ព្រះគុម្ពីរព្រះសហគមន៏កាតូលិក/ម៉ាកុស

ពីWikibooks

ដំណឹងល្អរៀបរៀងដោយលោកម៉ាកុស

ពាក្យលំនាំ[កែប្រែ]

លោកម៉ាកុសពុំមែនជាគ្រីស្តទូតទេ‌​តែលោកធ្លាប់បានប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូ‌រួមជាមួយ​គ្រីស្តទូត​ប៉ូល​  និង​  គ្រីស្តទូត​ពេត្រុស/សិលា។ លោកបានឮគ្រីស្តទូតពេត្រុស/សិលារ៉ាយរ៉ាប់អំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ​និង​ព្រះបន្ទូលដែល​ព្រះអង្គបានថ្លែង​ហើយលោកក៏បានតែង​ក័ណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​ក្រោម​ការ​ណែនាំ​របស់​ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់។ លោកម៉ាកុសបានរៀបរៀងគម្ពីរដំណឹងល្អនេះមុនគេ​គឺប្រហែលជានៅចន្លោះឆ្នាំ‌​៦៥​-​៧០​នៃគ្រីស្ត​សករាជ​ ប្រមាណជាសាមសិបឆ្នាំ‌​ក្រោយ​ព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត។ គោលបំណងលោកម៉ាកុស ‌លោកម៉ាកុសបានតែងក័ណ្ឌគម្ពីរនេះ​សំរាប់អោយគ្រីស្តបរិស័ទ​ដែលរស់នៅក្រៅប្រទេសអ៉ីស្រាអែល​អាន។​‌‌លោកមានបំណងពន្យល់ថា​ព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះមែស៉្សី​‌គឺពិតជាព្រះគ្រីស្តដែលជនជាតិអ៉ីស្រា​អែលទន្ទឹងរង់ចាំ  មករំដោះ​ពួកគេ។​ ‌‌លោកមានបំណងពន្យល់ទៀតថា​ព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់។​ក្នុង​ក័ណ្ឌគម្ពីរនេះ​ព្រះយេស៊ូប្រកាសថា​"ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ"។​ព្រះអង្គ​ក៏ធ្វើការអស្ចារ្យផ្សេងៗ​‌ដើម្បីបង្ហាញអោយគេដឹងថា​ព្រះរាជ្យនោះមកដល់ហើយ​គឺព្រះអង្គប្រោស​អ្នកជំងឺអោយជាសះស្បើយ​ដេញខ្មោចចេញពីមនុស្ស​និង​ប្រៀនប្រដៅអ្នកស្រុក  ក្នុងឋានៈជាអ្នកមាន​អំណាច។​ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូមិនសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយប្រជាជនស្គាល់ឋានៈរបស់ព្រះអង្គភ្លាមៗទេ​‌‌ក្រែង​ពួកគេយល់ច្រឡំ​ព្រះអង្គតែងមានព្រះបន្ទូលហាមប្រាមអស់អ្នកដែលស្គាល់ឋានៈរបស់ព្រះអង្គ‌  មិនអោយ​ប្រាប់នរណាដឹង​ឡើយ។​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះ​‌ក្នុងបំណង​ចង់អោយប្រជាជនយល់ថា​ទោះបី​ព្រះអង្គពិតជាព្រះគ្រីស្ត​និង​ពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ​ក៏ព្រះអង្គត្រូវរងទុក្ខលំបាក​ហើយ​សោយទិវង្គតទៀតផង។​ចំពោះគ្រីស្តបរិស័ទវិញ​ត្រូវយល់ថា​ទោះបីព្រះអង្គបានសង្គ្រោះគេរួចហើយ​ក៏ដោយ  ​ក៏គេត្រូវតែរងទុក្ខលំបាករួមជាមួយ​ព្រះអង្គដែរ។ លោកម៉ាកុសធ្វើអោយអ្នកអានក័ណ្ឌគម្ពីរនេះនឹកឆ្ងល់ក្នុងចិត្តថា៖‌​«តើព្រះយេស៊ូមានឋានៈអ្វី​បានជា​ព្រះអង្គធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនោះកើត?»។‌​ពេលយើងអានក័ណ្ឌគម្ពីរនេះ‌ចប់សព្វគ្រប់ហើយ​យើងមុខជា​យល់ឃើញថា៖​ ​«ព្រះយេស៊ូពិតជា​ព្រះបុត្រា​របស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តប្រៀនប្រដៅបណ្តាជន (ម៉ាថាយ  ៣.  ១-៦,១១-១២  ;  ‌  លូកា  ៣.  ១-១៨)

ជំពូកទី​១[កែប្រែ]

១  ដំណឹងល្អ*  អំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត*            ជា ១ ព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់​ចាប់ផ្តើមដូច​តទៅ:​២  ក្នុងគម្ពីរព្យាការីអេសាយ  មានចែងទុក​មកថា៖​‌ «យើងចាត់ទូតយើងអោយទៅមុនព្រះអង្គ​‌‌ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ​»។ ៣ មានសំឡេងបុរសម្នាក់  ស្រែកនៅវាលរហោ ​ស្ថានថា:  ​"ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់‌ ចូរតំរង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ"»ក។​ ៤​​​   ពេលនោះ​‌លោកយ៉ូហានមកដល់​ស្របតាម​បទគម្ពីរនេះមែន​‌ហើយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*នៅ​វាលរហោស្ថាន។​លោកប្រកាសអោយមនុស្សម្នា​កែប្រែចិត្តគំនិត​ដោយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក​ដើម្បី​ព្រះជាម្ចាស់​លើក​លែង​ទោស​អោយ​រួច​ពី​បាប។​៥  អ្នកស្រុកយូដាទាំងអស់​និង​អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម​ទាំងមូលនាំគ្នាចេញទៅរកលោក។​គេទទួល​សារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន​ហើយលោកក៏ធ្វើពិធី​ជ្រមុជទឹកអោយគេក្នុងទន្លេយ័រដាន់។​‌‌​៦  លោក​យ៉ូហានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីរោមអូដ្ឋ​ពាក់​ខ្សែក្រវាត់ធ្វើពីស្បែក​ហើយបរិភោគកណ្តូប  និង​ទឹកឃ្មុំ។​៧  លោកប្រកាសប្រាប់បណ្តាជនថា៖​«លោកដែលមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ ​នឹងមកតាម​ក្រោយខ្ញុំ។‌​ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់‌​សូម្បីតែអោន​ស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោក​ក៏មិនសមនឹង​ឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង។​៨  ខ្ញុំបានធ្វើពិធី​ជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក​រីឯលោកវិញ​លោក​នឹង​ធ្វើ​ពិធី​ជ្រមុជ​អោយ​អ្នករាល់គ្នា​ក្នុង​ព្រះ​វិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*»។ ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ព្រះអង្គឈ្នះការល្បួង (ម៉ាថាយ  ៣.  ១៣-១៧;​៤.  ១-១១​  លូកា  ៣.  ២១-២២;​៤.១-២) ‌‌៩  នៅគ្រានោះ​ព្រះយេស៊ូយាងមកពីភូមិណាសា​រ៉ែត​ក្នុងស្រុកកាលីឡេ។​ព្រះអង្គបានទទួលពិធី​ជ្រមុជទឹក*ពីលោកយ៉ូហាន​ក្នុងទន្លេយ័រដាន់។​១០  ពេលព្រះអង្គយាងឡើងពីទឹកមកភ្លាម​ទ្រង់ទត​ឃើញផ្ទៃមេឃរហែកជាពីរខ​‌ហើយព្រះវិញ្ញាណ​យាងចុះដូចសត្វព្រាប​មកសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ​។​១១  មានឮព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖​«ព្រះ​អង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង​យើងគាប់​ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់!»។ ១២  រំពេចនោះ‌​ព្រះវិញ្ញាណក៏នាំព្រះយេស៊ូឆ្ពោះ​ទៅវាលរហោស្ថាន។​១៣  ព្រះអង្គគង់នៅវាល​រហោស្ថានអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ​ត្រូវមារ*​សាតាំងល្បួង។​ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយសត្វព្រៃ​ហើយមាន​ពួកទេវទូត*បំរើព្រះអង្គ​ផង។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កបួនរូប (ម៉ាថាយ  ៤.  ១២-២២  ‌លូកា  ៤.  ១៤-១៥  ;  ៥.១-១១) ‌១៤  ‌ក្រោយ​គេ​ចាប់​លោក​យ៉ូហាន​យក​ទៅ​ឃុំ​ឃាំង​‌ព្រះយេស៊ូយាងទៅស្រុកកាលីឡេ​ហើយ​ប្រកាសដំណឹងល្អ*របស់ព្រះជាម្ចាស់។​១៥  ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«ពេលកំណត់មកដល់ហើយ​រីឯព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់​ក៏មកជិតបង្កើយ​ដែរ។‌​ចូរនាំគ្នាកែប្រែចិត្តគំនិត​ហើយជឿដំណឹង​ល្អចុះ!»។‌​ ១៦  កាល​ព្រះយេស៊ូ​យាង​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​កាលី​ឡេ​‌ព្រះអង្គទតឃើញលោកស៉ីម៉ូន​និង​លោក​អន់ដ្រេ​ជាប្អូនរបស់គាត់​កំពុងតែបង់សំណាញ់​ព្រោះអ្នកទាំងពីរជាអ្នកនេសាទត្រី។​១៧  ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ​ខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកអោយនេសាទមនុស្សវិញ»។​១៨  អ្នក​ទាំងពីរក៏ទុកសំណាញ់នៅទីនោះភ្លាម​‌រួចដើរតាម​ព្រះអង្គទៅ។ ១៩  កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅមុខបន្តិច​‌ព្រះអង្គ​ទតឃើញលោកយ៉ាកុប​‌និង​‌លោកយ៉ូហាន​ជាប្អូន​កំពុងតែរៀបចំអួននៅក្នុងទូកមួយ‌​អ្នកទាំងពីរ​ជាកូនលោកសេបេដេ។​២០  ព្រះអង្គត្រាស់ហៅ​អ្នកទាំងពីរភ្លាម​គេក៏ដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ​ទុក​ឪពុកអោយនៅក្នុងទូក​ជាមួយពួកកូនឈ្នួល។ ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសម្នាក់ដែលមានខ្មោចចូល (លូកា  ៤.  ៣១-៣៧) ‌‌២១‌  ព្រះ​យេស៊ូ​យាង​ចូលក្រុងកាផានុម‌​ជាមួយ​ពួកសាវ័ក*។​នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*​ព្រះយេស៊ូយាង​ចូលក្នុងសាលាប្រជុំ*​ហើយព្រះអង្គបង្រៀនអ្នក​ស្រុក។‌​២២  អ្នកដែលបានស្តាប់ព្រះអង្គ​ងឿង​ឆ្ងល់យ៉ាង​ខ្លាំង​អំពី​បែបបទ​ដែល​ព្រះអង្គ​បង្រៀន‌​ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​ប្រកបដោយអំណាច​ខុសប្លែកពីពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*។‌​២៣  នៅពេល​នោះ​ក្នុងសាលាប្រជុំ*​មានបុរសម្នាក់ដែលខ្មោច​ចូល  ស្រែកឡើងថា៖​២៤  «ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិ​ណាសារ៉ែតអើយ!​តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង?​‌ព្រះអង្គមកបំផ្លាញយើង!​ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយ​ព្រះអង្គជាព្រះដ៏វិសុទ្ធ​ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់»។​២៥  ព្រះយេស៊ូគំរាមខ្មោចនោះថា៖‌​«ស្ងៀម!​ចេញ​ពីអ្នកនេះភ្លាម!»។​២៦  ខ្មោចក៏ធ្វើអោយបុរស​នោះដួលប្រកាច់ប្រកិន‌​ហើយវាចេញទៅ​ទាំង​ស្រែកយ៉ាងខ្លាំងផង។‌​២៧  មនុស្សម្នាទាំងអស់ភ័យ​ស្រឡាំងកាំង​គេនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖​«ម្តេចក៏អស្ចារ្យម៉្លេះ!​លោកបង្រៀនតាមរបៀបថ្មី​ប្រកបដោយអំណាច។​លោកបញ្ជាទៅខ្មោច​ហើយខ្មោចក៏ស្តាប់បង្គាប់លោក»។​២៨  ព្រះកិត្តិ​នាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីខ្ចរខ្ចាយ​ពាសពេញតំបន់​កាលីឡេទាំងមូល​។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនអោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៨.១៤-១៥​  លូកា  ៤.  ៣៨-៤១) ‌២៩  ព្រះយេស៊ូ​និង​សាវ័ក*‌នាំគ្នាចេញពីសាលា​ប្រជុំ*​ទៅផ្ទះលោកស៉ីម៉ូន​និង​លោកអន់ដ្រេ​លោកយ៉ាកុប‌​និង‌​លោកយ៉ូហាន​ក៏ទៅជាមួយ​ដែរ។​៣០  ម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូនកំពុងតែ​គ្រុន​សំរាន្តនៅលើគ្រែ។​ពេលព្រះយេស៊ូយាង​ទៅដល់​គេទូលព្រះអង្គភ្លាមថា​គាត់ឈឺ។​៣១  ព្រះអង្គយាងចូលទៅជិត‌​ចាប់ដៃគាត់អោយ​ក្រោកឡើង  គាត់ក៏បាត់គ្រុន​ ហើយបំរើភ្ញៀវ។ ៣២  លុះដល់ល្ងាច​‌​ក្រោយពេលថ្ងៃលិច​‌​គេនាំ​អ្នកជំងឺ‌  និង  មនុស្សខ្មោចចូលទាំងអស់​មករកព្រះ​យេស៊ូ។​៣៣  អ្នកក្រុងទាំងប៉ុន្មានមកផ្តុំគ្នានៅមាត់​ទ្វារក្រុង។​៣៤  ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សជាច្រើន​នាក់‌ដែលមានជំងឺផ្សេងៗ​អោយបានជាសះស្បើយ​ហើយ​ព្រះអង្គ​ដេញ​ខ្មោច​ជាច្រើន​ចេញ​ពី​មនុស្ស​ផង​ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយខ្មោចនិយាយជា​ដាច់ខាត ​ពីព្រោះ​ពួកវាដឹងឋានៈរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីក្រុងកាផានុម (ម៉ាថាយ  ៤.  ២៣    លូកា  ៤.  ៤១-៤៤‌) ‌៣៥  ព្រឹកឡើង‌​កាលងងឹតនៅឡើយ​‌ព្រះយេស៊ូ​តើនឡើង​‌ទ្រង់យាងចេញពីផ្ទះ​ទៅកន្លែងមួយ​ស្ងាត់​ហើយអធិស្ឋាន*នៅទីនោះ។​៣៦‌លោក​ស៉ីម៉ូន  និង  អ្នកដែលនៅជាមួយគាត់​នាំគ្នាតាមរក​ព្រះអង្គ។​៣៧  លុះបានជួបហើយ​គេទូលថា៖​‌«គេខំស្វែងរកលោកគ្រប់ៗគ្នា»។​៣៨  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖​«យើងត្រូវនាំគ្នា​ទៅភូមិឯទៀតៗដែលនៅជិតនេះ​ខ្ញុំត្រូវប្រកាស​ដំណឹងល្អ*នៅទីនោះដែរ​ដ្បិតខ្ញុំចេញមក​ដើម្បី​បំពេញការនេះឯង»។​‌​ ៣៩  ព្រះអង្គ​យាង​ទៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ​‌ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ*នៅតាម​សាលា​ប្រជុំ*ទាំងឡាយ​ ‌ព្រមទាំងដេញខ្មោចចេញពី​មនុស្សផង។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់អោយជា (ម៉ាថាយ  ៨.  ១-៤‌  លូកា  ៥.  ១២-១៦) ‌‌៤០  មាន​មនុស្ស​ឃ្លង់​ម្នាក់​ចូល​មក​រក​ព្រះយេស៊ូ‌​គាត់លុតជង្គង់​ទូលអង្វរព្រះអង្គថា៖​«ប្រសិនបើ​លោកមិនយល់ទាស់ទេគ​សូមប្រោសខ្ញុំប្របាទ​អោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ផង»។​៤១  ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះ​ហប្ញ​ទ័យ​អាណិត​អាសូរ​គាត់ឃ​ពន់​ពេក​ណាស់​ព្រះអង្គក៏លូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់​ទាំង​មានព្រះបន្ទូលថា៖‌​«ខ្ញុំយល់ព្រមហើយ​ចូរអោយ​បានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ!»។​៤២  មនុស្សឃ្លង់ក៏បាន​ជាស្អាតបរិសុទ្ធភ្លាម។‌​៤៣  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូ​ដេញគាត់អោយចេញទៅភ្លាម​ទាំងមានព្រះ​បន្ទូលយ៉ាងតឹងរ៊ឹងថា៖​៤៤‌«ចូរប្រយ័ត្នអោយមែន​ទែន​កុំនិយាយហេតុការណ៍នេះប្រាប់អោយនរណា​ដឹងឡើយ!​ផ្ទុយទៅវិញ​ត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់​លោកបូជាចារ្យ*​រួចថ្វាយតង្វាយ​ដូចលោក​ម៉ូសេ*បានបង្គាប់ទុក‌​ដើម្បីជាសក្ខីភាព​បញ្ជាក់​ថាអ្នកបានជាស្អាតបរិសុទ្ធមែន»។​៤៥  ប៉ុន្តែ‌​បុរស​នោះចេញទៅ‌ប្រកាស​និង​ផ្សព្វផ្សាយរឿងនេះ​នៅគ្រប់កន្លែងអោយគេដឹង។​ហេតុនេះហើយ​បានជាព្រះយេស៊ូមិនអាចយាងចូលទីក្រុង​ដូចពី​មុនបានទៀតឡើយ​គឺ​ព្រះអង្គគង់នៅតែខាងក្រៅ​ទីក្រុង​ត្រង់កន្លែងស្ងាត់ៗ​‌ហើយមានមនុស្សពី​គ្រប់ទិសទី  នាំគ្នាមកគាល់​ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៩.  ១-៨‌  លូកា  ៥.  ១៧-២៦)​ ‌

ជំពូកទី២[កែប្រែ]

១  ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក​  ព្រះយេស៊ូយាង​ ២ ត្រឡប់មកក្រុងកាផានុមវិញ​ហើយ​អ្នកស្រុកឮដំណឹងថា​ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងផ្ទះ។​២  មានមនុស្សយ៉ាងច្រើន​មកមូលផ្តុំគ្នាកកកុញ​គ្មានសល់កន្លែងណាសោះឡើយ​សូម្បីតែនៅមាត់​ទ្វារផ្ទះក៏គ្មានសល់ដែរ។​ព្រះយេស៊ូថ្លែងព្រះបន្ទូល​អោយគេស្តាប់។‌​៣  មានបុរសបួននាក់សែងមនុស្ស​ខ្វិនដៃ​ខ្វិនជើងម្នាក់មករកព្រះអង្គ។​៤  ប៉ុន្តែ​ដោយមានមនុស្សច្រើនពេក‌​គេពុំអាចនាំមនុស្ស​ខ្វិននោះទៅជិតព្រះយេស៊ូបានឡើយ។‌​ដូច្នេះ​គេ​ក៏ចោះដំបូលផ្ទះ‌​ចំពីលើកន្លែងដែលព្រះអង្គគង់​ហើយសំរូតមនុស្សខ្វិននៅលើគ្រែស្នែង​ចុះតាម​ប្រឡោះមក។​៥  កាលព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ជំនឿ​របស់អ្នកទាំងនោះ‌​ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅ​កាន់អ្នកពិការថា៖​«កូនអើយ!​‌ខ្ញុំអត់ទោសអោយ​អ្នកបានរួចពីបាបហើយ»។​៦  ពួកបណ្ឌិតខាង​វិន័យខ្លះ​ដែលអង្គុយនៅទីនោះ​រិះគិតក្នុងចិត្តថា៖​៧  «ហេតុ​ដូចម្តេច​បានជា​អ្នកនេះ​ហ៊ាន​ប្រមាថ​ព្រះ​ជាម្ចាស់​ដោយពោលពាក្យស្មើនឹងព្រះអង្គបែប​នេះ?​ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គ​តើនរណា​អាច​អត់​ទោស​មនុស្ស​    អោយ​រួច​ពី​បាប​បាន!»​។​៨​ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់គេភ្លាម‌​ទ្រង់​មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នក​រាល់គ្នារិះគិតដូច្នេះ?​៩  បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិការនេះ​ថា​‌"ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នកបានរួចពីបាបហើយ"​ឬថា‌​"ចូរក្រោកឡើង​យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក​ដើរទៅចុះ"​‌តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង?​១០  ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបុត្រមនុស្ស​មាន​អំណាច​នឹង​អត់​ទោស​អោយ​មនុស្ស​នៅ​លើ​ផែនដីនេះ​រួចពីបាបបាន»។​‌ព្រះអង្គងាកទៅរក​អ្នកខ្វិន‌​ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖​១១‌«ចូរក្រោក​ឡើង‌​ យក​គ្រែ​ស្នែង​របស់​អ្នក​ដើរ​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ទៅ!»។​១២​មនុស្សខ្វិនក៏ក្រោកឈរឡើងភ្លាម​‌យកគ្រែស្នែងរបស់ខ្លួន​ដើរកាត់មុខមនុស្សទាំង​អស់ចេញទៅ​ធ្វើអោយគេគ្រប់គ្នាស្ញប់ស្ញែងយ៉ាង​ខ្លាំង​ហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជា​ម្ចាស់​‌​ទាំងពោលថា៖​«យើងមិនដែលបានឃើញ​ការអស្ចារ្យណាមួយ​ដូចពេលនេះឡើយ!»។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកលេវី (ម៉ាថាយ  ៩.៩-១៣​  លូកា  ៥.២៧-៣២) ១៣​  ព្រះយេស៊ូយាងតាមឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេម្តង​ទៀត។​បណ្តាជនទាំងមូលនាំគ្នាមករកព្រះអង្គ​ព្រះអង្គក៏បង្រៀនពួកគេ។​‌​១៤  កាលព្រះអង្គយាង​កាត់តាមនោះ​ទ្រង់ទតឃើញលោកលេវី‌​ជាកូន​របស់លោកអាល់ផាយ​អង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ។‌​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖​«សុំអញ្ជើញ​មកតាមខ្ញុំ»។​លោកលេវីក៏ក្រោកឡើង​ដើរតាម​ព្រះអង្គទៅ។​ ១៥  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូសោយព្រះស្ងោយនៅ​ផ្ទះលោកលេវី។​មានអ្នកទារពន្ធ*​ព្រមទាំង​មនុស្សបាបជាច្រើន​មករួមតុជាមួយព្រះអង្គ​និង​ពួកសាវ័ក*។​មានមនុស្សប្រភេទនោះច្រើននាក់​បានមកតាមព្រះអង្គ។​១៦‌ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យពី​គណៈផារីស៉ី*​ឃើញ​ព្រះយេស៊ូ​សោយ​ព្រះស្ងោយ​ជាមួយអ្នកទាំងនោះ​គេនិយាយទៅកាន់ពួកសាវ័ក​ថា៖‌​«ហេតុអ្វីបានជាលោកបរិភោគជាមួយអ្នក​ទារពន្ធ‌‌​និង‌​ជាមួយមនុស្សបាប?»។​១៧  ព្រះ​យេស៊ូបានឮគេនិយាយដូច្នេះ‌​ក៏មានព្រះបន្ទូល​ថា៖  ​«មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យ​ឡើយ​មានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។​ខ្ញុំ​មិនមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេ​គឺខ្ញុំមករកមនុស្ស​បាបវិញ»។ អំពីការតមអាហារ​ (ម៉ាថាយ  ៩.  ១៤-១៧‌  លូកា  ៥  .៣៣-៣៨‌) ​១៨  ថ្ងៃមួយ‌​ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត‌​និង‌  ពួកសិស្សខាងគណៈផារីស៉ី​នាំគ្នាតមអាហារ។​ពួកគេមកទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖​«សិស្សរបស់​លោកយ៉ូហាន‌​និង‌​សិស្សខាងគណៈផារីស៉ី*​តម​អាហារ​ចុះហេតុដូចម្តេចបានជាសិស្សរបស់លោក​មិនតមដូច្នេះ?»។​១៩  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ទៅគេថា៖​«ក្នុងពិធីមង្គលការ​នៅពេលកូន​កំឡោះនៅជាមួយ​តើភ្ញៀវអាចតមអាហារកើត​ឬ?។​ទេ!​ដរាបណាកូនកំឡោះនៅជាមួយ​គេ​មិនអាចតមអាហារបានឡើយ។​២០  ថ្ងៃក្រោយ​ពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅ‌​‌ទើបភ្ញៀវទាំងនោះ​តមអាហារ។​‌២១  ពុំដែលមាននរណាយកក្រណាត់​ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ​បើធ្វើដូច្នេះ​‌ក្រណាត់ថ្មី​នឹង​បណ្តាល​អោយ​សម្លៀកបំពាក់​ចាស់​រហែកលើសដើមទៅទៀត។​២២  ពុំដែលមាន​នរណាច្រកស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី​ទៅក្នុងថង់ស្បែក​ចាស់ឡើយ​បើធ្វើដូច្នោះ​ស្រានឹងធ្វើអោយថង់​ស្បែកនោះធ្លាយ​បណ្តាលអោយខូចទាំងស្រា‌​ទាំង​ថង់ស្បែកជាមិនខាន។‌​‌​ត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុង​ថង់ស្បែកថ្មី។ ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ  ១២.  ១-៨‌    លូកា  ៦.  ១-៥)​ ២៣  មានថ្ងៃមួយជាថ្ងៃសប្ប័ទ*‌​ព្រះយេស៊ូ​យាងកាត់វាលស្រែ​សាវ័ក*របស់ព្រះអង្គនាំគ្នា​ដើរបណ្តើរ‌​បូតកួរស្រូវបណ្តើរ។​២៤  ពួកខាង​គណៈផារីស៉ី*ទូលព្រះយេស៊ូថា៖​«សូមលោក​មើលចុះ​ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកធ្វើការ​ដែលបញ្ញត្តិហាមមិនអោយធ្វើ​នៅថ្ងៃសប្ប័ទ​ដូច្នេះ?»។​២៥  ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖​«ក្នុងគម្ពីរមានអត្ថបទមួយស្តីអំពីការដែលព្រះបាទដាវីឌ​និង​បរិពារបានប្រព្រឹត្ត​នៅពេលឃ្លាន‌​ហើយត្រូវការអាហារបរិភោគ។​២៦  នៅសម័យ​នោះ​លោកអប៊‌ីយ៉ាថារធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ*។​ព្រះបាទដាវីឌ​បានចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់​ព្រះជា​ម្ចាស់​យកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មក​សោយ‌​ព្រមទាំងចែកអោយពួកបរិពារបរិភោគ​ទៀតផង។​‌​តាមវិន័យ*​មានតែពួកបូជាចារ្យ*​ប៉ុណ្ណោះ​ដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងនោះ។​តើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ដែល​អានអ​ត្ថបទ​នោះ​ទេ​ឬ!»។‌‌​២៧  ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ​គេ​ទៀត​ថា៖​«ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតថ្ងៃសប្ប័ទ​ដើម្បីជា​ប្រយោជន៍ដល់មនុស្ស​ព្រះអង្គមិនបានបង្កើត​មនុស្ស​ដើម្បីអោយបំរើថ្ងៃសប្ប័ទឡើយ។​‌២៨‌ហេតុនេះហើយបានជាបុត្រមនុស្ស*​ជាម្ចាស់​លើថ្ងៃ​សប្ប័ទ»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ  ១២.  ៩-១៤​    លូកា  ៦.  ៦-១១)

ជំពូកទី៣[កែប្រែ]

១  ព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅសាលាប្រជុំ* ៣ ម្តងទៀត​នៅទីនោះ  មានបុរសម្នាក់​ស្វិតដៃម្ខាង។​២  ពួកគេតាមមើលព្រះយេស៊ូ​ក្រែងលោព្រះអង្គប្រោសបុរសនេះអោយជា​នៅ​ថ្ងៃសប្ប័ទ*​ក្នុងគោលបំណងចោទប្រកាន់ព្រះ​អង្គ។​៣  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរស​ស្វិតដៃនោះថា៖​«ចូរក្រោកឡើង​មកឈរនៅ​កណ្តាលគេឯណេះ!»។‌​៤‌  បន្ទាប់មក​‌ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលសួរទៅគេថា៖​«នៅថ្ងៃសប្ប័ទ​តើវិន័យអនុញ្ញាតអោយធ្វើអំពើល្អ​ឬ​ធ្វើអំពើ​អាក្រក់?‌​‌តើត្រូវសង្គ្រោះមនុស្ស​ឬ​ប្រហារជីវិត​ចោល?»។​  ពួកគេនៅស្ងៀមទាំងអស់គ្នា។​៥  ព្រះ​យេស៊ូ​បែរ​ព្រះ​ភ័ក្ត្រ​ទត​មើល​ទៅ​អ្នក​ដែល​នៅជុំវិញ​ទាំងព្រះពិរោធ​ហើយព្រះអង្គព្រួយ​ព្រះហប្ញទ័យ​ព្រោះគេមានចិត្តរឹងរូស។​ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖​«ចូរ​លាតដៃមើល៍!»។​បុរសនោះលាតដៃ‌‌​ហើយ​ដៃរបស់គាត់ក៏បានជាដូចដើមវិញ។​៦  ពួកខាង​គណៈផារីស៉ី*ចេញពីសាលាប្រជុំ*​ហើយទៅ​ពិគ្រោះជាមួយបក្សពួកស្តេចហេរ៉ូដភ្លាម​ដើម្បី​រកមធ្យោបាយធ្វើគុត​ព្រះយេស៊ូ។ មហាជនមកតាមព្រះយេស៊ូ ៧  ព្រះ​យេស៊ូ​យាង​ចេញ​ទៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​កាលីឡេជាមួយពួកសាវ័ក*។​មានបណ្តាជនជា​ច្រើននាំគ្នាទៅតាមព្រះអង្គ​អ្នកទាំងនោះមកពី​ស្រុកកាលីឡេ​ស្រុកយូដា​៨‌  ក្រុងយេរូសាឡឹម​ស្រុកអ៉ីឌុំមេ​តំបន់ត្រើយខាងនាយទន្លេយ័រដាន់‌​ព្រមទាំងតំបន់ជុំវិញក្រុងទីរ៉ូស​និង​ក្រុងស៉ីដូន។​បណ្តាជនមកតាមព្រះយេស៊ូច្រើនយ៉ាងនេះ​ព្រោះ​បានឮគេ​និយាយ​អំពី​កិច្ចការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ព្រះ​អង្គធ្វើ។​៩  ព្រះយេស៊ូប្រាប់ពួកសាវ័ក*អោយ​រៀបចំទូកមួយថ្វាយព្រះអង្គ​ក្រែងបណ្តាជន​ប្រជ្រៀតគ្នាចោមរោមព្រះអង្គ​‌១០  ដ្បិតមានអ្នក​ជំងឺជាច្រើនខំប្រឹងសំរុកចូលមកជិត‌​ដើម្បីពាល់​ព្រះអង្គ​ព្រោះព្រះអង្គបានប្រោសមនុស្សជាច្រើន​អោយបានជា។​១១  ម៉្យាងទៀតពេលខ្មោចឃើញ​ព្រះអង្គ​វាក្រាបចុះនៅទៀបព្រះបាទា​ហើយ​ស្រែកឡើងថា៖​«ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះ​ជាម្ចាស់»។​១២  ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូបានគំរាមកំហែង​វាយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់​‌មិនអោយនិយាយប្រាប់គេថា​ព្រះអង្គជានរណា​ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូតែងតាំងគ្រីស្តទូត  ១២  រូប (ម៉ាថាយ  ១០.  ១-៤‌    លូកា  ៦.  ១២-១៦) ‌‌១៣  បន្ទាប់មក​‌ព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំ។‌​ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់ហៅ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​សព្វ​ព្រះហប្ញទ័យជ្រើសរើស‌​ហើយអ្នកទាំងនោះក៏ចូល​មកគាល់ព្រះអង្គ។​‌១៤  ព្រះអង្គតែងតាំងសាវ័ក​ដប់ពីររូប​អោយគេនៅជាមួយព្រះអង្គ​និង​ដើម្បី‌​ចាត់គេអោយទៅប្រកាសដំណឹងល្អ​១៥  ទាំងអោយ​គេ​មាន​អំណាច​ដេញ​អារក្ស​ថែម​ទៀត​ផង។​‌១៦  ព្រះអង្គបានតែងតាំងអ្នកដប់ពីររូបនេះ​គឺ‌​ស៉ីម៉ូនដែលទ្រង់ដាក់ឈ្មោះថា​ពេត្រុស/សិលា‌​១៧  យ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកសេបេដេ​និង​យ៉ូហាន​ជាប្អូនរបស់គាត់​‌ដែលព្រះយេស៊ូដាក់ឈ្មោះថា​"បោណើកែស"​ប្រែថា​"អ្នកដែលមានចិត្តខ្លាំងដូច​ផ្គរលាន់"​១៨  អន់ដ្រេ​ភីលីព​បាថូឡូមេ​ម៉ាថាយ​ថូម៉ាស​យ៉ាកុបជាកូនអាល់ផាយ​ថាដេ​ស៉ីម៉ូន​ជាអ្នកជាតិនិយម‌​‌‌១៩  និង‌  យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតជា​អ្នកក្បត់​ព្រះអង្គ។ ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះយេស៊ូមកនាំព្រះអង្គយកទៅវិញ ‌‌២០  កាល​ព្រះយេស៊ូ​យាង​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ‌​បណ្តាជនជួបជុំគ្នាសាជាថ្មី​ជាហេតុនាំអោយ​ព្រះអង្គ‌​និង‌​ពួកសាវ័ក*‌រកពេលបរិភោគមិនបាន​សោះ។​២១  ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះអង្គឮដំណឹង​នេះ​ក៏នាំគ្នាធ្វើដំណើរមក​ដើម្បីចាប់ព្រះអង្គទៅ​វិញ‌​‌‌ ព្រោះគេថា  ព្រះអង្គវង្វេងស្មារតី​ហើយ។ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងពួកអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ (ម៉ាថាយ  ១២.  ២២-៣២‌    លូកា  ១១.  ១៤-២៣  ;‌  ១២.  ១០) ‌‌២២  ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*​ដែលចុះមកពីក្រុង​យេរូសាឡឹម​និយាយថា៖​«អ្នកនេះមានបេលសេ​ប៊ូល‌ជាស្តេចខ្មោចនៅក្នុងខ្លួន‌​គាត់អាចដេញ​ខ្មោច​ដូច្នេះ​ព្រោះស្តេចខ្មោចប្រគល់អំណាច​អោយ»។​២៣  ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅគេមក​‌រួចមានព្រះបន្ទូល​ជាប្រស្នាថា៖​«តើមារ*សាតាំងអាចដេញមារ​សាតាំងដូចម្តេចកើត?​២៤  ប្រសិនបើពលរដ្ឋ​ក្នុងនគរណាមួយបែកបាក់ទាស់ទែងគ្នាឯង​នគរ​នោះពុំអាចស្ថិតស្ថេរគង់វង្សតទៅមុខបានឡើយ។​២៥  ប្រសិនបើ​មាន​ក្រុមគ្រួសារ​មួយ​បែកបាក់​ទាស់​ទែងគ្នា​ក្រុមគ្រួសារនោះក៏ពុំអាចនៅស្ថិតស្ថេរគង់​វង្សបានដែរ។​២៦  ដូច្នេះ​ប្រសិនបើមារសាតាំង​‌‌‌ក្រោកឡើងប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង‌​បែកបាក់ទាស់ទែង​នឹងខ្លួនឯង​វាមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្សបាន​ឡើយ​គឺវាមុខជាត្រូវវិនាសមិនខាន។​២៧  គ្មាន​នរណាអាចចូលទៅក្នុងផ្ទះមនុស្សខ្លាំងពូកែ​‌ហើយ​ប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានឡើយ‌​គឺត្រូវ​តែចងមនុស្សខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន‌​ទើបអាច​ប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងផ្ទះគាត់បាន។​២៨  ខ្ញុំសុំ​ប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា​បើមនុស្ស​លោកធ្វើអំពើបាប  និង  ​ពោលពាក្យប្រមាថព្រះជា​ម្ចាស់​ព្រះអង្គនឹងលើកលែងទោសទាំងអស់​។​២៩  រីឯ​អ្នក​ដែល​ពោល​ពាក្យ​ប្រមាថ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​ដ៏​វិសុទ្ធវិញ​ព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសសោះឡើយ​ដ្បិតអ្នកនោះមានទោសអស់កល្បជានិច្ច»។ ៣០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះ​‌ព្រោះគេ​និយាយថាព្រះអង្គមានខ្មោចនៅក្នុងខ្លួន។ ព្រះញាតិវង្សដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ១២.  ៤៦-៥០‌    លូកា  ៨.  ១៩-២១) ‌‌៣១  ពេលនោះ​មាតា​និង​បងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូ​មកដល់​ឈរនៅខាងក្រៅផ្ទះ​ហើយចាត់គេ​អោយចូលមកហៅព្រះអង្គ។​៣២  បណ្តាជនដែល​អង្គុយនៅជុំវិញព្រះយេស៊ូ​ទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកគ្រូ​ម្តាយ​និង​បងប្អូនលោក​មករកលោក​នៅខាងក្រៅ!»។​៣៣  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​តបថា៖​«តើនរណាជាម្តាយខ្ញុំ?​‌នរណាជាបងប្អូន​ខ្ញុំ?»។​៣៤  ‌ព្រះអង្គទតមើលទៅមនុស្សដែលនៅ​ជុំវិញព្រះអង្គ‌​រួចមានព្រះបន្ទូលថា៖‌​«អ្នកទាំង​នេះហើយជាមាតា​និង​ជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ​៣៥  ដ្បិត​អ្នកណាប្រព្រឹត្តតាមព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់​អ្នក​នោះជាបងប្អូនប្រុសស្រី​  និង  ជាម្តាយ​របស់ខ្ញុំ»។ ប្រស្នាអំពីពូជស្រូវ‌ (ម៉ាថាយ  ១៣.  ១-៩    ‌លូកា  ៨.  ៤-៨)

ជំពូកទី៤[កែប្រែ]

១  ព្រះ​យេស៊ូ​ចាប់​ផ្តើម​បង្រៀន​បណ្តាជន ៤ នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រម្តងទៀត។​‌‌‌​‌មាន​បណ្តាជនច្រើនកុះករនាំគ្នាមករកព្រះអង្គ​‌​ព្រះអង្គ​ក៏យាងចុះទៅគង់ក្នុងទូកមួយ​នៅក្បែរមាត់ច្រាំង​រីឯបណ្តាជនអង្គុយនៅលើគោក​តាមឆ្នេរសមុទ្រ។​២  ព្រះអង្គប្រើពាក្យប្រស្នា​បង្រៀនគេអំពីសេចក្តី​ជាច្រើន។​ព្រះអង្គបង្រៀនគេថា៖​៣  ‌«ចូរស្តាប់​មានបុរសម្នាក់ចេញទៅព្រោះស្រូវ។​៤  ពេលគាត់​ព្រោះ‌​មានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ‌​ហើយសត្វ​មកចឹកស៉ីអស់ទៅ។​៥  មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់​ទៅលើកន្លែងមានថ្ម‌ពុំសូវមានដី‌​គ្រាប់ពូជក៏ដុះ​ឡើងភ្លាម‌​ព្រោះដីមិនជ្រៅ។​៦  លុះដល់ថ្ងៃក្តៅ‌​ពន្លកដែលដុះឡើងនោះ​ក៏ក្រៀមស្វិតអស់ទៅ​ព្រោះប្ញសចាក់មិនបានជ្រៅ។​៧  មានគ្រាប់ពូជខ្លះ​ទៀតធ្លាក់ទៅលើដីដែលមានបន្លា។​បន្លាក៏ដុះ​ឡើង‌រួបរឹតស្រូវ​មិនអោយបង្កើតផលបានឡើយ។​៨  គ្រាប់ពូជឯទៀតៗ​ធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អ‌​គ្រាប់ពូជក៏ដុះឡើង​ហើយលូតលាស់​បង្កើតផល​‌ខ្លះអោយផលមួយជាសាមសិប​ខ្លះទៀតអោយ​មួយជាហុកសិប‌​និង​ខ្លះទៀតមួយជាមួយរយ»។​‌៩  បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖​«អស់អ្នក​ដែលឮពាក្យនេះ  សូមយកទៅ​ពិចារណាចុះ!»។ ​១០‌កាលព្រះយេស៊ូគង់នៅដាច់ឡែកពីបណ្តាជន‌​អស់អ្នកដែលនៅជាមួយព្រះអង្គ​និង​សាវ័កទាំង​ដប់ពីររូប‌​ទូលសួរព្រះអង្គអំពីពាក្យប្រស្នាទាំង​នោះ។​១១  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖​«ព្រះ​ជាម្ចាស់​បាន​ប្រោស​ប្រទាន​អោយ​អ្នករាល់គ្នា​យល់​គំរោង​ការ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​នៃ​ព្រះរាជ្យ*​របស់​ព្រះ​អង្គ។​‌​រីឯអ្នកដទៃ​គេឮសេចក្តីទាំងអស់ជាពាក្យ​ប្រស្នាវិញ។​‌​១២‌ដូច្នេះ​‌ទោះបីគេខំប្រឹងមើល‌​ក៏ពុំ​ឃើញ​‌​គេខំប្រឹងស្តាប់‌  ក៏ពុំយល់ដែរ‌​ក្រែងលោគេ​ប្រែចិត្តគំនិត​ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងអត់ទោស​អោយ​គេ​ង»។ ១៣  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖​«បើ​អ្នករាល់គ្នាមិនយល់ប្រស្នានេះផង‌​ធ្វើម្តេចអោយ​អ្នករាល់គ្នាយល់ប្រស្នាឯទៀតៗបាន!​១៤  អ្នក​ព្រោះស្រូវ‌​សាបព្រោះព្រះបន្ទូល​១៥  មនុស្សខ្លះ​ប្រៀបបីដូចជាផ្លូវ‌​ដែលព្រះបន្ទូលបានធ្លាក់ទៅ​លើ‌​កាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយ​មារសាតាំង*​ក៏មកឆក់យកព្រះបន្ទូល​ដែលបានព្រោះក្នុងចិត្តគេ​ទៅភ្លាម។​១៦  មនុស្សដែលបានទទួលគ្រាប់ពូជនៅ​លើដីមានថ្មក៏ដូច្នោះដែរ‌​កាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូល​ហើយ​គេទទួលយកភ្លាម​ដោយអំណរ​១៧  ប៉ុន្តែ‌​គេពុំទុកអោយព្រះបន្ទូលចាក់ប្ញស​នៅក្នុងខ្លួនគេ​ឡើយ‌‌​‌គឺគេជាប់ចិត្តតែមួយភ្លែត។​លុះដល់មាន​ទុក្ខវេទនា​ឬ‌​ត្រូវគេបៀតបៀនព្រោះតែព្រះបន្ទូល​គេក៏បោះបង់ចោលជំនឿភ្លាម។​១៨  មនុស្សខ្លះ​ទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីដែលមានបន្លា​ គេបាន​ស្តាប់ព្រះបន្ទូលដែរ​‌​‌‌​១៩  ប៉ុន្តែ​ការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិត​រស់នៅក្នុងលោកីយ៍‌‌‌​‌​ចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យ​សម្បត្តិ​និង​ចិត្តប៉ងប្រាថ្នាផ្សេងៗ​រឹបរួតព្រះបន្ទូល​មិនអោយបង្កើតផលបានឡើយ។​២០  រីឯអ្នកដែល​បានទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីមានជីជាតិល្អ​កាល​បានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយ‌​ក៏ទទួលយកបង្កបង្កើត​ផល​អ្នកខ្លះបានមួយជាសាមសិប​អ្នកខ្លះបានមួយ​ជាហុកសិប‌‌​ អ្នកខ្លះទៀតបានមួយជាមួយរយ»។ ប្រស្នាអំពីចង្កៀង (ម៉ាថាយ  ៥.១៥​លូកា  ៨.  ១៦-១៨) ‌‌‌២១  បន្ទាប់មក​‌ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេ​ថា៖​«គេមិនដែលអុជចង្កៀង​ហើយយកធុង​គ្របពីលើ​ឬ‌​យកទៅដាក់ក្រោមគ្រែឡើយ។​គេ​តែងយកចង្កៀង​ទៅដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ។​២២  គ្រប់ការលាក់កំបាំង​នឹងត្រូវបើកអោយគេដឹង​ហើយគ្រប់អាថ៌កំបាំង​ក៏នឹងត្រូវលេចមកអោយ​មនុស្សគ្រប់គ្នាឃើញច្បាស់ដែរ។​២៣  អ្នកណាឮ​ពាក្យនេះ‌​សូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។​២៤  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖​«ចូរអ្នករាល់គ្នា​ប្រុងប្រយ័ត្ន​នឹង​សេចក្តី​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​ស្តាប់​នេះ​អោយមែនទែន។​ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាល់អោយអ្នក​រាល់គ្នា​តាមរង្វាល់ដែលអ្នករាល់គ្នាវាល់អោយ​អ្នកដទៃ‌​ហើយព្រះអង្គនឹងបន្ថែមអោយអ្នករាល់​គ្នា​២៥  ព្រោះអ្នកណាមានហើយ​ព្រះជាម្ចាស់​នឹងប្រទានអោយថែមទៀត​តែអ្នកណាដែលគ្មាន​ព្រះអង្គនឹងហូតយកអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានផង»។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជដុះ ២៦  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖‌​‌​«ព្រះ​រាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់​ប្រៀបបីដូចជាបុរសម្នាក់​ព្រោះស្រូវនៅក្នុងស្រែរបស់ខ្លួន។​‌២៧  ទោះបីគាត់​ដេកក្តី‌​ក្រោកក្តី‌‌​យប់ក្តី​ថ្ងៃក្តី​គ្រាប់ពូជនៅតែមាន​ពន្លកដុះឡើង​ដោយគាត់ពុំបានដឹងថា​គ្រាប់ពូជ​នោះដុះរបៀបណាឡើយ​២៨  ដ្បិតដីធ្វើអោយពូជ​បង្កើតផលដោយខ្លួនឯង‌​ដំបូងមានពន្លកលេច​ឡើង​‌បន្ទាប់មក​ក៏បែកជាកួរ​ហើយចេញជាគ្រាប់​ស្រូវ។​‌‌‌​២៩  លុះស្រូវទុំ​គេយកកណ្តៀវមកច្រូត​ដ្បិតដល់រដូវចំ​រូតហើយ»។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជល្អិត (ម៉ាថាយ  ១៣.  ៣១-៣២,  ៣៤    ​លូកា  ១៣.  ១៨-១៩) ‌‌៣០  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖​«តើយើង​ប្រដូចព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅនឹងអ្វី?​តើ​យើងយកប្រស្នាណា​មកប្រដូចនឹងព្រះរាជ្យរបស់​ព្រះអង្គ?​៣១  ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបី​ដូចជាគ្រាប់ពូជម៉្យាង​កាលគេព្រោះលើដី​‌គ្រាប់​ពូជនោះល្អិតជាងគេទាំងអស់ក្នុងលោក។​៣២  លុះ​ព្រោះរួចហើយ‌​គ្រាប់ពូជនោះក៏ដុះឡើងធំជាង​ដំណាំឯទៀតៗ​ព្រមទាំងបែកមែកសាខាមានម្លប់​អោយបក្សាបក្សីមកធ្វើសំបុកជ្រកអាស្រ័យ»។ ៣៣  ព្រះយេស៊ូតែងប្រកាសព្រះបន្ទូល​ដោយ​ប្រើជាពាក្យប្រស្នារបៀបនេះ‌​តាមតែគេអាច​យល់បាន។​៣៤  ព្រះអង្គតែងមានព្រះបន្ទូលទៅគេ​សុទ្ធតែជាពាក្យប្រស្នា​‌​ប៉ុន្តែ​ពេលនៅដាច់ឡែក​ពីបណ្តាជន​ ​ព្រះអង្គបកស្រាយទាំងអស់​ប្រាប់ពួក​សាវ័ក*។ ព្រះយេស៊ូធ្វើអោយរលកស្ងប់ (ម៉ាថាយ  ៨.  ២៣-២៧​    លូកា  ៨.  ២២-២៥) ‌‌៣៥  នៅល្ងាចថ្ងៃដដែលនោះ​ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័ក*ថា៖​«យើងនាំគ្នាឆ្លង​ទៅត្រើយម្ខាង»។​៣៦  ពួកសាវ័កក៏ចេញពីបណ្តា​ជន​ហើយអុំទូកដែលមានព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុង​នោះ​ដោយមានទូកឯទៀតៗទៅជាមួយដែរ។​៣៧‌  ​ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំង‌​ហើយរលកក៏បោកប៉ះនឹងទូក​បណ្តាលអោយទឹក​ចូលស្ទើរពេញ។​៣៨  រីឯព្រះយេស៊ូវិញ​ព្រះអង្គផ្ទំ​លក់លើខ្នើយ​នៅកន្សៃទូក។​ពួកសាវ័កដាស់​ព្រះអង្គថា៖​«លោកគ្រូ‌​‌យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ!‌​លោកមិនអើពើទេឬ?»។​៣៩  ព្រះយេស៊ូតើន​ឡើង‌​មានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះ  ​និង  ​បញ្ជា​សមុទ្រថា​៖  ‌«ស្ងប់ស្ងៀមទៅ!»។​‌ពេលនោះ​ខ្យល់​ព្យុះក៏ស្ងប់‌‌‌ហើយផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដែរ។​ ៤០  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួក​សាវ័កថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភិតភ័យ​ដូច្នេះ?​អ្នករាល់គ្នាមិនទាន់មានជំនឿទេឬ?»។​៤១  ពួកគេកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង​ហើយនិយាយ​គ្នាទៅវិញទៅមកថា៖​‌«តើលោកនេះជានរណា​បានជាខ្យល់ព្យុះ​និង​សមុទ្រស្តាប់បង្គាប់លោក​ដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្មោចចូលម្នាក់ (ម៉ាថាយ  ៨.  ២៨-៣៤    ​លូកា  ៨.  ២៦-៣៩)

ជំពូកទី៥[កែប្រែ]

១  ព្រះយេស៊ូ​‌    និង  ‌​  ពួកសាវ័ក*    ​បានទៅ​ ៥ ដល់ត្រើយម្ខាង‌‌​ក្នុងតំបន់កេរ៉ាសា។​‌‌‌២  កាលព្រះអង្គយាងឡើងពីទូកភ្លាម​មានបុរស​ម្នាក់ខ្មោចចូល​ចេញពីទីបញ្ចុះសព​ដើរតំរង់មក​រកព្រះអង្គ។​៣  បុរសនេះស្នាក់នៅតែតាមទីបញ្ចុះ​សព​គ្មាននរណាអាចចងគាត់បានឡើយ​សូម្បីតែ​យកច្រវាក់មកចង​‌ក៏មិនជាប់ដែរ។​‌៤  គេដាក់​ខ្នោះជើង​‌និង​‌យកច្រវាក់ចងគាត់ច្រើនដង​ប៉ុន្តែ​គាត់នៅតែកាច់បំបាក់ច្រវាក់​‌និង​‌ខ្នោះទាំងនោះ​ជានិច្ច​គ្មាននរណាអាចបង្ក្រាបគាត់បាន​ឡើយ។​‌៥  គាត់រស់នៅតាមទីបញ្ចុះសព​‌និង‌​តាមភ្នំ​ទាំង​យប់ទាំងថ្ងៃ‌​ហើយចេះតែស្រែក​ព្រមទាំងយកថ្ម​មកអារសាច់ខ្លួនឯងថែមទៀតផង។​៦  កាលគាត់​ឃើញព្រះយេស៊ូពីចម្ងាយ​ក៏រត់មកក្រាបថ្វាយ​បង្គំព្រះអង្គ​‌​៧  ហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖​«ឱ​ព្រះយេស៊ូ​ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់​បំផុតអើយ​តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីទូលបង្គំ?​ទូលបង្គំ​អង្វរព្រះអង្គក្នុងព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់​សូមមេត្តាកុំ​ធ្វើទុក្ខទោសទូលបង្គំអី!»។​៨‌ខ្មោចនិយាយដូច្នេះ​ព្រោះព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាវាថា៖​‌«នែ៎‌​ខ្មោចបិសាច​‌ចូរចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។​៩  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលសួរទៅខ្មោចថា៖​«ឯងឈ្មោះអី?»​ខ្មោចទូលឆ្លើយថា៖​«ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ព​ដ្បិត​យើងខ្ញុំមានគ្នាច្រើន»។​១០  ‌វាទទូចអង្វរ​សូមកុំ​អោយ​ព្រះអង្គ​បណ្តេញ​ពួកវា​ចេញ​ពីស្រុក​នោះ។​១១  នៅក្បែរនោះ​មានជ្រូកមួយហ្វូងធំ​កំពុងរកស៉ី​នៅតាមចង្កេះភ្នំ។​១២  ពួកខ្មោចអង្វរព្រះយេស៊ូ​ថា៖​‌​«សូមបញ្ជូនយើងខ្ញុំអោយទៅចូលក្នុងជ្រូក​ទាំងនោះទៅ!»។​១៣  ព្រះយេស៊ូក៏យល់ព្រម។‌​ខ្មោចចេញពីបុរសនោះទៅចូលក្នុងជ្រូក‌​ហ្វូងជ្រូក​ដែលមានចំនួនប្រមាណជាពីរពាន់ក្បាល​ក៏បោល​ចុះតាមជំរាលភ្នំ​តំរង់ទៅសមុទ្រ​លង់ទឹកងាប់​អស់។​១៤  ពួកអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូក‌​យករឿងនេះ​រត់ទៅប្រាប់អ្នកនៅទីក្រុង​និង​អ្នកនៅស្រុកស្រែ​មនុស្ស​ម្នា​ក៏​នាំ​គ្នា​មក​មើល​ហេតុ​ការណ៍​នោះ។​១៥  គេចូលមករកព្រះយេស៊ូ​ឃើញបុរសដែលមាន​ខ្មោចកងទ័ពចូលកាលពីមុន​អង្គុយ​មានសម្លៀក​បំពាក់​ហើយដឹងស្មារតី​នោះគេក៏នាំគ្នាកោតស្ញប់​ស្ញែង។​១៦  អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក​រៀបរាប់ប្រាប់គេអំពីហេតុការណ៍​ដែលកើតមាន​ដល់បុរសនោះ​និង​អំពីហ្វូងជ្រូក។​១៧  គេទូលអង្វរ​ព្រះយេស៊ូ​អោយចាកចេញពីស្រុកភូមិរបស់គេ។​១៨  ពេលព្រះអង្គកំពុងយាងចុះទូក​បុរសដែល​ខ្មោចចូលពីមុន​បានអង្វរសុំនៅជាមួយព្រះអង្គ។​១៩  ព្រះយេស៊ូមិនយល់ព្រមទេ​ផ្ទុយទៅវិញ‌​ទ្រង់​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅផ្ទះ​ទៅនៅ​ជាមួយក្រុមគ្រួសារវិញចុះ​‌ហើយរៀបរាប់ហេតុ​ការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន​ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រោសដល់​អ្នកដោយព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរ»។ ​២០  បុរសនោះក៏ចេញទៅ‌​ហើយចាប់ផ្តើម​ប្រកាស​ប្រាប់​អោយ​ប្រជាជន​ក្នុង​ស្រុក​ដេកាប៉ូល​ដឹងអំពីការទាំងអស់​ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោស​ដល់គាត់។​អស់អ្នកដែលបានឮពាក្យគាត់​កោត​ស្ញប់ស្ញែង​ក្រៃលែង។ ព្រះយេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអោយបានជានិង  ប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសអោយរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ  ៩.  ១៨-២៦‌    លូកា  ៨.  ៤០-៥៦‌) ‌‌‌២១  ព្រះយេស៊ូឆ្លងទូកពីត្រើយម្ខាងមកវិញ​ព្រះ​អង្គគង់នៅឆ្នេរសមុទ្រ។​មានបណ្តាជនច្រើនកុះ​ករមកចោមរោមព្រះអង្គម្តងទៀត។​២២  ពេល​នោះ​មានអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ*ម្នាក់​ឈ្មោះ​យ៉ៃរ៉ូស​មកដល់។​កាលគាត់ឃើញព្រះ​យេស៊ូ​គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ​២៣  ហើយ​ទទូចអង្វរព្រះអង្គថា៖​‌«កូនស្រីរបស់ខ្ញុំប្របាទឈឺ​ធ្ងន់‌​ជិតស្លាប់​សូមលោកអាណិតមេត្តាអញ្ជើញទៅ​ដាក់ដៃ*លើនាង‌​ដើម្បីសង្គ្រោះនាងអោយមាន​ជីវិត»។​២៤  ព្រះយេស៊ូយាងទៅជាមួយគាត់។​មានបណ្តាជនជាច្រើនកុះករតាមព្រះអង្គទៅ‌​ទាំង​ប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញ​ព្រះអង្គ។​ ២៥  នៅពេលនោះ‌​មានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់​ឈាមដប់ពីរឆ្នំាមកហើយ។​២៦  គ្រូពេទ្យជាច្រើន​បានព្យាបាលនាង​តែនាងឈឺចុកចាប់រឹតតែខ្លាំង។‌​នាងបានចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិទាំងប៉ុន្មាន​ដែល​នាងមាន‌​‌តែជំងឺរបស់នាងនៅតែមិនបានធូរស្រាល​ទេ​ផ្ទុយទៅវិញ‌​នាងកាន់តែឈឺខ្លាំងឡើងៗ។​២៧  នាងបានឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ​ក៏ចូលក្នុង​ចំណោមបណ្តាជន​‌ពាល់ព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គពី​ខាងក្រោយ​២៨  ដ្បិតនាងនឹកក្នុងចិត្តថា៖​‌«បើខ្ញុំ​បានពាល់អាវរបស់លោក‌​ខ្ញុុំមុខជាទទួលការ​សង្គ្រោះមិនខាន»។​‌២៩  រំពេចនោះ‌​ឈាមឈប់​ធ្លាក់ភ្លាម​‌ហើយនាងដឹងថាខ្លួននាងបានជាសះ​ស្បើយពីរោគា។‌​‌៣០  នៅពេលនោះ​ព្រះយេស៊ូ​ជ្រាបភ្លាម​ថា​មានប្ញទ្ធានុភាពមួយចេញពីព្រះអង្គ​ព្រះអង្គបែរទៅរកបណ្តាជន​‌​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«អ្នកណាពាល់អាវខ្ញុំ?»។​៣១  ពួកសាវ័ក*ទូល​ព្រះអង្គថា៖​«ព្រះគ្រូឃើញស្រាប់ហើយ​បណ្តា​ជនប្រជ្រៀតប៉ះនឹងព្រះគ្រូគ្រប់គ្នា​ចុះហេតុដូច​ម្តេចបានជាព្រះគ្រូសួរថា‌​អ្នកណាពាល់ព្រះគ្រូ​ដូច្នេះ?»។​ ៣២  ព្រះយេស៊ូទតមើលជុំវិញ​ដើម្បី​អោយដឹងថាអ្នកណាបានពាល់ព្រះអង្គ។​៣៣  ស្ត្រី​នោះភ័យញ័ររន្ធត់​‌ព្រោះនាងដឹងអំពីហេតុដែល​កើតដល់ខ្លួននាង។​នាងមកក្រាបទៀបព្រះបាទា​ព្រះយេស៊ូ‌​ហើយទូលការពិតទាំងអស់ថ្វាយព្រះ​អង្គ។​៣៤  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖​‌«កូនស្រីអើយ!‌​ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាង​ហើយ​សូមអញ្ជើញទៅអោយបានសុខសាន្ត​‌​ហើយ​សូមអោយនាងជាសះស្បើយពី​ជំងឺចុះ!»។ ​៣៥  កាល​ព្រះយេស៊ូ​កំពុងតែ​មាន​ព្រះបន្ទូល​នៅ​ឡើយ​មានគេមកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរ៉ូស​ជំរាបគាត់​ថា៖​«កូនស្រីលោកផុតដង្ហើមទៅហើយ​ម្តេចក៏​នៅរំខានលោកគ្រូធ្វើអ្វី?»។​៣៦  ព្រះយេស៊ូមិន​យកព្រះហប្ញទ័យទុកដាក់​នឹងពាក្យរបស់អ្នកទាំង​នោះឡើយ​‌តែព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោក​យ៉ៃរ៉ូសថា៖​«កុំខ្លាចអី‌​គ្រាន់តែជឿប៉ុណ្ណោះបាន​ហើយ»។​៣៧  ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយអ្នកណា​ទៅតាមព្រះអង្គឡើយ​លើកលែងតែលោក​ពេត្រុស/សិលា​លោកយ៉ាកុប​‌និង​លោកយ៉ូហាន​ជាប្អូនរបស់គាត់។​៣៨  កាលទៅដល់ផ្ទះលោក​យ៉ៃរ៉ូស​ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ​ព្រះ​យេស៊ូទតឃើញមនុស្សម្នាជ្រួលច្របល់​ព្រមទាំង​ទ្រហោយំជាខ្លាំងផង។​៣៩  ព្រះអង្គយាងចូលទៅ​ក្នុងផ្ទះ​មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖‌‌‌​«ហេតុដូចម្តេច​បានជាអ្នករាល់គ្នាជ្រួលច្របល់​ហើយទ្រហោយំ​ដូច្នេះ?​ក្មេងនេះមិនស្លាប់ទេ‌‌​នាងគ្រាន់តែដេក​លក់ទេតើ!»។​៤០  គេនាំគ្នាចំអកដាក់ព្រះអង្គ‌​ព្រះអង្គ​ក៏​ដេញ​គេ​អោយ​ចេញ​ទៅក្រៅ​ទាំងអស់​គ្នា​រួចទ្រង់នាំតែឪពុកម្តាយក្មេង​និង​សាវ័កទាំង​បីរូប​ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដែលក្មេងស្រីនោះដេក។​៤១  ព្រះអង្គចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ​ទាំងមានព្រះ​បន្ទូលថា៖​«តាលីថាគូម!»​(ប្រែថា​"នាងតូចអើយ​ខ្ញុំប្រាប់​នាងថា​ចូរក្រោកឡើង!")។​៤២  ក្មេងស្រី​ក៏ក្រោកឡើង  ដើរមួយរំពេច​‌ដ្បិតនាងមានអាយុ​ដប់ពីរឆ្នំាហើយ។‌​គេងឿងឆ្ងល់ពន់ប្រមាណ​៤៣  ប៉ុន្តែ​‌‌ព្រះយេស៊ូហាមប្រាមគេ​មិនអោយប្រាប់​នរណាដឹងរឿងនេះឡើយ។​បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គ​ប្រាប់គេអោយយកចំណីអាហារមកអោយក្មេងស្រីនោះបរិភោគ។ អ្នកភូមិណាសារ៉ែតបដិសេធមិនព្រមទទួលព្រះយេស៊ូ (លូកា  ៤.  ១៦-៣០) ‌

ជំពូកទី៦[កែប្រែ]

១  ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីទីនោះ​ត្រឡប់ ៦ ទៅភូមិស្រុករបស់ព្រះអង្គវិញ​ពួក​សាវ័ក*ក៏ទៅតាមព្រះអង្គដែរ។​២  លុះដល់ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*​ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលា​ប្រជុំ*។​មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្តាប់ព្រះអង្គ​ងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង។​គេនិយាយគ្នាថា៖​«តើ​គាត់ដឹងសេចក្តីទាំងនេះមកពីណា?‌‌​ប្រាជ្ញាដែល​គាត់បានទទួលនេះ​ជាប្រាជ្ញាអ្វីទៅ?​ការអស្ចារ្យ​ដែលគាត់បានធ្វើនេះ​កើតឡើងដោយវិធីណា?​៣  តើអ្នកនេះមិនមែនជាជាងឈើ​ជាកូននាងម៉ារី‌‌​ជាបងប្អូនរបស់យ៉ាកុប​យ៉ូសេ​យូដាស​និង​ស៉ីម៉ូន​ទេឬអី?​ប្អូនស្រីរបស់គាត់ទាំងប៉ុន្មាន​ក៏រស់នៅ​ក្នុងភូមិនេះជាមួយយើងដែរ!»។‌​ហេតុនេះហើយ​បានជាគេមិនអាចជឿព្រះអង្គបានឡើយ។​៤  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ធម្មតា​គេ​មើលងាយព្យាការី*តែក្នុងស្រុកកំណើត​ក្នុងក្រុម​គ្រួសារ​និង​ក្នុងផ្ទះរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ»។​៥  នៅ​ទីនោះ​ព្រះអង្គពុំអាចធ្វើការអស្ចារ្យអ្វីបានឡើយ‌​បានត្រឹមតែដាក់ព្រះហស្តលើអ្នកជំងឺខ្លះ​‌ដើម្បី​ប្រោសគេអោយបានជាប៉ុណ្ណោះ។​៦  ព្រះអង្គនឹក​ឆ្ងល់​    ដោយឃើញ​គេគ្មានជំនឿបែបនេះ។‌​ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័កទាំងដប់ពីររូបអោយ​ទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (ម៉ាថាយ  ១០.  ៥-១៥​    លូកា  ៩.  ១-៦‌) ‌‌ព្រះ​យេស៊ូ​យាង​ទៅ​ភូមិ​នានា​ដែល​នៅ​ជុំវិញ​ហើយទ្រង់បង្រៀនអ្នកស្រុក។​៧  ពេលនោះ‌​ព្រះ​អង្គត្រាស់ហៅសាវ័ក*ទាំងដប់ពីររូបមក​‌រួចទ្រង់​ចាត់គេពីរៗនាក់អោយទៅ​ទាំងប្រទានអោយគេ​មានអំណាចដេញខ្មោចផង។​៨  ព្រះអង្គផ្តែផ្តាំគេ​មិនអោយយកអ្វីទៅជាមួយ​ក្នុងពេលធ្វើដំណើរ​ឡើយ​លើកលែងតែដំបងប៉ុណ្ណោះ៖​«កុំយកចំណី​អាហារ​ថង់យាម​ឬ​យកប្រាក់កាសជាប់នឹងខ្លួន​‌៩  ចូរពាក់ស្បែកជើង​តែមិនត្រូវយកអាវពីរ​បន្លាស់ទៅជាមួយអោយសោះ»។​១០  ព្រះអង្គមាន​ព្រះបន្ទូលថា៖​«បើអ្នករាល់គ្នាចូលផ្ទះណា‌​ចូរ​ស្នាក់នៅផ្ទះនោះ​រហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញ​ពីស្រុកនោះទៅ។​១១  បើនៅកន្លែងណា​គេមិន​ព្រមទទួល​មិនព្រមស្តាប់អ្នករាល់គ្នា​ចូរចេញពី​កន្លែងនោះទៅ​ហើយរលាស់ធូលីដីចេញពីជើង​អ្នករាល់គ្នាផង  ​ទុកជា​សញ្ញាព្រមានគេ»។​ ១២  ពួកសាវ័កក៏ចេញទៅ​ប្រកាសអោយមនុស្ស​ម្នាកែប្រែចិត្តគំនិត។​១៣  គេបានដេញអារក្សជា​ច្រើនចេញពីមនុស្ស​ព្រមទាំងចាក់ប្រេងលើអ្នក​ជំងឺច្រើននាក់​ដើម្បីប្រោសអោយគេបានជាសះ​ស្បើយ។ ស្តេចហេរ៉ូដសម្លាប់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត‌‌ (ម៉ាថាយ  ១៤.  ១-១២​    លូកា  ៩.  ៧-៩) ១៤‌  ព្រះបាទ​ហេរ៉ូដ​បាន​ជ្រាប​អំពី​ហេតុ​ការណ៍​ទាំងអស់នោះ‌​ដ្បិតព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូ​បានល្បីឮខ្ចរខ្ចាយ។‌​‌​‌មានគេនិយាយថា៖​«លោក​យ៉ូហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញ។​ហេតុនេះហើយ​បានជាលោក​មាន​អំណាច​នឹង​ធ្វើ​ការអស្ចារ្យ​យ៉ាង​នេះ»។​១៥  អ្នកខ្លះថា៖​«លោកជាព្យាការីអេលី»​ហើយខ្លះទៀតថា៖​«លោកជាព្យាការី*ម្នាក់ដូច​ព្យាការីឯទៀតៗពីជំនាន់ដើមដែរ»។​១៦  រីឯព្រះ​បាទហេរ៉ូដវិញ​កាលបានជ្រាបដំណឹងនេះ‌​‌ទ្រង់​មានរាជឱង្ការថា៖​«អ្នកនេះពិតជាលោកយ៉ូហាន​ដែលយើងបានអោយគេកាត់កមែន‌‌​ឥឡូវនេះ​‌គាត់រស់ឡើង​វិញ»។ ១៧  ព្រះ​បាទ​ហេរ៉ូដ​បាន​បញ្ជា​អោយ​គេ​ចាប់​លោកយ៉ូហានដាក់ច្រវាក់យកទៅឃុំឃាំង​ដោយ​ទ្រង់ជឿតាមព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដា​ដែលត្រូវជា​មហេសីរបស់ស្តេចភីលីព​ជាអនុជ​ហើយព្រះអង្គ​យកមកធ្វើជាមហេសី។​១៨  លោកយ៉ូហានបាន​បន្ទោសស្តេចហេរ៉ូដថា៖​«ព្រះករុណាគ្មានសិទ្ធិនឹង​យក​មហេសី​របស់​អនុជ​មក​ធ្វើ​ជា​មហេសី​ទេ»។​១៩  ព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាចងគំនុំ​ប៉ងសម្លាប់លោក​យ៉ូហាន​តែរកសម្លាប់ពុំកើត​‌២០  ដ្បិតព្រះបាទ​ហេរ៉ូដខ្លាចលោកយ៉ូហាន​ព្រោះទ្រង់ជ្រាបថា​លោកជាមនុស្សសុចរិត*‌​និង​ជាអ្នកដ៏វិសុទ្ធ*។​ដូច្នេះ​ទ្រង់ការពារលោក។‌​កាលទ្រង់ព្រះសណ្តាប់​ពាក្យលោកយ៉ូហាន‌​ទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យជាខ្លាំង​តែទ្រង់រារែក​មិនដឹងជាត្រូវគិត​យ៉ាងណា។‌​ ២១  មានថ្ងៃមួយ​ក្នុងឱកាសបុណ្យចំរើនព្រះជន្ម​របស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ​‌ព្រះអង្គបានរៀបចំពិធីជប់​លៀង​‌ដោយអញ្ជើញអស់លោកមន្ត្រី​មេទ័ព​និង​នាម៊ឺនធំៗ​ក្នុងស្រុកកាលីឡេមកចូលរួម។​ពេល​នោះ​ជាឱកាសល្អដល់ព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដា។​២២  បុត្រីរបស់ព្រះនាងក៏ចូលមករំា​ធ្វើអោយស្តេច​ហេរ៉ូដ​និង​ភ្ញៀវទាំងអស់ពេញចិត្តណាស់។​‌​ស្តេច​ក៏មានរាជឱង្ការទៅកាន់នាងថា៖​«បើនាងចង់​បានអ្វី‌​ចូរសុំពីយើងចុះ‌​យើងនឹងអោយនាង»។​២៣  រួចស្តេចស្បថនឹងនាងថា៖​«អ្វីៗដែលនាងសុំ​ពីយើង​យើងនឹងអោយនាង​ទោះបីនគរមួយ​ចំហៀងក៏ដោយ»។​២៤  នាងក៏ចេញទៅសួរមាតា​ថា៖​«តើខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវសុំអ្វី?»។‌​មាតាឆ្លើយថា៖​«ត្រូវសុំក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត!»។​២៥  នាង​ក៏​ប្រញាប់ត្រឡប់ទៅគាល់ស្តេចវិញភ្លាម‌​រួចទូល​ថា៖​«ខ្ញុំម្ចាស់ចង់បានក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត​ដាក់លើថាសឥឡូវនេះ!»។​២៦‌ស្តេចព្រួយព្រះ​ហប្ញទ័យក្រៃលែង​តែមិនហ៊ានបដិសេធឡើយ‌​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស្បថ​នៅ​មុខ​ភ្ញៀវ​ទាំង​អស់​គ្នា។​២៧  ទ្រង់បញ្ជាទាហានម្នាក់​អោយទៅយកក្បាល​លោកយ៉ូហានមកភ្លាម។​២៨  ទាហានទៅគុក‌​កាត់កលោកយ៉ូហាន​យកក្បាលដាក់លើថាសមួយ​មកប្រគល់អោយនាង​ហើយនាងយកទៅថ្វាយ​មាតា។​២៩  កាលពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន​បានឮដំណឹងនេះ‌​‌​គេនាំគ្នាមកយកសពរបស់លោក​ទៅបញ្ចុះ​ក្នុងផ្នូរ។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ង​អោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់បរិភោគ (ម៉ាថាយ  ១៤.  ១៣-២១    ​លូកា  ៩.  ១០-១៧​    យ៉ូហាន  ៦.  ១-៤) ៣០  ពួកគ្រីស្តទូត*វិលត្រឡប់មកគាល់ព្រះយេស៊ូ​វិញ​‌រៀបរាប់ទូលព្រះអង្គអំពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មាន​ដែលគេបានធ្វើ‌​និង​‌សេចក្តីទាំងអស់ដែលគេបាន​បង្រៀន។​ ៣១‌មនុស្សជាច្រើនធ្វើដំណើរទៅមក‌​ធ្វើអោយ​ព្រះយេស៊ូ‌​និង​‌ពួកសាវ័ក*​រកពេលបរិភោគពុំបាន​សោះ។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួក​សាវ័កថា៖‌‌​«ចូរនាំគ្នាមក​រកកន្លែងស្ងាត់ដាច់​ឡែកពីបណ្តាជន​  ‌សំរាកបន្តិចសិន»។​‌៣២  ព្រះ​យេស៊ូក៏យាងចុះទូកជាមួយពួកសាវ័ក​ឆ្ពោះទៅ​កាន់កន្លែងមួយស្ងាត់ដាច់ឡែក។​៣៣  ប៉ុន្តែ​‌មាន​មនុស្សជា​ច្រើនបានឃើញព្រះយេស៊ូ​និង​ពួកសាវ័ក​ចេញដំណើរទៅ​គេក៏ស្គាល់ព្រះអង្គ​និង​សាវ័ក​ហើយ​នាំគ្នារត់ចេញពីទីក្រុងនានាទៅមុន។ ៣៤  កាលព្រះយេស៊ូយាងឡើងពីទូកមក​ទត​ឃើញមហាជនច្រើនយ៉ាងនេះ‌​ទ្រង់មានព្រះហប្ញ​ទ័យអាណិតអាសូរគេពន់ពេកណាស់​ព្រោះអ្នក​ទាំងនោះប្រៀបបីដូចជាចៀម​ដែលគ្មានគង្វាល​ថែទាំ។​ព្រះអង្គក៏បង្រៀនគេអំពីសេចក្តីផ្សេងៗ​ជាច្រើន។​‌៣៥  ពេលនោះ​ថ្ងៃកាន់តែជ្រេណាស់​ហើយ​‌សាវ័កនាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូ​ទូល​ព្រះអង្គថា៖​«ទីនេះស្ងាត់ណាស់​ថ្ងៃក៏ជិតលិចផង​‌​៣៦  សូម​ប្រាប់​អ្នក​ទាំង​នេះ​អោយ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ទៅរកទិញម្ហូបអាហារបរិភោគ​តាមផ្ទះ​តាមភូមិ​ជិតៗនេះ»។​៣៧  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតប​ទៅគេវិញថា៖​«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារ​អោយគេបរិភោគទៅ!»។​គេទូលព្រះអង្គថា៖​«តើយើងត្រូវយកប្រាក់ពីររយដួង*​ទៅទិញម្ហូប​អាហារអោយគេបរិភោគឬ?»។​៣៨  ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖​‌«ទៅមើលមើល៍​‌អ្នក​រាល់គ្នាមាននំបុ័ងប៉ុន្មានដុំ?»។​កាលបានដឹង​ហើយ​‌គេទូលព្រះអង្គថា៖​«យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងប្រាំ​ដុំ​និង​‌ត្រីងៀតពីរកន្ទុយ»។​៣៩  ព្រះយេស៊ូបង្គាប់​ពួកសាវ័កអោយប្រាប់បណ្តាជន​អង្គុយជាក្រុមៗ​នៅលើស្មៅខៀវខ្ចី។​៤០  គេអង្គុយជាជួរ​ជួរខ្លះ​មានមួយរយនាក់‌​ជួរខ្លះមានហាសិបនាក់។​៤១  ព្រះយេស៊ូយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ​និង​ត្រីពីរកន្ទុយ​នោះមកកាន់‌​ទ្រង់ងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើង​សរសើរ​តម្កើងព្រះជាម្ចាស់​ហើយកាច់នំបុ័ងប្រទានអោយ​ពួកសាវ័ក​ដើម្បីអោយគេចែកបណ្តាជនបរិភោគ​ព្រះអង្គក៏ចែកត្រីពីរកន្ទុយនោះ​អោយគេទាំងអស់​គ្នាដែរ។​៤២  អ្នកទាំងនោះបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗ​គ្នា។‌​‌៤៣  ពួកសាវ័ក*ប្រមូលនំបុ័ង‌​និង​‌ត្រីដែល​នៅសល់​ដាក់បានពេញដប់ពីរល្អី។​៤៤  ក្នុង​ចំណោមអ្នកដែលបរិភោគនំបុ័ង​មានប្រុសៗចំនួន​ប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូយាងលើទឹកសមុទ្រ (ម៉ាថាយ  ១៤.  ២២-៣៣    ​យ៉ូហាន  ៦.  ១៥-២១‌) ‌‌‌៤៥  រំពេចនោះ​ព្រះយេស៊ូបញ្ជាពួកសាវ័ក*​អោយចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង​ឆ្ពោះទៅភូមិបេត​សៃដាមុនព្រះអង្គ​ហើយព្រះអង្គប្រាប់បណ្តាជន​អោយត្រឡប់ទៅវិញ។‌​៤៦  កាលអោយបណ្តាជន​ចេញផុតអស់ហើយ​‌ព្រះយេស៊ូយាងទៅអធិស្ឋាន​នៅលើភ្នំ។​៤៧  លុះដល់យប់​ទូកបានទៅដល់​កណ្តាលសមុទ្រ​‌រីឯព្រះយេស៊ូវិញ‌​ទ្រង់គង់នៅលើ​គោកតែមួយព្រះអង្គឯង។​៤៨  ព្រះអង្គទតឃើញ​សាវ័កកំពុងតែអុំទូកយ៉ាងលំបាក​ដ្បិតបញ្ច្រាស​ខ្យល់។​ពេលជិតភ្លឺ‌​ព្រះអង្គយាងលើទឹក​ឆ្ពោះ​ទៅរកពួកគេ​ហើយធ្វើដូចជាចង់យាងបង្ហួស។‌​៤៩  កាល​ពួក​សាវ័ក​ឃើញ​ព្រះ​អង្គ​យាង​លើ​ទឹក​សមុទ្រដូច្នេះ​គេស្មាន​ថាខ្មោចលង​ក៏នាំគ្នាស្រែក​៥០  ដ្បិតគេបានឃើញព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា​ហើយ​ភ័យរន្ធត់ជាខ្លាំង។​ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលទៅ​គេភ្លាមថា៖‌​«ចូរតាំងចិត្តក្លាហានឡើង‌‌​ខ្ញុំទេតើច​កុំខ្លាចអី!»។​៥១  បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គយាងចូលក្នុង​ទូកជាមួយគេ‌​ហើយខ្យល់ក៏ស្ងប់។​ពួកសាវ័ក​ងឿងឆ្ងល់ពន់ពេកណាស់​៥២  ដ្បិតគេពុំទាន់បាន​យល់អំពីរឿងនំបុ័ង​មកពីគេមានចិត្ត​រឹងរូស។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺនៅស្រុកកេនេសារ៉ែត (ម៉ាថាយ  ១៤.  ៣៤-៣៦) ‌‌‌៥៣  កាលព្រះយេស៊ូ​និង​ពួកសាវ័ក*បានឆ្លងទៅ​ដល់ត្រើយម្ខាង‌ក្នុងស្រុកកេនេសារ៉ែតហើយ​គេ​ក៏នាំគ្នាចតទូក។​‌‌៥៤  ព្រះអង្គយាងឡើងលើគោក​ជាមួយសាវ័ក*​‌​ពេលនោះ​មនុស្សម្នាស្គាល់ព្រះអង្គ​ភ្លាម។​‌​៥៥  គេរត់ទៅគ្រប់កន្លែងក្នុងតំបន់​ហើយ​នាំគ្នាសែងអ្នកជំងឺទៅកន្លែង​ដែលគេឮថាព្រះអង្គ​គង់នៅ។‌​៥៦  គ្រប់កន្លែងដែលព្រះយេស៊ូយាងទៅ‌​ទោះបីនៅក្នុងភូមិក្នុងក្រុង‌​ឬ​តាមស្រុកស្រែក្តី‌​គេ​យកអ្នកជំងឺមកដាក់នៅតាមទីផ្សារ‌​ទូលអង្វរសុំ​គ្រាន់​តែ​ពាល់​ជាយ​ព្រះពស្ត្រ​ព្រះអង្គ​ប៉ុណ្ណោះ​ៗ​អស់​អ្នក​ដែល​ពាល់​ព្រះអង្គ‌​បាន​ជា​សះ​ស្បើយឆ​គ្រប់ៗ​គ្នា។ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី  និង  ទំនៀមទម្លាប់ (ម៉ាថាយ    ១៥.  ១-៩)

ជំពូកទី៧[កែប្រែ]

១  មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*​និង‌​  បណ្ឌិត ៧ ខាងវិន័យ*ខ្លះ​នាំគ្នាមកពីក្រុងយេរូសា​ឡឹមទៅជួបព្រះយេស៊ូ។‌​២  គេឃើញសាវ័ក*របស់​ព្រះអង្គខ្លះបរិភោគអាហារ​ដោយដៃមិនបរិសុទ្ធ*‌​គឺគេពុំបានលាងដៃជាមុន។​៣  ធម្មតាពួកផារីស៉ី​និង​ជនជាតិយូដាទាំងអស់​តែងតែធ្វើពិធីលាងដៃ​យ៉ាងស្អាតហ្មត់ចត់មុននឹងបរិភោគ‌​តាមទំនៀម​ទម្លាប់របស់ចាស់បុរាណ។​៤  នៅពេលត្រឡប់មក​ពីផ្សារវិញ​ដរាបណាគេមិនបានធ្វើពិធីលាង​សំអាតខ្លួនជាមុនទេ​គេមិនបរិភោគឡើយ។​គេ​កាន់ទំនៀមទម្លាប់ផ្សេងៗទៀតជាច្រើន​ដូចជា​ពិធីលាងពែង​លាងថូទឹក​លាងឆ្នំាង‌​លាងតុជា​ដើម។​‌៥  ពួកខាងគណៈផារីស៉ី​និង​ពួកបណ្ឌិត​ខាងវិន័យទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖​«ហេតុអ្វីបានជា​សិស្សរបស់​លោក​មិន​កាន់​តាម​ទំនៀម​ទម្លាប់​ចាស់​បុរាណ​គឺនាំគ្នាបរិភោគ​ដោយដៃមិនបរិសុទ្ធ​ដូច្នេះ?»។ ​៦  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេ​ថា៖​«ព្យាការី*អេសាយបានថ្លែងទុកថា​"អ្នក​រាល់គ្នាជាមនុស្សមានពុត"​ត្រូវណាស់​  ដូចមាន​ចែងថា  : ប្រជារាស្ត្រនេះគោរពយើងតែបបូរមាត់ ‌‌‌‌ឯចិត្តគេនៅ​ឆ្ងាយពីយើង។ ៧ គេថ្វាយបង្គំយើង  តែឥតបានការអ្វីសោះ‌‌ ព្រោះគេបង្រៀនតែក្បួនច្បាប់របស់មនុស្ស ប៉ុណ្ណោះ​ជ។​ ៨  ‌អ្នករាល់គ្នា​បោះ​បង់​ចោល​វិន័យ​របស់​ព្រះជា​ម្ចាស់‌​បែរទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្ស​វិញ»។‌​៩  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖​«អ្នក​រាល់គ្នាប្រសប់​បំបាត់វិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចោល​‌​បែរ​ទៅ​កាន់​តាម​ទំនៀម​ទម្លាប់​របស់​អ្នករាល់គ្នា​ផ្ទាល់វិញ។‌​‌​១០  លោកម៉ូសេ*បានថ្លែងថា:​"ចូរ​គោរពមាតាបិតារបស់អ្នក​‌​‌​អ្នកណាជេរប្រទេច​ផ្តាសាមាតារបស់ខ្លួន​ត្រូវមានទោសដល់ជីវិត"ឈ​១១  រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ​អ្នករាល់គ្នាបែរជាពោល​ថា  :​‌"ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់​និយាយទៅឪពុកម្តាយ​ថា​អ្វីៗដែលខ្ញុំត្រូវជូនលោកឪពុកអ្នកម្តាយ​បាន​រាប់ថាគ័របាន់​ស្រេចទៅហើយ"​(ពាក្យនេះប្រែ​ថាទុកជាតង្វាយថ្វាយព្រះជាម្ចាស់)។​១២  អ្នក​រាល់គ្នាពុំទុកអោយគាត់​ជួយឪពុកម្តាយឡើយ។​១៣‌  អ្នករាល់គ្នា​បាន​បំបាត់​តម្លៃ​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់​ដោយសារទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់​គ្នាបានបង្រៀនតៗគ្នា។‌​អ្នករាល់គ្នាបានធ្វីការ​ផ្សេងៗជាច្រើន​  ស្រដៀងនឹងការទាំងនេះដែរ»។ មូលហេតុដែលបណ្តាលអោយមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ (ម៉ាថាយ  ១៥.  ១០-២០) ១៤  បន្ទាប់មក​‌ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅបណ្តាជន​មកម្តងទៀត​រួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ចូរ​ស្តាប់ខ្ញុំទាំងអស់គ្នា‌​‌ហើយយល់អោយច្បាស់​ថា‌​‌១៥  អ្វីៗពីខាងក្រៅ​ចូលទៅក្នុងមនុស្ស  ​ពុំអាចធ្វើ​អោយមនុស្សក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ*​បានឡើយ‌​ផ្ទុយទៅវិញ​មានតែអ្វីៗចេញពីមនុស្សប៉ុណ្ណោះ​ដែលធ្វើអោយមិនបរិសុទ្ធ​�១៦  អ្នកណាឮពាក្យ​នេះហើយ​ចូរយកទៅពិចារណាចុះ�»។​១៧‌  កាល​ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីបណ្តាជន​ចូលទៅក្នុងផ្ទះ​ពួកសាវ័ក*​នាំគ្នា​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​អំពី​ប្រស្នា​នេះ។​១៨  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«អ្នករាល់​គ្នាក៏គ្មានប្រាជ្ញាដូចពួកគេដែរឬ?​អ្នករាល់គ្នា​ត្រូវយល់ថា‌​‌អ្វីៗពីខាងក្រៅចូលទៅក្នុងមនុស្ស​ពុំអាច​ធ្វើ​អោយ​គេ​ក្លាយ​ទៅជា​មិន​បរិសុទ្ធ​បាន​ឡើយ​‌‌‌‌១៩  ដ្បិតអ្វីៗទាំងនោះមិនចូលទៅក្នុងចិត្ត​ទេ គឺចូលទៅក្នុងពោះ​‌រួចចេញមកធ្លាក់ទៅទី​បន្ទោរបង់»។​ព្រះអង្គបញ្ជាក់ថា‌គ្រប់អាហារសុទ្ធ​តែបរិសុទ្ធទាំងអស់។​២០  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​ទៀតថា៖‌​«មានតែអ្វីៗចេញពីមនុស្សប៉ុណ្ណោះ​ដែលធ្វើអោយគេមិនបរិសុទ្ធ​២១‌ដ្បិតគំនិតអាក្រក់​ទាំងប៉ុន្មាន​សុទ្ធតែចេញមកពីខាងក្នុងចិត្តរបស់​មនុស្ស​គឺគំនិតដែលនាំអោយប្រព្រឹត្តកាមគុណ​ថោកទាប​លួចប្លន់​កាប់សម្លាប់​២២  ផិតក្បត់‌​លោភលន់ចង់បានទ្រព្យគេ​កាចសាហាវ​បោក​ប្រាស់គេ​ប្រព្រឹត្តអបាយមុខ​ច្រណែនឈ្នានីស‌​អំនួត‌  និង  គំនិតលេលា។​២៣  ការអាក្រក់ទាំងនេះ​ហើយ​ដែលចេញពីខាងក្នុងមនុស្សមក​ធ្វើអោយ​គេក្លាយទៅជាមិន​បរិសុទ្ធ*»។ ស្ត្រីសាសន៍ដទៃម្នាក់ជឿព្រះយេស៊ូ ‌‌‌២៤  ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះ​ឆ្ពោះទៅ​កាន់តំបន់ជិតក្រុងទីរ៉ូស។​ព្រះអង្គយាងចូលក្នុង​ផ្ទះមួយ​‌ទ្រង់ពុំចង់អោយនរណាដឹងថាទ្រង់គង់នៅ​ទីនោះឡើយ​‌តែលាក់មិនជិត។​២៥  ភ្លាមនោះ​ស្ត្រី​ម្នាក់ដែលកូនស្រីមានខ្មោចចូល‌​បានឮគេនិយាយ​អំពីព្រះយេស៊ូ‌​នាងមកក្រាបទៀបព្រះបាទារបស់​ព្រះអង្គ។​២៦  ស្ត្រីនោះជាសាសន៍ក្រិក​មានកំណើត​នៅភេនីស៉ីក្នុងស្រុកស៉ីរី។​នាងទូលសូមព្រះយេស៊ូ​ដេញខ្មោចចេញពីកូននាង។​២៧  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖​«ត្រូវទុកអោយកូនចៅ​បរិភោគឆ្អែតជាមុនសិន​មិនគួរយកអាហាររបស់​កូនចៅបោះទៅអោយកូនឆ្កែស៉ីឡើយ»។​២៨  នាង​ទូលព្រះអង្គថា៖‌​«ពិតមែនហើយលោកម្ចាស់!​ប៉ុន្តែ​កូនឆ្កែនៅក្រោមតុ‌​វាស៉ីកំទេចអាហារដែល​កូនក្មេងធ្វើអោយជ្រុះនោះបាន»។‌​២៩  ពេលនោះ​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ទៅនាងថា៖​«ដោយ​នាងនិយាយដូច្នេះ‌​ចូរនាងវិលត្រឡប់ទៅវិញចុះ​‌ខ្មោចបានចេញពីកូននាងហើយ»។‌​៣០  ពេលស្ត្រី​នោះមកដល់ផ្ទះ​នាងឃើញកូនស្រីដេកនៅលើ​គ្រែ ដ្បិតខ្មោចបានចេញ​ពីក្មេង​នោះហើយ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សគថ្លង់ម្នាក់អោយបានជា ៣១  ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីតំបន់ក្រុងទីរ៉ូស​កាត់​តាមតំបន់ក្រុងស៉ីដូន​និង​តំបន់ស្រុកដេកាប៉ូល​ឆ្ពោះទៅសមុទ្រកាលីឡេវិញ។​៣២  គេនាំបុរសថ្លង់​ម្នាក់មកគាល់ព្រះអង្គ។​ម៉្យាងទៀត​បុរសនោះពុំ​អាចនិយាយបានស្រួលដូចធម្មតាផង។​‌‌‌​គេទូល​អង្វរ​សូម​អោយ​ព្រះអង្គ​ដាក់​ព្រះហស្តេ​លី​គាត់។​៣៣  ព្រះអង្គ​នាំ​គាត់​ចេញ​ទៅ​ដោយ​ឡែក​ដាច់​ពី​បណ្តាជន​ទ្រង់ដាក់ព្រះអង្គុលីក្នុងត្រចៀកគាត់​ហើយ​ស្តោះ​ទឹក​ព្រះឱស្ឋ​យក​ទៅ​ផ្តិត​លើ​អណ្តាត​គាត់‌​‌៣៤  រួចព្រះអង្គងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើង​ទតទៅ​លើមេឃ​ដកដង្ហើមធំ‌​ហើយមានព្រះបន្ទូលថា‌‌​«អេផាថា»​(ប្រែថា:ចូរបើកឡើង)។​៣៥  រំពេច​នោះ​ស្រាប់តែត្រចៀករបស់បុរសនោះអាចស្តាប់​ឮ អណ្តាតរបស់គាត់ក៏គ្រលាស់បាន​ហើយគាត់ក៏​និយាយស្តីបានច្បាស់លាស់។‌‌​៣៦  ព្រះយេស៊ូបាន​ហាមប្រាមពួកគេ​មិនអោយនិយាយហេតុការណ៍​នេះប្រាប់នរណាសោះឡើយ។‌​ប៉ុន្តែ‌​ទោះបីព្រះ​អង្គហាមប្រាមយ៉ាងណាក៏ដោយ​គេរឹតតែប្រកាស​ខ្លាំងឡើងៗ។​៣៧  មនុស្សម្នាងឿងឆ្ងល់ពន់ពេក​ណាស់‌​ហើយពោលថា៖​‌«គ្រប់កិច្ចការដែល​លោកធ្វើ​សុទ្ធតែល្អទាំងអស់​សូម្បីតែមនុស្សថ្លង់‌​ក៏លោកធ្វើអោយឮបាន​មនុស្សគក៏លោកធ្វើ​អោយនិយាយបានដែរ»។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ង​អោយមនុស្សបួនពាន់នាក់បរិភោគ (ម៉ាថាយ  ១៥.  ៣២-៣៩)

ជំពូកទី៨[កែប្រែ]

១  នៅពេលនោះ​  បណ្តាជនយ៉ាងច្រើន​កុះ ៨ ករ​មកប្រជុំគ្នាសាជាថ្មីម្តងទៀត។​ដោយគេគ្មានអ្វីបរិភោគ​ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅ​ពួកសាវ័ក*មក​មានព្រះបន្ទូលថា៖​២  «ខ្ញុំអាណិត​អាសូរបណ្តាជននេះពន់ពេកណាស់​ដ្បិតគេនៅ​ជាមួយខ្ញុំអស់រយៈពេលបីថ្ងៃមកហើយ​ហើយគ្មាន​អ្វីបរិភោគ​សោះ។​៣  ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​អោយ​គេ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ទាំងពោះទទេ‌​គេមុខជាអស់កម្លំាង​ដួលតាមផ្លូវមិនខាន​ព្រោះអ្នកខ្លះបានធ្វើដំណើរ​មកពីស្រុកឆ្ងាយ»។‌​‌៤  ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គ​ថា៖‌‌  «ទីនេះស្ងាត់ណាស់​តើរកម្ហូបអាហារឯណា​អោយគេបរិភោគឆ្អែតគ្រប់គ្នាបាន?»។​៥  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖​«តើអ្នករាល់គ្នាមាន​នំបុ័ងប៉ុន្មានដុំ?»។‌​ពួកគេទូលថា៖‌«មានប្រាំពីរ​ដុំ»។​៦  ព្រះអង្គក៏ប្រាប់បណ្តាជនអោយអង្គុយ​ផ្ទាល់នឹងដី​ទ្រង់យកនំបុ័ងទាំងប្រាំពីរដុំមកកាន់​អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់‌​ហើយកាច់ប្រទានអោយ​ពួកសាវ័ក*ចែកបណ្តាជន។​៧  គេមានត្រីតូចៗ​ខ្លះដែរ។​ព្រះយេស៊ូអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់​រួច​ប្រាប់ពួក​សាវ័ក​អោយ​ចែក​ត្រី​ទាំង​នោះ​ដល់​គេ។​៨  គេបានបរិភោគឆ្អែតទាំងអស់គ្នា​ហើយប្រមូល​នំបុ័ង​និង​ត្រីដែលនៅសល់​បានប្រាំពីរជាល។​៩  នៅពេលនោះ‌‌​មានមនុស្សទាំងអស់ប្រមាណជា​បួនពាន់នាក់។​បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូប្រាប់គេ​អោយវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។​‌‌​១០  ភ្លាមនោះ​ព្រះ​អង្គយាងចុះទូកជាមួយពួកសាវ័ក​  ‌​ឆ្ពោះទៅតំបន់​ដាល់​ម៉ានូថាញ។ ពួកខាងគណៈផារីស៉ីចង់ឃើញការអស្ចារ្យ (ម៉ាថាយ  ១៦.  ១-៤) ‌‌១១  ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*មកដល់​‌ហើយនាំគ្នា​ជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូ​ដើម្បីល្បងលមើល​ព្រះអង្គ​គេសូមអោយព្រះអង្គសំដែងទីសំគាល់ដ៏​អស្ចារ្យអ្វីមួយបញ្ជាក់ថា​ព្រះអង្គបានទទួលអំណាច​ពីព្រះជាម្ចាស់។​១២  ព្រះយេស៊ូដកដង្ហើមធំ​‌‌រួច​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជំនាន់​នេះចង់ឃើញទីសំគាល់ដូច្នេះ?‌​‌ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយ​អ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា‌​ព្រះជាម្ចាស់មិនអោយ​គេឃើញទីសំគាល់ណាឡើយ»។​១៣‌  បន្ទាប់មក​‌‌ព្រះអង្គយាងចាកចេញពីគេ‌‌ចុះទូកឆ្លង​ទៅត្រើយ​ម្ខាងវិញ។ ពុតត្បុតរបស់ពួកគណៈផារីស៉ី​និង  ពុតត្បុតរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ‌ (ម៉ាថាយ  ១៦.  ៥-១២) ‌១៤  ពួកសាវ័កភ្លេចយកនំបុ័ងទៅជាមួយ។‌​ក្នុង​ទូក​គេមាននំបុ័ងតែមួយដុំប៉ុណ្ណោះ។​១៥  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលដាស់តឿនគេថា៖‌​«ចូរអ្នករាល់គ្នា​ប្រុងប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកផារីស៉ី*​ព្រម​ទាំងមេម្សៅរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ​អោយមែនទែន»។​១៦  ពួកសាវ័ក*ជជែកគ្នាថា៖​«លោកមាន​ប្រសាសន៍ដូច្នេះ​មកពីយើងគ្មាននំបុ័ងទេដឹង!»។‌​១៧  ព្រះយេស៊ូជ្រាបគំនិតពួកគេ​ក៏មានព្រះបន្ទូល​ថា៖​«ម្តេចក៏ជជែកគ្នាអំពីរឿងគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ?​តើអ្នករាល់គ្នាពុំទាន់ស្តាប់បាន​ពុំទាន់យល់សេចក្តី​ទេឬ?‌​ឬមួយអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹងរូស?។‌​១៨  អ្នករាល់គ្នាមានភ្នែក​‌​តែមើលមិនឃើញ​‌មាន​ត្រចៀក‌តែស្តាប់មិនឮឬ!។‌​តើអ្នករាល់គ្នាចាំឬ​ទេ ​១៩‌កាលខ្ញុំកាច់នំបុ័ងប្រាំដុំ​ចែកអោយមនុស្ស​ប្រាំពាន់នាក់​តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលនំបុ័ងដែល​សល់បានប៉ុន្មានល្អី?»។‌​គេទូលព្រះអង្គថា៖​«ដប់ពីរល្អី»។​២០  «ចុះកាលខ្ញុំកាច់នំបុ័ងប្រាំពីរដុំ​ចែកអោយមនុស្សបួនពាន់នាក់​តើអ្នករាល់គ្នា​ប្រមូលបានប៉ុន្មានជាល?»។​គេទូលថា៖​‌«ប្រាំពីរ​ជាល»។​២១  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​‌«អ្នករាល់​គ្នានៅតែពុំទាន់យល់ទៀតឬ!»​។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់អោយបានភ្លឺ ‌‌២២  ព្រះយេស៊ូ​‌និង​‌ពួកសាវ័ក*​ធ្វើដំណើរមក​ដល់ភូមិបេតសៃដា។​‌​នៅពេលនោះ​មានគេនាំ​មនុស្សខ្វាក់ម្នាក់មកគាល់ព្រះអង្គ‌​ហើយទូលអង្វរ​សូមអោយព្រះអង្គពាល់គាត់។​២៣  ព្រះយេស៊ូក៏​ដឹកដៃមនុស្សខ្វាក់នោះ​នាំចេញទៅខាងក្រៅភូមិ​‌ព្រះអង្គយកទឹកព្រះឱស្ឋ​ដាក់លើភ្នែកគាត់​ហើយ​ដាក់ព្រះហស្តលើគាត់‌​ទាំងមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖​«តើអ្នកមើលឃើញអ្វីខ្លះទេ?»​២៤  បុរសនោះ​បើកភ្នែកឡើង‌​ទូលថា៖​«ខ្ញុំឃើញមនុស្សដើរ​ស្ទុងៗ​មើលទៅដូចជាដើមឈើ»។​២៥  ព្រះយេស៊ូ​ក៏ដាក់ព្រះហស្តលើភ្នែកគាត់ម្តងទៀត។​បុរស​នោះមើលឃើញច្បាស់ទាំងអស់‌​ភ្នែកគាត់បាន​ជា។​២៦  ព្រះយេស៊ូប្រាប់គាត់អោយវិលត្រឡប់​ទៅផ្ទះវិញ​‌ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖«កុំចូលទៅ​ក្នុងភូមិអោយសោះ»។ លោកពេត្រុស/សិលាប្រកាសថា​ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ម៉ាថាយ  ១៦.  ១៣-២០‌    លូកា  ៩.  ១៨-២១) ២៧  ព្រះយេស៊ូ​ចេញ​ទៅ​តាម​ភូមិនានា​ដែល​នៅ​ជិតក្រុងសេសារេភីលីព​ជាមួយពួកសាវ័ក*។​នៅ​តាមផ្លូវ​‌ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖​«តើ​មនុស្សទាំងឡាយថាខ្ញុំជានរណា?»។​២៨‌ពួក​សាវ័កទូលឆ្លើយថា៖​«អ្នកខ្លះថាលោកជាលោក​យ៉ូហានបាទីស្ត​អ្នកខ្លះថាលោកជាព្យាការី*អេលី​ហើយអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីមួយរូប»។​២៩​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖​«ចុះអ្នករាល់​គ្នាវិញ​‌ ​តើអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។​លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកជា​ព្រះគ្រីស្ត»។​៣០  ព្រះយេស៊ូហាមប្រាមសាវ័ក*មិន​អោយនិយាយប្រាប់គេអំពីព្រះអង្គ​ឡើយ។ ៣១  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀន​ពួកសាវ័កថា​បុត្រមនុស្ស*ត្រូវរងទុក្ខលំបាកយ៉ាង​ខ្លាំង។​ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*​ពួកនាយកបូជាចារ្យ*​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*​នឹងបោះបង់ព្រះអង្គចោល‌​ថែមទាំងធ្វើគុតព្រះអង្គទៀតផង‌​តែបីថ្ងៃក្រោយ​មក​ព្រះអង្គនឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។​៣២  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលបញ្ជាក់ប្រាប់គេ​ដោយ​ឥតលាក់លៀម។​លោកពេត្រុស/សិលាយាង​ព្រះអង្គចេញទៅឆ្ងាយពីគេបន្តិច​ហើយបន្ទោស​ព្រះអង្គ។​៣៣  ព្រះយេស៊ូងាកទតទៅពួកសាវ័ក*​ឯទៀតៗ​‌ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលបន្ទោស​លោកពេត្រុស/សិលាវិញថា៖​«នែ៎!​មារសាតាំង​ថយទៅក្រោយខ្ញុំទៅ​ដ្បិតគំនិតអ្នកមិនមែនជា​គំនិតរបស់ព្រះជា​ម្ចាស់ទេ‌‌ គឺជាគំនិតរបស់មនុស្ស​សុទ្ធសាធ»។​ ៣៤  បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គត្រាស់ហៅបណ្តាជន​និង​សាវ័ក​រួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«បើអ្នកណា​ចង់មកតាមក្រោយខ្ញុំ‌​ត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោល‌​ត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួន​ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ។​៣៥  ដ្បិតអ្នកណាចង់បានរួចជីវិត‌​អ្នកនោះនឹងបាត់​បង់ជីវិតពុំខាន​រីឯអ្នកដែលបាត់បង់ជីវិត​ព្រោះ​តែខ្ញុំ​និង​ព្រោះតែដំណឹងល្អ*​‌នឹងបានជីវិតវិញ។​៣៦  បើមនុស្សម្នាក់បានលោកីយ៍ទាំងមូល​មកធ្វើជា​សម្បត្តិរបស់ខ្លួន​‌តែបាត់បង់ជីវិត​នោះនឹងមាន​ប្រយោជន៍អ្វី?​៣៧  តើមនុស្សអាចយកអ្វីមកប្តូរ​នឹងជីវិតរបស់ខ្លួនបាន?​៣៨  នៅក្នុងចំណោម​មនុស្សដែលក្បត់ព្រះជាម្ចាស់​និង​ក្នុងចំណោម​មនុស្សមានបាបនាសម័យនេះ​បើអ្នកណាអៀន​ខ្មាស​មិនហ៊ានទទួលស្គាល់ខ្ញុំ‌​មិនហ៊ានទទួល​ស្គាល់ពាក្យរបស់ខ្ញុំ​លុះដល់បុត្រមនុស្សយាងមក​ប្រកបដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតាព្រះអង្គ​និង​ទេវទូត*ដ៏វិសុទ្ធ​ ‌ទ្រង់ក៏នឹងខ្មាសអៀន​‌មិនហ៊ាន​ទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញដែរ»។ ‌

ជំពូកទី៩[កែប្រែ]

១  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖    ​«ប្រាកដ ៩ មែន​ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹង​ច្បាស់ថា​មនុស្សខ្លះដែលនៅទីនេះ​នឹងមិនស្លាប់ទេ​‌មុនបានឃើញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់​មកដល់​ប្រកប​ដោយប្ញទ្ធានុភាព»។ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ‌ (ម៉ាថាយ  ១៧.  ១-១៣    ​លូកា  ៩.  ២៨-៣៦) ‌‌២  ប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមក‌​ព្រះយេស៊ូនាំលោក​ពេត្រុស/សិលា‌​លោកយ៉ាកុប‌​និង​លោកយ៉ូហាន​ឡើងទៅលើភ្នំ​គឺព្រះអង្គនាំតែលោកទាំងបីទៅ​ដាច់ឡែកពីគេ។‌​ពេលនោះ​ព្រះអង្គប្រែជាមាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ប្លែក​ពី​មុន​នៅ​មុខ​សាវ័ក*​ទាំង​បី​នាក់​‌៣  គឺព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌សភ្លឺត្រចះត្រចង់​ដែលគ្មានមនុស្សណានៅលើផែនដី​អាចធ្វើអោយសយ៉ាងនេះបានឡើយ។​៤  ពេល​នោះសាវ័កទាំង​បីនាក់‌ឃើញព្យាការី*អេលី​‌និង​‌លោកម៉ូសេ*​សន្ទនាជាមួយព្រះយេស៊ូ។​៥  លោក​ពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖​‌«ព្រះគ្រូ!​យើងខ្ញុំ​បាននៅទីនេះប្រសើរណាស់​យើងខ្ញុំនឹងសង់ជំរក​បី ​គឺមួយសំរាប់ព្រះគ្រូ‌​មួយសំរាប់លោកម៉ូសេ​‌និង  មួយទៀតសំរាប់លោកអេលី»។​៦  លោក​ពេត្រុស/សិលាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ​មកពីលោក​ពុំដឹងថា​ចង់និយាយអំពីអ្វីឡើយ​ដ្បិតសាវ័កទាំងបី​ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។​‌៧  ពេលនោះ‌​ស្រាប់តែមាន​ពពក*មកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នា​មានព្រះសូរ​សៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖‌​«នេះជាបុត្រដ៏ជា​ទីស្រឡាញ់របស់យើង‌​ចូរស្តាប់ព្រះអង្គចុះ!»។​៨  រំពេចនោះ​‌ពួកសាវ័កក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួន​ពុំ​ឃើញនរណាទៀតឡើយ​ឃើញតែព្រះយេស៊ូមួយ​ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ​ដែលគង់​ជាមួយគេ។​ ៩  ពេលព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំ​ជាមួយសាវ័ក​ទាំងបី​ទ្រង់ហាមប្រាមគេមិនអោយនិយាយអំពី​ហេតុការណ៍ដែលខ្លួនបានឃើញ​ប្រាប់នរណាឡើយ​រហូតដល់បុត្រមនុស្សរស់ឡើងវិញ។​១០  អ្នកទាំង​បីធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ‌​តែសាកសួរគ្នា​ថា៖‌​«តើ​"រស់ឡើងវិញ"​‌មានន័យដូច​ម្តេច?»។​១១  បន្ទាប់មក‌​គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖​‌«ហេតុដូច​ម្តេចបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យចេះតែនិយាយ​ថា​ព្យាការីអេលីត្រូវអញ្ជើញមកមុន?»។​១២  ព្រះ​អង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖​«ព្យាការីអេលី​អញ្ជើញមកមុនមែន​ដើម្បីរៀបចំសព្វគ្រប់ទាំង​អស់ឡើងវិញ។​ប៉ុន្តែ‌​ហេតុអ្វីបានជាមានចែងទុក​ក្នុងគម្ពីរថា​បុត្រមនុស្សត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន​ព្រមទាំងត្រូវគេមើលងាយផងដូច្នេះ?។​១៣‌  ខ្ញុំសុំ​ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​ព្យាការីអេលីបានអញ្ជើញមក​រួចហើយ‌​តែពួកគេបានធ្វើបាបលោកសព្វបែប​យ៉ាងតាមអំពើចិត្តរបស់គេ​‌​‌ដូចមានចែងទុកក្នុង​គម្ពីរអំពីលោកស្រាប់»។ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីក្មេងម្នាក់ (ម៉ាថាយ  ១៧.  ១៤-២១‌    លូកា  ៩.  ៣៧-៤៣) ‌‌១៤  ព្រះយេស៊ូ​និង​អ្នកទាំងបី​បានមកជួបសាវ័ក​ឯទៀតៗ​ទ្រង់ទតឃើញបណ្តាជនច្រើនកុះករ​ឈរនៅជុំវិញសាវ័កទាំងនោះ​‌‌‌ហើយឃើញពួក​បណ្ឌិតខាងវិន័យ*ជជែកជាមួយគេផង។​១៥  កាល​បណ្តាជនឃើញព្រះយេស៊ូ​‌គេស្រឡំាងកាំងគ្រប់​គ្នា ហើយរត់ទៅថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ។​១៦  ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖​‌‌«តើអ្នករាល់គ្នាជជែក​ជាមួយគេអំពីរឿងអ្វី?»។​១៧  ក្នុងចំណោមបណ្តា​ជន​មានបុរសម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកគ្រូ!‌​ខ្ញុំប្របាទ​នាំ​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំប្របាទ​មក​រក​លោក​គ្រូ‌​ដ្បិតវាមានខ្មោចចូល​ធ្វើអោយគនិយាយពុំ​រួច។​១៨  នៅទីណាក៏ដោយ‌​ពេល​ខ្មោចចូលម្តងៗ‌​វាផ្តួលកូនខ្ញុំប្របាទលើដី​‌អោយបែកពពុះមាត់​សង្កៀតធ្មេញ‌​ហើយរឹងខ្លួន។​ខ្ញុំប្របាទបានសុំ​សាវ័ករបស់លោកអោយដេញខ្មោចនេះដែរ​ប៉ុន្តែ​គេពុំអាចដេញវាចេញបានសោះ»។​១៩​ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទៅបណ្តាជនថា៖​‌«នែ៎!​ពួកមនុស្ស​ពុំព្រមជឿអើយ!​តើត្រូវអោយខ្ញុំទ្រំានៅជាមួយ​អ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត?​‌ចូរនាំក្មេងនោះ​មកអោយខ្ញុំ»។​២០  គេក៏នាំវាចូលមកជិតព្រះ​យេស៊ូ។​កាលខ្មោចឃើញព្រះអង្គ​‌វាផ្តួលក្មេង​នោះអោយប្រកាច់ប្រកិន‌​ព្រមទាំងននៀលបែក​ពពុះ​មាត់។​២១  ព្រះយេស៊ូសួរទៅឪពុកថា៖​‌«តើវាវេទនាបែបនេះ​តាំងពីអង្កាល់មក?»។​ឪពុកតបថា៖​«តាំងតែពីតូចម៉្លេះ។​២២  ខ្មោចធ្វើ​អោយវាដួលលើភ្លើង​អោយវាធ្លាក់ក្នុងទឹកជា​ច្រើនលើកច្រើនសា​ចង់អោយវាបាត់បង់ជីវិត។​ប្រសិនបើ​លោកអាចធ្វើបាន​សូមមេត្តាជួយយើងខ្ញុំ​សូមអាណិតអាសូរយើងខ្ញុំផង»។​២៣  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នក​ពោលថា​"ប្រសិនបើលោកអាចជួយបាន"​ដូច្នេះ?​ព្រះជាម្ចាស់​អាច​សំរេច​កិច្ចការ​សព្វ​គ្រប់​ទាំង​អស់​ដល់អ្នកជឿ»។​២៤  ឪពុករបស់ក្មេងបន្លឺសំឡេង​ឡើងភ្លាមថា៖​«ខ្ញុំប្របាទជឿហើយ!​សូមមេត្តា​ជួយអោយខ្ញុំប្របាទ​ដែលជាអ្នកមិនជឿនេះ​ផង!»។​២៥‌  ពេលនោះ​ព្រះយេស៊ូទតឃើញបណ្តា​ជនរត់មក​ព្រះអង្គក៏គំរាមខ្មោចដោយបញ្ជាថា៖‌​«នែ៎‌ខ្មោចគថ្លង់!​‌យើងសុំប្រាប់ថា​ចេញពីក្មេង​នេះទៅ​កុំចូលវាទៀតអោយសោះ!»។​២៦‌ខ្មោច​ក៏ស្រែកឡើង​ព្រមទាំងធ្វើអោយក្មេងនោះប្រកាច់​ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំង​‌រួចចេញទៅ។​ពេលនោះ​ក្មេង​នៅដេកស្តូកស្តឹងដូចមនុស្សស្លាប់​ធ្វើអោយមនុស្ស​ជាច្រើនស្មានថាវាស្លាប់បាត់ទៅហើយ។​ ​២៧  រីឯ​ព្រះយេស៊ូវិញ​ព្រះអង្គចាប់ដៃវាលើកឡើង​ក្មេង​នោះក៏​ក្រោកឈរ។​ ២៨  កាលព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ​ពួក​សាវ័ក*ទូលសួរព្រះអង្គ​ដាច់ឡែកពីគេ​ថា៖​«ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើងខ្ញុំ​ពុំ​អាច​ដេញ​ខ្មោច​នេះ​ចេញ​បាន?»។​២៩  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅ​គេថា៖​‌«គេអាចដេញខ្មោចប្រភេទនេះបាន​លុះ​ត្រាតែអធិស្ឋាន*»។ ព្រះយេស៊ូប្រកាសសាជាថ្មីអំពីព្រះអង្គត្រូវសោយទិវង្គត (ម៉ាថាយ  ១៧.  ២២-២៣‌    លូកា  ៩.  ៤៣-៤៥) ៣០‌  ព្រះយេស៊ូ​យាង​ចាក​ចេញពី​ទីនោះ​ជាមួយ​ពួកសាវ័ក*​ កាត់តាមស្រុកកាលីឡេ។​ ព្រះអង្គ​មិន​សព្វ​ព្រះ​ហប្ញទ័យ​អោយ​នរណា​ដឹង​ឡើយ។​៣១  ព្រះអង្គបង្រៀនពួកសាវ័កអោយដឹងថា​បុត្រ​មនុស្ស*​នឹង​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់ដៃ​របស់​មនុស្សលោក​គេនឹងធ្វើគុតព្រះអង្គ​ប៉ុន្តែ​បីថ្ងៃ​ក្រោយពីគេធ្វើគុត‌​ទ្រង់នឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើង​វិញ។​៣២  ពួកសាវ័កពុំបានយល់ព្រះបន្ទូលនេះ​ឡើយ​‌ ‌តែ​គេមិនហ៊ានទូលសួរព្រះអង្គទេ។ អ្នកដែលធំជាងគេ (ម៉ាថាយ  ១៨.  ១-៥​    លូកា  ៩.  ៤៦-៤៨) ‌‌៣៣  ព្រះយេស៊ូ​និង​ពួកសាវ័ក*‌ធ្វើដំណើរមក​ដល់ក្រុងកាផានុម។‌​កាលព្រះអង្គគង់នៅក្នុងផ្ទះ​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរពួកសាវ័កថា៖​«ពេល​ដើរតាមផ្លូវ​‌អ្នករាល់គ្នានិយាយអំពីរឿងអ្វី?»។​៣៤  ពួកសាវ័កនៅស្ងៀម​ដ្បិតកាលធ្វើដំណើរតាម​ផ្លូវ​គេបានប្រកែកគ្នាចង់ដឹងថា​ក្នុងចំណោមពួក​គេ​អ្នកណាធំជាងគេ។‌​៣៥  ព្រះយេស៊ូគង់ចុះ​‌ទ្រង់ត្រាស់ហៅសាវ័កទាំងដប់ពីររូបមក​ហើយ​មានព្រះបន្ទូលថា៖​‌«អ្នកណាចង់ធ្វើមេគេ​អ្នក​នោះត្រូវដាក់ខ្លួនអោយតូចជាងគេដ​ព្រមទាំង​បំរើគេទាំងអស់គ្នាផង»។​៣៦  បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គ​យកក្មេងម្នាក់​អោយមកឈរនៅកណ្តាលពួក​សាវ័ក។​‌‌‌​ព្រះអង្គឱបក្មេងនោះ‌​រួចមានព្រះបន្ទូល​ទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖​‌៣៧  «អ្នកណាទទួលក្មេង​ណាម្នាក់ដូចក្មេងនេះ​ក្នុងនាមខ្ញុំ‌​ក៏ដូចជាបានទទួល​ខ្ញុំ​ហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំ​មិនត្រឹមតែទទួលខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះទេ​គឺទទួលព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយ​មកនោះដែរ​»។ អ្នកណាមិនជំទាស់យើង    អ្នកនោះជាពួកយើង (លូកា  ៩.  ៤៩-៥០) ‌៣៨  លោកយ៉ូហានទូលព្រះអង្គថា៖‌​«ព្រះគ្រូ!‌​យើងខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ដេញខ្មោច​ក្នុងនាម​ព្រះគ្រូ។‌​‌យើងខ្ញុំបានឃាត់គេ​ព្រោះគេមិនមក​តាមយើងខ្ញុំទេ»។​៣៩  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ថា៖‌​«កុំឃាត់គេអី‌​‌ពុំដែលមាននរណាអាចធ្វើ​ការអស្ចារ្យក្នុងនាមខ្ញុំ​រួចបែរជានិយាយអាក្រក់​អំពីខ្ញុំភ្លាមនោះឡើយ​‌​៤០  ដ្បិតអ្នកណាមិនជំទាស់​នឹងយើង​អ្នកនោះជាគ្នាយើងហើយ។​៤១  ម៉្យាង​ទៀត‌​បើអ្នកណាអោយទឹកមួយកែវដល់អ្នករាល់​គ្នា​ក្នុងនាមអ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ត*​ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា‌​អ្នកនោះ​នឹងទទួលរង្វាន់ជាមិនខាន»។ កុំនាំអ្នកដទៃអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប (ម៉ាថាយ  ១៨.  ៦-៩​    លូកា  ១៧.  ១-២) ‌‌៤២  អ្នកណានាំអ្នកតូចតាចម្នាក់​ក្នុងបណ្តាអ្នក​ជឿទាំងនេះអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប​ចំពោះអ្នក​នោះ​ប្រសិនបើគេយកត្បាល់ថ្មយ៉ាងធំមកចងក​គាត់ទម្លាក់ទៅក្នុងសមុទ្រ‌​នោះប្រសើរជាជាងទុក​អោយគាត់នៅរស់។​៤៣  ប្រសិនបើដៃនាំអ្នក​អោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប​‌ចូរកាត់ចោលទៅ​ព្រោះ​បើអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិត​មានដៃតែម្ខាង​ប្រសើរ​ជាងមានដៃពីរ​ហើយត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងនរកដែល​មានភ្លើងមិនចេះរលត់‌‌‌​�៤៤‌ជាកន្លែងដែលមាន​ដង្កូវមិនចេះងាប់‌​មានភ្លើងមិនចេះរលត់​� ។​៤៥  ប្រសិន​បើ​ជើង​នាំ​អ្នក​អោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​‌ចូរកាត់ចោលទៅ​ព្រោះបើអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិត​មានតែជើងមួយ​នោះប្រសើរជាងមានជើងពីរ​‌ហើយត្រូវគេបោះទៅក្នុងនរក​�៤៦‌ជាកន្លែងដែល​មានដង្កូវមិនចេះងាប់​មានភ្លើងមិនចេះរលត់​�។​‌‌៤៧  ប្រសិនបើភ្នែក​នាំអ្នក​អោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើបាប​ចូរខ្វេះចេញទៅ‌​ព្រោះបើអ្នកចូលទៅក្នុងព្រះ​រាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់‌‌មានតែភ្នែកម្ខាង​នោះប្រសើរ​ជាងមានភ្នែកពីរ​ហើយត្រូវគេបោះទៅក្នុងនរក​៤៨  ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់‌​មានភ្លើង​មិនចេះរលត់​៤៩  ដ្បិតមនុស្សគ្រប់ៗរូបនឹងមាន​ជាតិប្រៃដោយសារភ្លើង។​៥០  អំបិលជារបស់មួយ​សំខាន់ណាស់​ប៉ុន្តែ​បើវាបាត់ជាតិប្រៃហើយ​តើ​អ្នករាល់គ្នា​ធ្វើ​ដូចម្តេច​នឹង​អោយ​វាប្រៃ​ឡើង​វិញ​បាន?​៥១  ចូរមានជាតិប្រៃនៅក្នុងខ្លួន​ហើយ​រស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខសាន្ត​ទៅ»។ ព្រះដំបូន្មានអំពីរឿងលែងលះប្តីប្រពន្ធ (ម៉ាថាយ  ១៩.  ១-១២‌    លូកា  ១៦.  ១៨) ‌

ជំពូកទី១០[កែប្រែ]

១  ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីទីនោះ ១០ ឆ្ពោះ​ទៅស្រុកយូដា​និង​ត្រើយ​ខាងនាយទន្លេយ័រដាន់។​មហាជននាំគ្នាទៅរក​ព្រះអង្គសាជាថ្មី‌​‌ព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនគេ​តាមទម្លាប់របស់ព្រះអង្គ។​២  មានពួកខាងគណៈ​ផារីស៉ី*ចូលមកជិត​ក្នុងគោលបំណងល្បងលមើល​ព្រះអង្គ។​គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖​«តើស្វាមីមាន​សិទ្ធិលែងភរិយាបានឬទេ?»។​៣  ព្រះអង្គមាន​ព្រះបន្ទូលថា៖​«តើលោកម៉ូសេបង្គាប់អ្នករាល់គ្នា​អោយធ្វើអ្វី?»។​៤  គេទូលតបថា៖​«លោកម៉ូសេ​អនុញ្ញាត​អោយ​ស្វាមី​ធ្វើ​លិខិត​លែង​លះ​ប្រពន្ធ​បាន»។‌​៥  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«លោក​ម៉ូសេ​ចែង​វិន័យ*​នេះ​អោយ​អ្នករាល់គ្នា‌​ព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹងរូស។​៦  ប៉ុន្តែ​កាល​ដើមដំបូង​នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត​ពិភពលោក​‌ព្រះអង្គ​បង្កើត​មនុស្ស​មក​ជា​បុរស​ជា​ស្ត្រី។​‌៧  "ហេតុនេះហើយបានជាបុរសត្រូវចាក​ចេញពីឪពុកម្តាយ​�ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់​ខ្លួន�ឋ​៨‌ហើយអ្នកទាំងពីរត្រឡប់ទៅជារូបកាយ​តែមួយ"ឌ​‌គេមិនមែនជាបុគ្គលពីរនាក់ទៀតទេ​គឺ​ជារូបកាយតែមួយវិញ។​៩  ដូច្នេះ​មនុស្សមិនត្រូវ​បំបាក់បំបែកគូស្រករ​ដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្សំផ្គុំ​នោះឡើយ»។​១០  ពេលទៅដល់ផ្ទះ‌‌​ពួកសាវ័កទូល​សួរព្រះយេស៊ូ​អំពីរឿងនេះម្តងទៀត។​១១  ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ប្រសិនបើស្វាមីណា​លែងភរិយា‌​ហើយទៅរៀបការនឹឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត‌​ស្វាមីនោះបានផិតក្បត់ភរិយារបស់ខ្លួន។​១២  រីឯ​ភរិយាណាដែលលែងស្វាមី​ហើយទៅរៀបការនឹង​បុរសម្នាក់ទៀត​‌‌ស្ត្រីនោះក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើផិត​ក្បត់ដែរ»។ ព្រះយេស៊ូប្រទានពរដល់ក្មេងៗ (ម៉ាថាយ  ១៩.  ១៣-១៥​    លូកា  ១៨.  ១៥-១៧‌) ‌១៣  មាន​មនុស្ស​ម្នា​នាំ​ក្មេង​តូចៗ​មក​អោយ​ព្រះ​យេស៊ូដាក់ព្រះហស្តលើពួកវា‌​ប៉ុន្តែ​ពួកសាវ័ក*ស្តី​បន្ទោសអ្នកទាំងនោះ។‌​‌១៤  កាលព្រះយេស៊ូឃើញ​ដូច្នោះ​ព្រះអង្គទាស់ព្រះហប្ញទ័យណាស់​ហើយ​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«ទុកអោយក្មេងៗមករកខ្ញុំចុះ​កុំឃាត់ពួកវាឡើយ​ដ្បិតមានតែអ្នកមានចិត្តដូច​ក្មេងៗទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ​ដែលចូលក្នុងព្រះរាជ្យ*​ព្រះជាម្ចាស់បាន។​១៥‌  ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នា​ដឹងច្បាស់ថា​អ្នកណាមិនព្រមទទួលព្រះរាជ្យព្រះ​ជាម្ចាស់​ដូចក្មេងតូចមួយទទួលទេ‌‌​អ្នកនោះមិន​អាចចូលក្នុងព្រះរាជ្យព្រះអង្គបានឡើយ»។ ១៦  បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គអោបក្មេងទាំងនោះ​រួច​ប្រទានពរអោយពួកវា  ​ដោយដាក់ព្រះហស្តពី​លើ។ អ្នកមានម្នាក់ចង់បានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (ម៉ាថាយ  ១៩.  ១៦-៣០‌    លូកា  ១៨.  ១៨-៣០) ‌១៧  កាលព្រះយេស៊ូកំពុងចេញដំណើរទៅ​មាន​បុរសម្នាក់រត់មកដល់​លុតជង្គង់ចុះនៅមុខព្រះអង្គ‌​ទូលថា៖​«លោកគ្រូដ៏សប្បុរសអើយ!​តើខ្ញុំត្រូវធ្វើ​អ្វី‌​ដើម្បីអោយបានទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទុក​ជាមត៌ក?»។​១៨  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតប​ថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នកថា​ខ្ញុំសប្បុរសដូច្នេះ​?​ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គ​‌គ្មាននរណាម្នាក់​សប្បុរសឡើយ។​១៩  អ្នកស្គាល់វិន័យស្រាប់ហើយ​ថា‌​"កុំសម្លាប់មនុស្ស‌​កុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់​កុំ​លួចទ្រព្យសម្បត្តិគេ​កុំនិយាយកុហកធ្វើអោយគេ​មានទោស​កុំកេងប្រវ័ញ្ចយកសម្បត្តិនរណាអោយ​សោះ​ចូរគោរពមាតាបិតា"ឍ»។​២០  បុរសនោះ​ទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកគ្រូអើយ!​ខ្ញុំបានប្រតិបត្តិ​តាមវិន័យ*ទាំងនេះ​តាំងពីក្មេងមក»។​២១  ព្រះ​យេស៊ូទតមើលទៅគាត់​ហើយមានព្រះហប្ញទ័យ​ស្រឡាញ់គាត់​ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖​«នៅខ្វះ​កិច្ចការមួយទៀតដែលអ្នកមិនទាន់ធ្វើ​គឺត្រូវ​អញ្ជើញទៅលក់អ្វីៗដែលអ្នកមាន​រួចចែកអោយ​ជនក្រីក្រទៅ​ធ្វើដូច្នេះ​ទើបអ្នកមានសម្បត្តិសួគ៌​បន្ទាប់មក​សឹមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។​២២  កាល​បុរសនោះឮដូច្នេះ​គាត់មានទឹកមុខស្រពោន‌​ហើយវិលត្រឡប់ទៅវិញ​ទាំងព្រួយចិត្ត​ដ្បិតគាត់​មានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភណាស់។​ ២៣  ព្រះយេស៊ូទតមើលជុំវិញ​‌រួចមានព្រះបន្ទូល​ទៅពួកសាវ័កថា៖​«អ្នកមានមិនងាយចូលទៅក្នុង​ព្រះរាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់បានទេ»។​២៤  ពួកសាវ័ក​ងឿង​ឆ្ងល់​នឹង​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះអង្គ​ជា​ខ្លាំង។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖​«កូន​ចៅអើយ​ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ពិបាកចូលណាស់!​២៥  សត្វអូដ្ឋចូលតាមប្រហោងម្ជុល‌​ងាយជាងអ្នក​មាន​ចូលក្នុងព្រះរាជ្យ*ព្រះជាម្ចាស់​ទៅទៀត»។‌​២៦  ពួកសាវ័ករឹតតែឆ្ងល់ថែមទៀត​ហើយនិយាយ​គ្នាថា៖​«បើដូច្នេះ​តើអ្នកណាអាចទទួលការ​សង្គ្រោះបាន?»។​២៧  ព្រះយេស៊ូទតមើលគេ​រួច​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«ការនេះមនុស្សធ្វើពុំកើតទេ​តែព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកើត​ដ្បិតព្រះអង្គធ្វើគ្រប់ការ​ទាំងអស់បាន»។​២៨  លោកពេត្រុស/សិលាទូល​ព្រះអង្គថា៖​ «ព្រះអង្គទតឃើញស្រាប់ហើយថា​‌យើងខ្ញុំបានលះបង់ចោលអ្វីៗទាំងអស់‌‌​ហើយ​យើងខ្ញុំបានមកតាមព្រះអង្គ»។​  ២៩​ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលតបថា៖​‌«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នា​ដឹងច្បាស់ថា​‌អ្នកណាលះបង់ផ្ទះសម្បែង​បងប្អូន​ប្រុសស្រី​‌ឪពុកម្តាយ‌​កូន​ឬ​ស្រែចំការ​ព្រោះតែ​ខ្ញុំ  និង  ព្រោះតែដំណឹងល្អ*​៣០  អ្នកនោះនឹងទទួល​ក្នុងពេលឥឡូវនេះ​មួយជាមួយរយ​គឺផ្ទះសម្បែង​បងប្អូនប្រុសស្រី​ម្តាយ​កូន‌​និង‌​ស្រែចំការ​‌‌ព្រម​ទាំងទទួលការបៀតបៀន​ហើយក៏នឹងមានជីវិត​អស់កល្បជានិច្ច​នៅលោកខាងមុខ​ថែមទៀត​ផង។​៣១  មនុស្សជាច្រើនដែលនៅខាងមុខ​នឹង​ត្រឡប់ទៅនៅខាងក្រោយ​រីឯអ្នកដែលនៅខាង​ក្រោយ​  នឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងមុខវិញ»។ ព្រះយេស៊ូប្រកាសជាលើកទីបីអំពីព្រះអង្គចូលទិវង្គត (ម៉ាថាយ  ២០.  ១៧-១៩    ​លូកា  ១៨.  ៣១-៣៤) ៣២‌  ព្រះយេស៊ូ​យាង​ឡើង​ទៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​ជាមួយពួកសាវ័ក*។​ព្រះអង្គយាងនាំមុខ​គេ​ពួកសាវ័កភ័យខ្លាចជាខ្លាំង‌‌‌‌​‌រីឯអស់អ្នកដែលដើរ​តាមក្រោយក៏ភិតភ័យដែរ។​ព្រះយេស៊ូនាំសាវ័ក​ទាំងដប់ពីររូបមកជាមួយព្រះអង្គសាជាថ្មី‌​រួច​មានព្រះបន្ទូលអំពីហេតុការណ៍​ដែលនឹងកើតមាន​ដល់ព្រះអង្គ៖​‌៣៣  «ឥឡូវនេះ​យើងឡើងទៅ​ក្រុងយេរូសាឡឹម​បុត្រមនុស្ស*នឹងត្រូវគេបញ្ជូន​ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកនាយកបូជាចារ្យ​និង​ពួក​បណ្ឌិតខាងវិន័យ។​គេនឹងកាត់ទោសប្រហារ​ជីវិតលោក​ហើយបញ្ជូនលោកទៅក្នុងកណ្តាប់​ដៃរបស់សាសន៍ដទៃ។​៣៤  ពួកនោះនឹងចំអក​អោយលោក ​ព្រមទាំងស្តោះទឹកមាត់ដាក់លោក​ផង។​គេនឹងវាយធ្វើបាបលោក​រួចប្រហារជីវិត​លោក។​ប៉ុន្តែ​បីថ្ងៃក្រោយមក‌​លោកនឹងរស់​ឡើងវិញ»។ សំណូមពររបស់លោកយ៉ាកុប  និង  លោកយ៉ូហាន (ម៉ាថាយ  ២០.  ២០-២៨) ‌‌‌៣៥  បន្ទាប់មក‌លោកយ៉ាកុប‌​និង‌​លោកយ៉ូហាន​ជាកូនលោកសេបេដេ​ចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូ​ទូលថា៖‌​«ព្រះគ្រូ!‌​សូមមេត្តាយល់ព្រមតាមពាក្យ​សុំរបស់យើងខ្ញុំផង»។​៣៦  ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលសួរគេថា៖​«តើអ្នកទាំងពីរចង់អោយខ្ញុំធ្វើ​អ្វី?»។​៣៧  គេទូលព្រះអង្គថា៖​«ពេលព្រះគ្រូ​គ្រងរាជ្យ  ប្រកបដោយសិរីរុងរឿង​សូមប្រទាន​អោយយើងខ្ញុំបានអង្គុយអមព្រះគ្រូផង​គឺម្នាក់នៅ​ខាងស្តាំ‌​ម្នាក់នៅខាងឆ្វេង»។​៣៨  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលថា៖​«អ្នកទាំងពីរមិនដឹងថាខ្លួនសុំអ្វី​ឡើយ​តើអ្នកអាចទទួលពែងណដែលខ្ញុំត្រូវទទួល​នោះបានឬទេ?​អ្នកអាចទទួលពិធីជ្រមុជដែលខ្ញុំ​ត្រូវទទួលបានឬទេ?»។​៣៩  គេទូលព្រះអង្គថា៖‌​«យើងខ្ញុំអាចទទួលបាន»។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលថា៖​‌‌«អ្នកនឹងទទួលពែងដែលខ្ញុំត្រូវទទួល​‌និង​ទទួលពិធីជ្រមុជដែលខ្ញុំត្រូវទទួល​បានមែន​‌៤០‌  ចំណែកឯអង្គុយនៅខាងស្តាំ‌​ឬ‌​ខាងឆ្វេងខ្ញុំ​‌​ខ្ញុំ​មិនអាចសំរេចបានឡើយ‌​ព្រោះកន្លែងនោះបំរុង​ទុក​សំរាប់តែអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានសំរេច​អោយប៉ុណ្ណោះ»។​‌ ៤១  កាលសាវ័កដប់រូបទៀតបានឮដូច្នោះ​គេ​ទាស់ចិត្តនឹងលោកយ៉ាកុប​និង​លោកយ៉ូហាន​ជា​ខ្លាំង។​‌៤២  ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កទាំងអស់​មក‌​ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹង​ស្រាប់ហើយ​‌​អ្នកដែលគេចាត់ទុកជាមេគ្រប់គ្រង​ស្រុក​តែងជិះជាន់ប្រជារាស្ត្ររបស់ខ្លួន​‌​រីឯអ្នកធំ​តែងតែប្រើអំណាចខ្លួនលើប្រជារាស្ត្រ។​‌៤៣  ក្នុង​ចំណោមអ្នករាល់គ្នា‌មិនមែនដូច្នោះទេ។​ផ្ទុយទៅ​វិញ​បើមានម្នាក់ចង់ធ្វើធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នក​រាល់គ្នា​ត្រូវអោយអ្នកនោះបំរើអ្នករាល់គ្នា​។​៤៤  ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា‌​បើមានម្នាក់ចង់ធ្វើ​មេគេ‌​ត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបំរើគេគ្រប់គ្នាសិន​៤៥  ដ្បិត​បុត្រមនុស្ស*មកក្នុងពិភពលោកនេះ​មិនមែន​ដើម្បីអោយគេបំរើលោកឡើយ​‌​គឺលោកមក​បំរើគេវិញ​ព្រមទាំងបូជាជីវិត‌​ដើម្បីលោះ​មនុស្ស​ទាំងអស់ផង»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ឈ្មោះបារទីមេ​អោយបានភ្លឺ (ម៉ាថាយ  ២០.  ២៩-៣៤​    លូកា  ១៨.  ៣៥-៤៣) ៤៦  ព្រះយេស៊ូ​និង​ពួកសាវ័កធ្វើដំណើរមកដល់​ក្រុងយេរីខូ។​‌កាលព្រះអង្គយាងចេញពីទីក្រុង​ជាមួយពួកសាវ័ក​និង​បណ្តាជនដ៏ច្រើនកុះករ​មាន​មនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ឈ្មោះបារទីមេ​‌ជាកូនរបស់លោក​ទីមេ​អង្គុយសុំទាននៅក្បែរផ្លូវ។​៤៧‌  កាលគាត់ឮ​ថាព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត​យាងតាមនោះ‌​គាត់ក៏ស្រែកឡើងថា៖​«ឱព្រះយេស៊ូ​ជាព្រះរាជ​វង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ!​សូមអាណិតមេត្តា​ទូលបង្គំផង»។​‌​៤៨  មនុស្សជាច្រើនបានគំរាមគាត់​អោយនៅស្ងៀម‌​ប៉ុន្តែ​គាត់ស្រែករឹតតែខ្លាំង​ឡើងៗថា៖‌​«ឱព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ​សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង!»។​៤៩  ព្រះយេស៊ូ​ក៏ឈប់​ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖​«សុំហៅគាត់​មក»។‌​‌គេហៅមនុស្សខ្វាក់មក​ដោយពោលថា៖​«កុំអស់សង្ឃឹម​ក្រោកឡើង​លោកហៅអ្នក»។​៥០  គាត់ក៏បោះអាវធំចោល​ស្ទុះក្រោកឡើង​តំរង់​ទៅរកព្រះយេស៊ូ។​៥១  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​សួរគាត់ថា៖​«តើអ្នកចង់អោយខ្ញុំធ្វើអ្វី?»។​‌អ្នក​ខ្វាក់ទូលព្រះអង្គថា៖​«ព្រះគ្រូ!​‌សូមប្រោសភ្នែក​ទូលបង្គំអោយបានភ្លឺផង»។‌​៥២  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖​«សុំអញ្ជើញទៅចុះ!‌​ជំនឿ​របស់អ្នកបានសង្គ្រោះអ្នកហើយ!»។​រំពេចនោះ​គាត់មើលឃើញភ្លាម‌‌​‌ហើយដើរតាមផ្លូវជាមួយ​ព្រះយេស៊ូ​ទៅ។ ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងយេរូសាឡឹម (មថ  ២១.  ១-១១‌    លក  ១៩.  ២៨-៤០​    យហ  ១២.  ១២-១៩)

ជំពូកទី១១[កែប្រែ]

១  ‌ព្រះយេស៊ូយាងមកជាមួយសាវ័ក ១១ ជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមហើយ​។​លុះមក​ដល់ជិតភូមិបេតផាសេ​និង​ភូមិិបេថានី‌​ដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ‌​ព្រះអង្គចាត់សាវ័ក​ពីររូបអោយទៅមុន‌​ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖​២‌  «ចូរទៅភូមិនៅមុខអ្នករាល់គ្នា​ពេលទៅដល់​ភ្លាម​អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយដែលគេចងទុក​ពុំទាន់ដែលមាន​នរណាជិះនៅឡើយទេ​ចូរស្រាយ​វាដឹកមក។‌​‌៣  ប្រសិនបើមានគេសួរថា‌​"ហេតុអ្វី​បានជាអ្នកស្រាយវា?"‌‌​ចូរឆ្លើយប្រាប់គេថា​"ព្រះ​អម្ចាស់ត្រូវការវា​‌​‌តែព្រះអង្គនឹងអោយគេដឹក​មកវិញភ្លាមជា​មិនខាន"»។ ៤  សាវ័កទាំងពីររូបចេញដំណើរទៅ‌​ឃើញកូន​លាមួយដែលគេចងទុកនៅមាត់ទ្វារ​ខាងក្រៅផ្ទះ​‌ក្បែរផ្លូវ​‌​ហើយក៏ស្រាយវា។​៥  មានអ្នកខ្លះនៅទី​នោះសួរអ្នកទាំងពីរថា៖‌​«តើអ្នកធ្វើអ្វីហ្នឹង​ហេតុ​អ្វីបានជាអ្នកស្រាយកូនលានេះ?»។‌​៦  សាវ័ក​ទាំងពីរឆ្លើយទៅគេ​តាមពាក្យដែលព្រះយេស៊ូបាន​បង្គាប់មក‌​គេក៏អោយដឹកចេញទៅ។​៧  សាវ័ក​ទាំងពីរដឹកវាយកមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ​ហើយយក​អាវរបស់ខ្លួនក្រាលពីលើខ្នងកូនលា​‌ព្រះអង្គក៏​ឡើងគង់លើខ្នងកូនលានោះ។​៨  មានមនុស្សម្នា​ជាច្រើន​នាំគ្នា​យក​អាវ​របស់​ខ្លួន​ក្រាល​តាម​ផ្លូវ​ហើយ​ខ្លះទៀតយកស្លឹកឈើពីចំការមករាយលើ​ផ្លូវដែរ។​៩  អស់អ្នកដែលដើរហែហមព្រះយេស៊ូពី​មុខពីក្រោយ​នាំគ្នាស្រែកឡើងថា៖‌‌​«ជយោ!ត​សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះអង្គ​ដែលយាង​មកក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ថ​១០  សូមព្រះជាម្ចាស់​ប្រទានពរដល់ព្រះរាជ្យ*ដែលកំពុងតែមកដល់​‌គឺ​ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះបាទដាវីឌ​ជាបិតារបស់យើង!​ជយោ!  ​ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!»។​‌ ១១  កាល​ព្រះយេស៊ូ​ទៅ​ដល់​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​‌ទ្រង់ក៏យាងចូលក្នុងព្រះវិហារ*។​‌​ក្រោយពីបាន​ទតមើលសព្វគ្រប់អស់ហើយ‌​ព្រះអង្គយាងទៅភូមិ​បេថានីជាមួយសាវ័កទាំងដប់ពីររូប​ដ្បិតល្ងាច​ណាស់ហើយ។ ដើមឧទុម្ពរត្រូវបណ្តាសា (ម៉ាថាយ  ២១.  ១៨-១៩) ‌‌១២  នៅថ្ងៃបន្ទាប់​ព្រះអង្គយាងចេញពីភូមិ​បេថានី​  ពេលនោះ​  ​ព្រះអង្គឃ្លាន។​១៣  ព្រះអង្គ​ទតឃើញឧទុម្ពរ*មួយដើមពីចម្ងាយ​មានស្លឹក​ខៀវខ្ចី​ទ្រង់ក៏យាងតំរង់ទៅ‌​ក្រែងលោមាន​ផ្លែ។ ពេលព្រះអង្គយាងទៅជិត‌​ទ្រង់ទតឃើញ​មានតែស្លឹកប៉ុណ្ណោះ​ដ្បិតពុំទាន់ដល់រដូវឧទុម្ពរផ្លែ​នៅឡើយទេ។​១៤  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅ​កាន់ដើមឧទុម្ពរនោះថា៖‌​«ចាប់ពីពេលនេះតទៅ‌​គ្មាន​នរណា​បរិភោគ​ផ្លែ​របស់ឯង​ទៀត​ឡើយ!»។‌‌‌‌​‌ពួកសាវ័ក*​បានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូដេញអ្នកលក់ដូរចេញពីព្រះវិហារ (មថ  ២១.១២-១៧​    លក  ១៩.៤៥-៤៨​    យហ  ២.  ១៣-២២) ‌‌១៥  ព្រះ​យេស៊ូ​យាង​មក​ដល់​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​ជាមួយពួកសាវ័ក​‌ព្រះអង្គយាងចូលក្នុងព្រះវិហារ​ហើយដេញអ្នកលក់ដូរចេញ។​ព្រះអង្គផ្តួលតុ​ពួកអ្នកប្តូរប្រាក់​‌​ផ្តួលកៅអីរបស់អ្នកលក់ព្រាប។​១៦​ព្រះអង្គមិនអោយនរណាលីសែងអីវ៉ាន់កាត់ទីធ្លា​ព្រះវិហារ*ឡើយ។​១៧  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​ប្រៀនប្រដៅគេថា៖    ​«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា​ ដំណាក់របស់យើងត្រូវធ្វើជាដំណាក់ សំរាប់អោយជាតិសាសន៍ទាំងឡាយអធិស្ឋាន*ទ តែអ្នករាល់គ្នាយកធ្វើជាសំបុកចោរធ‌ទៅវិញ»។ ​១៨  កាលពួកនាយកបូជាចារ្យ*​‌និង​ពួកបណ្ឌិត​ខាងវិន័យ*ដឹងរឿងនេះ​‌គេនាំគ្នារកមធ្យោបាយ​ធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។​ប៉ុន្តែ​គេខ្លាចព្រះអង្គ‌​ដ្បិត​បណ្តាជន​ទាំង​មូល​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​សេចក្តី​ដែល​ព្រះអង្គបង្រៀនណាស់។​១៩  លុះដល់ល្ងាច​ព្រះ​យេស៊ូយាងចាកចេញពីទីក្រុងជាមួយពួក​សាវ័ក។​ ដើមឧទុម្ពរងាប់ (ម៉ាថាយ  ២១.  ២០-២២) ‌‌២០  ព្រឹកឡើង‌ពេលធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះ​ពួក​សាវ័ក​ឃើញ​ដើម​ឧទុម្ពរ*​ក្រៀម​ស្វិត​រហូត​ដល់​ប្ញស។​២១  លោកពេត្រុស/សិលានឹកឃើញព្រះ​បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ​  ក៏ទូលព្រះអង្គថា៖​«ព្រះ​គ្រូ! សូមមើល!​ដើមឧទុម្ពរដែលព្រះគ្រូបានដាក់​បណ្តាសានោះ​ក្រៀមស្វិតទៅហើយ!»។​២២  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័ក*ថា៖​«ចូរ​មានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ចុះ!។​២៣  ខ្ញុំសុំប្រាប់​អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា‌​បើអ្នកណាម្នាក់​និយាយទៅកាន់ភ្នំនេះថា​"ចូរចេញពីទីនេះ‌​ធ្លាក់​ក្នុងសមុទ្រទៅ!"‌​ហើយបើអ្នកនោះជឿជាក់ក្នុង​ចិត្ត​ដោយឥតសង្ស័យថាពាក្យរបស់ខ្លួននឹងបាន​សំរេច​នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយបាន​សំរេចតាមពាក្យគេមែន។​២៤  ហេតុនេះហើយ​បានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​អ្វីក៏ដោយ​អោយ​តែអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន*សុំ‌​ចូរជឿថាអ្នករាល់គ្នា​បានទទួលហើយ​‌នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទាន​អោយអ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន។‌​២៥  ម៉្យាងទៀត​ពេលឈរអធិស្ឋាន​បើអ្នករាល់គ្នាមានទំនាស់អ្វីនឹង​នរណាម្នាក់​ចូរអត់ទោសអោយគេទៅ​ដើម្បី​ព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា​ដែលគង់នៅស្ថានបរម​សុខ*អត់ទោសអោយអ្នករាល់គ្នា។​�‌២៦‌ប៉ុន្តែ​ប្រសិន​បើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​អត់​ទោស​អោយ​គេ​ទេ​ព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា​ដែលគង់នៅស្ថានបរម​សុខ*​ ក៏មិន​អត់ទោសអោយអ្នករាល់គ្នាដែរ។� អំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២១.  ២៣-២៧‌    លូកា  ២០.  ១-៨) ‌២៧  ព្រះយេស៊ូ​យាង​ចូល​ទៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​ជាមួយពួកសាវ័ក*ម្តងទៀត។​‌កាលព្រះអង្គកំពុង​តែយាងចុះយាងឡើងក្នុងព្រះវិហារ*​‌​ពួកនាយក​បូជាចារ្យ​និង​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនាំគ្នា​មកជួប​ព្រះអង្គ។​២៨  គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖​«តើលោក​ធ្វើការទាំងនេះដោយអាងអំណាចអ្វី?​តើនរណា​ប្រគល់អំណាច​អោយលោកធ្វើការទាំងនេះ?»។​២៩  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖​«ខ្ញុំសុំសួរ​អស់លោកនូវសំណួរមួយ​‌បើអស់លោកឆ្លើយមកខ្ញុំ‌​ខ្ញុំនឹងប្រាប់អស់លោកវិញថា​ខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះ​ដោយអាងលើអំណាចអ្វី។​៣០  សូមឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំ​មើល៍​តើនរណាចាត់លោកយ៉ូហានអោយមកធ្វើ​ពិធីជ្រមុជទឹក*?​‌ព្រះជាម្ចាស់​ឬ​មនុស្ស?»។​‌៣១  គេពិគ្រោះគ្នាថា៖‌​«បើយើងឆ្លើយថា​ព្រះជា​ម្ចាស់ចាត់លោកយ៉ូហានអោយមក‌‌​‌គាត់មុខជា​សួរយើងថា​ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿ​លោកយ៉ូហាន?‌​‌៣២  ផ្ទុយទៅវិញ​‌បើយើងឆ្លើយ​ថាមនុស្សចាត់លោកអោយមក...»​(ពួកគេខ្លាច​ប្រជាជន​ព្រោះមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាចាត់ទុក​លោក​យ៉ូហានជាព្យាការីពិតប្រាកដមែន)។​៣៣  ដូច្នេះ​គេឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូថា៖​«យើងមិនដឹងទេ!»។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេវិញថា៖​‌«រីឯខ្ញុំ​វិញ‌​ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អស់លោកថា​ខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះ​ដោយអាងលើអំណាចអ្វីដែរ»។ ប្រស្នាអំពីអ្នកថែរក្សាចំការទំពាំងបាយជូរ (ម៉ាថាយ  ២១.  ៣៣-៤៦​    លូកា    ២០.  ៩-១៩)

ជំពូកទី១២[កែប្រែ]

១  បន្ទាប់មក​  ​ព្រះយេស៊ូមានព្រះ ១២ បន្ទូលទៅគេ​ជាប្រស្នាថា៖​«មាន​បុរស​ម្នាក់​ដាំ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​មួយ​ចំការ។‌​គាត់បានធ្វើរបងព័ទ្ធជុំវិញ‌​គាត់រៀបចំកន្លែងមួយ​ដើម្បីបញ្ជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរ​ព្រមទាំងសង់ខ្ទម​មួយផង។​‌​បន្ទាប់មក‌​គាត់ប្រវាស់អោយពួក​កសិករមើលថែទាំ‌​រួចចេញដំណើរពីស្រុកនោះ​ទៅ។‌​‌២  លុះដល់ទំពាំងបាយជូរទុំ‌​គាត់ក៏ចាត់​អ្នកបំរើម្នាក់អោយមកទទួលផល​ដែលជាចំណែក​របស់គាត់ពីពួកអ្នកថែចំការ។​៣  គេនាំគ្នាចាប់អ្នក​បំរើនោះវាយដំ​ហើយបណ្តេញអោយត្រឡប់ទៅ​វិញដៃទទេ។​‌៤  ម្ចាស់ចំការក៏ចាត់អ្នកបំរើម្នាក់​ទៀតអោយមក​ប៉ុន្តែ​ពួកអ្នកថែចំការនាំគ្នាវាយ​ក្បាលអ្នកបំរើនោះ​ហើយជេរស្តីទៀតផង។‌​៥  ម្ចាស់ចំការ​ចាត់​អ្នកបំរើ​ម្នាក់​ផ្សេង​ទៀត​អោយ​មក។​អ្នកថែចំការបានសម្លាប់អ្នកបំរើនោះ។‌​បន្ទាប់មក​អ្នកបំរើផ្សេងទៀតជាច្រើនរូប​ក៏រង​គ្រោះដូច្នោះដែរ​ខ្លះត្រូវគេវាយដំ‌​ខ្លះត្រូវគេ​សម្លាប់។​៦  ម្ចាស់ចំការមានបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់​តែមួយគត់‌​គាត់ចាត់បុត្រនោះអោយមកក្រោយ​គេបង្អស់‌​ដោយយល់ថា  ​៧‌"គេមុខជាគោរពកោត​ខ្លាចកូនប្រុសខ្ញុំមិនខាន"។‌​ប៉ុន្តែ​ពួកកសិករថែ​ចំការទាំងនោះពិគ្រោះគ្នាថា​‌"អ្នកនេះជាអ្នក​ទទួលកេរមត៌កពីម្ចាស់ចំការទៅថ្ងៃក្រោយ​យើង​នាំគ្នាសម្លាប់វាទៅចំការនេះ​នឹង​ធ្លាក់​មក​ជា​សម្បត្តិ​របស់យើង"។​៨  គេក៏ចាប់កូនប្រុសម្ចាស់ចំការ​យកមកសម្លាប់​រួចបោះទៅក្រៅចំការទំពាំងបាយ​ជូរ។     ​៩  តើម្ចាស់ចំការធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច?​គាត់​មុខ​ជា​មក​សម្លាប់​អ្នក​ថែរក្សា​ចំការ​ទាំង​នោះ​មិន​ខាន‌​រួចប្រគល់ចំការទំពាំងបាយជូរ​ទៅអោយ​អ្នកផ្សេងទៀត។​១០  អ្នករាល់គ្នាពិតជាធ្លាប់អាន​អត្ថបទគម្ពីរ​ដែល​មានចែងថា  : "ថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបោះចោល ‌‌បានត្រឡប់មកជាគ្រឹះដ៏សំខាន់បំផុត។​ ១១ ព្រះអម្ចាស់បានសំរេចការអស្ចារ្យនេះ‌‌‌ យើងបានឃើញ  ​ហើយស្ងើចសរសើរផង"ន»។ ១២  ពួកមេដឹកនាំសាសន៍យូដាយល់ថា​‌ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នានេះ​សំដៅលើពួកគេ​គេក៏នាំគ្នារកមធ្យោបាយចាប់ព្រះអង្គ‌​ប៉ុន្តែ  គេ​ខ្លាចបណ្តាជន​‌ដូច្នេះ  គេក៏ចាកចេញពីព្រះយេស៊ូ​ទៅ។​ អំពីពន្ធដារ (ម៉ាថាយ  ២២.  ១៥-២២    ​លូកា  ២០.  ២០-២៦) ‌‌១៣‌  គេចាត់ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*​និង​ពួកខាង​ស្តេចហេរ៉ូដខ្លះអោយទៅជិតព្រះយេស៊ូ​ចាំចាប់​កំហុស​នៅពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល។​១៤‌  គេ​នាំគ្នាមកទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកគ្រូ!​យើងខ្ញុំ​ដឹងថា​លោកមានប្រសាសន៍សុទ្ធតែពិតទាំងអស់​លោកគ្រូពុំយោគយល់​ហើយក៏ពុំរើសមុខនរណា​ឡើយ​គឺលោកគ្រូប្រៀនប្រដៅអំពីរបៀបរស់នៅ​ដែលគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់​តាមសេចក្តី​ពិត។‌​តើវិន័យ*របស់យើងអនុញ្ញាតអោយបង់​ពន្ធដារថ្វាយព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមុាំងឬទេ?​តើ​យើងត្រូវបង់​ឬ​មិនត្រូវបង់?»។​១៥  ព្រះយេស៊ូ​ឈ្វេងយល់ពុតត្បុតរបស់គេ​‌ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល​ថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចង់ចាប់កំហុសខ្ញុំ​ដូច្នេះ?​សុំយកប្រាក់មួយកាក់មកអោយខ្ញុំមើល​មើល៍»។​ ‌១៦  គេក៏យកប្រាក់មួយកាក់មកថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូ​ ​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖​«តើ​លើកាក់នេះ​មានរូបនរណា​ឈ្មោះនរណា?»។​គេឆ្លើយថា៖‌​«រូប​និង​ឈ្មោះ​ព្រះចៅអធិរាជ!»។​‌​១៧  ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«អ្វីៗ​ដែលជារបស់ព្រះចៅអធិរាជ‌​ចូរថ្វាយទៅព្រះចៅ​អធិរាជវិញទៅ‌‌​ហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជា​ម្ចាស់​ចូរថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់វិញដែរ»។​គេ​ងឿងឆ្ងល់នឹងព្រះយេស៊ូយ៉ាងខ្លាំង។​ អំពីមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ  ២២.  ២៣-៣៣​    លូកា  ២០.  ២៧-៤០) ‌‌១៨  មាន​ពួក​ខាង​គណៈ​សាឌូស៉ី*​ចូល​មក​គាល់​ព្រះអង្គ។​ពួកសាឌូស៉ីមិនជឿថាមនុស្សស្លាប់នឹង​រស់ឡើងវិញទេ។‌‌​គេទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖‌​១៩‌«លោកគ្រូ!​លោកម៉ូសេ*បានចែងច្បាប់ទុក​អោយយើងថា​"បើបុរសណាមានប្រពន្ធ​ហើយ​ស្លាប់ចោលប្រពន្ធទៅ​តែគ្មានកូនសោះ​ត្រូវអោយ​ប្អូនប្រុសរបស់បុរសនោះ​រៀបការនឹងបងថ្លៃ‌​ដើម្បី​បន្តពូជអោយបងប្រុសរបស់ខ្លួន"ប។​២០‌ឧបមាថា​មានបងប្អូនប្រុសៗប្រាំពីរនាក់។​បុរសបងបង្អស់​បានរៀបការ​ហើយស្លាប់ទៅ​តែគ្មានកូនសោះ។​២១  ប្អូនបន្ទាប់រៀបការនឹងបងថ្លៃមេម៉ាយ​រួចស្លាប់​ទៅ​ទាំងឥតមានកូន‌​រីឯប្អូនទីបី​ក៏ដូច្នោះដែរ។​២២  បងប្អូន​ទាំង​ប្រាំពីរ​នាក់​សុទ្ធ​តែ​គ្មាន​កូន​ដូច​គ្នា។​នៅទីបំផុត​នាងក៏ស្លាប់ទៅដែរ។​២៣  លុះ​ដល់ពេលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ‌​តើនាងត្រូវ​បានទៅជាប្រពន្ធរបស់អ្នកណា​បើប្រាំពីរនាក់សុទ្ធ​តែយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដូច្នេះ?»។‌​២៤  ‌ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖​«អ្នករាល់គ្នា​យល់ខុសហើយ​ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់គម្ពីរ‌‌​ហើយមិន​ស្គាល់​ប្ញទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ផង។​២៥  ពេលមនុស្សស្លាប់មានជីវិតរស់ឡើងវិញ‌​គេ​មិនរៀបការប្តីប្រពន្ធទៀតឡើយ​គឺគេនឹងបានដូច​ទេវទូត*នៅស្ថានបរមសុខ*។​២៦  លោកម៉ូសេ*​បានចែងអំពីមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ​នៅក្នុង​អត្ថបទស្តីអំពីគុម្ពបន្លា‌​តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អាន​ឬទេ?។​ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកថា​"យើងជាព្រះរបស់អប្រាហំា​ជាព្រះរបស់អ៉ីសាក​‌និង‌​ជាព្រះរបស់យ៉ាកុប"ផ។​២៧  ព្រះជាម្ចាស់មិន​មែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ​គឺជាព្រះរបស់​មនុស្សដែលមានជីវិត។​អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសទាំង​ស្រុងហើយ!»។ វិន័យសំខាន់ជាងគេ (ម៉ាថាយ  ២២.  ៣៤-៤០​លូកា  ១០.  ២៥-២៦) ‌‌២៨  មាន​បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ*​ម្នាក់​បាន​ឮ​ពួក​គេ​ជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូ​ហើយឃើញថាព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលឆ្លើយត្រឹមត្រូវ​គាត់ក៏ចូលទៅជិត​ទូលព្រះអង្គថា៖​«ក្នុងបណ្តាវិន័យ*ទាំងអស់​តើ​វិន័យណាសំខាន់ជាងគេ?»។​២៩  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖​«នេះជាវិន័យទីមួយ:​"អ៉ីស្រាអែលអើយ​ចូរស្តាប់!‌​មានតែព្រះអម្ចាស់​ជាព្រះរបស់យើងមួយព្រះអង្គគត់​ដែលពិតជា​ព្រះអម្ចាស់។​៣០  ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះ​របស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តគំនិត​អស់ពីស្មារតី​‌អស់​ពីប្រាជ្ញា‌​និង​អស់ពីកម្លាំងកាយ"ព។​៣១  រីឯវិន័យ​ទីពីរមានចែងថា​"ត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗ​អោយបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង"ភ។​គ្មានវិន័យ​ណាសំខាន់ជាងវិន័យទាំងពីរនេះទេ»។​៣២  បណ្ឌិត​ខាងវិន័យនោះទូលព្រះអង្គថា៖‌​«លោកគ្រូ​លោក​មានប្រសាសន៍ត្រូវណាស់​‌ហើយពិតផង។​មាន​ព្រះជាម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គគត់‌​ក្រៅពីព្រះអង្គ​គ្មានព្រះឯណាទៀតឡើយ។​៣៣  បើយើង​ស្រឡាញ់ព្រះអង្គអស់ពីចិត្តគំនិត​អស់ពីបញ្ញា​និង‌​អស់ពីកម្លាំងកាយ‌‌‌​ហើយបើយើងស្រឡាញ់បងប្អូន​ឯទៀតៗអោយបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង​នោះ​ប្រសើរជាងថ្វាយតង្វាយដុត​‌និង​ថ្វាយយញ្ញបូជា​ទៅទៀត»។‌‌​៣៤  កាលព្រះយេស៊ូឮគាត់ឆ្លើយ​ដោយប្រាជ្ញាវាងវៃដូច្នេះ​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​ថា៖​«អ្នកនៅមិនឆ្ងាយពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជា​ម្ចាស់ទេ»។​បន្ទាប់មក​គ្មាននរណាហ៊ានដេញ​ដោល​សួរព្រះអង្គទៀតឡើយ។ ព្រះគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់លើស្តេចដាវីឌ (ម៉ាថាយ  ២២.  ៤១-៤៦    ​លូកា  ២០.  ៤១-៤៤) ‌៣៥‌  ព្រះ​យេស៊ូ​បង្រៀន​មនុស្ស​ម្នា​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ*​ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖​«ហេតុដូចម្តេច​បានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនិយាយថា​ព្រះគ្រីស្ត​ជា​ព្រះ​រាជ​វង្ស​របស់​ព្រះ​បាទ​ដាវីឌ​ដូច្នេះ?។​៣៦  ព្រះវិញ្ញាណ​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​បាន​បំភ្លឺ​ព្រះបាទ​ដាវីឌអោយមានរាជឱង្ការថា: "ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា ‌សូមគង់ខាងស្តាំយើង ទំរាំដល់យើងបង្ក្រាបខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ មកដាក់ក្រោមព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ"ម។​ ៣៧  បើ​ព្រះបាទ​ដាវីឌ​ផ្ទាល់​ហៅ​ព្រះគ្រីស្ត*​ថា‌​"ព្រះអម្ចាស់"ដូច្នេះ​តើអោយព្រះគ្រីស្តត្រូវជា​ព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះអង្គដូចម្តេចកើត?»។​‌​ ព្រះយេស៊ូប្រាប់បណ្តាជនអោយប្រយ័ត្ននឹង​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ (ម៉ាថាយ  ២៣.  ១-៣៦​    លូកា  ២០.  ៤៥-៤៧) បណ្តាជន​ជាច្រើន​ចូលចិត្ត​ស្តាប់​ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេស៊ូណាស់។​៣៨  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​បង្រៀនគេថា៖‌​«ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួកបណ្ឌិតខាង​វិន័យ*អោយមែនទែន​អ្នកទាំងនោះចូលចិត្តពាក់​អាវវែង‌​ដើរចុះដើរឡើង​ហើយចូលចិត្តអោយគេ​អោនកាយគោរពនៅតាមផ្សារ​‌៣៩  ព្រមទាំងរើស​កន្លែងអង្គុយមុខគេ​ក្នុងសាលាប្រជុំ*‌​និង​ចូលចិត្ត​កន្លែងកិត្តិយសនៅពេលជប់លៀង។‌​‌៤០  គេតែង​នាំគ្នា​ឆបោក​យក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​របស់​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ដោយធ្វើប្ញកជាសូត្រធម៌យ៉ាងយូរ។​‌‌‌អ្នកទាំងនេះ​នឹងត្រូវ​ទទួលទោស​យ៉ាងធ្ងន់បំផុត​ជា​មិនខាន»។ តង្វាយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ (លូកា  ២១.  ១-៤) ‌‌៤១  ព្រះយេស៊ូគង់នៅមុខហិបតង្វាយ​‌ព្រះអង្គ​ទតមើល​របៀប​ដែល​បណ្តាជន​យកប្រាក់​មកដាក់​ក្នុងហិបនោះ។​‌​អ្នកមានច្រើននាក់ដាក់ប្រាក់​ជាច្រើន។‌​‌៤២  មានស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់មក​ដល់​នាងយកប្រាក់ពីរសេន​ជាចំនួនដ៏តិចតួចបំផុត​ដាក់ក្នុងហិបតង្វាយនោះដែរ។​៤៣  ព្រះយេស៊ូ​ត្រាស់ហៅពួកសាវ័ក*មក​ហើយមានព្រះបន្ទូល​ទៅគេថា៖​«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាបានដឹង​ច្បាស់ថា‌​ស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រនេះបានដាក់ប្រាក់ក្នុង​ហិបច្រើនជាងគេទាំងអស់​៤៤  ដ្បិតពួកអ្នកទាំង​នោះយកប្រាក់សំណល់របស់ខ្លួនមកដាក់។​‌រីឯ​ស្ត្រីមេម៉ាយនេះវិញ‌​ទោះបីនាងក្រីក្រយ៉ាងណាក៏​ដោយ​‌ក៏នាងបានយកប្រាក់ដែលនាងត្រូវការ​ជាចាំបាច់មកដាក់ដែរ​ គឺប្រាក់ទាំងប៉ុន្មានដែល​នាង​មានសំរាប់ចិញ្ចឹម​ជីវិត»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីការបំផ្លាញព្រះវិហារ* (ម៉ាថាយ  ២៤.  ១-២    លូកា  ២១.  ៥-៦)

ជំពូកទី១៣[កែប្រែ]

១  ពេលព្រះយេស៊ូយាងចេញ​ពី ១៣ ព្រះវិហារ*ទៅ‌​​មានសាវ័ក*​ម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖​«ព្រះគ្រូ​សូមមើលថ្មនុ៎ះ​ស្អាតណាស់!‌‌‌‌​វិមានទាំងនេះល្អវិសេសវិសាល​បំផុត»។​២  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសាវ័ក​នោះវិញថា៖‌​«ថ្ងៃក្រោយ​វិមានដ៏ស្កឹមស្កៃដែល​អ្នកឃើញនេះ​នឹងត្រូវរលំបាក់បែកអស់‌​លែង​មានថ្មត្រួតពីលើថ្មទៀត​ហើយ»។ ហេតុការណ៍នៅគ្រាចុងក្រោយ‌ (ម៉ាថាយ  ២៤.  ៣-១៤​    លូកា  ២១.  ៧-១៩) ‌‌‌៣‌  ព្រះអង្គគង់នៅលើភ្នំដើមអូលីវ‌​ទល់មុខព្រះ​វិហារ*។​‌លោកពេត្រុស/សិលា‌​លោកយ៉ាកុប​លោកយ៉ូហាន‌​និង​‌លោកអន់ដ្រេ‌​ទូលសួរព្រះអង្គ​ដាច់ឡែកពីគេថា៖​‌៤‌  «សូមព្រះគ្រូប្រាប់អោយ​យើងខ្ញុំដឹងផង‌​ហេតុការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើង​នៅពេលណា?‌​តើមានអ្វីជាសំគាល់អោយយើងខ្ញុំ​ដឹងថា​ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះនឹងដល់ទីបញ្ចប់?»។​‌៥  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ចូរប្រុង​ប្រយ័ត្ន​កុំបណ្តោយនរណាមកបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នា​អោយវង្វេងបានឡើយ​៦  ដ្បិតនឹងមានមនុស្ស​ជាច្រើនយកឈ្មោះខ្ញុំមកប្រើ​ដោយពោលថា​"ខ្ញុំ​នេះហើយជាព្រះគ្រីស្ត*!"។​គេនឹងនាំមនុស្សជា​ច្រើនអោយវង្វេង។​៧  កាលណាអ្នករាល់គ្នាឮគេ​និយាយអំពីសង្គ្រាម​និង​ឮដំណឹងថាមានសង្គ្រាម​ផ្ទុះឡើង​មិនត្រូវជ្រួលច្របល់ឡើយ‌​ដ្បិតហេតុ​ការណ៍ទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង‌​  ប៉ុន្តែ​មិនទាន់​ដល់​អវសាន​កាល​នៃ​ពិភព​លោក​នៅ​ឡើយ​ទេ។​៨  ប្រជាជាតិ​មួយ​នឹង​ធ្វើ​សង្គ្រាម​តទល់​នឹង​ប្រជា​ជាតិមួយទៀត​ប្រទេសមួយតទល់នឹងប្រទេស​មួយទៀតយ។​នៅកន្លែងខ្លះនឹងមានរញ្ជួយផែនដី​ព្រមទាំងមានកើតទុរ្ភឹក្សផង។​ហេតុការណ៍ទាំង​នេះប្រៀបបាននឹងការឈឺចាប់ដើមដំបូង​របស់ស្ត្រី​ដែលហៀបនឹងសំរាលកូន។​‌​‌៩  ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុង​ប្រយ័ត្នខ្លួនអោយមែនទែន‌​ដ្បិតគេនឹងបញ្ជូន​អ្នករាល់គ្នាទៅកន្លែងកាត់ទោស​‌គេនឹងយករំពាត់​វាយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំ*‌​គេនឹងនាំ​អ្នករាល់គ្នាទៅអោយទេសាភិបាល​និង​អោយស្តេច​កាត់ទោស​ព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាតាមខ្ញុំ។​ប៉ុន្តែ‌​ជាឱកាស​សំរាប់​អ្នករាល់គ្នា​ផ្តល់​សក្ខីភាព​អោយ​គេ​ដឹងឮ។​១០  ត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អ*អោយមនុស្ស​គ្រប់ជាតិគ្រប់សាសន៍បានឮជាមុនសិិិិិិិន។​១១  ពេល​គេចាប់អ្នករាល់គ្នាបញ្ជូនទៅកាត់ទោស​កុំភ័យ​បារម្ភ​ជា​មុន​នឹង​រក​ពាក្យ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​និយាយនោះឡើយ​ត្រូវនិយាយតាមតែព្រះជា​ម្ចាស់​ប្រទាន​អោយ​អ្នករាល់គ្នា​និយាយ​នៅ​ពេល​នោះ​ដ្បិតមិនមែនអ្នករាល់គ្នាទេដែលនិយាយ​គឺ​ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេតើ​ដែលនឹងមាន​ព្រះបន្ទូល។​១២  បងប្អូននឹងចាប់បញ្ជូនគ្នាទៅ​អោយគេសម្លាប់​‌ឪពុកនឹងចាប់បញ្ជូនកូនទៅ​អោយគេសម្លាប់‌​ហើយកូនៗលើកគ្នាប្រឆាំងនឹង​ឪពុកម្តាយ​ព្រមទាំងបញ្ជូនទៅអោយគេសម្លាប់​ទៀតផង។​១៣  មនុស្សគ្រប់រូបនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា​ព្រោះតែឈ្មោះខ្ញុំ។​ប៉ុន្តែ​អ្នកណាស៊ូទ្រំារហូតដល់​ទីបញ្ចប់​‌‌  ​ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ»។ គ្រាមានទុក្ខលំបាកវេទនា‌‌ (ម៉ាថាយ  ២៤.  ១៥-២៨    ​លូកា  ២១.  ២០-២៤) ‌‌១៤  «ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញ​ជនចង្រៃដ៏គួរ​អោយស្អប់ខ្ពើមរ​ឈរនៅកន្លែងដែលមិនត្រូវឈរ​-  សូមអោយអ្នកអានយល់ពាក្យនេះចុះ  -​‌ពេល​នោះអស់អ្នកដែលរស់ក្នុងស្រុកយូដា​ត្រូវនាំគ្នារត់​ទៅជ្រកនៅតាមភ្នំ។​១៥  ‌រីឯអ្នកនៅលើដំបូលផ្ទះ​មិន​ត្រូវ​ចុះ​មក​យក​របស់​អ្វី​ដែល​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ឡើយ​១៦‌ហើយអ្នកដែលនៅឯចំការ​ក៏មិនត្រូវវិលទៅផ្ទះ​យកអាវធំរបស់ខ្លួនដែរ។​១៧  គ្រានោះស្ត្រីមាន​ផ្ទៃពោះ‌​និង​‌ស្ត្រីបំបៅកូន‌​មុខជាវេទនាពុំខាន។​១៨  ចូរទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់​សូមកុំអោយហេតុ​ការណ៍​ទាំង​នេះ​កើតឡើង​នៅ​រដូវ​ត្រជាក់​ឡើយ​១៩  ដ្បិតពេលនោះ​ជាពេលមាន​ទុក្ខវេទនាយ៉ាង​ខ្លាំង‌​តាំងពីដើមកំណើតពិភពលោកមក​‌គឺចាប់ពី​ពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតអ្វីៗទាំងអស់​មកទល់​សព្វថ្ងៃ​‌​ហើយទោះជាទៅថ្ងៃមុខទៀត‌​ក៏ពុំដែល​មានទុក្ខលំបាកខ្លាំងយ៉ាងនេះដែរ  ល។‌​២០  ប្រសិន​បើព្រះអម្ចាស់មិនបន្ថយចំនួនថ្ងៃទាំងនោះទេ​មុខ​ជាគ្មាននរណាម្នាក់បានរួចជីវិតឡើយ​ប៉ុន្តែ​ព្រះ​អង្គបន្ថយចំនួនថ្ងៃទាំងនោះ‌​ដោយយោគយល់ដល់​ពួកអ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស។​២១  ប្រសិន​បើមានគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​‌​"ព្រះគ្រីស្ត*គង់នៅ​ទីនេះ​ឬ  នៅទីនោះ"​កុំជឿគេឡើយ​២២  ដ្បិតនឹង​មានមនុស្សក្លែងខ្លួនធ្វើជាព្រះគ្រីស្ត​ព្រមទាំងមាន​ព្យាការីក្លែងក្លាយ​នាំគ្នាសំដែងទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យ​និង​ប្ញទ្ធិបដិហារិយ៍ផ្សេងៗ‌​ដើម្បីបញ្ឆោតមនុស្ស​រហូត​ដល់​ទៅ​នាំ​ពួក​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​ជ្រើស​រើស​អោយវង្វេងថែមទៀតផង​‌​ប្រសិនបើគេអាចធ្វើ​បាន។​‌២៣  ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន​‌ដ្បិតខ្ញុំនិយាយប្រាប់​អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងជាមុន​  សព្វគ្រប់​ហើយ»។ បុត្រមនុស្សនឹងយាងមកវិញ (ម៉ាថាយ  ២៤  .២៩-៤៤​    លូកា  ២១.  ២៥-៣៣) ‌‌២៤‌«លុះទុក្ខលំបាកនេះកន្លងផុតទៅ‌​នៅគ្រា​នោះ​ព្រះអាទិត្យនឹងបាត់រស្មី​ព្រះច័ន្ទលែងមាន​ពន្លឺទៀតហើយ‌​‌​២៥‌រីឯផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់​ចុះពីលើមេឃវ​‌អំណាចនានានៅលើមេឃនឹងត្រូវ​កក្រើករំពើកស។​២៦  ពេលនោះ​គេនឹងឃើញ​បុត្រមនុស្ស*យាងមកក្នុងពពកហ​ប្រកបដោយ​ប្ញទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា‌​និង‌​ដោយសិរីរុងរឿង។‌​‌២៧  លោកនឹងចាត់ពួកទេវទូត*​របស់លោកអោយ​ទៅទិសទាំងបួន‌​ចាប់តាំងពីជើងមេឃម្ខាង​ទៅ​ជើងមេឃម្ខាងទៀត‌‌‌​ដើម្បីប្រមូលពួកអ្នកដែល​ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស»។ ​‌‌២៨‌«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកពាក្យប្រស្នា​ស្តីអំពីដើម​ឧទុម្ពរ*ទៅរិះគិតចុះ។​កាលណាមែករបស់​វា​មានស្លឹកលាស់ខៀវខ្ចី​អ្នករាល់គ្នាដឹងថារដូវប្រាំង​ជិតមកដល់ហើយ។​‌២៩  ដូច្នេះ  កាលណាអ្នករាល់​គ្នាឃើញព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះកើតឡើង​‌ត្រូវដឹង​ថាបុត្រមនុស្ស*ក៏ជិតមកដល់ហើយដែរ​‌គឺលោក​មកជិតបង្កើយហើយ។‌​‌៣០  ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នក​រាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា​ហេតុការណ៍ទាំងនោះនឹងកើត​ឡើង​នៅពេលដែលមនុស្សជំនាន់នេះមានជីវិតនៅ​ឡើយ។‌​៣១  ផ្ទៃមេឃ‌  និង  ផែនដី​នឹងរលាយបាត់​ទៅ​ តែពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយ​មិនរលាយបាត់​ទេ។ ‌៣២  រីឯថ្ងៃកំណត់​និង​ពេលវេលា‌​គ្មាននរណា​ដឹងឡើយ‌​ទោះបីទេវទូត*នៅស្ថានបរមសុខ*​‌ឬ​ព្រះបុត្រាក៏ពុំជ្រាបដែរ‌​មានតែព្រះបិតាប៉ុណ្ណោះ​ដែលជ្រាប។​‌​៣៣  អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថា​ពេលណា​ជាពេលកំណត់ទេ​ដូច្នេះ​ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន‌​ប្រុង​ស្មារតីអោយមែនទែន​៣៤  ដ្បិតពេលកំណត់នោះ​ប្រៀបបាននឹងបុរសម្នាក់​ដែលចេញដំណើរពីផ្ទះ​ទៅ​គាត់ទុកអោយពួកអ្នកបំរើមើលខុសត្រូវក្នុង​ផ្ទះ​  ដោយចែកមុខងារអោយរៀងៗខ្លួន​ ព្រម​ទាំង​បង្គាប់​អោយ​អ្នក​យាម​ផ្ទះ​ប្រុង​ស្មារតី​ផង​។​៣៥  អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវប្រុងស្មារតីដូច្នោះដែរ‌​ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នាពុំដឹងថា​ម្ចាស់ផ្ទះនឹងវិលមកវិញនៅ​ពេលណាឡើយ​មិនដឹងជាយប់‌​ពាក់កណ្តាល​អធ្រាត្រ‌​ពេលមាន់រងាវ‌​ឬ​ពេលព្រលឹមទេ​៣៦  ក្រែងលោកត្រឡប់មកវិញ​ដោយមិនបាន​អោយដំណឹងមុន​ហើយឃើញអ្នករាល់គ្នាកំពុង​តែដេកលក់។​៣៧  ពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នក​រាល់គ្នានេះ​ខ្ញុំក៏ចង់និយាយប្រាប់អ្នកឯទៀតៗ​គ្រប់គ្នាដែរ​ គឺថា​  ចូរប្រុង​ស្មារតី!»។ ការឃុបឃិតចាប់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៦.  ១-៥​  លូកា  ២២.  ១-២​  យ៉ូហាន  ១១.  ៤៥-៥៣)‌

ជំពូកទី១៤[កែប្រែ]

១  នៅពីរថ្ងៃមុនបុណ្យចម្លង*‌      ​និង‌​ ១៤ បុណ្យនំបុ័ងឥតមេ*​ក្រុមនាយក​បូជាចារ្យ*​និង​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*​នាំគ្នារក​មធ្យោបាយ​ដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូដោយកលល្បិច​យកទៅធ្វើគុត។‌​២  ប៉ុន្តែ​គេនិយាយគ្នាថា៖​‌«កុំ​ចាប់ក្នុងពេលបុណ្យនេះឡើយ​‌ក្រែងកើតចលាចល​ក្នុង​ចំណោមប្រជាជន»។ ស្ត្រីម្នាក់ចាក់ប្រេងលើសិរសាព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៦.  ៦-១៣​    យ៉ូហាន  ១២.  ១-៨) ‌៣  ព្រះយេស៊ូគង់នៅភូមិបេថានី‌​ក្នុងផ្ទះបុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះស៉ីម៉ូន‌ជាមនុស្សឃ្លង់។​‌ពេលព្រះអង្គ​កំពុងសោយព្រះស្ងោយ‌​មានស្ត្រីម្នាក់ចូលមក​‌ទាំង​កាន់ដបថ្មកែវផង។‌​នៅក្នុងដបនោះ​មានប្រេង​ទេព្វិរូសុទ្ធដ៏មានតម្លៃលើសលប់។​នាងបំបែកដប​ថ្មកែវ‌​ហើយចាក់ប្រេងក្រអូបលើព្រះសិរសារបស់​ព្រះយេស៊ូ។‌​៤  មានអ្នកខ្លះនៅទីនោះ​ទាស់ចិត្ត​យ៉ាងខ្លាំង‌​គេនិយាយគ្នាថា៖​«ម្តេចក៏ខ្ជះខ្ជាយ​ប្រេងក្រអូបដូច្នេះ!‌‌​‌៥  បើយកប្រេងនេះទៅលក់‌​មុខជាបានប្រាក់ជាងបីរយដួង*​ហើយចែកទាន​ដល់ជនក្រីក្រវិញ»។​អ្នកទាំងនោះខឹងនឹងនាង​ណាស់។​៦  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖​«ទុក​អោយនាងធ្វើតាមចិត្តនាងទៅ!‌​ហេតុអ្វីបានជា​រករឿងនាង!‌​នាងបានធ្វើអំពើដ៏ល្អចំពោះខ្ញុំ។‌​‌៧  អ្នករាល់គ្នាមានអ្នកក្រីក្រនៅជាមួយរហូត‌​អ្នក​រាល់គ្នាអាចធ្វើទានដល់គេ​តាមតែចិត្តអ្នករាល់គ្នា​ចង់​រីឯខ្ញុំវិញ​ខ្ញុំមិននៅជាមួយអ្នករាល់គ្នារហូត​ទេ។​៨‌  ស្ត្រីនេះបានធ្វើតាមសមត្ថភាពរបស់នាង‌‌‌‌​គឺនាងលាបប្រេងក្រអូបលើរូបកាយខ្ញុំ​ទុកជាមុន​សំរាប់យកទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។​៩  ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយ​អ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា​នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភព​លោកទាំងមូល‌​កាលណាគេប្រកាសដំណឹងល្អ*​គេក៏នឹង​តំណាល​អំពី​កិច្ចការ​ដែល​នាង​បាន​ធ្វើ​នេះ​ដែរ‌​‌ ដើម្បីរំលឹកអំពីនាង។ យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតក្បត់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៦.  ១៤-១៦​    លូកា  ២២.  ៣-៦) ‌១០  យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុត​ជាសាវ័ក*ម្នាក់ក្នុងក្រុម​ដប់ពីររូប​បានទៅជួបពួកនាយកបូជាចារ្យ*​ដើម្បី​គិតគូរនាំគេទៅចាប់ព្រះយេស៊ូ។​១១  កាលអ្នក​ទាំងនោះស្តាប់ពាក្យយូដាសនិយាយ​គេសប្បាយ​ចិត្តណាស់​ហើយសន្យាថានឹងអោយប្រាក់គាត់។​យូដាសក៏រកឱកាសល្អ​ដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះ​អង្គ។ ព្រះយេស៊ូធ្វើពិធីបុណ្យចម្លងជាមួយពួកសាវ័ក (ម៉ាថាយ    ២៦.១៧-២៥    ​លូកា    ២២.  ៧-១៤;  ២១-២៣ យ៉ូហាន    ១៣.  ២១-៣០) ១២‌នៅថ្ងៃដំបូងនៃពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ*​ជា​ថ្ងៃ​ដែល​គេ​ត្រូវ​សម្លាប់​កូន​ចៀម​ធ្វើ​យញ្ញបូ​ជា*​សំរាប់បុណ្យចម្លង*​‌ពួកសាវ័ក*ទូលសួរព្រះយេស៊ូ​ថា៖​«តើព្រះគ្រូចង់អោយយើងខ្ញុំរៀបចំពិធី​ជប់លៀងជូនក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង*​នៅកន្លែង​ណា?»។​‌១៣  ព្រះអង្គចាត់សាវ័ក*ពីររូបអោយ​ទៅ​ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖​‌«ចូរអ្នកទៅទីក្រុង‌​អ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់លីក្អមទឹក។​ចូរដើរតាមគាត់​ទៅ​‌‌១៤‌  គាត់ចូលផ្ទះណា‌​អ្នកត្រូវនិយាយទៅម្ចាស់​ផ្ទះនោះថា​  លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ថា​‌  "បន្ទប់​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​ជប់លៀង​ជាមួយ​ពួក​សិស្ស​ក្នុង​ពេលបុណ្យចម្លង*នៅឯណា?"។‌​១៥  ម្ចាស់ផ្ទះនឹង​បង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំនៅជាន់ខាងលើ​ដែល​មានប្រដាប់ប្រដាសព្វគ្រប់រៀបចំជាស្រេច​‌​ចូរ​រៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់យើង​នៅក្នុងបន្ទប់នោះ​ចុះ»។​១៦  សាវ័ក*ទាំងពីរក៏ចេញទៅ​លុះដល់ទី​ក្រុង​គេបានឃើញដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ប្រាប់មែន​គេក៏រៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់បុណ្យ​ចម្លង។ ១៧  លុះដល់ល្ងាច​ព្រះអង្គយាងមកដល់ជាមួយ​សាវ័កទាំងដប់ពីររូប។​១៨  នៅពេលព្រះយេស៊ូ​រួមតុ​សោយព្រះស្ងោយជាមួយពួកសាវ័ក‌​ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលថា៖​«ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអោយ​បានដឹងច្បាស់ថា​ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែល​បរិភោគជាមួយខ្ញុំ​មានម្នាក់នឹងនាំគេមកចាប់​ខ្ញុំ  ឡ»។​១៩  ពួកសាវ័កព្រួយចិត្តក្រៃលែង‌‌​‌គេទូល​សួរព្រះអង្គបន្តបន្ទាប់គ្នាថា៖‌​«តើទូលបង្គំ​ឬ?»។​២០  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«គឺម្នាក់ក្នុង​ចំណោមអ្នកទាំងដប់ពីរ​ដែលកំពុងជ្រលក់នំបុ័ង​ក្នុងចានជាមួយខ្ញុំនេះហើយ។​២១  បុត្រមនុស្ស*​ត្រូវ​តែស្លាប់‌ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរអំពីលោក​ស្រាប់ហើយ។​ប៉ុន្តែ​អ្នកដែលនាំគេមកចាប់បុត្រ​មនុស្សឡ  នឹងត្រូវវេទនាជាមិនខាន។​ចំពោះអ្នក​នោះ​    បើមិនបានកើតមកទេ  ទើប​ប្រសើរជាង»។ ពិធីជប់លៀងចុងក្រោយបំផុត (មថ  ២៦.២៦-៣០​ លក  ២២.  ១៥-២០​    ១  ករ  ១១.២៣-២៥) ២២  នៅពេលកំពុងបរិភោគ​‌ព្រះយេស៊ូយក​នំបុ័ងមកកាន់​‌ព្រះអង្គសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់​ហើយកាច់ប្រទានអោយគេ‌​ទាំងមានព្រះបន្ទូល​ថា៖‌​«សុំពិសាចុះ‌​នេះជារូបកាយរបស់ខ្ញុំ»។​២៣  បន្ទាប់មក‌ព្រះអង្គយកពែងមកកាន់​អរព្រះ​គុណព្រះជាម្ចាស់‌​រួចប្រទានអោយពួកសាវ័ក*​ពួកសាវ័កក៏បរិភោគទាំងអស់គ្នា។​‌​‌២៤  ព្រះអង្គ​មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«នេះជាលោហិតរបស់​ខ្ញុំ​គឺលោហិតនៃសម្ពន្ធមេត្រី​ដែលត្រូវបង្ហូរសំរាប់​មនុស្សទាំងអស់។​២៥  ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នា​ដឹងច្បាស់ថា​ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពំាងបាយជូរ​ទៀតឡើយ​‌‌រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងពិសាស្រា​ទំពំាងបាយជូរថ្មី​នៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់»។‌​២៦  ក្រោយពីបានច្រៀងទំនុកតម្កើង​រួចហើយ​ព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវ​ជាមួយពួក​សាវ័ក។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីលោកពេត្រុស/សិលា​បដិសេធមិនទទួលស្គាល់ព្រះអង្គ‌ (មថ  ២៦.  ៣១-៣៥    លក  ២២.  ៣១-៣៤  ​យហ  ១៣.  ៣៦-៣៨) ២៧  ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​ពួក​សាវ័ក*​ថា៖​«អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងបោះបង់ខ្ញុំចោលអ​ដ្បិត​មានចែងទុកមកថា​"យើងនឹងវាយសម្លាប់គង្វាល​ហើយចៀមនឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ"ក។​២៨‌  ក៏ប៉ុន្តែ​ក្រោយពេលខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញ​‌ខ្ញុំនឹងទៅ​ស្រុកកាលីឡេ​មុនអ្នករាល់គ្នា»។​២៩  លោក​ពេត្រុស/សិលា​ទូលព្រះអង្គថា៖​«ទោះបីអ្នក​ឯទៀតៗបោះបង់ព្រះអង្គចោលក៏ដោយ​‌  ក៏ទូល​បង្គំ​មិន​បោះ​បង់​ចោល​ព្រះ​អង្គ​ជា​ដាច់​ខាត»។​៣០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖‌​«ខ្ញុំសុំ​ប្រាប់អោយអ្នកដឹងច្បាស់ថា​នៅយប់នេះឯង‌​មុន​មាន់រងាវពីរដង‌​អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថា​មិន​ស្គាល់ខ្ញុំ»។​៣១  ប៉ុន្តែលោកពេត្រុស/សិលាប្រកែក​រឹតតែខ្លាំងឡើងថា៖​«ទោះបីទូលបង្គំត្រូវស្លាប់​ជាមួយព្រះអង្គក៏ដោយ‌​ក៏ទូលបង្គំមិនបដិសេធថា​មិនស្គាល់ព្រះអង្គជាដាច់ខាត»។‌​សាវ័កឯទៀតៗ​ក៏ទូលព្រះអង្គ  ដូច​លោកពេត្រុស/សិលា​ដែរ។ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋាននៅក្នុងសួនកេតសេម៉ានី (ម៉ាថាយ  ២៦.  ៣៦-៤៦​    លូកា  ២២.  ៣៩-៤៦) ‌‌៣២  ព្រះអង្គយាងទៅដល់កន្លែងមួយ​ឈ្មោះ​កេតសេម៉ានី‌​ជាមួយពួកសាវ័ក*។‌​‌ព្រះអង្គមាន​ព្រះបន្ទូលថា៖​‌«ចូរអ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះ​ហើយ ចាំខ្ញុំអធិស្ឋាន*សិន»។​ ៣៣  ព្រះអង្គនាំលោកពេត្រុស/សិលា‌​លោក​យ៉ាកុប​និង‌​លោកយ៉ូហាន‌ទៅជាមួយ។​ពេល​នោះ ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមភ័យតក់ស្លុត​ព្រមទាំង​ចុកចាប់អន្ទះសាពន់ប្រមាណ។​៣៤  ព្រះអង្គមាន​ព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកទាំងបីថា៖​«ខ្ញុំព្រួយចិត្ត​យ៉ាងខ្លាំងស្ទើរតែស្លាប់​‌‌‌‌អ្នករាល់គ្នានៅទីនេះសិន​ហើយ​ ​ចូរ​ប្រុង​ស្មារតីខ»។​ ៣៥  ព្រះអង្គយាងទៅមុខបន្តិច​‌ក្រាបចុះដល់ដី​ទូលអង្វរសូមអោយទុក្ខលំបាកនេះគ​ចេញឆ្ងាយពី​ព្រះអង្គទៅ​‌​បើសិនជាអាចកន្លងផុតទៅបាន។​៣៦  ព្រះអង្គទូលថា៖​«អ័ប្បា​ឱព្រះបិតាអើយ!​ព្រះអង្គ​អាច​សំរេច​គ្រប់​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​បាន‌​សូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះឃ​ចេញអោយ​ឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ​ប៉ុន្តែ​សូមកុំតាមបំណងចិត្ត​ទូលបង្គំឡើយ‌​‌គឺសូមអោយបានសំរេចតាមព្រះ​ហប្ញទ័យព្រះអង្គវិញ»។​៣៧  ព្រះអង្គយាងទៅរក​ពួកសាវ័ក​  ឃើញគេកំពុងតែដេកលក់​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ​លោក​ពេត្រុស​/​សិលា​ថា៖​«ស៉ីម៉ូនអើយ​ម្តេចក៏អ្នកដេកលក់ដូច្នេះ?​‌អ្នកនៅ​ស៊ូទ្រំាប្រុងស្មារតី​សូម្បីតែមួយម៉ោងក៏មិនបានដែរ​ឬ?‌​៣៨  ចូរប្រុងស្មារតី​‌ហើយអធិស្ឋាន​កុំអោយ​ចាញ់ការល្បួង​វិញ្ញាណរបស់មនុស្សប្រុងប្រៀប​ជាស្រេចមែន‌‌​ ប៉ុន្តែ​  ខ្លួនគេនៅខ្សោយទេ!»។‌‌​ ៣៩  ព្រះអង្គ​យាង​ចេញ​ទៅ​ឆ្ងាយ​ពី​គេ​សា​ជា​ថ្មី​‌ហើយទូលអង្វរ​ដោយប្រើពាក្យដដែល។​៤០  ព្រះ​អង្គវិលត្រឡប់មករកពួកសាវ័កម្តងទៀត​ឃើញ​គេដេកលក់​ដ្បិតគេងងុយពេក​បើកភ្នែកមិនរួច‌​មិនដឹងទូលព្រះអង្គដូចម្តេច។‌​‌៤១  ព្រះយេស៊ូវិល​មករកគេជាលើកទីបី​មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«អ្នករាល់គ្នានៅតែដេកលក់‌​អ្នករាល់គ្នាសំរាក​ដល់អង្កាល់ទៀត?​ប៉ុណ្ណឹងល្មមហើយ!​ឥឡូវនេះ‌​‌ពេលកំណត់មកដល់ហើយ‌​បុត្រមនុស្សត្រូវគេ​បញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សបាប។​៤២ចូរ​ក្រោកឡើង​យើងនាំគ្នាទៅ‌‌​ដ្បិតអ្នកដែលនាំគេ​មកចាប់ខ្ញុំ‌‌  ជិតដល់ហើយ!»។ គេចាប់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៦.  ៤៧-៥៦​    លូកា  ២២.  ៤៧-៥៣​ យ៉ូហាន  ១៨.  ៣-១២) ‌៤៣  ព្រះអង្គ​កំពុង​តែ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​នៅ​ឡើយ​ស្រាប់តែយូដាសជាសាវ័កម្នាក់​ក្នុងចំណោមសាវ័ក​ទាំងដប់ពីររូបមកដល់‌​ដោយមានបណ្តាជនមួយ​ក្រុម​កាន់ដាវកាន់ដំបង​មកជាមួយផង។​ពួក​នាយកបូជាចារ្យ*‌​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*​និង​ពួក​ព្រឹទ្ធាចារ្យ*​បានចាត់អ្នកទាំងនោះអោយមក។​៤៤  យូដាសដែលនាំគេមកចាប់ព្រះយេស៊ូបានសន្មតជាមួយអ្នកទាំងនោះនូវសញ្ញាមួយថា៖​«ខ្ញុំថើប​អ្នកណា​‌ គឺអ្នកនោះហើយ  ​‌ សុំចាប់គាត់នាំយក​ទៅ​ដោយ​ប្រយ័ត្ន​ប្រយែង​អោយ​មែន​ទែន»។​‌៤៥  កាលមកដល់ភ្លាម​យូដាសដើរតំរង់មករក​ព្រះយេស៊ូ​ពោលថា៖​«លោកគ្រូ!»​រួចគាត់ថើប​ព្រះអង្គ​៤៦  ពួកគេនាំគ្នាចាប់ព្រះយេស៊ូ។​៤៧  មាន​ម្នាក់ដែលនៅទីនោះ​ហូតដាវកាប់អ្នកបំរើរបស់​មហាបូជាចារ្យដាច់ស្លឹកត្រចៀកម្ខាង។​៤៨  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖‌​«ខ្ញុំជាចោរព្រៃ​ឬ​បានជាអស់លោក​កាន់ដាវ​កាន់ដំបង​មកចាប់ខ្ញុំ​ដូច្នេះ?។​‌៤៩  ជារៀងរាល់ថ្ងៃ​ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះ​វិហារ*ជាមួយអស់លោក​ទាំងបង្រៀនផង​តែ​អស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។​ការណ៍ទាំងនេះកើត​ឡើង​ដើម្បីអោយបានស្របតាមសេចក្តីដែលមាន​ចែងទុកក្នុងគម្ពីរ»។​៥០  ពេលនោះ​ពួកសាវ័ក​បោះបង់ព្រះយេស៊ូចោល    ហើយរត់បាត់អស់ទៅ។ ៥១  មាន​កំឡោះ​ម្នាក់​ដែល​បាន​ទៅតាម​ព្រះអង្គ​មានតែសំពត់មួយផ្ទំាងបិទបាំងកាយប៉ុណ្ណោះ​គេ​បានចាប់គាត់ដែរ‌‌​‌៥២  តែគាត់ចោលសំពត់រត់ទៅ​ខ្លួនទទេ។ ព្រះយេស៊ូនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ (ម៉ាថាយ  ២៦.  ៥៧-៦៨    លូកា  ២២.  ៥៤-៥៥,  ៦៣-៧១​យ៉ូហាន  ១៨.  ១៣-១៤,  ១៩-២) ៥៣  គេបណ្តើរព្រះយេស៊ូ​នាំយក​ទៅដល់ដំណាក់​របស់លោកមហាបូជាចារ្យ*។​‌ពួកនាយកបូជា​ចារ្យ​‌‌‌ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*‌​និង​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*​មកជួបជុំទាំងអស់គ្នានៅទីនោះ។​៥៤  លោក​ពេត្រុស/សិលាដើរតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយ‌​រហូត​ដល់ខាងក្នុងទីធ្លាដំណាក់មហាបូជាចារ្យ​ហើយ​អង្គុយ​អំាង​ភ្លើង​ជាមួយ​កង​រក្សា​ព្រះវិហារ*។​៥៥  ពួកនាយកបូជាចារ្យ​និង​ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*​ទាំងមូល​នាំគ្នារកពាក្យចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ​ដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះអង្គ​‌‌​តែរកមិន​បានសោះ។​‌៥៦  មនុស្សជាច្រើនបានប្រឌិតរឿង​ក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ​‌ប៉ុន្តែ​ពាក្យចោទ​ទាំងនោះមិនស្របគ្នាឡើយ។​៥៧  មានអ្នកខ្លះ​ក្រោកឈរឡើង​‌ពោលរឿងក្លែងក្លាយ​ចោទ​ប្រកាន់ព្រះអង្គថា៖​‌៥៨‌«យើងបានឮអ្នកនេះពោល​ថា​"ខ្ញុំនឹងរុះព្រះវិហារដែលសង់ឡើងដោយដៃ​មនុស្សចោល​‌ហើយក្នុងរវាងបីថ្ងៃ​ខ្ញុំនឹងសង់ព្រះ​វិហារមួយផ្សេងទៀត​ដែលមិនមែនសង់ដោយដៃ​មនុស្សទេ"»។​៥៩  ប៉ុន្តែ​ទោះបីក្នុងរឿងនេះក៏​ដោយ  ​ក៏ពាក្យរបស់គេនៅតែពុំស្របគ្នាដដែល។​៦០  ពេលនោះ​លោកមហាបូជាចារ្យក្រោកឈរ​ឡើងនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់​សួរព្រះយេស៊ូ​ថា៖​«ម្តេចក៏អ្នកមិនឆ្លើយនឹងពាក្យចោទប្រកាន់​របស់លោកទាំងនេះ?»​៦១  ព្រះយេស៊ូនៅស្ងៀម​ពុំឆ្លើយតបទាល់តែសោះ។​លោកមហាបូជាចារ្យ​សួរព្រះអង្គម្តងទៀតថា៖​‌«តើអ្នកពិតជា​ព្រះគ្រីស្ត​ជា​ព្រះបុត្រា​របស់​ព្រះ​ដែល​យើង​សរសើរ​តម្កើង​មែនឬ?»។​៦២  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយ​ថា៖​«មែន​គឺខ្ញុំហ្នឹងហើយ។​អស់លោកនឹង​ឃើញបុត្រមនុស្ស*គង់នៅខាងស្តាំព្រះដ៏មានប្ញទ្ធា​នុភាព‌​ហើយនឹងយាងមកជាមួយពពក*នៅលើ​មេឃ»ង។​៦៣  លោកមហាបូជាចារ្យឮដូច្នេះ​‌‌ក៏​ហែកអាវរបស់លោក​ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖‌​«យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ​៦៤  អស់​លោក​ឮ​ជន​នេះ​ពោល​ពាក្យ​ប្រមាថ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ស្រាប់ហើយ​តើអស់លោកគិតដូចម្តេច?»។​គេបានសំរេចចិត្តទាំងអស់គ្នា​កាត់ទោសប្រហារ​ជីវិតព្រះយេស៊ូ។​៦៥  អ្នកខ្លះនាំគ្នាស្តោះទឹកមាត់​ដាក់ព្រះអង្គ‌​‌គេគ្របព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គ​វាយតប់​ព្រះអង្គ‌​ហើយសួរថា៖‌​«ទាយមើល៍‌!»។​កង​រក្សាព្រះវិហារយកព្រះយេស៊ូមកទះកំផ្លៀង។ លោកពេត្រុស/សិលាបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៦.  ៦៩-៧៥    លូកា  ២២.  ៥៦-៦២​យ៉ូហាន  ១៨.  ១៥-១៨,  ២៥-២៧) ៦៦  ពេលលោកពេត្រុស/សិលានៅក្នុងទីធ្លា​មាន​ស្ត្រីបំរើម្នាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យ​មកដល់។​៦៧  នាង​ឃើញ​លោក​ពេត្រុស/សិលា​កំពុង​អំាង​ភ្លើង​ក៏សំឡឹងមើលមុខគាត់អោយបានច្បាស់​រួច​ពោលថា៖​«អ្នកឯងក៏ជាបក្សពួករបស់យេស៊ូ​ជា​អ្នកភូមិណាសារ៉ែតដែរ!»។​៦៨  ប៉ុន្តែ​លោក​ប្រកែកឡើងថា៖​«ខ្ញុំមិនដឹងទេ​‌ខ្ញុំមិនយល់ថានាង​ចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីឡើយ»។​លោកពេត្រុស/សិលាក៏ចេញពីទីនោះ​ឆ្ពោះទៅខ្លោងទ្វារខាងក្រៅ​ពេលនោះ‌​មាន់រងាវឡើង។​៦៩  ស្ត្រីបំរើឃើញ​លោកពេត្រុស/សិលា​ក៏ប្រាប់អស់អ្នកដែលនៅ​ទីនោះម្តងទៀតថា៖​«អ្នកនេះជាបក្សពួកគេ​ដែរ»។​៧០  លោកពេត្រុស/សិលាប្រកែកសាជា​ថ្មី។​បន្តិចក្រោយមក​អស់អ្នកដែលនៅទីនោះ​និយាយទៅលោកពេត្រុស/សិលាទៀតថា៖‌​«អ្នក​ឯងប្រាកដជាបក្សពួកអ្នកទាំងនោះមែន​‌ព្រោះ​អ្នកឯងជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដូចគ្នា»។​៧១  លោក​ពេត្រុស/សិលាក៏និយាយឡើងថា៖​«បើខ្ញុំកុហក​សូមអោយព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសខ្ញុំចុះ​ខ្ញុំសុំស្បថ​ថា​  ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកនោះទាល់តែ​សោះ»។ ៧២  ភ្លាមនោះ​មាន់រងាវឡើង  ជាលើកទីពីរ‌​លោកពេត្រុស/សិលា​ក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់​ព្រះយេស៊ូ​ដែលថា‌​"មុនមាន់រងាវពីរដង​អ្នកនឹង​បដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ"​  គាត់ក៏ទ្រហោយំ​។ ព្រះយេស៊ូនៅមុខលោកពីឡាត (ម៉ាថាយ  ២៧.១-២,១១-១៤  ​លូកា  ២៣.១-៥​  ​ យ៉ូហាន  ១៨.២៨-៣៨)

ជំពូកទី១៥[កែប្រែ]

១  ‌លុះព្រលឹមឡើង‌  ពួកនាយកបូជា ១៥ ចារ្យ*​ប្រជុំ​គ្នា​ជាមួយ​ពួក​ព្រឹទ្ធា​ចារ្យ*​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*​និង​ក្រុមប្រឹក្សាជាន់​ខ្ពស់*ទាំងមូល។‌​គេបានចងព្រះយេស៊ូ​ហើយ​បញ្ជូនព្រះអង្គទៅលោកពីឡាត។​២  លោក​ពីឡាតសួរព្រះអង្គថា៖‌​«តើអ្នកជាស្តេចយូដា​មែនឬ?»។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖​«លោកទេតើ​ដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ!»។​៣  ពួកនាយកបូជាចារ្យបានយករឿងជាច្រើន​មក​ចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ។​៤  លោកពីឡាតសួរព្រះ​អង្គម្តងទៀតថា៖‌  ​«ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នកមិន​ឆ្លើយអ្វីសោះដូច្នេះ?​អ្នកមិនឮពាក្យទាំងប៉ុន្មាន​ដែលគេចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។​៥  ព្រះយេស៊ូ​ពុំបានឆ្លើយតបទៀតឡើយ​ជាហេតុនាំអោយ​លោកពីឡាត​ងឿង​ឆ្ងល់ជាខ្លាំង។‌ លោកពីឡាតកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៧.១៥-២៦ លូកា  ២៣.១៣-២៥​យ៉ូហាន  ១៨.៣៩-១៩.​១៦) ៦  ជារៀងរាល់ឆ្នាំ​ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង‌​លោក​ពីឡាតតែងលែងអ្នកទោសម្នាក់​តាមពាក្យសុំរបស់​បណ្តាជន។​៧  មានបុរសម្នាក់​ឈ្មោះបារ៉ាបាស‌ជាប់​ឃុំឃាំងជាមួយពួកបះបោរ​ដែលសម្លាប់មនុស្ស​ម្នាក់នៅពេលកើតចលាចល។​៨  បណ្តាជននាំគ្នា​ឡើងទៅជួបលោកពីឡាត‌​‌សុំអោយលោកដោះ​លែងអ្នកទោសម្នាក់​តាមទម្លាប់ដែលលោកធ្លាប់​អនុគ្រោះដល់គេ។​៩  លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍​សួរថា៖​«តើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយខ្ញុំដោះលែង​ស្តេចយូដាឬ?»។​១០  លោកមានប្រសាសន៍​ដូច្នេះ    ​មកពីលោកជ្រាបថា​ពួកនាយកបូជាចារ្យ​បញ្ជូនព្រះយេស៊ូមកលោក​ព្រោះពួកគេមានចិត្ត​ច្រណែន។​ ១១  ពួក​នាយក​បូជា​ចារ្យ*​នាំ​គ្នា​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​បណ្តាជន​សុំអោយលោកពីឡាតដោះលែងបារ៉ា​បាសវិញ។​១២  លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅ​គេម្តងទៀតថា៖​«បើដូច្នេះ​តើអ្នករាល់គ្នាចង់​អោយ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​អ្នក​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​ហៅ​ថា​ស្តេចយូដានេះ?»។​១៣  គេស្រែកឡើងថា៖​«ឆ្កាងទៅ!»។​១៤  លោកពីឡាតសួរថា៖​«តើ​អ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វី?»។​ប៉ុន្តែ​គេនាំគ្នាស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ​ថា៖​‌«ឆ្កាង​ទៅ!»។​១៥  លោកពីឡាតចង់បំពេញចិត្តបណ្តា​ជន​ក៏ដោះលែងបារ៉ាបាស។​បន្ទាប់ពីបញ្ជាអោយ​គេវាយព្រះយេស៊ូនឹងរំពាត់រួចហើយ‌‌‌‌​លោកប្រគល់​ទៅអោយគេ​ឆ្កាង។ ទាហានមើលងាយ  និង  ធ្វើបាបព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ២៧.  ២៧-៣១​    យ៉ូហាន  ១៩.  ២-៣) ‌‌១៦  ពួក​ទាហាន​បណ្តើរ​ព្រះយេស៊ូ​ទៅ​ក្នុង​ទីធ្លា​បន្ទាយ‌​ហើយហៅកងទាហានទាំងមូលមក។​១៧  គេ​យក​អាវ​ពណ៌​ក្រហម​ទុំ​មក​ពាក់​អោយ​ព្រះ​អង្គ‌​រួចយកបន្លាមកក្រងធ្វើភួងបំពាក់ជាមកុដ​លើព្រះសិរសាព្រះអង្គ។​១៨  គេក៏នាំគ្នាសំពះព្រះ​អង្គ​ទាំងពោលថា៖​‌«សូមគោរពថ្វាយបង្គំស្តេច​យូដា!»។​១៩  គេយកផ្តៅវាយព្រះសិរសាព្រះអង្គ‌​គេស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ​ព្រមទាំងលុតជង្គង់​ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គថែមទៀតផង។‌‌​‌​២០‌ក្រោយពី​បានប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គរួចហើយ​ពួកគេ​ដោះអាវពណ៌ក្រហមចេញ​‌‌យកព្រះពស្ត្ររបស់​ព្រះអង្គមកពាក់ថ្វាយព្រះអង្គវិញ​ហើយបណ្តើរ​យកទៅឆ្កាង។ គេឆ្កាងព្រះយេស៊ូ (មថ  ២៧.៣២-៤៤  លក  ២៣.២៦-៤៣  យហ  ១៩.១៧-២៧) ‌‌២១  ពេលនោះ​មានបុរសម្នាក់ជាអ្នកស្រុកគីរ៉ែន​ត្រឡប់មកពីចំការ​‌គេចាប់បង្ខំគាត់អោយលីឈើ​ឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ។​អ្នកនោះឈ្មោះស៉ីម៉ូន​ជា​ឪពុករបស់អឡិចសង់  និង  រូភូស។​២២  គេបណ្តើរ​ព្រះយេស៊ូមកដល់កន្លែងមួយ​‌ឈ្មោះ​‌"កុលកូថា"​‌ដែលប្រែថា​‌"ភ្នំលលាដ៍ក្បាល"។​២៣‌  គេយក​ស្រាទំពាំងបាយជូរ​លាយជាមួយគ្រឿងេញ�ន​ម៉្យាង​មកថ្វាយព្រះអង្គសោយ‌​ប៉ុន្តែ​ព្រះអង្គពុំបាន​សោយទេ។​២៤  គេក៏ឆ្កាងព្រះអង្គ​‌ហើយយក​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​ព្រះអង្គ​មក​ចាប់​ឆ្នោត​ចែក​គ្នា។​២៥‌  គេឆ្កាងព្រះអង្គនៅម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក។​២៦  ‌គេ​សរសេរ​ប្រកាស​អំពីហេតុ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ទោស​ព្រះអង្គថា​«ស្តេចជនជាតិយូដា»។​២៧  គេក៏បាន​ឆ្កាងចោរព្រៃពីរនាក់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែរ‌​ម្នាក់​នៅខាងស្តាំព្រះអង្គ‌‌​ម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងព្រះ​អង្គ។​‌�២៨‌ហេតុការណ៍នេះកើតឡើង​ស្របតាម​សេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា​«ព្រះអង្គ​ត្រូវ​គេ​រាប់​បញ្ចូល​ជាមួយ​មនុស្ស​អាក្រក់»ច។�‌​‌២៩  មនុស្សម្នាដើរកាត់តាមនោះ​ប្រមាថមើលងាយ​ព្រះអង្គ​ទាំងគ្រវីក្បាលដាក់ព្រះអង្គ​និង​ពោល​ថា៖​«នែ៎​អ្នករុះព្រះវិហារ*​ហើយសង់ឡើងវិញ​តែបីថ្ងៃអើយ​៣០  សង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ‌​អញ្ជើញចុះ​ពីឈើឆ្កាងមក!»។​៣១  រីឯពួកនាយកបូជាចារ្យ​និង  បណ្ឌិតខាងវិន័យ*​ក៏និយាយគ្នាចំអកអោយ​ព្រះអង្គដូចគេដែរ​ពួកគេពោលថា៖​«គាត់បាន​សង្គ្រោះអ្នកឯទៀតៗ​តែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯង​បានទេ!។​៣២  សូមព្រះគ្រីស្ត​ជាស្តេចអ៉ីស្រាអែល​អញ្ជើញចុះពីឈើឆ្កាង​ឥឡូវនេះមក‌​ដើម្បីអោយ​យើងឃើញ​និង​ជឿផង!»។​អ្នកដែលជាប់ឆ្កាង​ជាមួយព្រះយេស៊ូ‌​  ក៏ជេរប្រមាថព្រះអង្គដែរ។​ ព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គត‌ (មថ  ២៧.៤៥-៥៦      លក  ២៣.៤៤-៤៩      យហ  ១៩.២៨-៣០) ‌‌៣៣  នៅពេលថ្ងៃត្រង់‌​ស្រាប់តែផែនដីទាំងមូល​ងងឹតសូន្យ​រហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល។​៣៤‌នៅ​វេលាម៉ោងបីរសៀល​ព្រះយេស៊ូស្រែកអង្វរខ្លាំងៗ​ថា៖​«អេឡយ‌​អេឡយ​ឡាម៉ាសាបាច់ថានី?»‌‌​ពាក្យនេះប្រែថា​«ឱព្រះនៃទូលបង្គំ‌‌​ព្រះនៃទូល​បង្គំអើយ‌​ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបោះបង់ទូលបង្គំ​ចោលដូច្នេះ?»ឆ។​៣៥  អ្នកខ្លះឈរនៅទីនោះបាន​ឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ‌‌​ក៏ពោលថា៖​«ឃើញ​ទេ!​គាត់ហៅលោកអេលី!»។​៣៦  មានម្នាក់រត់​ទៅយកសារាយស្ងួត​ជ្រលក់ទឹកខ្មេះជោក​រុំជាប់​នៅចុងត្រែងមួយដើម​ហុចថ្វាយព្រះអង្គសោយ​ទាំងពោលថា៖​«ចាំមើលមើល៍‌‌​តើលោកអេលី​មកយក​គាត់ចុះពីឈើឆ្កាងឬទេ?»។ ៣៧  រីឯព្រះយេស៊ូវិញ​ទ្រង់បន្លឺព្រះសូរសៀង​យ៉ាងខ្លាំង​រួចរលត់វិញ្ញាណទៅ​៣៨  វាំងនននៅ​ក្នុងព្រះវិហារ*រហែកជាពីរ​តាំងពីលើ​រហូតដល់​ក្រោម។​៣៩  នាយទាហានរ៉ូមុំាង​ដែលឈរនៅ​ខាងមុខព្រះយេស៊ូ​ឃើញព្រះអង្គរលត់វិញ្ញាណ​របៀបនេះ‌​ក៏ពោលឡើងថា៖‌​«បុរសនេះពិតជា​ព្រះបុត្រារបស់​ព្រះជាម្ចាស់​មែន!»។​ ៤០  មានស្ត្រីៗខ្លះទៀត​មើលពីចម្ងាយ‌​ក្នុង​ចំណោមស្ត្រីទាំងនោះ​មាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុក​ម៉ាដាឡា​នាងម៉ារីជាម្តាយរបស់យ៉ាកុបតូច‌​និង​‌យ៉ូសេ​ព្រមទាំងនាងសាឡូមេផង។​៤១  ស្ត្រីទាំង​នោះមកជាមួយ​ហើយបំរើព្រះអង្គ​តាំងពីព្រះ​អង្គនៅ​ស្រុកកាលីឡេម៉្លេះ។‌​មានស្ត្រីឯទៀតៗ​ជាច្រើន​បានឡើងមកក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយ​ព្រះអង្គដែរ។ ការបញ្ចុះព្រះសពព្រះយេស៊ូ (មថ  ២៧.  ៥៧-៦១  ​  លក  ២៣.៥០-៥៦​    យហ  ១៩.៣៨-៤២) ‌‌‌៤២  ថ្ងៃនោះ​ជាថ្ងៃដែលគេរៀបចំបុណ្យចម្លង*​គឺ​មួយ​ថ្ងៃ​មុន​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*។​លុះ​ដល់​ល្ងាច​៤៣  លោកយ៉ូសែប​ជាអ្នកស្រុកអារីម៉ាថេ​មកដល់​លោកជាសមាជិក​ដែលមានកេរ្តិឈ្មោះល្អ​ក្នុងក្រុម​ប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*​ហើយលោកក៏រង់ចាំព្រះរាជ្យ*​របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។​លោកមានចិត្តក្លាហាន​ហ៊ានទៅជួបលោកពីឡាត​សុំយកព្រះសពព្រះ​យេស៊ូ។‌​៤៤  លោកពីឡាតនឹកឆ្ងល់ណាស់​ដោយ​ឮថា​ព្រះ​យេស៊ូ​សោយ​ទិវង្គត​យ៉ាង​ឆាប់​ដូច្នេះ។​លោកហៅនាយទាហានមកសួរ​អោយដឹងថាព្រះ​យេស៊ូសោយទិវង្គតយូរហើយឬ។​៤៥  បន្ទាប់ពីបាន​ទទួល​សេចក្តី​រាយការណ៍​ពី​នាយទាហាន​រួច​ហើយ‌​លោក​ក៏​អនុញ្ញាត​អោយ​គេ​ប្រគល់​ព្រះសព​ទៅ​លោកយ៉ូសែប។​ ‌៤៦  លោកយ៉ូសែបទិញក្រណាត់ផាឌឹប​លោក​យកព្រះសពព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាង​ហើយរុំនឹង​ក្រណាត់​រួចដាក់ក្នុងរូងថ្មមួយដែលគេដាប់ធ្វើជា​ផ្នូរ។‌​បន្ទាប់មក​លោកប្រមៀលថ្មមួយដុំ​បិទមាត់​ផ្នូរ។​៤៧  នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា‌និង‌នាង​ម៉ារី​ជាម្តាយយ៉ូសេ​នាំគ្នាមើលកន្លែងដែលគេបញ្ចុះ​ព្រះសពព្រះអង្គ។​ ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ  ២៨.  ១-៨​    លូកា  ២៤.  ១-១២    ​យ៉ូហាន  ២០.  ១-១០) ‌

ជំពូកទី១៦[កែប្រែ]

១‌  លុះផុតថ្ងៃសប្ប័ទ*ហើយ‌    នាង ១៦ ម៉ារី  ជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា​នាង​ម៉ារី  ជាម្តាយយ៉ាកុប​និង​‌នាងសាឡូមេ​បានទិញ​គ្រឿងក្រអូប​យកទៅអប់ព្រះសពព្រះយេស៊ូ។​២  ព្រលឹមឡើងថ្ងៃអាទិត្យជ​នាងនាំគ្នាធ្វើដំណើរ​ទៅកាន់ផ្នូរ  នៅពេលថ្ងៃរះ។​៣  ពួកនាងនិយាយ​គ្នាថា៖​«តើបាននរណាជួយប្រមៀលថ្មចេញពី​មាត់ផ្នូរអោយយើង?»។​៤  ពេលស្ត្រីទាំងនោះ​ងើបមុខឡើង​‌ក៏ឃើញថ្មបានរមៀលចេញរួច​ស្រេចទៅហើយ​ថ្មនោះមានទំហំធំណាស់។​៥  នាងចូលទៅក្នុងផ្នូរ‌​ឃើញកំឡោះម្នាក់អង្គុយ​ខាងស្តាំ​មានសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស​ពួកនាងភ័យ​ស្រឡាំងកាំង។​៦  អ្នកនោះពោលមកកាន់នាង​ថា៖ «កុំភ័យស្រឡាំងកាំងធ្វើអ្វី!‌​នាងនាំគ្នាមក​រកព្រះយេស៊ូ​ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតដែលគេបាន​ឆ្កាង​ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសព្រះអង្គអោយមាន​ព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ‌‌​ទ្រង់មិននៅទីនេះទេ​មើលចុះ​ទីនេះហើយដែលគេបានដាក់ព្រះសព​ព្រះអង្គ។​៧  ចូរនាងទៅប្រាប់សាវ័ករបស់ព្រះ​អង្គ​ព្រមទាំងលោកពេត្រុស/សិលាផងថា​"ព្រះ​អង្គយាងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា។​‌នៅ​ទីនោះ​អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះអង្គ​ដូចទ្រង់​មានព្រះបន្ទូលទុកស្រាប់"»។​៨  ស្ត្រីទាំងនោះក៏​ចាកចេញពីផ្នូរ‌​ហើយរត់ទៅ  ទាំងញ័ររន្ធត់‌​ស្លុត​ស្មារតី។​នាងពុំបាននិយាយរឿងនេះប្រាប់អ្នក​ណាសោះ​‌​  ​ព្រោះ​នាង​ភ័យ​ខ្លាំងពេក។ ព្រះយេស៊ូបង្ហាញព្រះអង្គអោយសាវ័កឃើញឈ �៩‌ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ​នៅព្រឹក​ថ្ងៃអាទិត្យ‌​មុនដំបូង​ព្រះអង្គបានបង្ហាញខ្លួន​អោយនាងម៉ារី​ជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡាឃើញ​គឺ​នាងម៉ារីនេះហើយ​ដែលព្រះអង្គបានដេញខ្មោច​ប្រាំពីរចេញពីនាង។​១០  នាងបានយកដំណឹងនេះ​ទៅ​ប្រាប់​អស់​អ្នកដែល​នៅ​ជាមួយ​ព្រះយេស៊ូ​កាល​ពីមុន។​អ្នកទាំងនោះកំពុងកាន់ទុក្ខ​‌ព្រមទាំងយំ​សោកទៀតផង។ ​១១  ពេលគេឮថា​ព្រះអង្គមាន​ព្រះជន្មវិញហើយ‌​‌ហើយឮថា​នាងបានឃើញ​ព្រះអង្គ​‌‌ គេមិនជឿនាងឡើយ។ ១២  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញព្រះអង្គ​អោយសាវ័ក*ពីរនាក់ឃើញ​តាមទ្រង់ទ្រាយមួយ​ផ្សេងទៀត‌​ក្នុងពេលអ្នកទាំងពីរកំពុងធ្វើដំណើរ​ទៅស្រុកស្រែ។​១៣  អ្នកទាំងពីរក៏នាំដំណឹងមក​ប្រាប់សាវ័ក*ឯទៀតៗដែរ‌​‌‌តែពួកគេមិនព្រម​ជឿដដែល។​ ១៤  នៅទីបំផុត​ព្រះយេស៊ូក៏បង្ហាញខ្លួនអោយ​សាវ័កទាំងដប់មួយរូបឃើញ‌​នៅពេលដែលគេ​កំពុងបរិភោគ។​ព្រះអង្គបន្ទោសគេ‌​ព្រោះគេ​គ្មានជំនឿ​  ហើយមានចិត្តរឹងរូស​ពុំព្រមជឿអស់​អ្នក​ដែល​បាន​ឃើញ​ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះជន្ម​រស់ឡើង​វិញ។​ ១៥  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ចូរ​នាំគ្នាទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោក ​ហើយ​ប្រកាសដំណឹងល្អ*ដល់មនុស្សលោកទាំងអស់ចុះ។​៦  អ្នកណាជឿ​ហើយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*​ព្រះ​ជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ​រីឯអ្នកដែលមិនជឿ​នឹងត្រូវទទួលទោស។​១៧  អស់អ្នកដែលជឿនឹង​ធ្វើទីសំគាល់ទាំងនេះ​‌​គឺគេនឹងដេញខ្មោចក្នុង​នាមខ្ញុំ​គេនិយាយភាសាថ្មី។​១៨  ប្រសិនបើគេកាន់​ពស់​‌ឬ​ផឹកអ្វីដែលមានជាតិពុល​ក៏គេពុំមានគ្រោះ​ថ្នាក់អ្វីដែរ។​ប្រសិនបើគេដាក់ដៃលើអ្នកជំងឺ‌​អ្នកជំងឺនឹងបានជាសះស្បើយ»។ ១៩  កាល​ព្រះអម្ចាស់​យេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទាំង​នេះរួចហើយ​ព្រះជាម្ចាស់លើកព្រះអង្គឡើងទៅ​ស្ថានបរមសុខ*​អោយគង់នៅខាងស្តាំព្រះអង្គ។​២០  ពួកសាវ័កនាំគ្នាចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អ​នៅ​គ្រប់ទីកន្លែង។​ព្រះអម្ចាស់ធ្វើការរួមជាមួយគេ‌‌​ទាំងបញ្ជាក់ព្រះបន្ទូល‌‌​ដោយសំដែងទីសំគាល់​ផ្សេងៗ​ជាប់ជាមួយផង។�‌