង្គ។១៤ ព្រះអង្គតែងតាំងសាវ័កដប់ពីររូបអោយគេនៅជាមួយព្រះអង្គនិងដើម្បីចាត់គេអោយទៅប្រកាសដំណឹងល្អ១៥ ទាំងអោយគេមានអំណាចដេញអារក្សថែមទៀតផង។១៦ ព្រះអង្គបានតែងតាំងអ្នកដប់ពីររូបនេះគឺស៉ីម៉ូនដែលទ្រង់ដាក់ឈ្មោះថាពេត្រុស/សិលា១៧ យ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកសេបេដេនិងយ៉ូហានជាប្អូនរបស់គាត់ដែលព្រះយេស៊ូដាក់ឈ្មោះថា"បោណើកែស"ប្រែថា"អ្នកដែលមានចិត្តខ្លាំងដូចផ្គរលាន់"១៨ អន់ដ្រេភីលីពបាថូឡូមេម៉ាថាយថូម៉ាសយ៉ាកុបជាកូនអាល់ផាយថាដេស៉ីម៉ូនជាអ្នកជាតិនិយម១៩ និង យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតជាអ្នកក្បត់ព្រះអង្គ។ ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះយេស៊ូមកនាំព្រះអង្គយកទៅវិញ ២០ កាលព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់មកផ្ទះវិញបណ្តាជនជួបជុំគ្នាសាជាថ្មីជាហេតុនាំអោយព្រះអង្គនិងពួកសាវ័ក*រកពេលបរិភោគមិនបានសោះ។២១ ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះអង្គឮដំណឹងនេះក៏នាំគ្នាធ្វើដំណើរមកដើម្បីចាប់ព្រះអង្គទៅវិញ ព្រោះគេថា ព្រះអង្គវង្វេងស្មារតីហើយ។ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងពួកអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ (ម៉ាថាយ ១២. ២២-៣២ លូកា ១១. ១៤-២៣ ; ១២. ១០) ២២ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ដែលចុះមកពីក្រុងយេរូសាឡឹមនិយាយថា៖«អ្នកនេះមានបេលសេប៊ូលជាស្តេចខ្មោចនៅក្នុងខ្លួនគាត់អាចដេញខ្មោចដូច្នេះព្រោះស្តេចខ្មោចប្រគល់អំណាចអោយ»។២៣ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅគេមករួចមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាថា៖«តើមារ*សាតាំងអាចដេញមារសាតាំងដូចម្តេចកើត?២៤ ប្រសិនបើពលរដ្ឋក្នុងនគរណាមួយបែកបាក់ទាស់ទែងគ្នាឯងនគរនោះពុំអាចស្ថិតស្ថេរគង់វង្សតទៅមុខបានឡើយ។២៥ ប្រសិនបើមានក្រុមគ្រួសារមួយបែកបាក់ទាស់ទែងគ្នាក្រុមគ្រួសារនោះក៏ពុំអាចនៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្សបានដែរ។២៦ ដូច្នេះប្រសិនបើមារសាតាំងក្រោកឡើងប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯងបែកបាក់ទាស់ទែងនឹងខ្លួនឯងវាមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្សបានឡើយគឺវាមុខជាត្រូវវិនាសមិនខាន។២៧ គ្មាននរណាអាចចូលទៅក្នុងផ្ទះមនុស្សខ្លាំងពូកែហើយប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានឡើយគឺត្រូវតែចងមនុស្សខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិនទើបអាចប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងផ្ទះគាត់បាន។២៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាបើមនុស្សលោកធ្វើអំពើបាប និង ពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ព្រះអង្គនឹងលើកលែងទោសទាំងអស់។២៩ រីឯអ្នកដែលពោលពាក្យប្រមាថព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធវិញព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសសោះឡើយដ្បិតអ្នកនោះមានទោសអស់កល្បជានិច្ច»។ ៣០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះព្រោះគេនិយាយថាព្រះអង្គមានខ្មោចនៅក្នុងខ្លួន។ ព្រះញាតិវង្សដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១២. ៤៦-៥០ លូកា ៨. ១៩-២១) ៣១ ពេលនោះមាតានិងបងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូមកដល់ឈរនៅខាងក្រៅផ្ទះហើយចាត់គេអោយចូលមកហៅព្រះអង្គ។៣២ បណ្តាជនដែលអង្គុយនៅជុំវិញព្រះយេស៊ូទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូម្តាយនិងបងប្អូនលោកមករកលោកនៅខាងក្រៅ!»។៣៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«តើនរណាជាម្តាយខ្ញុំ?នរណាជាបងប្អូនខ្ញុំ?»។៣៤ ព្រះអង្គទតមើលទៅមនុស្សដែលនៅជុំវិញព្រះអង្គរួចមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកទាំងនេះហើយជាមាតានិងជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ៣៥ ដ្បិតអ្នកណាប្រព្រឹត្តតាមព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់អ្នកនោះជាបងប្អូនប្រុសស្រី និង ជាម្តាយរបស់ខ្ញុំ»។ ប្រស្នាអំពីពូជស្រូវ (ម៉ាថាយ ១៣. ១-៩ លូកា ៨. ៤-៨)
ជំពូកទី៤
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមបង្រៀនបណ្តាជន ៤ នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រម្តងទៀត។មានបណ្តាជនច្រើនកុះករនាំគ្នាមករកព្រះអង្គព្រះអង្គក៏យាងចុះទៅគង់ក្នុងទូកមួយនៅក្បែរមាត់ច្រាំងរីឯបណ្តាជនអង្គុយនៅលើគោកតាមឆ្នេរសមុទ្រ។២ ព្រះអង្គប្រើពាក្យប្រស្នាបង្រៀនគេអំពីសេចក្តីជាច្រើន។ព្រះអង្គបង្រៀនគេថា៖៣ «ចូរស្តាប់មានបុរសម្នាក់ចេញទៅព្រោះស្រូវ។៤ ពេលគាត់ព្រោះមានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវហើយសត្វមកចឹកស៉ីអស់ទៅ។៥ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើកន្លែងមានថ្មពុំសូវមានដីគ្រាប់ពូជក៏ដុះឡើងភ្លាមព្រោះដីមិនជ្រៅ។៦ លុះដល់ថ្ងៃក្តៅពន្លកដែលដុះឡើងនោះក៏ក្រៀមស្វិតអស់ទៅព្រោះប្ញសចាក់មិនបានជ្រៅ។៧ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីដែលមានបន្លា។បន្លាក៏ដុះឡើងរួបរឹតស្រូវមិនអោយបង្កើតផលបានឡើយ។៨ គ្រាប់ពូជឯទៀតៗធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អគ្រាប់ពូជក៏ដុះឡើងហើយលូតលាស់បង្កើតផលខ្លះអោយផលមួយជាសាមសិបខ្លះទៀតអោយមួយជាហុកសិបនិងខ្លះទៀតមួយជាមួយរយ»។៩ បន្ទាប់មកព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«អស់អ្នកដែលឮពាក្យនេះ សូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។ ១០កាលព្រះយេស៊ូគង់នៅដាច់ឡែកពីបណ្តាជនអស់អ្នកដែលនៅជាមួយព្រះអង្គនិងសាវ័កទាំងដប់ពីររូបទូលសួរព្រះអង្គអំពីពាក្យប្រស្នាទាំងនោះ។១១ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាយល់គំរោងការដ៏លាក់កំបាំងនៃព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះអង្គ។រីឯអ្នកដទៃគេឮសេចក្តីទាំងអស់ជាពាក្យប្រស្នាវិញ។១២ដូច្នេះទោះបីគេខំប្រឹងមើលក៏ពុំឃើញគេខំប្រឹងស្តាប់ ក៏ពុំយល់ដែរក្រែងលោគេប្រែចិត្តគំនិតហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងអត់ទោសអោយគេង»។ ១៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«បើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ប្រស្នានេះផងធ្វើម្តេចអោយអ្នករាល់គ្នាយល់ប្រស្នាឯទៀតៗបាន!១៤ អ្នកព្រោះស្រូវសាបព្រោះព្រះបន្ទូល១៥ មនុស្សខ្លះប្រៀបបីដូចជាផ្លូវដែលព្រះបន្ទូលបានធ្លាក់ទៅលើកាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយមារសាតាំង*ក៏មកឆក់យកព្រះបន្ទូលដែលបានព្រោះក្នុងចិត្តគេទៅភ្លាម។១៦ មនុស្សដែលបានទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីមានថ្មក៏ដូច្នោះដែរកាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយគេទទួលយកភ្លាមដោយអំណរ១៧ ប៉ុន្តែគេពុំទុកអោយព្រះបន្ទូលចាក់ប្ញសនៅក្នុងខ្លួនគេឡើយគឺគេជាប់ចិត្តតែមួយភ្លែត។លុះដល់មានទុក្ខវេទនាឬត្រូវគេបៀតបៀនព្រោះតែព្រះបន្ទូលគេក៏បោះបង់ចោលជំនឿភ្លាម។១៨ មនុស្សខ្លះទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីដែលមានបន្លា គេបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលដែរ១៩ ប៉ុន្តែការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិតរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិនិងចិត្តប៉ងប្រាថ្នាផ្សេងៗរឹបរួតព្រះបន្ទូលមិនអោយបង្កើតផលបានឡើយ។២០ រីឯអ្នកដែលបានទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីមានជីជាតិល្អកាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយក៏ទទួលយកបង្កបង្កើតផលអ្នកខ្លះបានមួយជាសាមសិបអ្នកខ្លះបានមួយជាហុកសិប អ្នកខ្លះទៀតបានមួយជាមួយរយ»។ ប្រស្នាអំពីចង្កៀង (ម៉ាថាយ ៥.១៥លូកា ៨. ១៦-១៨) ២១ បន្ទាប់មកព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«គេមិនដែលអុជចង្កៀងហើយយកធុងគ្របពីលើឬយកទៅដាក់ក្រោមគ្រែឡើយ។គេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ។២២ គ្រប់ការលាក់កំបាំងនឹងត្រូវបើកអោយគេដឹងហើយគ្រប់អាថ៌កំបាំងក៏នឹងត្រូវលេចមកអោយមនុស្សគ្រប់គ្នាឃើញច្បាស់ដែរ។២៣ អ្នកណាឮពាក្យនេះសូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។២៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្ននឹងសេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាស្តាប់នេះអោយមែនទែន។ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាល់អោយអ្នករាល់គ្នាតាមរង្វាល់ដែលអ្នករាល់គ្នាវាល់អោយអ្នកដទៃហើយព្រះអង្គនឹងបន្ថែមអោយអ្នករាល់គ្នា២៥ ព្រោះអ្នកណាមានហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយថែមទៀតតែអ្នកណាដែលគ្មានព្រះអង្គនឹងហូតយកអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានផង»។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជដុះ ២៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«ព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបីដូចជាបុរសម្នាក់ព្រោះស្រូវនៅក្នុងស្រែរបស់ខ្លួន។២៧ ទោះបីគាត់ដេកក្តីក្រោកក្តីយប់ក្តីថ្ងៃក្តីគ្រាប់ពូជនៅតែមានពន្លកដុះឡើងដោយគាត់ពុំបានដឹងថាគ្រាប់ពូជនោះដុះរបៀបណាឡើយ២៨ ដ្បិតដីធ្វើអោយពូជបង្កើតផលដោយខ្លួនឯងដំបូងមានពន្លកលេចឡើងបន្ទាប់មកក៏បែកជាកួរហើយចេញជាគ្រាប់ស្រូវ។២៩ លុះស្រូវទុំគេយកកណ្តៀវមកច្រូតដ្បិតដល់រដូវចំរូតហើយ»។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជល្អិត (ម៉ាថាយ ១៣. ៣១-៣២, ៣៤ លូកា ១៣. ១៨-១៩) ៣០ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«តើយើងប្រដូចព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅនឹងអ្វី?តើយើងយកប្រស្នាណាមកប្រដូចនឹងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គ?៣១ ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបីដូចជាគ្រាប់ពូជម៉្យាងកាលគេព្រោះលើដីគ្រាប់ពូជនោះល្អិតជាងគេទាំងអស់ក្នុងលោក។៣២ លុះព្រោះរួចហើយគ្រាប់ពូជនោះក៏ដុះឡើងធំជាងដំណាំឯទៀតៗព្រមទាំងបែកមែកសាខាមានម្លប់អោយបក្សាបក្សីមកធ្វើសំបុកជ្រកអាស្រ័យ»។ ៣៣ ព្រះយេស៊ូតែងប្រកាសព្រះបន្ទូលដោយប្រើជាពាក្យប្រស្នារបៀបនេះតាមតែគេអាចយល់បាន។៣៤ ព្រះអង្គតែងមានព្រះបន្ទូលទៅគេសុទ្ធតែជាពាក្យប្រស្នាប៉ុន្តែពេលនៅដាច់ឡែកពីបណ្តាជន ព្រះអង្គបកស្រាយទាំងអស់ប្រាប់ពួកសាវ័ក*។ ព្រះយេស៊ូធ្វើអោយរលកស្ងប់ (ម៉ាថាយ ៨. ២៣-២៧ លូកា ៨. ២២-២៥) ៣៥ នៅល្ងាចថ្ងៃដដែលនោះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័ក*ថា៖«យើងនាំគ្នាឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។៣៦ ពួកសាវ័កក៏ចេញពីបណ្តាជនហើយអុំទូកដែលមានព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងនោះដោយមានទូកឯទៀតៗទៅជាមួយដែរ។៣៧ ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំងហើយរលកក៏បោកប៉ះនឹងទូកបណ្តាលអោយទឹកចូលស្ទើរពេញ។៣៨ រីឯព្រះយេស៊ូវិញព្រះអង្គផ្ទំលក់លើខ្នើយនៅកន្សៃទូក។ពួកសាវ័កដាស់ព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូយើងស្លាប់ឥឡូវហើយ!លោកមិនអើពើទេឬ?»។៣៩ ព្រះយេស៊ូតើនឡើងមានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះ និង បញ្ជាសមុទ្រថា៖ «ស្ងប់ស្ងៀមទៅ!»។ពេលនោះខ្យល់ព្យុះក៏ស្ងប់ហើយផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដែរ។ ៤០ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភិតភ័យដូច្នេះ?អ្នករាល់គ្នាមិនទាន់មានជំនឿទេឬ?»។៤១ ពួកគេកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំងហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«តើលោកនេះជានរណាបានជាខ្យល់ព្យុះនិងសមុទ្រស្តាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្មោចចូលម្នាក់ (ម៉ាថាយ ៨. ២៨-៣៤ លូកា ៨. ២៦-៣៩)
ជំពូកទី៥
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូ និង ពួកសាវ័ក* បានទៅ ៥ ដល់ត្រើយម្ខាងក្នុងតំបន់កេរ៉ាសា។២ កាលព្រះអង្គយាងឡើងពីទូកភ្លាមមានបុរសម្នាក់ខ្មោចចូលចេញពីទីបញ្ចុះសពដើរតំរង់មករកព្រះអង្គ។៣ បុរសនេះស្នាក់នៅតែតាមទីបញ្ចុះសពគ្មាននរណាអាចចងគាត់បានឡើយសូម្បីតែយកច្រវាក់មកចងក៏មិនជាប់ដែរ។៤ គេដាក់ខ្នោះជើងនិងយកច្រវាក់ចងគាត់ច្រើនដងប៉ុន្តែគាត់នៅតែកាច់បំបាក់ច្រវាក់និងខ្នោះទាំងនោះជានិច្ចគ្មាននរណាអាចបង្ក្រាបគាត់បានឡើយ។៥ គាត់រស់នៅតាមទីបញ្ចុះសពនិងតាមភ្នំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃហើយចេះតែស្រែកព្រមទាំងយកថ្មមកអារសាច់ខ្លួនឯងថែមទៀតផង។៦ កាលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូពីចម្ងាយក៏រត់មកក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ៧ ហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖«ឱព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយតើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីទូលបង្គំ?ទូលបង្គំអង្វរព្រះអង្គក្នុងព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់សូមមេត្តាកុំធ្វើទុក្ខទោសទូលបង្គំអី!»។៨ខ្មោចនិយាយដូច្នេះព្រោះព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាវាថា៖«នែ៎ខ្មោចបិសាចចូរចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរទៅខ្មោចថា៖«ឯងឈ្មោះអី?»ខ្មោចទូលឆ្លើយថា៖«ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ពដ្បិតយើងខ្ញុំមានគ្នាច្រើន»។១០ វាទទូចអង្វរសូមកុំអោយព្រះអង្គបណ្តេញពួកវាចេញពីស្រុកនោះ។១១ នៅក្បែរនោះមានជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកស៉ីនៅតាមចង្កេះភ្នំ។១២ ពួកខ្មោចអង្វរព្រះយេស៊ូថា៖«សូមបញ្ជូនយើងខ្ញុំអោយទៅចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះទៅ!»។១៣ ព្រះយេស៊ូក៏យល់ព្រម។ខ្មោចចេញពីបុរសនោះទៅចូលក្នុងជ្រូកហ្វូងជ្រូកដែលមានចំនួនប្រមាណជាពីរពាន់ក្បាលក៏បោលចុះតាមជំរាលភ្នំតំរង់ទៅសមុទ្រលង់ទឹកងាប់អស់។១៤ ពួកអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូកយករឿងនេះរត់ទៅប្រាប់អ្នកនៅទីក្រុងនិងអ្នកនៅស្រុកស្រែមនុស្សម្នាក៏នាំគ្នាមកមើលហេតុការណ៍នោះ។១៥ គេចូលមករកព្រះយេស៊ូឃើញបុរសដែលមានខ្មោចកងទ័ពចូលកាលពីមុនអង្គុយមានសម្លៀកបំពាក់ហើយដឹងស្មារតីនោះគេក៏នាំគ្នាកោតស្ញប់ស្ញែង។១៦ អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែករៀបរាប់ប្រាប់គេអំពីហេតុការណ៍ដែលកើតមានដល់បុរសនោះនិងអំពីហ្វូងជ្រូក។១៧ គេទូលអង្វរព្រះយេស៊ូអោយចាកចេញពីស្រុកភូមិរបស់គេ។១៨ ពេលព្រះអង្គកំពុងយាងចុះទូកបុរសដែលខ្មោចចូលពីមុនបានអង្វរសុំនៅជាមួយព្រះអង្គ។១៩ ព្រះយេស៊ូមិនយល់ព្រមទេផ្ទុយទៅវិញទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅផ្ទះទៅនៅជាមួយក្រុមគ្រួសារវិញចុះហើយរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រោសដល់អ្នកដោយព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរ»។ ២០ បុរសនោះក៏ចេញទៅហើយចាប់ផ្តើមប្រកាសប្រាប់អោយប្រជាជនក្នុងស្រុកដេកាប៉ូលដឹងអំពីការទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសដល់គាត់។អស់អ្នកដែលបានឮពាក្យគាត់កោតស្ញប់ស្ញែងក្រៃលែង។ ព្រះយេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអោយបានជានិង ប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសអោយរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ ៩. ១៨-២៦ លូកា ៨. ៤០-៥៦) ២១ ព្រះយេស៊ូឆ្លងទូកពីត្រើយម្ខាងមកវិញព្រះអង្គគង់នៅឆ្នេរសមុទ្រ។មានបណ្តាជនច្រើនកុះករមកចោមរោមព្រះអង្គម្តងទៀត។២២ ពេលនោះមានអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ*ម្នាក់ឈ្មោះយ៉ៃរ៉ូសមកដល់។កាលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូគាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ២៣ ហើយទទូចអង្វរព្រះអង្គថា៖«កូនស្រីរបស់ខ្ញុំប្របាទឈឺធ្ងន់ជិតស្លាប់សូមលោកអាណិតមេត្តាអញ្ជើញទៅដាក់ដៃ*លើនាងដើម្បីសង្គ្រោះនាងអោយមានជីវិត»។២៤ ព្រះយេស៊ូយាងទៅជាមួយគាត់។មានបណ្តាជនជាច្រើនកុះករតាមព្រះអង្គទៅទាំងប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះអង្គ។ ២៥ នៅពេលនោះមានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់ឈាមដប់ពីរឆ្នំាមកហើយ។២៦ គ្រូពេទ្យជាច្រើនបានព្យាបាលនាងតែនាងឈឺចុកចាប់រឹតតែខ្លាំង។នាងបានចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលនាងមានតែជំងឺរបស់នាងនៅតែមិនបានធូរស្រាលទេផ្ទុយទៅវិញនាងកាន់តែឈឺខ្លាំងឡើងៗ។២៧ នាងបានឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូក៏ចូលក្នុងចំណោមបណ្តាជនពាល់ព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គពីខាងក្រោយ២៨ ដ្បិតនាងនឹកក្នុងចិត្តថា៖«បើខ្ញុំបានពាល់អាវរបស់លោកខ្ញុុំមុខជាទទួលការសង្គ្រោះមិនខាន»។២៩ រំពេចនោះឈាមឈប់ធ្លាក់ភ្លាមហើយនាងដឹងថាខ្លួននាងបានជាសះស្បើយពីរោគា។៣០ នៅពេលនោះព្រះយេស៊ូជ្រាបភ្លាមថាមានប្ញទ្ធានុភាពមួយចេញពីព្រះអង្គព្រះអង្គបែរទៅរកបណ្តាជនមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកណាពាល់អាវខ្ញុំ?»។៣១ ពួកសាវ័ក*ទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូឃើញស្រាប់ហើយបណ្តាជនប្រជ្រៀតប៉ះនឹងព្រះគ្រូគ្រប់គ្នាចុះហេតុដូចម្តេចបានជាព្រះគ្រូសួរថាអ្នកណាពាល់ព្រះគ្រូដូច្នេះ?»។ ៣២ ព្រះយេស៊ូទតមើលជុំវិញដើម្បីអោយដឹងថាអ្នកណាបានពាល់ព្រះអង្គ។៣៣ ស្ត្រីនោះភ័យញ័ររន្ធត់ព្រោះនាងដឹងអំពីហេតុដែលកើតដល់ខ្លួននាង។នាងមកក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូហើយទូលការពិតទាំងអស់ថ្វាយព្រះអង្គ។៣៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«កូនស្រីអើយ!ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយសូមអញ្ជើញទៅអោយបានសុខសាន្តហើយសូមអោយនាងជាសះស្បើយពីជំងឺចុះ!»។ ៣៥ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយមានគេមកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរ៉ូសជំរាបគាត់ថា៖«កូនស្រីលោកផុតដង្ហើមទៅហើយម្តេចក៏នៅរំខានលោកគ្រូធ្វើអ្វី?»។៣៦ ព្រះយេស៊ូមិនយកព្រះហប្ញទ័យទុកដាក់នឹងពាក្យរបស់អ្នកទាំងនោះឡើយតែព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកយ៉ៃរ៉ូសថា៖«កុំខ្លាចអីគ្រាន់តែជឿប៉ុណ្ណោះបានហើយ»។៣៧ ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយអ្នកណាទៅតាមព្រះអង្គឡើយលើកលែងតែលោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានជាប្អូនរបស់គាត់។៣៨ កាលទៅដល់ផ្ទះលោកយ៉ៃរ៉ូសជាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំព្រះយេស៊ូទតឃើញមនុស្សម្នាជ្រួលច្របល់ព្រមទាំងទ្រហោយំជាខ្លាំងផង។៣៩ ព្រះអង្គយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នករាល់គ្នាជ្រួលច្របល់ហើយទ្រហោយំដូច្នេះ?ក្មេងនេះមិនស្លាប់ទេនាងគ្រាន់តែដេកលក់ទេតើ!»។៤០ គេនាំគ្នាចំអកដាក់ព្រះអង្គព្រះអង្គក៏ដេញគេអោយចេញទៅក្រៅទាំងអស់គ្នារួចទ្រង់នាំតែឪពុកម្តាយក្មេងនិងសាវ័កទាំងបីរូបចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដែលក្មេងស្រីនោះដេក។៤១ ព្រះអង្គចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«តាលីថាគូម!»(ប្រែថា"នាងតូចអើយខ្ញុំប្រាប់នាងថាចូរក្រោកឡើង!")។៤២ ក្មេងស្រីក៏ក្រោកឡើង ដើរមួយរំពេចដ្បិតនាងមានអាយុដប់ពីរឆ្នំាហើយ។គេងឿងឆ្ងល់ពន់ប្រមាណ៤៣ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូហាមប្រាមគេមិនអោយប្រាប់នរណាដឹងរឿងនេះឡើយ។បន្ទាប់មកព្រះអង្គប្រាប់គេអោយយកចំណីអាហារមកអោយក្មេងស្រីនោះបរិភោគ។ អ្នកភូមិណាសារ៉ែតបដិសេធមិនព្រមទទួលព្រះយេស៊ូ (លូកា ៤. ១៦-៣០)
ជំពូកទី៦
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីទីនោះត្រឡប់ ៦ ទៅភូមិស្រុករបស់ព្រះអង្គវិញពួកសាវ័ក*ក៏ទៅតាមព្រះអង្គដែរ។២ លុះដល់ថ្ងៃសប្ប័ទ*ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*។មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្តាប់ព្រះអង្គងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង។គេនិយាយគ្នាថា៖«តើគាត់ដឹងសេចក្តីទាំងនេះមកពីណា?ប្រាជ្ញាដែលគាត់បានទទួលនេះជាប្រាជ្ញាអ្វីទៅ?ការអស្ចារ្យដែលគាត់បានធ្វើនេះកើតឡើងដោយវិធីណា?៣ តើអ្នកនេះមិនមែនជាជាងឈើជាកូននាងម៉ារីជាបងប្អូនរបស់យ៉ាកុបយ៉ូសេយូដាសនិងស៉ីម៉ូនទេឬអី?ប្អូនស្រីរបស់គាត់ទាំងប៉ុន្មានក៏រស់នៅក្នុងភូមិនេះជាមួយយើងដែរ!»។ហេតុនេះហើយបានជាគេមិនអាចជឿព្រះអង្គបានឡើយ។៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ធម្មតាគេមើលងាយព្យាការី*តែក្នុងស្រុកកំណើតក្នុងក្រុមគ្រួសារនិងក្នុងផ្ទះរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ»។៥ នៅទីនោះព្រះអង្គពុំអាចធ្វើការអស្ចារ្យអ្វីបានឡើយបានត្រឹមតែដាក់ព្រះហស្តលើអ្នកជំងឺខ្លះដើម្បីប្រោសគេអោយបានជាប៉ុណ្ណោះ។៦ ព្រះអង្គនឹកឆ្ងល់ ដោយឃើញគេគ្មានជំនឿបែបនេះ។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័កទាំងដប់ពីររូបអោយទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (ម៉ាថាយ ១០. ៥-១៥ លូកា ៩. ១-៦) ព្រះយេស៊ូយាងទៅភូមិនានាដែលនៅជុំវិញហើយទ្រង់បង្រៀនអ្នកស្រុក។៧ ពេលនោះព្រះអង្គត្រាស់ហៅសាវ័ក*ទាំងដប់ពីររូបមករួចទ្រង់ចាត់គេពីរៗនាក់អោយទៅទាំងប្រទានអោយគេមានអំណាចដេញខ្មោចផង។៨ ព្រះអង្គផ្តែផ្តាំគេមិនអោយយកអ្វីទៅជាមួយក្នុងពេលធ្វើដំណើរឡើយលើកលែងតែដំបងប៉ុណ្ណោះ៖«កុំយកចំណីអាហារថង់យាមឬយកប្រាក់កាសជាប់នឹងខ្លួន៩ ចូរពាក់ស្បែកជើងតែមិនត្រូវយកអាវពីរបន្លាស់ទៅជាមួយអោយសោះ»។១០ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«បើអ្នករាល់គ្នាចូលផ្ទះណាចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះរហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះទៅ។១១ បើនៅកន្លែងណាគេមិនព្រមទទួលមិនព្រមស្តាប់អ្នករាល់គ្នាចូរចេញពីកន្លែងនោះទៅហើយរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នករាល់គ្នាផង ទុកជាសញ្ញាព្រមានគេ»។ ១២ ពួកសាវ័កក៏ចេញទៅប្រកាសអោយមនុស្សម្នាកែប្រែចិត្តគំនិត។១៣ គេបានដេញអារក្សជាច្រើនចេញពីមនុស្សព្រមទាំងចាក់ប្រេងលើអ្នកជំងឺច្រើននាក់ដើម្បីប្រោសអោយគេបានជាសះស្បើយ។ ស្តេចហេរ៉ូដសម្លាប់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត (ម៉ាថាយ ១៤. ១-១២ លូកា ៩. ៧-៩) ១៤ ព្រះបាទហេរ៉ូដបានជ្រាបអំពីហេតុការណ៍ទាំងអស់នោះដ្បិតព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូបានល្បីឮខ្ចរខ្ចាយ។មានគេនិយាយថា៖«លោកយ៉ូហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញ។ហេតុនេះហើយបានជាលោកមានអំណាចនឹងធ្វើការអស្ចារ្យយ៉ាងនេះ»។១៥ អ្នកខ្លះថា៖«លោកជាព្យាការីអេលី»ហើយខ្លះទៀតថា៖«លោកជាព្យាការី*ម្នាក់ដូចព្យាការីឯទៀតៗពីជំនាន់ដើមដែរ»។១៦ រីឯព្រះបាទហេរ៉ូដវិញកាលបានជ្រាបដំណឹងនេះទ្រង់មានរាជឱង្ការថា៖«អ្នកនេះពិតជាលោកយ៉ូហានដែលយើងបានអោយគេកាត់កមែនឥឡូវនេះគាត់រស់ឡើងវិញ»។ ១៧ ព្រះបាទហេរ៉ូដបានបញ្ជាអោយគេចាប់លោកយ៉ូហានដាក់ច្រវាក់យកទៅឃុំឃាំងដោយទ្រង់ជឿតាមព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាដែលត្រូវជាមហេសីរបស់ស្តេចភីលីពជាអនុជហើយព្រះអង្គយកមកធ្វើជាមហេសី។១៨ លោកយ៉ូហានបានបន្ទោសស្តេចហេរ៉ូដថា៖«ព្រះករុណាគ្មានសិទ្ធិនឹងយកមហេសីរបស់អនុជមកធ្វើជាមហេសីទេ»។១៩ ព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាចងគំនុំប៉ងសម្លាប់លោកយ៉ូហានតែរកសម្លាប់ពុំកើត២០ ដ្បិតព្រះបាទហេរ៉ូដខ្លាចលោកយ៉ូហានព្រោះទ្រង់ជ្រាបថាលោកជាមនុស្សសុចរិត*និងជាអ្នកដ៏វិសុទ្ធ*។ដូច្នេះទ្រង់ការពារលោក។កាលទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ពាក្យលោកយ៉ូហានទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យជាខ្លាំងតែទ្រង់រារែកមិនដឹងជាត្រូវគិតយ៉ាងណា។ ២១ មានថ្ងៃមួយក្នុងឱកាសបុណ្យចំរើនព្រះជន្មរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដព្រះអង្គបានរៀបចំពិធីជប់លៀងដោយអញ្ជើញអស់លោកមន្ត្រីមេទ័ពនិងនាម៊ឺនធំៗក្នុងស្រុកកាលីឡេមកចូលរួម។ពេលនោះជាឱកាសល្អដល់ព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដា។២២ បុត្រីរបស់ព្រះនាងក៏ចូលមករំាធ្វើអោយស្តេចហេរ៉ូដនិងភ្ញៀវទាំងអស់ពេញចិត្តណាស់។ស្តេចក៏មានរាជឱង្ការទៅកាន់នាងថា៖«បើនាងចង់បានអ្វីចូរសុំពីយើងចុះយើងនឹងអោយនាង»។២៣ រួចស្តេចស្បថនឹងនាងថា៖«អ្វីៗដែលនាងសុំពីយើងយើងនឹងអោយនាងទោះបីនគរមួយចំហៀងក៏ដោយ»។២៤ នាងក៏ចេញទៅសួរមាតាថា៖«តើខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវសុំអ្វី?»។មាតាឆ្លើយថា៖«ត្រូវសុំក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត!»។២៥ នាងក៏ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅគាល់ស្តេចវិញភ្លាមរួចទូលថា៖«ខ្ញុំម្ចាស់ចង់បានក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្តដាក់លើថាសឥឡូវនេះ!»។២៦ស្តេចព្រួយព្រះហប្ញទ័យក្រៃលែងតែមិនហ៊ានបដិសេធឡើយព្រោះទ្រង់បានស្បថនៅមុខភ្ញៀវទាំងអស់គ្នា។២៧ ទ្រង់បញ្ជាទាហានម្នាក់អោយទៅយកក្បាលលោកយ៉ូហានមកភ្លាម។២៨ ទាហានទៅគុកកាត់កលោកយ៉ូហានយកក្បាលដាក់លើថាសមួយមកប្រគល់អោយនាងហើយនាងយកទៅថ្វាយមាតា។២៩ កាលពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបានឮដំណឹងនេះគេនាំគ្នាមកយកសពរបស់លោកទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់បរិភោគ (ម៉ាថាយ ១៤. ១៣-២១ លូកា ៩. ១០-១៧ យ៉ូហាន ៦. ១-៤) ៣០ ពួកគ្រីស្តទូត*វិលត្រឡប់មកគាល់ព្រះយេស៊ូវិញរៀបរាប់ទូលព្រះអង្គអំពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលគេបានធ្វើនិងសេចក្តីទាំងអស់ដែលគេបានបង្រៀន។ ៣១មនុស្សជាច្រើនធ្វើដំណើរទៅមកធ្វើអោយព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក*រកពេលបរិភោគពុំបានសោះ។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖«ចូរនាំគ្នាមករកកន្លែងស្ងាត់ដាច់ឡែកពីបណ្តាជន សំរាកបន្តិចសិន»។៣២ ព្រះយេស៊ូក៏យាងចុះទូកជាមួយពួកសាវ័កឆ្ពោះទៅកាន់កន្លែងមួយស្ងាត់ដាច់ឡែក។៣៣ ប៉ុន្តែមានមនុស្សជាច្រើនបានឃើញព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័កចេញដំណើរទៅគេក៏ស្គាល់ព្រះអង្គនិងសាវ័កហើយនាំគ្នារត់ចេញពីទីក្រុងនានាទៅមុន។ ៣៤ កាលព្រះយេស៊ូយាងឡើងពីទូកមកទតឃើញមហាជនច្រើនយ៉ាងនេះទ្រង់មានព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរគេពន់ពេកណាស់ព្រោះអ្នកទាំងនោះប្រៀបបីដូចជាចៀមដែលគ្មានគង្វាលថែទាំ។ព្រះអង្គក៏បង្រៀនគេអំពីសេចក្តីផ្សេងៗជាច្រើន។៣៥ ពេលនោះថ្ងៃកាន់តែជ្រេណាស់ហើយសាវ័កនាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូទូលព្រះអង្គថា៖«ទីនេះស្ងាត់ណាស់ថ្ងៃក៏ជិតលិចផង៣៦ សូមប្រាប់អ្នកទាំងនេះអោយត្រឡប់ទៅវិញទៅរកទិញម្ហូបអាហារបរិភោគតាមផ្ទះតាមភូមិជិតៗនេះ»។៣៧ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារអោយគេបរិភោគទៅ!»។គេទូលព្រះអង្គថា៖«តើយើងត្រូវយកប្រាក់ពីររយដួង*ទៅទិញម្ហូបអាហារអោយគេបរិភោគឬ?»។៣៨ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«ទៅមើលមើល៍អ្នករាល់គ្នាមាននំបុ័ងប៉ុន្មានដុំ?»។កាលបានដឹងហើយគេទូលព្រះអង្គថា៖«យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងប្រាំដុំនិងត្រីងៀតពីរកន្ទុយ»។៣៩ ព្រះយេស៊ូបង្គាប់ពួកសាវ័កអោយប្រាប់បណ្តាជនអង្គុយជាក្រុមៗនៅលើស្មៅខៀវខ្ចី។៤០ គេអង្គុយជាជួរជួរខ្លះមានមួយរយនាក់ជួរខ្លះមានហាសិបនាក់។៤១ ព្រះយេស៊ូយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះមកកាន់ទ្រង់ងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ហើយកាច់នំបុ័ងប្រទានអោយពួកសាវ័កដើម្បីអោយគេចែកបណ្តាជនបរិភោគព្រះអង្គក៏ចែកត្រីពីរកន្ទុយនោះអោយគេទាំងអស់គ្នាដែរ។៤២ អ្នកទាំងនោះបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា។៤៣ ពួកសាវ័ក*ប្រមូលនំបុ័ងនិងត្រីដែលនៅសល់ដាក់បានពេញដប់ពីរល្អី។៤៤ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលបរិភោគនំបុ័ងមានប្រុសៗចំនួនប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូយាងលើទឹកសមុទ្រ (ម៉ាថាយ ១៤. ២២-៣៣ យ៉ូហាន ៦. ១៥-២១) ៤៥ រំពេចនោះព្រះយេស៊ូបញ្ជាពួកសាវ័ក*អោយចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងឆ្ពោះទៅភូមិបេតសៃដាមុនព្រះអង្គហើយព្រះអង្គប្រាប់បណ្តាជនអោយត្រឡប់ទៅវិញ។៤៦ កាលអោយបណ្តាជនចេញផុតអស់ហើយព្រះយេស៊ូយាងទៅអធិស្ឋាននៅលើភ្នំ។៤៧ លុះដល់យប់ទូកបានទៅដល់កណ្តាលសមុទ្ររីឯព្រះយេស៊ូវិញទ្រង់គង់នៅលើគោកតែមួយព្រះអង្គឯង។៤៨ ព្រះអង្គទតឃើញសាវ័កកំពុងតែអុំទូកយ៉ាងលំបាកដ្បិតបញ្ច្រាសខ្យល់។ពេលជិតភ្លឺព្រះអង្គយាងលើទឹកឆ្ពោះទៅរកពួកគេហើយធ្វើដូចជាចង់យាងបង្ហួស។៤៩ កាលពួកសាវ័កឃើញព្រះអង្គយាងលើទឹកសមុទ្រដូច្នេះគេស្មានថាខ្មោចលងក៏នាំគ្នាស្រែក៥០ ដ្បិតគេបានឃើញព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នាហើយភ័យរន្ធត់ជាខ្លាំង។ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេភ្លាមថា៖«ចូរតាំងចិត្តក្លាហានឡើងខ្ញុំទេតើចកុំខ្លាចអី!»។៥១ បន្ទាប់មកព្រះអង្គយាងចូលក្នុងទូកជាមួយគេហើយខ្យល់ក៏ស្ងប់។ពួកសាវ័កងឿងឆ្ងល់ពន់ពេកណាស់៥២ ដ្បិតគេពុំទាន់បានយល់អំពីរឿងនំបុ័ងមកពីគេមានចិត្តរឹងរូស។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺនៅស្រុកកេនេសារ៉ែត (ម៉ាថាយ ១៤. ៣៤-៣៦) ៥៣ កាលព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក*បានឆ្លងទៅដល់ត្រើយម្ខាងក្នុងស្រុកកេនេសារ៉ែតហើយគេក៏នាំគ្នាចតទូក។៥៤ ព្រះអង្គយាងឡើងលើគោកជាមួយសាវ័ក*ពេលនោះមនុស្សម្នាស្គាល់ព្រះអង្គភ្លាម។៥៥ គេរត់ទៅគ្រប់កន្លែងក្នុងតំបន់ហើយនាំគ្នាសែងអ្នកជំងឺទៅកន្លែងដែលគេឮថាព្រះអង្គគង់នៅ។៥៦ គ្រប់កន្លែងដែលព្រះយេស៊ូយាងទៅទោះបីនៅក្នុងភូមិក្នុងក្រុងឬតាមស្រុកស្រែក្តីគេយកអ្នកជំងឺមកដាក់នៅតាមទីផ្សារទូលអង្វរសុំគ្រាន់តែពាល់ជាយព្រះពស្ត្រព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះៗអស់អ្នកដែលពាល់ព្រះអង្គបានជាសះស្បើយឆគ្រប់ៗគ្នា។ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី និង ទំនៀមទម្លាប់ (ម៉ាថាយ ១៥. ១-៩)
ជំពូកទី៧
[កែប្រែ]១ មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និង បណ្ឌិត ៧ ខាងវិន័យ*ខ្លះនាំគ្នាមកពីក្រុងយេរូសាឡឹមទៅជួបព្រះយេស៊ូ។២ គេឃើញសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គខ្លះបរិភោគអាហារដោយដៃមិនបរិសុទ្ធ*គឺគេពុំបានលាងដៃជាមុន។៣ ធម្មតាពួកផារីស៉ីនិងជនជាតិយូដាទាំងអស់តែងតែធ្វើពិធីលាងដៃយ៉ាងស្អាតហ្មត់ចត់មុននឹងបរិភោគតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ចាស់បុរាណ។៤ នៅពេលត្រឡប់មកពីផ្សារវិញដរាបណាគេមិនបានធ្វើពិធីលាងសំអាតខ្លួនជាមុនទេគេមិនបរិភោគឡើយ។គេកាន់ទំនៀមទម្លាប់ផ្សេងៗទៀតជាច្រើនដូចជាពិធីលាងពែងលាងថូទឹកលាងឆ្នំាងលាងតុជាដើម។៥ ពួកខាងគណៈផារីស៉ីនិងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖«ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកមិនកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ចាស់បុរាណគឺនាំគ្នាបរិភោគដោយដៃមិនបរិសុទ្ធដូច្នេះ?»។ ៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ព្យាការី*អេសាយបានថ្លែងទុកថា"អ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សមានពុត"ត្រូវណាស់ ដូចមានចែងថា : ប្រជារាស្ត្រនេះគោរពយើងតែបបូរមាត់ ឯចិត្តគេនៅឆ្ងាយពីយើង។ ៧ គេថ្វាយបង្គំយើង តែឥតបានការអ្វីសោះ ព្រោះគេបង្រៀនតែក្បួនច្បាប់របស់មនុស្ស ប៉ុណ្ណោះជ។ ៨ អ្នករាល់គ្នាបោះបង់ចោលវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បែរទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្សវិញ»។៩ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«អ្នករាល់គ្នាប្រសប់បំបាត់វិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចោលបែរទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាផ្ទាល់វិញ។១០ លោកម៉ូសេ*បានថ្លែងថា:"ចូរគោរពមាតាបិតារបស់អ្នកអ្នកណាជេរប្រទេចផ្តាសាមាតារបស់ខ្លួនត្រូវមានទោសដល់ជីវិត"ឈ១១ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញអ្នករាល់គ្នាបែរជាពោលថា :"ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់និយាយទៅឪពុកម្តាយថាអ្វីៗដែលខ្ញុំត្រូវជូនលោកឪពុកអ្នកម្តាយបានរាប់ថាគ័របាន់ស្រេចទៅហើយ"(ពាក្យនេះប្រែថាទុកជាតង្វាយថ្វាយព្រះជាម្ចាស់)។១២ អ្នករាល់គ្នាពុំទុកអោយគាត់ជួយឪពុកម្តាយឡើយ។១៣ អ្នករាល់គ្នាបានបំបាត់តម្លៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសារទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានបង្រៀនតៗគ្នា។អ្នករាល់គ្នាបានធ្វីការផ្សេងៗជាច្រើន ស្រដៀងនឹងការទាំងនេះដែរ»។ មូលហេតុដែលបណ្តាលអោយមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ (ម៉ាថាយ ១៥. ១០-២០) ១៤ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅបណ្តាជនមកម្តងទៀតរួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរស្តាប់ខ្ញុំទាំងអស់គ្នាហើយយល់អោយច្បាស់ថា១៥ អ្វីៗពីខាងក្រៅចូលទៅក្នុងមនុស្ស ពុំអាចធ្វើអោយមនុស្សក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ*បានឡើយផ្ទុយទៅវិញមានតែអ្វីៗចេញពីមនុស្សប៉ុណ្ណោះដែលធ្វើអោយមិនបរិសុទ្ធ�១៦ អ្នកណាឮពាក្យនេះហើយចូរយកទៅពិចារណាចុះ�»។១៧ កាលព្រះយេស៊ូយាងចេញពីបណ្តាជនចូលទៅក្នុងផ្ទះពួកសាវ័ក*នាំគ្នាទូលសួរព្រះអង្គអំពីប្រស្នានេះ។១៨ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«អ្នករាល់គ្នាក៏គ្មានប្រាជ្ញាដូចពួកគេដែរឬ?អ្នករាល់គ្នាត្រូវយល់ថាអ្វីៗពីខាងក្រៅចូលទៅក្នុងមនុស្សពុំអាចធ្វើអោយគេក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធបានឡើយ១៩ ដ្បិតអ្វីៗទាំងនោះមិនចូលទៅក្នុងចិត្តទេ គឺចូលទៅក្នុងពោះរួចចេញមកធ្លាក់ទៅទីបន្ទោរបង់»។ព្រះអង្គបញ្ជាក់ថាគ្រប់អាហារសុទ្ធតែបរិសុទ្ធទាំងអស់។២០ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«មានតែអ្វីៗចេញពីមនុស្សប៉ុណ្ណោះដែលធ្វើអោយគេមិនបរិសុទ្ធ២១ដ្បិតគំនិតអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មានសុទ្ធតែចេញមកពីខាងក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សគឺគំនិតដែលនាំអោយប្រព្រឹត្តកាមគុណថោកទាបលួចប្លន់កាប់សម្លាប់២២ ផិតក្បត់លោភលន់ចង់បានទ្រព្យគេកាចសាហាវបោកប្រាស់គេប្រព្រឹត្តអបាយមុខច្រណែនឈ្នានីសអំនួត និង គំនិតលេលា។២៣ ការអាក្រក់ទាំងនេះហើយដែលចេញពីខាងក្នុងមនុស្សមកធ្វើអោយគេក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ*»។ ស្ត្រីសាសន៍ដទៃម្នាក់ជឿព្រះយេស៊ូ ២៤ ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់ជិតក្រុងទីរ៉ូស។ព្រះអង្គយាងចូលក្នុងផ្ទះមួយទ្រង់ពុំចង់អោយនរណាដឹងថាទ្រង់គង់នៅទីនោះឡើយតែលាក់មិនជិត។២៥ ភ្លាមនោះស្ត្រីម្នាក់ដែលកូនស្រីមានខ្មោចចូលបានឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូនាងមកក្រាបទៀបព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ។២៦ ស្ត្រីនោះជាសាសន៍ក្រិកមានកំណើតនៅភេនីស៉ីក្នុងស្រុកស៉ីរី។នាងទូលសូមព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីកូននាង។២៧ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«ត្រូវទុកអោយកូនចៅបរិភោគឆ្អែតជាមុនសិនមិនគួរយកអាហាររបស់កូនចៅបោះទៅអោយកូនឆ្កែស៉ីឡើយ»។២៨ នាងទូលព្រះអង្គថា៖«ពិតមែនហើយលោកម្ចាស់!ប៉ុន្តែកូនឆ្កែនៅក្រោមតុវាស៉ីកំទេចអាហារដែលកូនក្មេងធ្វើអោយជ្រុះនោះបាន»។២៩ ពេលនោះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«ដោយនាងនិយាយដូច្នេះចូរនាងវិលត្រឡប់ទៅវិញចុះខ្មោចបានចេញពីកូននាងហើយ»។៣០ ពេលស្ត្រីនោះមកដល់ផ្ទះនាងឃើញកូនស្រីដេកនៅលើគ្រែ ដ្បិតខ្មោចបានចេញពីក្មេងនោះហើយ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សគថ្លង់ម្នាក់អោយបានជា ៣១ ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីតំបន់ក្រុងទីរ៉ូសកាត់តាមតំបន់ក្រុងស៉ីដូននិងតំបន់ស្រុកដេកាប៉ូលឆ្ពោះទៅសមុទ្រកាលីឡេវិញ។៣២ គេនាំបុរសថ្លង់ម្នាក់មកគាល់ព្រះអង្គ។ម៉្យាងទៀតបុរសនោះពុំអាចនិយាយបានស្រួលដូចធម្មតាផង។គេទូលអង្វរសូមអោយព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្តេលីគាត់។៣៣ ព្រះអង្គនាំគាត់ចេញទៅដោយឡែកដាច់ពីបណ្តាជនទ្រង់ដាក់ព្រះអង្គុលីក្នុងត្រចៀកគាត់ហើយស្តោះទឹកព្រះឱស្ឋយកទៅផ្តិតលើអណ្តាតគាត់៣៤ រួចព្រះអង្គងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើងទតទៅលើមេឃដកដង្ហើមធំហើយមានព្រះបន្ទូលថា«អេផាថា»(ប្រែថា:ចូរបើកឡើង)។៣៥ រំពេចនោះស្រាប់តែត្រចៀករបស់បុរសនោះអាចស្តាប់ឮ អណ្តាតរបស់គាត់ក៏គ្រលាស់បានហើយគាត់ក៏និយាយស្តីបានច្បាស់លាស់។៣៦ ព្រះយេស៊ូបានហាមប្រាមពួកគេមិនអោយនិយាយហេតុការណ៍នេះប្រាប់នរណាសោះឡើយ។ប៉ុន្តែទោះបីព្រះអង្គហាមប្រាមយ៉ាងណាក៏ដោយគេរឹតតែប្រកាសខ្លាំងឡើងៗ។៣៧ មនុស្សម្នាងឿងឆ្ងល់ពន់ពេកណាស់ហើយពោលថា៖«គ្រប់កិច្ចការដែលលោកធ្វើសុទ្ធតែល្អទាំងអស់សូម្បីតែមនុស្សថ្លង់ក៏លោកធ្វើអោយឮបានមនុស្សគក៏លោកធ្វើអោយនិយាយបានដែរ»។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សបួនពាន់នាក់បរិភោគ (ម៉ាថាយ ១៥. ៣២-៣៩)
ជំពូកទី៨
[កែប្រែ]១ នៅពេលនោះ បណ្តាជនយ៉ាងច្រើនកុះ ៨ ករមកប្រជុំគ្នាសាជាថ្មីម្តងទៀត។ដោយគេគ្មានអ្វីបរិភោគព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅពួកសាវ័ក*មកមានព្រះបន្ទូលថា៖២ «ខ្ញុំអាណិតអាសូរបណ្តាជននេះពន់ពេកណាស់ដ្បិតគេនៅជាមួយខ្ញុំអស់រយៈពេលបីថ្ងៃមកហើយហើយគ្មានអ្វីបរិភោគសោះ។៣ ប្រសិនបើខ្ញុំអោយគេត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងពោះទទេគេមុខជាអស់កម្លំាងដួលតាមផ្លូវមិនខានព្រោះអ្នកខ្លះបានធ្វើដំណើរមកពីស្រុកឆ្ងាយ»។៤ ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖ «ទីនេះស្ងាត់ណាស់តើរកម្ហូបអាហារឯណាអោយគេបរិភោគឆ្អែតគ្រប់គ្នាបាន?»។៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាមាននំបុ័ងប៉ុន្មានដុំ?»។ពួកគេទូលថា៖«មានប្រាំពីរដុំ»។៦ ព្រះអង្គក៏ប្រាប់បណ្តាជនអោយអង្គុយផ្ទាល់នឹងដីទ្រង់យកនំបុ័ងទាំងប្រាំពីរដុំមកកាន់អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ហើយកាច់ប្រទានអោយពួកសាវ័ក*ចែកបណ្តាជន។៧ គេមានត្រីតូចៗខ្លះដែរ។ព្រះយេស៊ូអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់រួចប្រាប់ពួកសាវ័កអោយចែកត្រីទាំងនោះដល់គេ។៨ គេបានបរិភោគឆ្អែតទាំងអស់គ្នាហើយប្រមូលនំបុ័ងនិងត្រីដែលនៅសល់បានប្រាំពីរជាល។៩ នៅពេលនោះមានមនុស្សទាំងអស់ប្រមាណជាបួនពាន់នាក់។បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូប្រាប់គេអោយវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។១០ ភ្លាមនោះព្រះអង្គយាងចុះទូកជាមួយពួកសាវ័ក ឆ្ពោះទៅតំបន់ដាល់ម៉ានូថាញ។ ពួកខាងគណៈផារីស៉ីចង់ឃើញការអស្ចារ្យ (ម៉ាថាយ ១៦. ១-៤) ១១ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*មកដល់ហើយនាំគ្នាជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូដើម្បីល្បងលមើលព្រះអង្គគេសូមអោយព្រះអង្គសំដែងទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យអ្វីមួយបញ្ជាក់ថាព្រះអង្គបានទទួលអំណាចពីព្រះជាម្ចាស់។១២ ព្រះយេស៊ូដកដង្ហើមធំរួចមានព្រះបន្ទូលថា៖«ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជំនាន់នេះចង់ឃើញទីសំគាល់ដូច្នេះ?ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាព្រះជាម្ចាស់មិនអោយគេឃើញទីសំគាល់ណាឡើយ»។១៣ បន្ទាប់មកព្រះអង្គយាងចាកចេញពីគេចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងវិញ។ ពុតត្បុតរបស់ពួកគណៈផារីស៉ីនិង ពុតត្បុតរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ (ម៉ាថាយ ១៦. ៥-១២) ១៤ ពួកសាវ័កភ្លេចយកនំបុ័ងទៅជាមួយ។ក្នុងទូកគេមាននំបុ័ងតែមួយដុំប៉ុណ្ណោះ។១៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដាស់តឿនគេថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកផារីស៉ី*ព្រមទាំងមេម្សៅរបស់ស្តេចហេរ៉ូដអោយមែនទែន»។១៦ ពួកសាវ័ក*ជជែកគ្នាថា៖«លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះមកពីយើងគ្មាននំបុ័ងទេដឹង!»។១៧ ព្រះយេស៊ូជ្រាបគំនិតពួកគេក៏មានព្រះបន្ទូលថា៖«ម្តេចក៏ជជែកគ្នាអំពីរឿងគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ?តើអ្នករាល់គ្នាពុំទាន់ស្តាប់បានពុំទាន់យល់សេចក្តីទេឬ?ឬមួយអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹងរូស?។១៨ អ្នករាល់គ្នាមានភ្នែកតែមើលមិនឃើញមានត្រចៀកតែស្តាប់មិនឮឬ!។តើអ្នករាល់គ្នាចាំឬទេ ១៩កាលខ្ញុំកាច់នំបុ័ងប្រាំដុំចែកអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលនំបុ័ងដែលសល់បានប៉ុន្មានល្អី?»។គេទូលព្រះអង្គថា៖«ដប់ពីរល្អី»។២០ «ចុះកាលខ្ញុំកាច់នំបុ័ងប្រាំពីរដុំចែកអោយមនុស្សបួនពាន់នាក់តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលបានប៉ុន្មានជាល?»។គេទូលថា៖«ប្រាំពីរជាល»។២១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«អ្នករាល់គ្នានៅតែពុំទាន់យល់ទៀតឬ!»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់អោយបានភ្លឺ ២២ ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក*ធ្វើដំណើរមកដល់ភូមិបេតសៃដា។នៅពេលនោះមានគេនាំមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់មកគាល់ព្រះអង្គហើយទូលអង្វរសូមអោយព្រះអង្គពាល់គាត់។២៣ ព្រះយេស៊ូក៏ដឹកដៃមនុស្សខ្វាក់នោះនាំចេញទៅខាងក្រៅភូមិព្រះអង្គយកទឹកព្រះឱស្ឋដាក់លើភ្នែកគាត់ហើយដាក់ព្រះហស្តលើគាត់ទាំងមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖«តើអ្នកមើលឃើញអ្វីខ្លះទេ?»២៤ បុរសនោះបើកភ្នែកឡើងទូលថា៖«ខ្ញុំឃើញមនុស្សដើរស្ទុងៗមើលទៅដូចជាដើមឈើ»។២៥ ព្រះយេស៊ូក៏ដាក់ព្រះហស្តលើភ្នែកគាត់ម្តងទៀត។បុរសនោះមើលឃើញច្បាស់ទាំងអស់ភ្នែកគាត់បានជា។២៦ ព្រះយេស៊ូប្រាប់គាត់អោយវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖«កុំចូលទៅក្នុងភូមិអោយសោះ»។ លោកពេត្រុស/សិលាប្រកាសថាព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ម៉ាថាយ ១៦. ១៣-២០ លូកា ៩. ១៨-២១) ២៧ ព្រះយេស៊ូចេញទៅតាមភូមិនានាដែលនៅជិតក្រុងសេសារេភីលីពជាមួយពួកសាវ័ក*។នៅតាមផ្លូវព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«តើមនុស្សទាំងឡាយថាខ្ញុំជានរណា?»។២៨ពួកសាវ័កទូលឆ្លើយថា៖«អ្នកខ្លះថាលោកជាលោកយ៉ូហានបាទីស្តអ្នកខ្លះថាលោកជាព្យាការី*អេលីហើយអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីមួយរូប»។២៩ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«លោកជាព្រះគ្រីស្ត»។៣០ ព្រះយេស៊ូហាមប្រាមសាវ័ក*មិនអោយនិយាយប្រាប់គេអំពីព្រះអង្គឡើយ។ ៣១ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនពួកសាវ័កថាបុត្រមនុស្ស*ត្រូវរងទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំង។ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*ពួកនាយកបូជាចារ្យ*ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*នឹងបោះបង់ព្រះអង្គចោលថែមទាំងធ្វើគុតព្រះអង្គទៀតផងតែបីថ្ងៃក្រោយមកព្រះអង្គនឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។៣២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលបញ្ជាក់ប្រាប់គេដោយឥតលាក់លៀម។លោកពេត្រុស/សិលាយាងព្រះអង្គចេញទៅឆ្ងាយពីគេបន្តិចហើយបន្ទោសព្រះអង្គ។៣៣ ព្រះយេស៊ូងាកទតទៅពួកសាវ័ក*ឯទៀតៗហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលបន្ទោសលោកពេត្រុស/សិលាវិញថា៖«នែ៎!មារសាតាំងថយទៅក្រោយខ្ញុំទៅដ្បិតគំនិតអ្នកមិនមែនជាគំនិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ គឺជាគំនិតរបស់មនុស្សសុទ្ធសាធ»។ ៣៤ បន្ទាប់មកព្រះអង្គត្រាស់ហៅបណ្តាជននិងសាវ័ករួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«បើអ្នកណាចង់មកតាមក្រោយខ្ញុំត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោលត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនហើយមកតាមខ្ញុំចុះ។៣៥ ដ្បិតអ្នកណាចង់បានរួចជីវិតអ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតពុំខានរីឯអ្នកដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនិងព្រោះតែដំណឹងល្អ*នឹងបានជីវិតវិញ។៣៦ បើមនុស្សម្នាក់បានលោកីយ៍ទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនតែបាត់បង់ជីវិតនោះនឹងមានប្រយោជន៍អ្វី?៣៧ តើមនុស្សអាចយកអ្វីមកប្តូរនឹងជីវិតរបស់ខ្លួនបាន?៣៨ នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលក្បត់ព្រះជាម្ចាស់និងក្នុងចំណោមមនុស្សមានបាបនាសម័យនេះបើអ្នកណាអៀនខ្មាសមិនហ៊ានទទួលស្គាល់ខ្ញុំមិនហ៊ានទទួលស្គាល់ពាក្យរបស់ខ្ញុំលុះដល់បុត្រមនុស្សយាងមកប្រកបដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតាព្រះអង្គនិងទេវទូត*ដ៏វិសុទ្ធ ទ្រង់ក៏នឹងខ្មាសអៀនមិនហ៊ានទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញដែរ»។
ជំពូកទី៩
[កែប្រែ]១ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ប្រាកដ ៩ មែនខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាមនុស្សខ្លះដែលនៅទីនេះនឹងមិនស្លាប់ទេមុនបានឃើញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកដល់ប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាព»។ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១៧. ១-១៣ លូកា ៩. ២៨-៣៦) ២ ប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមកព្រះយេស៊ូនាំលោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានឡើងទៅលើភ្នំគឺព្រះអង្គនាំតែលោកទាំងបីទៅដាច់ឡែកពីគេ។ពេលនោះព្រះអង្គប្រែជាមានទ្រង់ទ្រាយប្លែកពីមុននៅមុខសាវ័ក*ទាំងបីនាក់៣ គឺព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌សភ្លឺត្រចះត្រចង់ដែលគ្មានមនុស្សណានៅលើផែនដីអាចធ្វើអោយសយ៉ាងនេះបានឡើយ។៤ ពេលនោះសាវ័កទាំងបីនាក់ឃើញព្យាការី*អេលីនិងលោកម៉ូសេ*សន្ទនាជាមួយព្រះយេស៊ូ។៥ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!យើងខ្ញុំបាននៅទីនេះប្រសើរណាស់យើងខ្ញុំនឹងសង់ជំរកបី គឺមួយសំរាប់ព្រះគ្រូមួយសំរាប់លោកម៉ូសេនិង មួយទៀតសំរាប់លោកអេលី»។៦ លោកពេត្រុស/សិលាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះមកពីលោកពុំដឹងថាចង់និយាយអំពីអ្វីឡើយដ្បិតសាវ័កទាំងបីភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។៧ ពេលនោះស្រាប់តែមានពពក*មកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នាមានព្រះសូរសៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖«នេះជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងចូរស្តាប់ព្រះអង្គចុះ!»។៨ រំពេចនោះពួកសាវ័កក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនពុំឃើញនរណាទៀតឡើយឃើញតែព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះដែលគង់ជាមួយគេ។ ៩ ពេលព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសាវ័កទាំងបីទ្រង់ហាមប្រាមគេមិនអោយនិយាយអំពីហេតុការណ៍ដែលខ្លួនបានឃើញប្រាប់នរណាឡើយរហូតដល់បុត្រមនុស្សរស់ឡើងវិញ។១០ អ្នកទាំងបីធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គតែសាកសួរគ្នាថា៖«តើ"រស់ឡើងវិញ"មានន័យដូចម្តេច?»។១១ បន្ទាប់មកគេទូលសួរព្រះអង្គថា៖«ហេតុដូចម្តេចបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យចេះតែនិយាយថាព្យាការីអេលីត្រូវអញ្ជើញមកមុន?»។១២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖«ព្យាការីអេលីអញ្ជើញមកមុនមែនដើម្បីរៀបចំសព្វគ្រប់ទាំងអស់ឡើងវិញ។ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថាបុត្រមនុស្សត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើនព្រមទាំងត្រូវគេមើលងាយផងដូច្នេះ?។១៣ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាព្យាការីអេលីបានអញ្ជើញមករួចហើយតែពួកគេបានធ្វើបាបលោកសព្វបែបយ៉ាងតាមអំពើចិត្តរបស់គេដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរអំពីលោកស្រាប់»។ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីក្មេងម្នាក់ (ម៉ាថាយ ១៧. ១៤-២១ លូកា ៩. ៣៧-៤៣) ១៤ ព្រះយេស៊ូនិងអ្នកទាំងបីបានមកជួបសាវ័កឯទៀតៗទ្រង់ទតឃើញបណ្តាជនច្រើនកុះករឈរនៅជុំវិញសាវ័កទាំងនោះហើយឃើញពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ជជែកជាមួយគេផង។១៥ កាលបណ្តាជនឃើញព្រះយេស៊ូគេស្រឡំាងកាំងគ្រប់គ្នា ហើយរត់ទៅថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ។១៦ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាជជែកជាមួយគេអំពីរឿងអ្វី?»។១៧ ក្នុងចំណោមបណ្តាជនមានបុរសម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូ!ខ្ញុំប្របាទនាំកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំប្របាទមករកលោកគ្រូដ្បិតវាមានខ្មោចចូលធ្វើអោយគនិយាយពុំរួច។១៨ នៅទីណាក៏ដោយពេលខ្មោចចូលម្តងៗវាផ្តួលកូនខ្ញុំប្របាទលើដីអោយបែកពពុះមាត់សង្កៀតធ្មេញហើយរឹងខ្លួន។ខ្ញុំប្របាទបានសុំសាវ័ករបស់លោកអោយដេញខ្មោចនេះដែរប៉ុន្តែគេពុំអាចដេញវាចេញបានសោះ»។១៩ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅបណ្តាជនថា៖«នែ៎!ពួកមនុស្សពុំព្រមជឿអើយ!តើត្រូវអោយខ្ញុំទ្រំានៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត?ចូរនាំក្មេងនោះមកអោយខ្ញុំ»។២០ គេក៏នាំវាចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ។កាលខ្មោចឃើញព្រះអង្គវាផ្តួលក្មេងនោះអោយប្រកាច់ប្រកិនព្រមទាំងននៀលបែកពពុះមាត់។២១ ព្រះយេស៊ូសួរទៅឪពុកថា៖«តើវាវេទនាបែបនេះតាំងពីអង្កាល់មក?»។ឪពុកតបថា៖«តាំងតែពីតូចម៉្លេះ។២២ ខ្មោចធ្វើអោយវាដួលលើភ្លើងអោយវាធ្លាក់ក្នុងទឹកជាច្រើនលើកច្រើនសាចង់អោយវាបាត់បង់ជីវិត។ប្រសិនបើលោកអាចធ្វើបានសូមមេត្តាជួយយើងខ្ញុំសូមអាណិតអាសូរយើងខ្ញុំផង»។២៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នកពោលថា"ប្រសិនបើលោកអាចជួយបាន"ដូច្នេះ?ព្រះជាម្ចាស់អាចសំរេចកិច្ចការសព្វគ្រប់ទាំងអស់ដល់អ្នកជឿ»។២៤ ឪពុករបស់ក្មេងបន្លឺសំឡេងឡើងភ្លាមថា៖«ខ្ញុំប្របាទជឿហើយ!សូមមេត្តាជួយអោយខ្ញុំប្របាទដែលជាអ្នកមិនជឿនេះផង!»។២៥ ពេលនោះព្រះយេស៊ូទតឃើញបណ្តាជនរត់មកព្រះអង្គក៏គំរាមខ្មោចដោយបញ្ជាថា៖«នែ៎ខ្មោចគថ្លង់!យើងសុំប្រាប់ថាចេញពីក្មេងនេះទៅកុំចូលវាទៀតអោយសោះ!»។២៦ខ្មោចក៏ស្រែកឡើងព្រមទាំងធ្វើអោយក្មេងនោះប្រកាច់ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំងរួចចេញទៅ។ពេលនោះក្មេងនៅដេកស្តូកស្តឹងដូចមនុស្សស្លាប់ធ្វើអោយមនុស្សជាច្រើនស្មានថាវាស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ២៧ រីឯព្រះយេស៊ូវិញព្រះអង្គចាប់ដៃវាលើកឡើងក្មេងនោះក៏ក្រោកឈរ។ ២៨ កាលព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះពួកសាវ័ក*ទូលសួរព្រះអង្គដាច់ឡែកពីគេថា៖«ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំពុំអាចដេញខ្មោចនេះចេញបាន?»។២៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«គេអាចដេញខ្មោចប្រភេទនេះបានលុះត្រាតែអធិស្ឋាន*»។ ព្រះយេស៊ូប្រកាសសាជាថ្មីអំពីព្រះអង្គត្រូវសោយទិវង្គត (ម៉ាថាយ ១៧. ២២-២៣ លូកា ៩. ៤៣-៤៥) ៣០ ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះជាមួយពួកសាវ័ក* កាត់តាមស្រុកកាលីឡេ។ ព្រះអង្គមិនសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយនរណាដឹងឡើយ។៣១ ព្រះអង្គបង្រៀនពួកសាវ័កអោយដឹងថាបុត្រមនុស្ស*នឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សលោកគេនឹងធ្វើគុតព្រះអង្គប៉ុន្តែបីថ្ងៃក្រោយពីគេធ្វើគុតទ្រង់នឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។៣២ ពួកសាវ័កពុំបានយល់ព្រះបន្ទូលនេះឡើយ តែគេមិនហ៊ានទូលសួរព្រះអង្គទេ។ អ្នកដែលធំជាងគេ (ម៉ាថាយ ១៨. ១-៥ លូកា ៩. ៤៦-៤៨) ៣៣ ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក*ធ្វើដំណើរមកដល់ក្រុងកាផានុម។កាលព្រះអង្គគង់នៅក្នុងផ្ទះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរពួកសាវ័កថា៖«ពេលដើរតាមផ្លូវអ្នករាល់គ្នានិយាយអំពីរឿងអ្វី?»។៣៤ ពួកសាវ័កនៅស្ងៀមដ្បិតកាលធ្វើដំណើរតាមផ្លូវគេបានប្រកែកគ្នាចង់ដឹងថាក្នុងចំណោមពួកគេអ្នកណាធំជាងគេ។៣៥ ព្រះយេស៊ូគង់ចុះទ្រង់ត្រាស់ហៅសាវ័កទាំងដប់ពីររូបមកហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកណាចង់ធ្វើមេគេអ្នកនោះត្រូវដាក់ខ្លួនអោយតូចជាងគេដព្រមទាំងបំរើគេទាំងអស់គ្នាផង»។៣៦ បន្ទាប់មកព្រះអង្គយកក្មេងម្នាក់អោយមកឈរនៅកណ្តាលពួកសាវ័ក។ព្រះអង្គឱបក្មេងនោះរួចមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖៣៧ «អ្នកណាទទួលក្មេងណាម្នាក់ដូចក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំក៏ដូចជាបានទទួលខ្ញុំហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំមិនត្រឹមតែទទួលខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេគឺទទួលព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកនោះដែរ»។ អ្នកណាមិនជំទាស់យើង អ្នកនោះជាពួកយើង (លូកា ៩. ៤៩-៥០) ៣៨ លោកយ៉ូហានទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!យើងខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ដេញខ្មោចក្នុងនាមព្រះគ្រូ។យើងខ្ញុំបានឃាត់គេព្រោះគេមិនមកតាមយើងខ្ញុំទេ»។៣៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«កុំឃាត់គេអីពុំដែលមាននរណាអាចធ្វើការអស្ចារ្យក្នុងនាមខ្ញុំរួចបែរជានិយាយអាក្រក់អំពីខ្ញុំភ្លាមនោះឡើយ៤០ ដ្បិតអ្នកណាមិនជំទាស់នឹងយើងអ្នកនោះជាគ្នាយើងហើយ។៤១ ម៉្យាងទៀតបើអ្នកណាអោយទឹកមួយកែវដល់អ្នករាល់គ្នាក្នុងនាមអ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ត*ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ជាមិនខាន»។ កុំនាំអ្នកដទៃអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប (ម៉ាថាយ ១៨. ៦-៩ លូកា ១៧. ១-២) ៤២ អ្នកណានាំអ្នកតូចតាចម្នាក់ក្នុងបណ្តាអ្នកជឿទាំងនេះអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបចំពោះអ្នកនោះប្រសិនបើគេយកត្បាល់ថ្មយ៉ាងធំមកចងកគាត់ទម្លាក់ទៅក្នុងសមុទ្រនោះប្រសើរជាជាងទុកអោយគាត់នៅរស់។៤៣ ប្រសិនបើដៃនាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបចូរកាត់ចោលទៅព្រោះបើអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតមានដៃតែម្ខាងប្រសើរជាងមានដៃពីរហើយត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងនរកដែលមានភ្លើងមិនចេះរលត់�៤៤ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់មានភ្លើងមិនចេះរលត់� ។៤៥ ប្រសិនបើជើងនាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបចូរកាត់ចោលទៅព្រោះបើអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតមានតែជើងមួយនោះប្រសើរជាងមានជើងពីរហើយត្រូវគេបោះទៅក្នុងនរក�៤៦ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់មានភ្លើងមិនចេះរលត់�។៤៧ ប្រសិនបើភ្នែកនាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបចូរខ្វេះចេញទៅព្រោះបើអ្នកចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់មានតែភ្នែកម្ខាងនោះប្រសើរជាងមានភ្នែកពីរហើយត្រូវគេបោះទៅក្នុងនរក៤៨ ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់មានភ្លើងមិនចេះរលត់៤៩ ដ្បិតមនុស្សគ្រប់ៗរូបនឹងមានជាតិប្រៃដោយសារភ្លើង។៥០ អំបិលជារបស់មួយសំខាន់ណាស់ប៉ុន្តែបើវាបាត់ជាតិប្រៃហើយតើអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូចម្តេចនឹងអោយវាប្រៃឡើងវិញបាន?៥១ ចូរមានជាតិប្រៃនៅក្នុងខ្លួនហើយរស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខសាន្តទៅ»។ ព្រះដំបូន្មានអំពីរឿងលែងលះប្តីប្រពន្ធ (ម៉ាថាយ ១៩. ១-១២ លូកា ១៦. ១៨)
ជំពូកទី១០
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីទីនោះ ១០ ឆ្ពោះទៅស្រុកយូដានិងត្រើយខាងនាយទន្លេយ័រដាន់។មហាជននាំគ្នាទៅរកព្រះអង្គសាជាថ្មីព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនគេតាមទម្លាប់របស់ព្រះអង្គ។២ មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ចូលមកជិតក្នុងគោលបំណងល្បងលមើលព្រះអង្គ។គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖«តើស្វាមីមានសិទ្ធិលែងភរិយាបានឬទេ?»។៣ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«តើលោកម៉ូសេបង្គាប់អ្នករាល់គ្នាអោយធ្វើអ្វី?»។៤ គេទូលតបថា៖«លោកម៉ូសេអនុញ្ញាតអោយស្វាមីធ្វើលិខិតលែងលះប្រពន្ធបាន»។៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«លោកម៉ូសេចែងវិន័យ*នេះអោយអ្នករាល់គ្នាព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹងរូស។៦ ប៉ុន្តែកាលដើមដំបូងនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកព្រះអង្គបង្កើតមនុស្សមកជាបុរសជាស្ត្រី។៧ "ហេតុនេះហើយបានជាបុរសត្រូវចាកចេញពីឪពុកម្តាយ�ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់ខ្លួន�ឋ៨ហើយអ្នកទាំងពីរត្រឡប់ទៅជារូបកាយតែមួយ"ឌគេមិនមែនជាបុគ្គលពីរនាក់ទៀតទេគឺជារូបកាយតែមួយវិញ។៩ ដូច្នេះមនុស្សមិនត្រូវបំបាក់បំបែកគូស្រករដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្សំផ្គុំនោះឡើយ»។១០ ពេលទៅដល់ផ្ទះពួកសាវ័កទូលសួរព្រះយេស៊ូអំពីរឿងនេះម្តងទៀត។១១ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ប្រសិនបើស្វាមីណាលែងភរិយាហើយទៅរៀបការនឹឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀតស្វាមីនោះបានផិតក្បត់ភរិយារបស់ខ្លួន។១២ រីឯភរិយាណាដែលលែងស្វាមីហើយទៅរៀបការនឹងបុរសម្នាក់ទៀតស្ត្រីនោះក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ»។ ព្រះយេស៊ូប្រទានពរដល់ក្មេងៗ (ម៉ាថាយ ១៩. ១៣-១៥ លូកា ១៨. ១៥-១៧) ១៣ មានមនុស្សម្នានាំក្មេងតូចៗមកអោយព្រះយេស៊ូដាក់ព្រះហស្តលើពួកវាប៉ុន្តែពួកសាវ័ក*ស្តីបន្ទោសអ្នកទាំងនោះ។១៤ កាលព្រះយេស៊ូឃើញដូច្នោះព្រះអង្គទាស់ព្រះហប្ញទ័យណាស់ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖«ទុកអោយក្មេងៗមករកខ្ញុំចុះកុំឃាត់ពួកវាឡើយដ្បិតមានតែអ្នកមានចិត្តដូចក្មេងៗទាំងនេះប៉ុណ្ណោះដែលចូលក្នុងព្រះរាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់បាន។១៥ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្នកណាមិនព្រមទទួលព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ដូចក្មេងតូចមួយទទួលទេអ្នកនោះមិនអាចចូលក្នុងព្រះរាជ្យព្រះអង្គបានឡើយ»។ ១៦ បន្ទាប់មកព្រះអង្គអោបក្មេងទាំងនោះរួចប្រទានពរអោយពួកវា ដោយដាក់ព្រះហស្តពីលើ។ អ្នកមានម្នាក់ចង់បានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (ម៉ាថាយ ១៩. ១៦-៣០ លូកា ១៨. ១៨-៣០) ១៧ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងចេញដំណើរទៅមានបុរសម្នាក់រត់មកដល់លុតជង្គង់ចុះនៅមុខព្រះអង្គទូលថា៖«លោកគ្រូដ៏សប្បុរសអើយ!តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីអោយបានទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទុកជាមត៌ក?»។១៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នកថាខ្ញុំសប្បុរសដូច្នេះ?ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គគ្មាននរណាម្នាក់សប្បុរសឡើយ។១៩ អ្នកស្គាល់វិន័យស្រាប់ហើយថា"កុំសម្លាប់មនុស្សកុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់កុំលួចទ្រព្យសម្បត្តិគេកុំនិយាយកុហកធ្វើអោយគេមានទោសកុំកេងប្រវ័ញ្ចយកសម្បត្តិនរណាអោយសោះចូរគោរពមាតាបិតា"ឍ»។២០ បុរសនោះទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូអើយ!ខ្ញុំបានប្រតិបត្តិតាមវិន័យ*ទាំងនេះតាំងពីក្មេងមក»។២១ ព្រះយេស៊ូទតមើលទៅគាត់ហើយមានព្រះហប្ញទ័យស្រឡាញ់គាត់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖«នៅខ្វះកិច្ចការមួយទៀតដែលអ្នកមិនទាន់ធ្វើគឺត្រូវអញ្ជើញទៅលក់អ្វីៗដែលអ្នកមានរួចចែកអោយជនក្រីក្រទៅធ្វើដូច្នេះទើបអ្នកមានសម្បត្តិសួគ៌បន្ទាប់មកសឹមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។២២ កាលបុរសនោះឮដូច្នេះគាត់មានទឹកមុខស្រពោនហើយវិលត្រឡប់ទៅវិញទាំងព្រួយចិត្តដ្បិតគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភណាស់។ ២៣ ព្រះយេស៊ូទតមើលជុំវិញរួចមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖«អ្នកមានមិនងាយចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់បានទេ»។២៤ ពួកសាវ័កងឿងឆ្ងល់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គជាខ្លាំង។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«កូនចៅអើយព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ពិបាកចូលណាស់!២៥ សត្វអូដ្ឋចូលតាមប្រហោងម្ជុលងាយជាងអ្នកមានចូលក្នុងព្រះរាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត»។២៦ ពួកសាវ័ករឹតតែឆ្ងល់ថែមទៀតហើយនិយាយគ្នាថា៖«បើដូច្នេះតើអ្នកណាអាចទទួលការសង្គ្រោះបាន?»។២៧ ព្រះយេស៊ូទតមើលគេរួចមានព្រះបន្ទូលថា៖«ការនេះមនុស្សធ្វើពុំកើតទេតែព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកើតដ្បិតព្រះអង្គធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់បាន»។២៨ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអង្គទតឃើញស្រាប់ហើយថាយើងខ្ញុំបានលះបង់ចោលអ្វីៗទាំងអស់ហើយយើងខ្ញុំបានមកតាមព្រះអង្គ»។ ២៩ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្នកណាលះបង់ផ្ទះសម្បែងបងប្អូនប្រុសស្រីឪពុកម្តាយកូនឬស្រែចំការព្រោះតែខ្ញុំ និង ព្រោះតែដំណឹងល្អ*៣០ អ្នកនោះនឹងទទួលក្នុងពេលឥឡូវនេះមួយជាមួយរយគឺផ្ទះសម្បែងបងប្អូនប្រុសស្រីម្តាយកូននិងស្រែចំការព្រមទាំងទទួលការបៀតបៀនហើយក៏នឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅលោកខាងមុខថែមទៀតផង។៣១ មនុស្សជាច្រើនដែលនៅខាងមុខនឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងក្រោយរីឯអ្នកដែលនៅខាងក្រោយ នឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងមុខវិញ»។ ព្រះយេស៊ូប្រកាសជាលើកទីបីអំពីព្រះអង្គចូលទិវង្គត (ម៉ាថាយ ២០. ១៧-១៩ លូកា ១៨. ៣១-៣៤) ៣២ ព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយពួកសាវ័ក*។ព្រះអង្គយាងនាំមុខគេពួកសាវ័កភ័យខ្លាចជាខ្លាំងរីឯអស់អ្នកដែលដើរតាមក្រោយក៏ភិតភ័យដែរ។ព្រះយេស៊ូនាំសាវ័កទាំងដប់ពីររូបមកជាមួយព្រះអង្គសាជាថ្មីរួចមានព្រះបន្ទូលអំពីហេតុការណ៍ដែលនឹងកើតមានដល់ព្រះអង្គ៖៣៣ «ឥឡូវនេះយើងឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹមបុត្រមនុស្ស*នឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ។គេនឹងកាត់ទោសប្រហារជីវិតលោកហើយបញ្ជូនលោកទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់សាសន៍ដទៃ។៣៤ ពួកនោះនឹងចំអកអោយលោក ព្រមទាំងស្តោះទឹកមាត់ដាក់លោកផង។គេនឹងវាយធ្វើបាបលោករួចប្រហារជីវិតលោក។ប៉ុន្តែបីថ្ងៃក្រោយមកលោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។ សំណូមពររបស់លោកយ៉ាកុប និង លោកយ៉ូហាន (ម៉ាថាយ ២០. ២០-២៨) ៣៥ បន្ទាប់មកលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានជាកូនលោកសេបេដេចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូទូលថា៖«ព្រះគ្រូ!សូមមេត្តាយល់ព្រមតាមពាក្យសុំរបស់យើងខ្ញុំផង»។៣៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«តើអ្នកទាំងពីរចង់អោយខ្ញុំធ្វើអ្វី?»។៣៧ គេទូលព្រះអង្គថា៖«ពេលព្រះគ្រូគ្រងរាជ្យ ប្រកបដោយសិរីរុងរឿងសូមប្រទានអោយយើងខ្ញុំបានអង្គុយអមព្រះគ្រូផងគឺម្នាក់នៅខាងស្តាំម្នាក់នៅខាងឆ្វេង»។៣៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកទាំងពីរមិនដឹងថាខ្លួនសុំអ្វីឡើយតើអ្នកអាចទទួលពែងណដែលខ្ញុំត្រូវទទួលនោះបានឬទេ?អ្នកអាចទទួលពិធីជ្រមុជដែលខ្ញុំត្រូវទទួលបានឬទេ?»។៣៩ គេទូលព្រះអង្គថា៖«យើងខ្ញុំអាចទទួលបាន»។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកនឹងទទួលពែងដែលខ្ញុំត្រូវទទួលនិងទទួលពិធីជ្រមុជដែលខ្ញុំត្រូវទទួលបានមែន៤០ ចំណែកឯអង្គុយនៅខាងស្តាំឬខាងឆ្វេងខ្ញុំខ្ញុំមិនអាចសំរេចបានឡើយព្រោះកន្លែងនោះបំរុងទុកសំរាប់តែអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានសំរេចអោយប៉ុណ្ណោះ»។ ៤១ កាលសាវ័កដប់រូបទៀតបានឮដូច្នោះគេទាស់ចិត្តនឹងលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានជាខ្លាំង។៤២ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កទាំងអស់មក ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយអ្នកដែលគេចាត់ទុកជាមេគ្រប់គ្រងស្រុកតែងជិះជាន់ប្រជារាស្ត្ររបស់ខ្លួនរីឯអ្នកធំតែងតែប្រើអំណាចខ្លួនលើប្រជារាស្ត្រ។៤៣ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមិនមែនដូច្នោះទេ។ផ្ទុយទៅវិញបើមានម្នាក់ចង់ធ្វើធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាត្រូវអោយអ្នកនោះបំរើអ្នករាល់គ្នា។៤៤ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបើមានម្នាក់ចង់ធ្វើមេគេត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបំរើគេគ្រប់គ្នាសិន៤៥ ដ្បិតបុត្រមនុស្ស*មកក្នុងពិភពលោកនេះមិនមែនដើម្បីអោយគេបំរើលោកឡើយគឺលោកមកបំរើគេវិញព្រមទាំងបូជាជីវិតដើម្បីលោះមនុស្សទាំងអស់ផង»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ឈ្មោះបារទីមេអោយបានភ្លឺ (ម៉ាថាយ ២០. ២៩-៣៤ លូកា ១៨. ៣៥-៤៣) ៤៦ ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័កធ្វើដំណើរមកដល់ក្រុងយេរីខូ។កាលព្រះអង្គយាងចេញពីទីក្រុងជាមួយពួកសាវ័កនិងបណ្តាជនដ៏ច្រើនកុះករមានមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ឈ្មោះបារទីមេជាកូនរបស់លោកទីមេអង្គុយសុំទាននៅក្បែរផ្លូវ។៤៧ កាលគាត់ឮថាព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតយាងតាមនោះគាត់ក៏ស្រែកឡើងថា៖«ឱព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ!សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង»។៤៨ មនុស្សជាច្រើនបានគំរាមគាត់អោយនៅស្ងៀមប៉ុន្តែគាត់ស្រែករឹតតែខ្លាំងឡើងៗថា៖«ឱព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយសូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង!»។៤៩ ព្រះយេស៊ូក៏ឈប់ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖«សុំហៅគាត់មក»។គេហៅមនុស្សខ្វាក់មកដោយពោលថា៖«កុំអស់សង្ឃឹមក្រោកឡើងលោកហៅអ្នក»។៥០ គាត់ក៏បោះអាវធំចោលស្ទុះក្រោកឡើងតំរង់ទៅរកព្រះយេស៊ូ។៥១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគាត់ថា៖«តើអ្នកចង់អោយខ្ញុំធ្វើអ្វី?»។អ្នកខ្វាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!សូមប្រោសភ្នែកទូលបង្គំអោយបានភ្លឺផង»។៥២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សុំអញ្ជើញទៅចុះ!ជំនឿរបស់អ្នកបានសង្គ្រោះអ្នកហើយ!»។រំពេចនោះគាត់មើលឃើញភ្លាមហើយដើរតាមផ្លូវជាមួយព្រះយេស៊ូទៅ។ ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងយេរូសាឡឹម (មថ ២១. ១-១១ លក ១៩. ២៨-៤០ យហ ១២. ១២-១៩)
ជំពូកទី១១
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូយាងមកជាមួយសាវ័ក ១១ ជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមហើយ។លុះមកដល់ជិតភូមិបេតផាសេនិងភូមិិបេថានីដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវព្រះអង្គចាត់សាវ័កពីររូបអោយទៅមុនដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖២ «ចូរទៅភូមិនៅមុខអ្នករាល់គ្នាពេលទៅដល់ភ្លាមអ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយដែលគេចងទុកពុំទាន់ដែលមាននរណាជិះនៅឡើយទេចូរស្រាយវាដឹកមក។៣ ប្រសិនបើមានគេសួរថា"ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយវា?"ចូរឆ្លើយប្រាប់គេថា"ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវាតែព្រះអង្គនឹងអោយគេដឹកមកវិញភ្លាមជាមិនខាន"»។ ៤ សាវ័កទាំងពីររូបចេញដំណើរទៅឃើញកូនលាមួយដែលគេចងទុកនៅមាត់ទ្វារខាងក្រៅផ្ទះក្បែរផ្លូវហើយក៏ស្រាយវា។៥ មានអ្នកខ្លះនៅទីនោះសួរអ្នកទាំងពីរថា៖«តើអ្នកធ្វើអ្វីហ្នឹងហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយកូនលានេះ?»។៦ សាវ័កទាំងពីរឆ្លើយទៅគេតាមពាក្យដែលព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់មកគេក៏អោយដឹកចេញទៅ។៧ សាវ័កទាំងពីរដឹកវាយកមកថ្វាយព្រះយេស៊ូហើយយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលពីលើខ្នងកូនលាព្រះអង្គក៏ឡើងគង់លើខ្នងកូនលានោះ។៨ មានមនុស្សម្នាជាច្រើននាំគ្នាយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលតាមផ្លូវហើយខ្លះទៀតយកស្លឹកឈើពីចំការមករាយលើផ្លូវដែរ។៩ អស់អ្នកដែលដើរហែហមព្រះយេស៊ូពីមុខពីក្រោយនាំគ្នាស្រែកឡើងថា៖«ជយោ!តសូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះអង្គដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ថ១០ សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះរាជ្យ*ដែលកំពុងតែមកដល់គឺព្រះរាជ្យរបស់ព្រះបាទដាវីឌជាបិតារបស់យើង!ជយោ! ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!»។ ១១ កាលព្រះយេស៊ូទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមទ្រង់ក៏យាងចូលក្នុងព្រះវិហារ*។ក្រោយពីបានទតមើលសព្វគ្រប់អស់ហើយព្រះអង្គយាងទៅភូមិបេថានីជាមួយសាវ័កទាំងដប់ពីររូបដ្បិតល្ងាចណាស់ហើយ។ ដើមឧទុម្ពរត្រូវបណ្តាសា (ម៉ាថាយ ២១. ១៨-១៩) ១២ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ព្រះអង្គយាងចេញពីភូមិបេថានី ពេលនោះ ព្រះអង្គឃ្លាន។១៣ ព្រះអង្គទតឃើញឧទុម្ពរ*មួយដើមពីចម្ងាយមានស្លឹកខៀវខ្ចីទ្រង់ក៏យាងតំរង់ទៅក្រែងលោមានផ្លែ។ ពេលព្រះអង្គយាងទៅជិតទ្រង់ទតឃើញមានតែស្លឹកប៉ុណ្ណោះដ្បិតពុំទាន់ដល់រដូវឧទុម្ពរផ្លែនៅឡើយទេ។១៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ដើមឧទុម្ពរនោះថា៖«ចាប់ពីពេលនេះតទៅគ្មាននរណាបរិភោគផ្លែរបស់ឯងទៀតឡើយ!»។ពួកសាវ័ក*បានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូដេញអ្នកលក់ដូរចេញពីព្រះវិហារ (មថ ២១.១២-១៧ លក ១៩.៤៥-៤៨ យហ ២. ១៣-២២) ១៥ ព្រះយេស៊ូយាងមកដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយពួកសាវ័កព្រះអង្គយាងចូលក្នុងព្រះវិហារហើយដេញអ្នកលក់ដូរចេញ។ព្រះអង្គផ្តួលតុពួកអ្នកប្តូរប្រាក់ផ្តួលកៅអីរបស់អ្នកលក់ព្រាប។១៦ព្រះអង្គមិនអោយនរណាលីសែងអីវ៉ាន់កាត់ទីធ្លាព្រះវិហារ*ឡើយ។១៧ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រៀនប្រដៅគេថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា ដំណាក់របស់យើងត្រូវធ្វើជាដំណាក់ សំរាប់អោយជាតិសាសន៍ទាំងឡាយអធិស្ឋាន*ទ តែអ្នករាល់គ្នាយកធ្វើជាសំបុកចោរធទៅវិញ»។ ១៨ កាលពួកនាយកបូជាចារ្យ*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ដឹងរឿងនេះគេនាំគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។ប៉ុន្តែគេខ្លាចព្រះអង្គដ្បិតបណ្តាជនទាំងមូលចាប់អារម្មណ៍នឹងសេចក្តីដែលព្រះអង្គបង្រៀនណាស់។១៩ លុះដល់ល្ងាចព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីក្រុងជាមួយពួកសាវ័ក។ ដើមឧទុម្ពរងាប់ (ម៉ាថាយ ២១. ២០-២២) ២០ ព្រឹកឡើងពេលធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះពួកសាវ័កឃើញដើមឧទុម្ពរ*ក្រៀមស្វិតរហូតដល់ប្ញស។២១ លោកពេត្រុស/សិលានឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ ក៏ទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ! សូមមើល!ដើមឧទុម្ពរដែលព្រះគ្រូបានដាក់បណ្តាសានោះក្រៀមស្វិតទៅហើយ!»។២២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័ក*ថា៖«ចូរមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ចុះ!។២៣ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាបើអ្នកណាម្នាក់និយាយទៅកាន់ភ្នំនេះថា"ចូរចេញពីទីនេះធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រទៅ!"ហើយបើអ្នកនោះជឿជាក់ក្នុងចិត្តដោយឥតសង្ស័យថាពាក្យរបស់ខ្លួននឹងបានសំរេចនោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយបានសំរេចតាមពាក្យគេមែន។២៤ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្វីក៏ដោយអោយតែអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន*សុំចូរជឿថាអ្នករាល់គ្នាបានទទួលហើយនោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន។២៥ ម៉្យាងទៀតពេលឈរអធិស្ឋានបើអ្នករាល់គ្នាមានទំនាស់អ្វីនឹងនរណាម្នាក់ចូរអត់ទោសអោយគេទៅដើម្បីព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*អត់ទោសអោយអ្នករាល់គ្នា។�២៦ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់ទោសអោយគេទេព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ* ក៏មិនអត់ទោសអោយអ្នករាល់គ្នាដែរ។� អំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២១. ២៣-២៧ លូកា ២០. ១-៨) ២៧ ព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយពួកសាវ័ក*ម្តងទៀត។កាលព្រះអង្គកំពុងតែយាងចុះយាងឡើងក្នុងព្រះវិហារ*ពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនាំគ្នាមកជួបព្រះអង្គ។២៨ គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖«តើលោកធ្វើការទាំងនេះដោយអាងអំណាចអ្វី?តើនរណាប្រគល់អំណាចអោយលោកធ្វើការទាំងនេះ?»។២៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ខ្ញុំសុំសួរអស់លោកនូវសំណួរមួយបើអស់លោកឆ្លើយមកខ្ញុំខ្ញុំនឹងប្រាប់អស់លោកវិញថាខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះដោយអាងលើអំណាចអ្វី។៣០ សូមឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំមើល៍តើនរណាចាត់លោកយ៉ូហានអោយមកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*?ព្រះជាម្ចាស់ឬមនុស្ស?»។៣១ គេពិគ្រោះគ្នាថា៖«បើយើងឆ្លើយថាព្រះជាម្ចាស់ចាត់លោកយ៉ូហានអោយមកគាត់មុខជាសួរយើងថាហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿលោកយ៉ូហាន?៣២ ផ្ទុយទៅវិញបើយើងឆ្លើយថាមនុស្សចាត់លោកអោយមក...»(ពួកគេខ្លាចប្រជាជនព្រោះមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាចាត់ទុកលោកយ៉ូហានជាព្យាការីពិតប្រាកដមែន)។៣៣ ដូច្នេះគេឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូថា៖«យើងមិនដឹងទេ!»។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេវិញថា៖«រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អស់លោកថាខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះដោយអាងលើអំណាចអ្វីដែរ»។ ប្រស្នាអំពីអ្នកថែរក្សាចំការទំពាំងបាយជូរ (ម៉ាថាយ ២១. ៣៣-៤៦ លូកា ២០. ៩-១៩)
ជំពូកទី១២
[កែប្រែ]១ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះ ១២ បន្ទូលទៅគេជាប្រស្នាថា៖«មានបុរសម្នាក់ដាំទំពាំងបាយជូរមួយចំការ។គាត់បានធ្វើរបងព័ទ្ធជុំវិញគាត់រៀបចំកន្លែងមួយដើម្បីបញ្ជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរព្រមទាំងសង់ខ្ទមមួយផង។បន្ទាប់មកគាត់ប្រវាស់អោយពួកកសិករមើលថែទាំរួចចេញដំណើរពីស្រុកនោះទៅ។២ លុះដល់ទំពាំងបាយជូរទុំគាត់ក៏ចាត់អ្នកបំរើម្នាក់អោយមកទទួលផលដែលជាចំណែករបស់គាត់ពីពួកអ្នកថែចំការ។៣ គេនាំគ្នាចាប់អ្នកបំរើនោះវាយដំហើយបណ្តេញអោយត្រឡប់ទៅវិញដៃទទេ។៤ ម្ចាស់ចំការក៏ចាត់អ្នកបំរើម្នាក់ទៀតអោយមកប៉ុន្តែពួកអ្នកថែចំការនាំគ្នាវាយក្បាលអ្នកបំរើនោះហើយជេរស្តីទៀតផង។៥ ម្ចាស់ចំការចាត់អ្នកបំរើម្នាក់ផ្សេងទៀតអោយមក។អ្នកថែចំការបានសម្លាប់អ្នកបំរើនោះ។បន្ទាប់មកអ្នកបំរើផ្សេងទៀតជាច្រើនរូបក៏រងគ្រោះដូច្នោះដែរខ្លះត្រូវគេវាយដំខ្លះត្រូវគេសម្លាប់។៦ ម្ចាស់ចំការមានបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់តែមួយគត់គាត់ចាត់បុត្រនោះអោយមកក្រោយគេបង្អស់ដោយយល់ថា ៧"គេមុខជាគោរពកោតខ្លាចកូនប្រុសខ្ញុំមិនខាន"។ប៉ុន្តែពួកកសិករថែចំការទាំងនោះពិគ្រោះគ្នាថា"អ្នកនេះជាអ្នកទទួលកេរមត៌កពីម្ចាស់ចំការទៅថ្ងៃក្រោយយើងនាំគ្នាសម្លាប់វាទៅចំការនេះនឹងធ្លាក់មកជាសម្បត្តិរបស់យើង"។៨ គេក៏ចាប់កូនប្រុសម្ចាស់ចំការយកមកសម្លាប់រួចបោះទៅក្រៅចំការទំពាំងបាយជូរ។ ៩ តើម្ចាស់ចំការធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច?គាត់មុខជាមកសម្លាប់អ្នកថែរក្សាចំការទាំងនោះមិនខានរួចប្រគល់ចំការទំពាំងបាយជូរទៅអោយអ្នកផ្សេងទៀត។១០ អ្នករាល់គ្នាពិតជាធ្លាប់អានអត្ថបទគម្ពីរដែលមានចែងថា : "ថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបោះចោល បានត្រឡប់មកជាគ្រឹះដ៏សំខាន់បំផុត។ ១១ ព្រះអម្ចាស់បានសំរេចការអស្ចារ្យនេះ យើងបានឃើញ ហើយស្ងើចសរសើរផង"ន»។ ១២ ពួកមេដឹកនាំសាសន៍យូដាយល់ថាព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នានេះសំដៅលើពួកគេគេក៏នាំគ្នារកមធ្យោបាយចាប់ព្រះអង្គប៉ុន្តែ គេខ្លាចបណ្តាជនដូច្នេះ គេក៏ចាកចេញពីព្រះយេស៊ូទៅ។ អំពីពន្ធដារ (ម៉ាថាយ ២២. ១៥-២២ លូកា ២០. ២០-២៦) ១៣ គេចាត់ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និងពួកខាងស្តេចហេរ៉ូដខ្លះអោយទៅជិតព្រះយេស៊ូចាំចាប់កំហុសនៅពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល។១៤ គេនាំគ្នាមកទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូ!យើងខ្ញុំដឹងថាលោកមានប្រសាសន៍សុទ្ធតែពិតទាំងអស់លោកគ្រូពុំយោគយល់ហើយក៏ពុំរើសមុខនរណាឡើយគឺលោកគ្រូប្រៀនប្រដៅអំពីរបៀបរស់នៅដែលគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់តាមសេចក្តីពិត។តើវិន័យ*របស់យើងអនុញ្ញាតអោយបង់ពន្ធដារថ្វាយព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមុាំងឬទេ?តើយើងត្រូវបង់ឬមិនត្រូវបង់?»។១៥ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ពុតត្បុតរបស់គេទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចង់ចាប់កំហុសខ្ញុំដូច្នេះ?សុំយកប្រាក់មួយកាក់មកអោយខ្ញុំមើលមើល៍»។ ១៦ គេក៏យកប្រាក់មួយកាក់មកថ្វាយព្រះយេស៊ូ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«តើលើកាក់នេះមានរូបនរណាឈ្មោះនរណា?»។គេឆ្លើយថា៖«រូបនិងឈ្មោះព្រះចៅអធិរាជ!»។១៧ ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«អ្វីៗដែលជារបស់ព្រះចៅអធិរាជចូរថ្វាយទៅព្រះចៅអធិរាជវិញទៅហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចូរថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់វិញដែរ»។គេងឿងឆ្ងល់នឹងព្រះយេស៊ូយ៉ាងខ្លាំង។ អំពីមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ ២២. ២៣-៣៣ លូកា ២០. ២៧-៤០) ១៨ មានពួកខាងគណៈសាឌូស៉ី*ចូលមកគាល់ព្រះអង្គ។ពួកសាឌូស៉ីមិនជឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញទេ។គេទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖១៩«លោកគ្រូ!លោកម៉ូសេ*បានចែងច្បាប់ទុកអោយយើងថា"បើបុរសណាមានប្រពន្ធហើយស្លាប់ចោលប្រពន្ធទៅតែគ្មានកូនសោះត្រូវអោយប្អូនប្រុសរបស់បុរសនោះរៀបការនឹងបងថ្លៃដើម្បីបន្តពូជអោយបងប្រុសរបស់ខ្លួន"ប។២០ឧបមាថាមានបងប្អូនប្រុសៗប្រាំពីរនាក់។បុរសបងបង្អស់បានរៀបការហើយស្លាប់ទៅតែគ្មានកូនសោះ។២១ ប្អូនបន្ទាប់រៀបការនឹងបងថ្លៃមេម៉ាយរួចស្លាប់ទៅទាំងឥតមានកូនរីឯប្អូនទីបីក៏ដូច្នោះដែរ។២២ បងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់សុទ្ធតែគ្មានកូនដូចគ្នា។នៅទីបំផុតនាងក៏ស្លាប់ទៅដែរ។២៣ លុះដល់ពេលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញតើនាងត្រូវបានទៅជាប្រពន្ធរបស់អ្នកណាបើប្រាំពីរនាក់សុទ្ធតែយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដូច្នេះ?»។២៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖«អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសហើយដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់គម្ពីរហើយមិនស្គាល់ប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង។២៥ ពេលមនុស្សស្លាប់មានជីវិតរស់ឡើងវិញគេមិនរៀបការប្តីប្រពន្ធទៀតឡើយគឺគេនឹងបានដូចទេវទូត*នៅស្ថានបរមសុខ*។២៦ លោកម៉ូសេ*បានចែងអំពីមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញនៅក្នុងអត្ថបទស្តីអំពីគុម្ពបន្លាតើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានឬទេ?។ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកថា"យើងជាព្រះរបស់អប្រាហំាជាព្រះរបស់អ៉ីសាកនិងជាព្រះរបស់យ៉ាកុប"ផ។២៧ ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេគឺជាព្រះរបស់មនុស្សដែលមានជីវិត។អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសទាំងស្រុងហើយ!»។ វិន័យសំខាន់ជាងគេ (ម៉ាថាយ ២២. ៣៤-៤០លូកា ១០. ២៥-២៦) ២៨ មានបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ម្នាក់បានឮពួកគេជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូហើយឃើញថាព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយត្រឹមត្រូវគាត់ក៏ចូលទៅជិតទូលព្រះអង្គថា៖«ក្នុងបណ្តាវិន័យ*ទាំងអស់តើវិន័យណាសំខាន់ជាងគេ?»។២៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖«នេះជាវិន័យទីមួយ:"អ៉ីស្រាអែលអើយចូរស្តាប់!មានតែព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើងមួយព្រះអង្គគត់ដែលពិតជាព្រះអម្ចាស់។៣០ ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តគំនិតអស់ពីស្មារតីអស់ពីប្រាជ្ញានិងអស់ពីកម្លាំងកាយ"ព។៣១ រីឯវិន័យទីពីរមានចែងថា"ត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗអោយបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង"ភ។គ្មានវិន័យណាសំខាន់ជាងវិន័យទាំងពីរនេះទេ»។៣២ បណ្ឌិតខាងវិន័យនោះទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូលោកមានប្រសាសន៍ត្រូវណាស់ហើយពិតផង។មានព្រះជាម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គគត់ក្រៅពីព្រះអង្គគ្មានព្រះឯណាទៀតឡើយ។៣៣ បើយើងស្រឡាញ់ព្រះអង្គអស់ពីចិត្តគំនិតអស់ពីបញ្ញានិងអស់ពីកម្លាំងកាយហើយបើយើងស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗអោយបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯងនោះប្រសើរជាងថ្វាយតង្វាយដុតនិងថ្វាយយញ្ញបូជាទៅទៀត»។៣៤ កាលព្រះយេស៊ូឮគាត់ឆ្លើយដោយប្រាជ្ញាវាងវៃដូច្នេះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកនៅមិនឆ្ងាយពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ»។បន្ទាប់មកគ្មាននរណាហ៊ានដេញដោលសួរព្រះអង្គទៀតឡើយ។ ព្រះគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់លើស្តេចដាវីឌ (ម៉ាថាយ ២២. ៤១-៤៦ លូកា ២០. ៤១-៤៤) ៣៥ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនមនុស្សម្នានៅក្នុងព្រះវិហារ*ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖«ហេតុដូចម្តេចបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនិយាយថាព្រះគ្រីស្តជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌដូច្នេះ?។៣៦ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានបំភ្លឺព្រះបាទដាវីឌអោយមានរាជឱង្ការថា: "ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា សូមគង់ខាងស្តាំយើង ទំរាំដល់យើងបង្ក្រាបខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ មកដាក់ក្រោមព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ"ម។ ៣៧ បើព្រះបាទដាវីឌផ្ទាល់ហៅព្រះគ្រីស្ត*ថា"ព្រះអម្ចាស់"ដូច្នេះតើអោយព្រះគ្រីស្តត្រូវជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះអង្គដូចម្តេចកើត?»។ ព្រះយេស៊ូប្រាប់បណ្តាជនអោយប្រយ័ត្ននឹងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ (ម៉ាថាយ ២៣. ១-៣៦ លូកា ២០. ៤៥-៤៧) បណ្តាជនជាច្រើនចូលចិត្តស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូណាស់។៣៨ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលបង្រៀនគេថា៖«ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*អោយមែនទែនអ្នកទាំងនោះចូលចិត្តពាក់អាវវែងដើរចុះដើរឡើងហើយចូលចិត្តអោយគេអោនកាយគោរពនៅតាមផ្សារ៣៩ ព្រមទាំងរើសកន្លែងអង្គុយមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ*និងចូលចិត្តកន្លែងកិត្តិយសនៅពេលជប់លៀង។៤០ គេតែងនាំគ្នាឆបោកយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយដោយធ្វើប្ញកជាសូត្រធម៌យ៉ាងយូរ។អ្នកទាំងនេះនឹងត្រូវទទួលទោសយ៉ាងធ្ងន់បំផុតជាមិនខាន»។ តង្វាយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ (លូកា ២១. ១-៤) ៤១ ព្រះយេស៊ូគង់នៅមុខហិបតង្វាយព្រះអង្គទតមើលរបៀបដែលបណ្តាជនយកប្រាក់មកដាក់ក្នុងហិបនោះ។អ្នកមានច្រើននាក់ដាក់ប្រាក់ជាច្រើន។៤២ មានស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់មកដល់នាងយកប្រាក់ពីរសេនជាចំនួនដ៏តិចតួចបំផុតដាក់ក្នុងហិបតង្វាយនោះដែរ។៤៣ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅពួកសាវ័ក*មកហើយមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាបានដឹងច្បាស់ថាស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រនេះបានដាក់ប្រាក់ក្នុងហិបច្រើនជាងគេទាំងអស់៤៤ ដ្បិតពួកអ្នកទាំងនោះយកប្រាក់សំណល់របស់ខ្លួនមកដាក់។រីឯស្ត្រីមេម៉ាយនេះវិញទោះបីនាងក្រីក្រយ៉ាងណាក៏ដោយក៏នាងបានយកប្រាក់ដែលនាងត្រូវការជាចាំបាច់មកដាក់ដែរ គឺប្រាក់ទាំងប៉ុន្មានដែលនាងមានសំរាប់ចិញ្ចឹមជីវិត»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីការបំផ្លាញព្រះវិហារ* (ម៉ាថាយ ២៤. ១-២ លូកា ២១. ៥-៦)
ជំពូកទី១៣
[កែប្រែ]១ ពេលព្រះយេស៊ូយាងចេញពី ១៣ ព្រះវិហារ*ទៅមានសាវ័ក*ម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូសូមមើលថ្មនុ៎ះស្អាតណាស់!វិមានទាំងនេះល្អវិសេសវិសាលបំផុត»។២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសាវ័កនោះវិញថា៖«ថ្ងៃក្រោយវិមានដ៏ស្កឹមស្កៃដែលអ្នកឃើញនេះនឹងត្រូវរលំបាក់បែកអស់លែងមានថ្មត្រួតពីលើថ្មទៀតហើយ»។ ហេតុការណ៍នៅគ្រាចុងក្រោយ (ម៉ាថាយ ២៤. ៣-១៤ លូកា ២១. ៧-១៩) ៣ ព្រះអង្គគង់នៅលើភ្នំដើមអូលីវទល់មុខព្រះវិហារ*។លោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ាកុបលោកយ៉ូហាននិងលោកអន់ដ្រេទូលសួរព្រះអង្គដាច់ឡែកពីគេថា៖៤ «សូមព្រះគ្រូប្រាប់អោយយើងខ្ញុំដឹងផងហេតុការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា?តើមានអ្វីជាសំគាល់អោយយើងខ្ញុំដឹងថាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះនឹងដល់ទីបញ្ចប់?»។៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរប្រុងប្រយ័ត្នកុំបណ្តោយនរណាមកបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាអោយវង្វេងបានឡើយ៦ ដ្បិតនឹងមានមនុស្សជាច្រើនយកឈ្មោះខ្ញុំមកប្រើដោយពោលថា"ខ្ញុំនេះហើយជាព្រះគ្រីស្ត*!"។គេនឹងនាំមនុស្សជាច្រើនអោយវង្វេង។៧ កាលណាអ្នករាល់គ្នាឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាមនិងឮដំណឹងថាមានសង្គ្រាមផ្ទុះឡើងមិនត្រូវជ្រួលច្របល់ឡើយដ្បិតហេតុការណ៍ទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង ប៉ុន្តែមិនទាន់ដល់អវសានកាលនៃពិភពលោកនៅឡើយទេ។៨ ប្រជាជាតិមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមតទល់នឹងប្រជាជាតិមួយទៀតប្រទេសមួយតទល់នឹងប្រទេសមួយទៀតយ។នៅកន្លែងខ្លះនឹងមានរញ្ជួយផែនដីព្រមទាំងមានកើតទុរ្ភឹក្សផង។ហេតុការណ៍ទាំងនេះប្រៀបបាននឹងការឈឺចាប់ដើមដំបូងរបស់ស្ត្រីដែលហៀបនឹងសំរាលកូន។៩ ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្នខ្លួនអោយមែនទែនដ្បិតគេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅកន្លែងកាត់ទោសគេនឹងយករំពាត់វាយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំ*គេនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅអោយទេសាភិបាលនិងអោយស្តេចកាត់ទោសព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាតាមខ្ញុំ។ប៉ុន្តែជាឱកាសសំរាប់អ្នករាល់គ្នាផ្តល់សក្ខីភាពអោយគេដឹងឮ។១០ ត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អ*អោយមនុស្សគ្រប់ជាតិគ្រប់សាសន៍បានឮជាមុនសិិិិិិិន។១១ ពេលគេចាប់អ្នករាល់គ្នាបញ្ជូនទៅកាត់ទោសកុំភ័យបារម្ភជាមុននឹងរកពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយនោះឡើយត្រូវនិយាយតាមតែព្រះជាម្ចាស់ប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នានិយាយនៅពេលនោះដ្បិតមិនមែនអ្នករាល់គ្នាទេដែលនិយាយគឺព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេតើដែលនឹងមានព្រះបន្ទូល។១២ បងប្អូននឹងចាប់បញ្ជូនគ្នាទៅអោយគេសម្លាប់ឪពុកនឹងចាប់បញ្ជូនកូនទៅអោយគេសម្លាប់ហើយកូនៗលើកគ្នាប្រឆាំងនឹងឪពុកម្តាយព្រមទាំងបញ្ជូនទៅអោយគេសម្លាប់ទៀតផង។១៣ មនុស្សគ្រប់រូបនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាព្រោះតែឈ្មោះខ្ញុំ។ប៉ុន្តែអ្នកណាស៊ូទ្រំារហូតដល់ទីបញ្ចប់ ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ»។ គ្រាមានទុក្ខលំបាកវេទនា (ម៉ាថាយ ២៤. ១៥-២៨ លូកា ២១. ២០-២៤) ១៤ «ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញជនចង្រៃដ៏គួរអោយស្អប់ខ្ពើមរឈរនៅកន្លែងដែលមិនត្រូវឈរ- សូមអោយអ្នកអានយល់ពាក្យនេះចុះ -ពេលនោះអស់អ្នកដែលរស់ក្នុងស្រុកយូដាត្រូវនាំគ្នារត់ទៅជ្រកនៅតាមភ្នំ។១៥ រីឯអ្នកនៅលើដំបូលផ្ទះមិនត្រូវចុះមកយករបស់អ្វីដែលនៅក្នុងផ្ទះឡើយ១៦ហើយអ្នកដែលនៅឯចំការក៏មិនត្រូវវិលទៅផ្ទះយកអាវធំរបស់ខ្លួនដែរ។១៧ គ្រានោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះនិងស្ត្រីបំបៅកូនមុខជាវេទនាពុំខាន។១៨ ចូរទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់សូមកុំអោយហេតុការណ៍ទាំងនេះកើតឡើងនៅរដូវត្រជាក់ឡើយ១៩ ដ្បិតពេលនោះជាពេលមានទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងតាំងពីដើមកំណើតពិភពលោកមកគឺចាប់ពីពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតអ្វីៗទាំងអស់មកទល់សព្វថ្ងៃហើយទោះជាទៅថ្ងៃមុខទៀតក៏ពុំដែលមានទុក្ខលំបាកខ្លាំងយ៉ាងនេះដែរ ល។២០ ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់មិនបន្ថយចំនួនថ្ងៃទាំងនោះទេមុខជាគ្មាននរណាម្នាក់បានរួចជីវិតឡើយប៉ុន្តែព្រះអង្គបន្ថយចំនួនថ្ងៃទាំងនោះដោយយោគយល់ដល់ពួកអ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស។២១ ប្រសិនបើមានគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា"ព្រះគ្រីស្ត*គង់នៅទីនេះឬ នៅទីនោះ"កុំជឿគេឡើយ២២ ដ្បិតនឹងមានមនុស្សក្លែងខ្លួនធ្វើជាព្រះគ្រីស្តព្រមទាំងមានព្យាការីក្លែងក្លាយនាំគ្នាសំដែងទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យនិងប្ញទ្ធិបដិហារិយ៍ផ្សេងៗដើម្បីបញ្ឆោតមនុស្សរហូតដល់ទៅនាំពួកអ្នកដែលព្រះអង្គជ្រើសរើសអោយវង្វេងថែមទៀតផងប្រសិនបើគេអាចធ្វើបាន។២៣ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នដ្បិតខ្ញុំនិយាយប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងជាមុន សព្វគ្រប់ហើយ»។ បុត្រមនុស្សនឹងយាងមកវិញ (ម៉ាថាយ ២៤ .២៩-៤៤ លូកា ២១. ២៥-៣៣) ២៤«លុះទុក្ខលំបាកនេះកន្លងផុតទៅនៅគ្រានោះព្រះអាទិត្យនឹងបាត់រស្មីព្រះច័ន្ទលែងមានពន្លឺទៀតហើយ២៥រីឯផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់ចុះពីលើមេឃវអំណាចនានានៅលើមេឃនឹងត្រូវកក្រើករំពើកស។២៦ ពេលនោះគេនឹងឃើញបុត្រមនុស្ស*យាងមកក្នុងពពកហប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លានិងដោយសិរីរុងរឿង។២៧ លោកនឹងចាត់ពួកទេវទូត*របស់លោកអោយទៅទិសទាំងបួនចាប់តាំងពីជើងមេឃម្ខាងទៅជើងមេឃម្ខាងទៀតដើម្បីប្រមូលពួកអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស»។ ២៨«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកពាក្យប្រស្នាស្តីអំពីដើមឧទុម្ពរ*ទៅរិះគិតចុះ។កាលណាមែករបស់វាមានស្លឹកលាស់ខៀវខ្ចីអ្នករាល់គ្នាដឹងថារដូវប្រាំងជិតមកដល់ហើយ។២៩ ដូច្នេះ កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះកើតឡើងត្រូវដឹងថាបុត្រមនុស្ស*ក៏ជិតមកដល់ហើយដែរគឺលោកមកជិតបង្កើយហើយ។៣០ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាហេតុការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតឡើងនៅពេលដែលមនុស្សជំនាន់នេះមានជីវិតនៅឡើយ។៣១ ផ្ទៃមេឃ និង ផែនដីនឹងរលាយបាត់ទៅ តែពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយមិនរលាយបាត់ទេ។ ៣២ រីឯថ្ងៃកំណត់និងពេលវេលាគ្មាននរណាដឹងឡើយទោះបីទេវទូត*នៅស្ថានបរមសុខ*ឬព្រះបុត្រាក៏ពុំជ្រាបដែរមានតែព្រះបិតាប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប។៣៣ អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាពេលណាជាពេលកំណត់ទេដូច្នេះចូរប្រុងប្រយ័ត្នប្រុងស្មារតីអោយមែនទែន៣៤ ដ្បិតពេលកំណត់នោះប្រៀបបាននឹងបុរសម្នាក់ដែលចេញដំណើរពីផ្ទះទៅគាត់ទុកអោយពួកអ្នកបំរើមើលខុសត្រូវក្នុងផ្ទះ ដោយចែកមុខងារអោយរៀងៗខ្លួន ព្រមទាំងបង្គាប់អោយអ្នកយាមផ្ទះប្រុងស្មារតីផង។៣៥ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវប្រុងស្មារតីដូច្នោះដែរដ្បិតអ្នករាល់គ្នាពុំដឹងថាម្ចាស់ផ្ទះនឹងវិលមកវិញនៅពេលណាឡើយមិនដឹងជាយប់ពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រពេលមាន់រងាវឬពេលព្រលឹមទេ៣៦ ក្រែងលោកត្រឡប់មកវិញដោយមិនបានអោយដំណឹងមុនហើយឃើញអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែដេកលក់។៣៧ ពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នានេះខ្ញុំក៏ចង់និយាយប្រាប់អ្នកឯទៀតៗគ្រប់គ្នាដែរ គឺថា ចូរប្រុងស្មារតី!»។ ការឃុបឃិតចាប់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៦. ១-៥ លូកា ២២. ១-២ យ៉ូហាន ១១. ៤៥-៥៣)
ជំពូកទី១៤
[កែប្រែ]១ នៅពីរថ្ងៃមុនបុណ្យចម្លង* និង ១៤ បុណ្យនំបុ័ងឥតមេ*ក្រុមនាយកបូជាចារ្យ*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*នាំគ្នារកមធ្យោបាយដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូដោយកលល្បិចយកទៅធ្វើគុត។២ ប៉ុន្តែគេនិយាយគ្នាថា៖«កុំចាប់ក្នុងពេលបុណ្យនេះឡើយក្រែងកើតចលាចលក្នុងចំណោមប្រជាជន»។ ស្ត្រីម្នាក់ចាក់ប្រេងលើសិរសាព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៦. ៦-១៣ យ៉ូហាន ១២. ១-៨) ៣ ព្រះយេស៊ូគង់នៅភូមិបេថានីក្នុងផ្ទះបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៉ីម៉ូនជាមនុស្សឃ្លង់។ពេលព្រះអង្គកំពុងសោយព្រះស្ងោយមានស្ត្រីម្នាក់ចូលមកទាំងកាន់ដបថ្មកែវផង។នៅក្នុងដបនោះមានប្រេងទេព្វិរូសុទ្ធដ៏មានតម្លៃលើសលប់។នាងបំបែកដបថ្មកែវហើយចាក់ប្រេងក្រអូបលើព្រះសិរសារបស់ព្រះយេស៊ូ។៤ មានអ្នកខ្លះនៅទីនោះទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគេនិយាយគ្នាថា៖«ម្តេចក៏ខ្ជះខ្ជាយប្រេងក្រអូបដូច្នេះ!៥ បើយកប្រេងនេះទៅលក់មុខជាបានប្រាក់ជាងបីរយដួង*ហើយចែកទានដល់ជនក្រីក្រវិញ»។អ្នកទាំងនោះខឹងនឹងនាងណាស់។៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«ទុកអោយនាងធ្វើតាមចិត្តនាងទៅ!ហេតុអ្វីបានជារករឿងនាង!នាងបានធ្វើអំពើដ៏ល្អចំពោះខ្ញុំ។៧ អ្នករាល់គ្នាមានអ្នកក្រីក្រនៅជាមួយរហូតអ្នករាល់គ្នាអាចធ្វើទានដល់គេតាមតែចិត្តអ្នករាល់គ្នាចង់រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំមិននៅជាមួយអ្នករាល់គ្នារហូតទេ។៨ ស្ត្រីនេះបានធ្វើតាមសមត្ថភាពរបស់នាងគឺនាងលាបប្រេងក្រអូបលើរូបកាយខ្ញុំទុកជាមុនសំរាប់យកទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។៩ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថានៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោកទាំងមូលកាលណាគេប្រកាសដំណឹងល្អ*គេក៏នឹងតំណាលអំពីកិច្ចការដែលនាងបានធ្វើនេះដែរ ដើម្បីរំលឹកអំពីនាង។ យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតក្បត់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៦. ១៤-១៦ លូកា ២២. ៣-៦) ១០ យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតជាសាវ័ក*ម្នាក់ក្នុងក្រុមដប់ពីររូបបានទៅជួបពួកនាយកបូជាចារ្យ*ដើម្បីគិតគូរនាំគេទៅចាប់ព្រះយេស៊ូ។១១ កាលអ្នកទាំងនោះស្តាប់ពាក្យយូដាសនិយាយគេសប្បាយចិត្តណាស់ហើយសន្យាថានឹងអោយប្រាក់គាត់។យូដាសក៏រកឱកាសល្អដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូធ្វើពិធីបុណ្យចម្លងជាមួយពួកសាវ័ក (ម៉ាថាយ ២៦.១៧-២៥ លូកា ២២. ៧-១៤; ២១-២៣ យ៉ូហាន ១៣. ២១-៣០) ១២នៅថ្ងៃដំបូងនៃពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ*ជាថ្ងៃដែលគេត្រូវសម្លាប់កូនចៀមធ្វើយញ្ញបូជា*សំរាប់បុណ្យចម្លង*ពួកសាវ័ក*ទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖«តើព្រះគ្រូចង់អោយយើងខ្ញុំរៀបចំពិធីជប់លៀងជូនក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង*នៅកន្លែងណា?»។១៣ ព្រះអង្គចាត់សាវ័ក*ពីររូបអោយទៅដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖«ចូរអ្នកទៅទីក្រុងអ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់លីក្អមទឹក។ចូរដើរតាមគាត់ទៅ១៤ គាត់ចូលផ្ទះណាអ្នកត្រូវនិយាយទៅម្ចាស់ផ្ទះនោះថា លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ថា "បន្ទប់ដែលខ្ញុំនឹងត្រូវជប់លៀងជាមួយពួកសិស្សក្នុងពេលបុណ្យចម្លង*នៅឯណា?"។១៥ ម្ចាស់ផ្ទះនឹងបង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំនៅជាន់ខាងលើដែលមានប្រដាប់ប្រដាសព្វគ្រប់រៀបចំជាស្រេចចូររៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់យើងនៅក្នុងបន្ទប់នោះចុះ»។១៦ សាវ័ក*ទាំងពីរក៏ចេញទៅលុះដល់ទីក្រុងគេបានឃើញដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មែនគេក៏រៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់បុណ្យចម្លង។ ១៧ លុះដល់ល្ងាចព្រះអង្គយាងមកដល់ជាមួយសាវ័កទាំងដប់ពីររូប។១៨ នៅពេលព្រះយេស៊ូរួមតុសោយព្រះស្ងោយជាមួយពួកសាវ័កព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអោយបានដឹងច្បាស់ថាក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលបរិភោគជាមួយខ្ញុំមានម្នាក់នឹងនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ ឡ»។១៩ ពួកសាវ័កព្រួយចិត្តក្រៃលែងគេទូលសួរព្រះអង្គបន្តបន្ទាប់គ្នាថា៖«តើទូលបង្គំឬ?»។២០ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«គឺម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងដប់ពីរដែលកំពុងជ្រលក់នំបុ័ងក្នុងចានជាមួយខ្ញុំនេះហើយ។២១ បុត្រមនុស្ស*ត្រូវតែស្លាប់ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរអំពីលោកស្រាប់ហើយ។ប៉ុន្តែអ្នកដែលនាំគេមកចាប់បុត្រមនុស្សឡ នឹងត្រូវវេទនាជាមិនខាន។ចំពោះអ្នកនោះ បើមិនបានកើតមកទេ ទើបប្រសើរជាង»។ ពិធីជប់លៀងចុងក្រោយបំផុត (មថ ២៦.២៦-៣០ លក ២២. ១៥-២០ ១ ករ ១១.២៣-២៥) ២២ នៅពេលកំពុងបរិភោគព្រះយេស៊ូយកនំបុ័ងមកកាន់ព្រះអង្គសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ហើយកាច់ប្រទានអោយគេទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«សុំពិសាចុះនេះជារូបកាយរបស់ខ្ញុំ»។២៣ បន្ទាប់មកព្រះអង្គយកពែងមកកាន់អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់រួចប្រទានអោយពួកសាវ័ក*ពួកសាវ័កក៏បរិភោគទាំងអស់គ្នា។២៤ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«នេះជាលោហិតរបស់ខ្ញុំគឺលោហិតនៃសម្ពន្ធមេត្រីដែលត្រូវបង្ហូរសំរាប់មនុស្សទាំងអស់។២៥ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពំាងបាយជូរទៀតឡើយរហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងពិសាស្រាទំពំាងបាយជូរថ្មីនៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់»។២៦ ក្រោយពីបានច្រៀងទំនុកតម្កើងរួចហើយព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវជាមួយពួកសាវ័ក។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីលោកពេត្រុស/សិលាបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ព្រះអង្គ (មថ ២៦. ៣១-៣៥ លក ២២. ៣១-៣៤ យហ ១៣. ៣៦-៣៨) ២៧ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័ក*ថា៖«អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងបោះបង់ខ្ញុំចោលអដ្បិតមានចែងទុកមកថា"យើងនឹងវាយសម្លាប់គង្វាលហើយចៀមនឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ"ក។២៨ ក៏ប៉ុន្តែក្រោយពេលខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា»។២៩ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«ទោះបីអ្នកឯទៀតៗបោះបង់ព្រះអង្គចោលក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំមិនបោះបង់ចោលព្រះអង្គជាដាច់ខាត»។៣០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នកដឹងច្បាស់ថានៅយប់នេះឯងមុនមាន់រងាវពីរដងអ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។៣១ ប៉ុន្តែលោកពេត្រុស/សិលាប្រកែករឹតតែខ្លាំងឡើងថា៖«ទោះបីទូលបង្គំត្រូវស្លាប់ជាមួយព្រះអង្គក៏ដោយក៏ទូលបង្គំមិនបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះអង្គជាដាច់ខាត»។សាវ័កឯទៀតៗក៏ទូលព្រះអង្គ ដូចលោកពេត្រុស/សិលាដែរ។ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋាននៅក្នុងសួនកេតសេម៉ានី (ម៉ាថាយ ២៦. ៣៦-៤៦ លូកា ២២. ៣៩-៤៦) ៣២ ព្រះអង្គយាងទៅដល់កន្លែងមួយឈ្មោះកេតសេម៉ានីជាមួយពួកសាវ័ក*។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះហើយ ចាំខ្ញុំអធិស្ឋាន*សិន»។ ៣៣ ព្រះអង្គនាំលោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានទៅជាមួយ។ពេលនោះ ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមភ័យតក់ស្លុតព្រមទាំងចុកចាប់អន្ទះសាពន់ប្រមាណ។៣៤ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកទាំងបីថា៖«ខ្ញុំព្រួយចិត្តយ៉ាងខ្លាំងស្ទើរតែស្លាប់អ្នករាល់គ្នានៅទីនេះសិនហើយ ចូរប្រុងស្មារតីខ»។ ៣៥ ព្រះអង្គយាងទៅមុខបន្តិចក្រាបចុះដល់ដីទូលអង្វរសូមអោយទុក្ខលំបាកនេះគចេញឆ្ងាយពីព្រះអង្គទៅបើសិនជាអាចកន្លងផុតទៅបាន។៣៦ ព្រះអង្គទូលថា៖«អ័ប្បាឱព្រះបិតាអើយ!ព្រះអង្គអាចសំរេចគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់បានសូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះឃចេញអោយឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅប៉ុន្តែសូមកុំតាមបំណងចិត្តទូលបង្គំឡើយគឺសូមអោយបានសំរេចតាមព្រះហប្ញទ័យព្រះអង្គវិញ»។៣៧ ព្រះអង្គយាងទៅរកពួកសាវ័ក ឃើញគេកំពុងតែដេកលក់ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកពេត្រុស/សិលាថា៖«ស៉ីម៉ូនអើយម្តេចក៏អ្នកដេកលក់ដូច្នេះ?អ្នកនៅស៊ូទ្រំាប្រុងស្មារតីសូម្បីតែមួយម៉ោងក៏មិនបានដែរឬ?៣៨ ចូរប្រុងស្មារតីហើយអធិស្ឋានកុំអោយចាញ់ការល្បួងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន ប៉ុន្តែ ខ្លួនគេនៅខ្សោយទេ!»។ ៣៩ ព្រះអង្គយាងចេញទៅឆ្ងាយពីគេសាជាថ្មីហើយទូលអង្វរដោយប្រើពាក្យដដែល។៤០ ព្រះអង្គវិលត្រឡប់មករកពួកសាវ័កម្តងទៀតឃើញគេដេកលក់ដ្បិតគេងងុយពេកបើកភ្នែកមិនរួចមិនដឹងទូលព្រះអង្គដូចម្តេច។៤១ ព្រះយេស៊ូវិលមករកគេជាលើកទីបីមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«អ្នករាល់គ្នានៅតែដេកលក់អ្នករាល់គ្នាសំរាកដល់អង្កាល់ទៀត?ប៉ុណ្ណឹងល្មមហើយ!ឥឡូវនេះពេលកំណត់មកដល់ហើយបុត្រមនុស្សត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សបាប។៤២ចូរក្រោកឡើងយើងនាំគ្នាទៅដ្បិតអ្នកដែលនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ ជិតដល់ហើយ!»។ គេចាប់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៦. ៤៧-៥៦ លូកា ២២. ៤៧-៥៣ យ៉ូហាន ១៨. ៣-១២) ៤៣ ព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយស្រាប់តែយូដាសជាសាវ័កម្នាក់ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងដប់ពីររូបមកដល់ដោយមានបណ្តាជនមួយក្រុមកាន់ដាវកាន់ដំបងមកជាមួយផង។ពួកនាយកបូជាចារ្យ*ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*បានចាត់អ្នកទាំងនោះអោយមក។៤៤ យូដាសដែលនាំគេមកចាប់ព្រះយេស៊ូបានសន្មតជាមួយអ្នកទាំងនោះនូវសញ្ញាមួយថា៖«ខ្ញុំថើបអ្នកណា គឺអ្នកនោះហើយ សុំចាប់គាត់នាំយកទៅដោយប្រយ័ត្នប្រយែងអោយមែនទែន»។៤៥ កាលមកដល់ភ្លាមយូដាសដើរតំរង់មករកព្រះយេស៊ូពោលថា៖«លោកគ្រូ!»រួចគាត់ថើបព្រះអង្គ៤៦ ពួកគេនាំគ្នាចាប់ព្រះយេស៊ូ។៤៧ មានម្នាក់ដែលនៅទីនោះហូតដាវកាប់អ្នកបំរើរបស់មហាបូជាចារ្យដាច់ស្លឹកត្រចៀកម្ខាង។៤៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ខ្ញុំជាចោរព្រៃឬបានជាអស់លោកកាន់ដាវកាន់ដំបងមកចាប់ខ្ញុំដូច្នេះ?។៤៩ ជារៀងរាល់ថ្ងៃខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហារ*ជាមួយអស់លោកទាំងបង្រៀនផងតែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ការណ៍ទាំងនេះកើតឡើងដើម្បីអោយបានស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ»។៥០ ពេលនោះពួកសាវ័កបោះបង់ព្រះយេស៊ូចោល ហើយរត់បាត់អស់ទៅ។ ៥១ មានកំឡោះម្នាក់ដែលបានទៅតាមព្រះអង្គមានតែសំពត់មួយផ្ទំាងបិទបាំងកាយប៉ុណ្ណោះគេបានចាប់គាត់ដែរ៥២ តែគាត់ចោលសំពត់រត់ទៅខ្លួនទទេ។ ព្រះយេស៊ូនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ (ម៉ាថាយ ២៦. ៥៧-៦៨ លូកា ២២. ៥៤-៥៥, ៦៣-៧១យ៉ូហាន ១៨. ១៣-១៤, ១៩-២) ៥៣ គេបណ្តើរព្រះយេស៊ូនាំយកទៅដល់ដំណាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យ*។ពួកនាយកបូជាចារ្យពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*មកជួបជុំទាំងអស់គ្នានៅទីនោះ។៥៤ លោកពេត្រុស/សិលាដើរតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយរហូតដល់ខាងក្នុងទីធ្លាដំណាក់មហាបូជាចារ្យហើយអង្គុយអំាងភ្លើងជាមួយកងរក្សាព្រះវិហារ*។៥៥ ពួកនាយកបូជាចារ្យនិងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*ទាំងមូលនាំគ្នារកពាក្យចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះអង្គតែរកមិនបានសោះ។៥៦ មនុស្សជាច្រើនបានប្រឌិតរឿងក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គប៉ុន្តែពាក្យចោទទាំងនោះមិនស្របគ្នាឡើយ។៥៧ មានអ្នកខ្លះក្រោកឈរឡើងពោលរឿងក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គថា៖៥៨«យើងបានឮអ្នកនេះពោលថា"ខ្ញុំនឹងរុះព្រះវិហារដែលសង់ឡើងដោយដៃមនុស្សចោលហើយក្នុងរវាងបីថ្ងៃខ្ញុំនឹងសង់ព្រះវិហារមួយផ្សេងទៀតដែលមិនមែនសង់ដោយដៃមនុស្សទេ"»។៥៩ ប៉ុន្តែទោះបីក្នុងរឿងនេះក៏ដោយ ក៏ពាក្យរបស់គេនៅតែពុំស្របគ្នាដដែល។៦០ ពេលនោះលោកមហាបូជាចារ្យក្រោកឈរឡើងនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់សួរព្រះយេស៊ូថា៖«ម្តេចក៏អ្នកមិនឆ្លើយនឹងពាក្យចោទប្រកាន់របស់លោកទាំងនេះ?»៦១ ព្រះយេស៊ូនៅស្ងៀមពុំឆ្លើយតបទាល់តែសោះ។លោកមហាបូជាចារ្យសួរព្រះអង្គម្តងទៀតថា៖«តើអ្នកពិតជាព្រះគ្រីស្តជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះដែលយើងសរសើរតម្កើងមែនឬ?»។៦២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖«មែនគឺខ្ញុំហ្នឹងហើយ។អស់លោកនឹងឃើញបុត្រមនុស្ស*គង់នៅខាងស្តាំព្រះដ៏មានប្ញទ្ធានុភាពហើយនឹងយាងមកជាមួយពពក*នៅលើមេឃ»ង។៦៣ លោកមហាបូជាចារ្យឮដូច្នេះក៏ហែកអាវរបស់លោកហើយមានប្រសាសន៍ថា៖«យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ៦៤ អស់លោកឮជននេះពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ស្រាប់ហើយតើអស់លោកគិតដូចម្តេច?»។គេបានសំរេចចិត្តទាំងអស់គ្នាកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូ។៦៥ អ្នកខ្លះនាំគ្នាស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គគេគ្របព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គវាយតប់ព្រះអង្គហើយសួរថា៖«ទាយមើល៍!»។កងរក្សាព្រះវិហារយកព្រះយេស៊ូមកទះកំផ្លៀង។ លោកពេត្រុស/សិលាបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៦. ៦៩-៧៥ លូកា ២២. ៥៦-៦២យ៉ូហាន ១៨. ១៥-១៨, ២៥-២៧) ៦៦ ពេលលោកពេត្រុស/សិលានៅក្នុងទីធ្លាមានស្ត្រីបំរើម្នាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យមកដល់។៦៧ នាងឃើញលោកពេត្រុស/សិលាកំពុងអំាងភ្លើងក៏សំឡឹងមើលមុខគាត់អោយបានច្បាស់រួចពោលថា៖«អ្នកឯងក៏ជាបក្សពួករបស់យេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតដែរ!»។៦៨ ប៉ុន្តែលោកប្រកែកឡើងថា៖«ខ្ញុំមិនដឹងទេខ្ញុំមិនយល់ថានាងចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីឡើយ»។លោកពេត្រុស/សិលាក៏ចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅខ្លោងទ្វារខាងក្រៅពេលនោះមាន់រងាវឡើង។៦៩ ស្ត្រីបំរើឃើញលោកពេត្រុស/សិលាក៏ប្រាប់អស់អ្នកដែលនៅទីនោះម្តងទៀតថា៖«អ្នកនេះជាបក្សពួកគេដែរ»។៧០ លោកពេត្រុស/សិលាប្រកែកសាជាថ្មី។បន្តិចក្រោយមកអស់អ្នកដែលនៅទីនោះនិយាយទៅលោកពេត្រុស/សិលាទៀតថា៖«អ្នកឯងប្រាកដជាបក្សពួកអ្នកទាំងនោះមែនព្រោះអ្នកឯងជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដូចគ្នា»។៧១ លោកពេត្រុស/សិលាក៏និយាយឡើងថា៖«បើខ្ញុំកុហកសូមអោយព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសខ្ញុំចុះខ្ញុំសុំស្បថថា ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកនោះទាល់តែសោះ»។ ៧២ ភ្លាមនោះមាន់រងាវឡើង ជាលើកទីពីរលោកពេត្រុស/សិលាក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា"មុនមាន់រងាវពីរដងអ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ" គាត់ក៏ទ្រហោយំ។ ព្រះយេស៊ូនៅមុខលោកពីឡាត (ម៉ាថាយ ២៧.១-២,១១-១៤ លូកា ២៣.១-៥ យ៉ូហាន ១៨.២៨-៣៨)
ជំពូកទី១៥
[កែប្រែ]១ លុះព្រលឹមឡើង ពួកនាយកបូជា ១៥ ចារ្យ*ប្រជុំគ្នាជាមួយពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*និងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*ទាំងមូល។គេបានចងព្រះយេស៊ូហើយបញ្ជូនព្រះអង្គទៅលោកពីឡាត។២ លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គថា៖«តើអ្នកជាស្តេចយូដាមែនឬ?»។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«លោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ!»។៣ ពួកនាយកបូជាចារ្យបានយករឿងជាច្រើនមកចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ។៤ លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គម្តងទៀតថា៖ «ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នកមិនឆ្លើយអ្វីសោះដូច្នេះ?អ្នកមិនឮពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលគេចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។៥ ព្រះយេស៊ូពុំបានឆ្លើយតបទៀតឡើយជាហេតុនាំអោយលោកពីឡាតងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង។ លោកពីឡាតកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៧.១៥-២៦ លូកា ២៣.១៣-២៥យ៉ូហាន ១៨.៣៩-១៩.១៦) ៦ ជារៀងរាល់ឆ្នាំក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លងលោកពីឡាតតែងលែងអ្នកទោសម្នាក់តាមពាក្យសុំរបស់បណ្តាជន។៧ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះបារ៉ាបាសជាប់ឃុំឃាំងជាមួយពួកបះបោរដែលសម្លាប់មនុស្សម្នាក់នៅពេលកើតចលាចល។៨ បណ្តាជននាំគ្នាឡើងទៅជួបលោកពីឡាតសុំអោយលោកដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់តាមទម្លាប់ដែលលោកធ្លាប់អនុគ្រោះដល់គេ។៩ លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍សួរថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយខ្ញុំដោះលែងស្តេចយូដាឬ?»។១០ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ មកពីលោកជ្រាបថាពួកនាយកបូជាចារ្យបញ្ជូនព្រះយេស៊ូមកលោកព្រោះពួកគេមានចិត្តច្រណែន។ ១១ ពួកនាយកបូជាចារ្យ*នាំគ្នាបញ្ចុះបញ្ចូលបណ្តាជនសុំអោយលោកពីឡាតដោះលែងបារ៉ាបាសវិញ។១២ លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅគេម្តងទៀតថា៖«បើដូច្នេះតើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយខ្ញុំធ្វើអ្វីដល់អ្នកដែលអ្នករាល់គ្នាហៅថាស្តេចយូដានេះ?»។១៣ គេស្រែកឡើងថា៖«ឆ្កាងទៅ!»។១៤ លោកពីឡាតសួរថា៖«តើអ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វី?»។ប៉ុន្តែគេនាំគ្នាស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗថា៖«ឆ្កាងទៅ!»។១៥ លោកពីឡាតចង់បំពេញចិត្តបណ្តាជនក៏ដោះលែងបារ៉ាបាស។បន្ទាប់ពីបញ្ជាអោយគេវាយព្រះយេស៊ូនឹងរំពាត់រួចហើយលោកប្រគល់ទៅអោយគេឆ្កាង។ ទាហានមើលងាយ និង ធ្វើបាបព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ២៧. ២៧-៣១ យ៉ូហាន ១៩. ២-៣) ១៦ ពួកទាហានបណ្តើរព្រះយេស៊ូទៅក្នុងទីធ្លាបន្ទាយហើយហៅកងទាហានទាំងមូលមក។១៧ គេយកអាវពណ៌ក្រហមទុំមកពាក់អោយព្រះអង្គរួចយកបន្លាមកក្រងធ្វើភួងបំពាក់ជាមកុដលើព្រះសិរសាព្រះអង្គ។១៨ គេក៏នាំគ្នាសំពះព្រះអង្គទាំងពោលថា៖«សូមគោរពថ្វាយបង្គំស្តេចយូដា!»។១៩ គេយកផ្តៅវាយព្រះសិរសាព្រះអង្គគេស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គព្រមទាំងលុតជង្គង់ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គថែមទៀតផង។២០ក្រោយពីបានប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គរួចហើយពួកគេដោះអាវពណ៌ក្រហមចេញយកព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គមកពាក់ថ្វាយព្រះអង្គវិញហើយបណ្តើរយកទៅឆ្កាង។ គេឆ្កាងព្រះយេស៊ូ (មថ ២៧.៣២-៤៤ លក ២៣.២៦-៤៣ យហ ១៩.១៧-២៧) ២១ ពេលនោះមានបុរសម្នាក់ជាអ្នកស្រុកគីរ៉ែនត្រឡប់មកពីចំការគេចាប់បង្ខំគាត់អោយលីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ។អ្នកនោះឈ្មោះស៉ីម៉ូនជាឪពុករបស់អឡិចសង់ និង រូភូស។២២ គេបណ្តើរព្រះយេស៊ូមកដល់កន្លែងមួយឈ្មោះ"កុលកូថា"ដែលប្រែថា"ភ្នំលលាដ៍ក្បាល"។២៣ គេយកស្រាទំពាំងបាយជូរលាយជាមួយគ្រឿងេញ�នម៉្យាងមកថ្វាយព្រះអង្គសោយប៉ុន្តែព្រះអង្គពុំបានសោយទេ។២៤ គេក៏ឆ្កាងព្រះអង្គហើយយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គមកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា។២៥ គេឆ្កាងព្រះអង្គនៅម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក។២៦ គេសរសេរប្រកាសអំពីហេតុដែលគេធ្វើទោសព្រះអង្គថា«ស្តេចជនជាតិយូដា»។២៧ គេក៏បានឆ្កាងចោរព្រៃពីរនាក់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែរម្នាក់នៅខាងស្តាំព្រះអង្គម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងព្រះអង្គ។�២៨ហេតុការណ៍នេះកើតឡើងស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា«ព្រះអង្គត្រូវគេរាប់បញ្ចូលជាមួយមនុស្សអាក្រក់»ច។�២៩ មនុស្សម្នាដើរកាត់តាមនោះប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គទាំងគ្រវីក្បាលដាក់ព្រះអង្គនិងពោលថា៖«នែ៎អ្នករុះព្រះវិហារ*ហើយសង់ឡើងវិញតែបីថ្ងៃអើយ៣០ សង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅអញ្ជើញចុះពីឈើឆ្កាងមក!»។៣១ រីឯពួកនាយកបូជាចារ្យនិង បណ្ឌិតខាងវិន័យ*ក៏និយាយគ្នាចំអកអោយព្រះអង្គដូចគេដែរពួកគេពោលថា៖«គាត់បានសង្គ្រោះអ្នកឯទៀតៗតែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ!។៣២ សូមព្រះគ្រីស្តជាស្តេចអ៉ីស្រាអែលអញ្ជើញចុះពីឈើឆ្កាងឥឡូវនេះមកដើម្បីអោយយើងឃើញនិងជឿផង!»។អ្នកដែលជាប់ឆ្កាងជាមួយព្រះយេស៊ូ ក៏ជេរប្រមាថព្រះអង្គដែរ។ ព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត (មថ ២៧.៤៥-៥៦ លក ២៣.៤៤-៤៩ យហ ១៩.២៨-៣០) ៣៣ នៅពេលថ្ងៃត្រង់ស្រាប់តែផែនដីទាំងមូលងងឹតសូន្យរហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល។៣៤នៅវេលាម៉ោងបីរសៀលព្រះយេស៊ូស្រែកអង្វរខ្លាំងៗថា៖«អេឡយអេឡយឡាម៉ាសាបាច់ថានី?»ពាក្យនេះប្រែថា«ឱព្រះនៃទូលបង្គំព្រះនៃទូលបង្គំអើយហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបោះបង់ទូលបង្គំចោលដូច្នេះ?»ឆ។៣៥ អ្នកខ្លះឈរនៅទីនោះបានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គក៏ពោលថា៖«ឃើញទេ!គាត់ហៅលោកអេលី!»។៣៦ មានម្នាក់រត់ទៅយកសារាយស្ងួតជ្រលក់ទឹកខ្មេះជោករុំជាប់នៅចុងត្រែងមួយដើមហុចថ្វាយព្រះអង្គសោយទាំងពោលថា៖«ចាំមើលមើល៍តើលោកអេលីមកយកគាត់ចុះពីឈើឆ្កាងឬទេ?»។ ៣៧ រីឯព្រះយេស៊ូវិញទ្រង់បន្លឺព្រះសូរសៀងយ៉ាងខ្លាំងរួចរលត់វិញ្ញាណទៅ៣៨ វាំងនននៅក្នុងព្រះវិហារ*រហែកជាពីរតាំងពីលើរហូតដល់ក្រោម។៣៩ នាយទាហានរ៉ូមុំាងដែលឈរនៅខាងមុខព្រះយេស៊ូឃើញព្រះអង្គរលត់វិញ្ញាណរបៀបនេះក៏ពោលឡើងថា៖«បុរសនេះពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»។ ៤០ មានស្ត្រីៗខ្លះទៀតមើលពីចម្ងាយក្នុងចំណោមស្ត្រីទាំងនោះមាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡានាងម៉ារីជាម្តាយរបស់យ៉ាកុបតូចនិងយ៉ូសេព្រមទាំងនាងសាឡូមេផង។៤១ ស្ត្រីទាំងនោះមកជាមួយហើយបំរើព្រះអង្គតាំងពីព្រះអង្គនៅស្រុកកាលីឡេម៉្លេះ។មានស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើនបានឡើងមកក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ការបញ្ចុះព្រះសពព្រះយេស៊ូ (មថ ២៧. ៥៧-៦១ លក ២៣.៥០-៥៦ យហ ១៩.៣៨-៤២) ៤២ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃដែលគេរៀបចំបុណ្យចម្លង*គឺមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃសប្ប័ទ*។លុះដល់ល្ងាច៤៣ លោកយ៉ូសែបជាអ្នកស្រុកអារីម៉ាថេមកដល់លោកជាសមាជិកដែលមានកេរ្តិឈ្មោះល្អក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*ហើយលោកក៏រង់ចាំព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។លោកមានចិត្តក្លាហានហ៊ានទៅជួបលោកពីឡាតសុំយកព្រះសពព្រះយេស៊ូ។៤៤ លោកពីឡាតនឹកឆ្ងល់ណាស់ដោយឮថាព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតយ៉ាងឆាប់ដូច្នេះ។លោកហៅនាយទាហានមកសួរអោយដឹងថាព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតយូរហើយឬ។៤៥ បន្ទាប់ពីបានទទួលសេចក្តីរាយការណ៍ពីនាយទាហានរួចហើយលោកក៏អនុញ្ញាតអោយគេប្រគល់ព្រះសពទៅលោកយ៉ូសែប។ ៤៦ លោកយ៉ូសែបទិញក្រណាត់ផាឌឹបលោកយកព្រះសពព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាងហើយរុំនឹងក្រណាត់រួចដាក់ក្នុងរូងថ្មមួយដែលគេដាប់ធ្វើជាផ្នូរ។បន្ទាប់មកលោកប្រមៀលថ្មមួយដុំបិទមាត់ផ្នូរ។៤៧ នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡានិងនាងម៉ារីជាម្តាយយ៉ូសេនាំគ្នាមើលកន្លែងដែលគេបញ្ចុះព្រះសពព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ ២៨. ១-៨ លូកា ២៤. ១-១២ យ៉ូហាន ២០. ១-១០)
ជំពូកទី១៦
[កែប្រែ]១ លុះផុតថ្ងៃសប្ប័ទ*ហើយ នាង ១៦ ម៉ារី ជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡានាងម៉ារី ជាម្តាយយ៉ាកុបនិងនាងសាឡូមេបានទិញគ្រឿងក្រអូបយកទៅអប់ព្រះសពព្រះយេស៊ូ។២ ព្រលឹមឡើងថ្ងៃអាទិត្យជនាងនាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្នូរ នៅពេលថ្ងៃរះ។៣ ពួកនាងនិយាយគ្នាថា៖«តើបាននរណាជួយប្រមៀលថ្មចេញពីមាត់ផ្នូរអោយយើង?»។៤ ពេលស្ត្រីទាំងនោះងើបមុខឡើងក៏ឃើញថ្មបានរមៀលចេញរួចស្រេចទៅហើយថ្មនោះមានទំហំធំណាស់។៥ នាងចូលទៅក្នុងផ្នូរឃើញកំឡោះម្នាក់អង្គុយខាងស្តាំមានសម្លៀកបំពាក់ពណ៌សពួកនាងភ័យស្រឡាំងកាំង។៦ អ្នកនោះពោលមកកាន់នាងថា៖ «កុំភ័យស្រឡាំងកាំងធ្វើអ្វី!នាងនាំគ្នាមករកព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតដែលគេបានឆ្កាងព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសព្រះអង្គអោយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយទ្រង់មិននៅទីនេះទេមើលចុះទីនេះហើយដែលគេបានដាក់ព្រះសពព្រះអង្គ។៧ ចូរនាងទៅប្រាប់សាវ័ករបស់ព្រះអង្គព្រមទាំងលោកពេត្រុស/សិលាផងថា"ព្រះអង្គយាងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា។នៅទីនោះអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះអង្គដូចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទុកស្រាប់"»។៨ ស្ត្រីទាំងនោះក៏ចាកចេញពីផ្នូរហើយរត់ទៅ ទាំងញ័ររន្ធត់ស្លុតស្មារតី។នាងពុំបាននិយាយរឿងនេះប្រាប់អ្នកណាសោះ ព្រោះនាងភ័យខ្លាំងពេក។ ព្រះយេស៊ូបង្ហាញព្រះអង្គអោយសាវ័កឃើញឈ �៩ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យមុនដំបូងព្រះអង្គបានបង្ហាញខ្លួនអោយនាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡាឃើញគឺនាងម៉ារីនេះហើយដែលព្រះអង្គបានដេញខ្មោចប្រាំពីរចេញពីនាង។១០ នាងបានយកដំណឹងនេះទៅប្រាប់អស់អ្នកដែលនៅជាមួយព្រះយេស៊ូកាលពីមុន។អ្នកទាំងនោះកំពុងកាន់ទុក្ខព្រមទាំងយំសោកទៀតផង។ ១១ ពេលគេឮថាព្រះអង្គមានព្រះជន្មវិញហើយហើយឮថានាងបានឃើញព្រះអង្គ គេមិនជឿនាងឡើយ។ ១២ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញព្រះអង្គអោយសាវ័ក*ពីរនាក់ឃើញតាមទ្រង់ទ្រាយមួយផ្សេងទៀតក្នុងពេលអ្នកទាំងពីរកំពុងធ្វើដំណើរទៅស្រុកស្រែ។១៣ អ្នកទាំងពីរក៏នាំដំណឹងមកប្រាប់សាវ័ក*ឯទៀតៗដែរតែពួកគេមិនព្រមជឿដដែល។ ១៤ នៅទីបំផុតព្រះយេស៊ូក៏បង្ហាញខ្លួនអោយសាវ័កទាំងដប់មួយរូបឃើញនៅពេលដែលគេកំពុងបរិភោគ។ព្រះអង្គបន្ទោសគេព្រោះគេគ្មានជំនឿ ហើយមានចិត្តរឹងរូសពុំព្រមជឿអស់អ្នកដែលបានឃើញព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ១៥ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរនាំគ្នាទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោក ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ*ដល់មនុស្សលោកទាំងអស់ចុះ។៦ អ្នកណាជឿហើយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះរីឯអ្នកដែលមិនជឿនឹងត្រូវទទួលទោស។១៧ អស់អ្នកដែលជឿនឹងធ្វើទីសំគាល់ទាំងនេះគឺគេនឹងដេញខ្មោចក្នុងនាមខ្ញុំគេនិយាយភាសាថ្មី។១៨ ប្រសិនបើគេកាន់ពស់ឬផឹកអ្វីដែលមានជាតិពុលក៏គេពុំមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីដែរ។ប្រសិនបើគេដាក់ដៃលើអ្នកជំងឺអ្នកជំងឺនឹងបានជាសះស្បើយ»។ ១៩ កាលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនេះរួចហើយព្រះជាម្ចាស់លើកព្រះអង្គឡើងទៅស្ថានបរមសុខ*អោយគង់នៅខាងស្តាំព្រះអង្គ។២០ ពួកសាវ័កនាំគ្នាចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អនៅគ្រប់ទីកន្លែង។ព្រះអម្ចាស់ធ្វើការរួមជាមួយគេទាំងបញ្ជាក់ព្រះបន្ទូលដោយសំដែងទីសំគាល់ផ្សេងៗជាប់ជាមួយផង។�