ព្រះគុម្ពីរព្រះសហគមន៏កាតូលិក/ម៉ាថាយ
ព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ដំណឹងល្អរៀបរៀងដោយលោកម៉ាថាយ
ពាក្យលំនាំ
[កែប្រែ]លោកម៉ាថាយជាអ្នកទារពន្ធជាតិយូដាម្នាក់ដែលពីដើមមានឈ្មោះថាលេវី។ព្រះយេស៊ូបានត្រាស់ហៅលោកមកធ្វើជាសាវ័ក ព្រមទាំងបានតែងតាំងលោកជាគ្រីស្តទូតផង។ គោលបំណងរបស់លោកម៉ាថាយ លោកបានតែងក័ណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អនេះក្រោមការបំភ្លឺរបស់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដើម្បីណែនាំជនជាតិយូដាអោយជឿថាព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះគ្រីស្តដែលបានយាងមកតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់។លោកចង់បង្ហាញថាព្រះយេស៊ូយាងមកក្នុងលោកនេះដើម្បីបំពេញកិច្ចការទាំងអស់ស្របតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់កាលពីដើម និង ស្របតាមពាក្យដែលពួកព្យាការីថ្លែងទុកមកផងដែរ។ លោកម៉ាថាយចង់ពន្យល់ទៀតថាព្រះយេស៊ូក៏ដូចជាលោកម៉ូសេដែរព្រះអង្គយាងមកប្រទានវិន័យតែវិន័យថ្មីនេះធ្វើអោយវិន័យពីដើមមានអត្ថន័យនិងមានតម្លៃពេញលក្ខណៈថែមទៀត។ហេតុនេះហើយបានជាលោកចូលចិត្តដកស្រង់ឃ្លាជាច្រើនពីព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ដែលជនជាតិយូដាចាំច្បាស់មកចំលងដាក់ក្នុងគម្ពីររបស់លោកដើម្បីធ្វើជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូពិតជាយាងមកផ្តល់អត្ថន័យអោយព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់បានពេញលេញ។ លោកម៉ាថាយក៏ចង់ពន្យល់ជនជាតិយូដាថាក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់ជាតិគ្រប់សាសន៍ពិតជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។រីឯជនជាតិអ៉ីស្រាអែលដែលមិនព្រមជឿព្រះយេស៊ូលែងមានសិទ្ធិជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គទៀតហើយ។ លោកម៉ាថាយយកចិត្តទុកដាក់ដាស់តឿនក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទដែលហៅថា"ក្រុមជំនុំ/ព្រះសហគមន៍"ដ្បិតក្រុមជំនុំ/ព្រះសហគមន៍នេះហើយដែលបានទទួលអំណាចពីព្រះគ្រីស្តនិងបន្តបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ។ លោកម៉ាថាយសរសេរក័ណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អនេះតាមគំនិតរបស់ជនជាតិយូដាគឺលោកមិនហ៊ានសរសេរព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់ទេតែលោកប្រើពាក្យ«ស្ថានបរមសុខ»ជំនួសវិញឧទាហរណ៍លោកប្រើពាក្យ«ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ»ជំនួសពាក្យ «ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ អ្នកអានមុខជាឃើញក្នុងក័ណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អម៉ាថាយថាព្រះយេស៊ូយាងមកផែនដីនេះដើម្បីកសាងពិភពលោកមួយថ្មីគឺ«ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់»ហើយព្រះអង្គប្រៀនប្រដៅអស់អ្នកដែលមកតាមព្រះអង្គអំពីរបៀបរស់នៅសមស្របនឹងព្រះរាជ្យនេះដើម្បីអោយគេអាចធ្វើជាបន្ទាល់នាំដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជ្យទៅប្រកាសប្រាប់មនុស្សទាំងអស់នៅសព្វទីកន្លែង រហូតដល់អវសានកាលនៃពិភពលោក។ បញ្ជីរាយនាមព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះយេស៊ូ (លូកា៣. ២៣-៣៨)
ជំពូកទី១
[កែប្រែ]១ នេះជាបញ្ជីរាយនាមព្រះអយ្យកោរបស់ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត*ជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌដែលត្រូវជាពូជពង្សរបស់លោកអប្រាហាំ*។
២ លោកអប្រាហាំបង្កើតលោកអ៉ីសាកលោកអ៉ីសាកបង្កើតលោកយ៉ាកុប លោកយ៉ាកុបបង្កើតលោកយូដា និង បងប្អូនរបស់គាត់៣ លោកយូដានិង នាងថាម៉ារបង្កើតលោកផារេសនិងលោកសេរ៉ាលោកផារេសបង្កើតលោកហេតស្រូមលោកហេតស្រូមបង្កើតលោកអរ៉ាម៤ លោកអរ៉ាមបង្កើតលោកអមីណាដាប់លោកអមីណាដាប់បង្កើតលោកណាសូនលោកណាសូនបង្កើតលោកសាលម៉ូន ៥ លោកសាលម៉ូននិងនាងរ៉ាហាបបង្កើតលោកបូអាសលោកបូអាស និង នាងរូថបង្កើតលោកអូបេដលោកអូបេដបង្កើតលោកយេសាយ ៦ លោកយេសាយបង្កើតស្តេចដាវីឌ។
ស្តេចដាវីឌនិងភរិយារបស់អ៊ូរីបង្កើតស្តេចសាឡូម៉ូន៧ ស្តេចសាឡូម៉ូនបង្កើតស្តេចរ៉ូបោមស្តេចរ៉ូបោមបង្កើតស្តេចអប៊ីយ៉ាស្តេចអប៊ីយ៉ាបង្កើតស្តេចអសាភ៨ ស្តេចអសាភបង្កើតស្តេចយ៉ូសាផាតស្តេចយ៉ូសាផាតបង្កើតស្តេចយ៉ូរា៉មស្តេចយ៉ូរ៉ាមបង្កើតស្តេចអូស្យាស៩ ស្តេចអូស្យាសបង្កើតស្តេចយ៉ូថាមស្តេចយ៉ូថាមបង្កើតស្តេចអខាសស្តេចអខាសបង្កើតស្តេចអេសេខ្យាស១០ ស្តេចអេសេខ្យាសបង្កើតស្តេចម៉ាណាសេស្តេចម៉ាណាសេបង្កើតស្តេចអម៉ូនស្តេចអម៉ូនបង្កើតស្តេចយ៉ូស្យាស១១ ស្តេចយ៉ូស្យាសបង្កើតស្តេចយេកូញ៉ាសនិង អនុជរបស់ព្រះអង្គក្នុងគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៉ីស្រាអែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។
១២ក្រោយគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៉ីស្រាអែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូនស្តេចយេកូញ៉ាសបង្កើតលោកសាឡាធាលលោកសាឡាធាលបង្កើតលោកសូរ៉ូបាបិល១៣ លោកសូរ៉ូបាបិលបង្កើតលោកអប៊ីយូដលោកអប៊ីយូដបង្កើតលោកអេលីយ៉ាគីមលោកអេលីយ៉ាគីមបង្កើតលោកអស៊រ១៤ លោកអស៊របង្កើតលោកសាដុកលោកសាដុកបង្កើតលោកអគីមលោកអគីមបង្កើតលោកអេលីយូដ១៥ លោកអេលីយូដបង្កើតលោកអេលាសារលោកអេលាសារបង្កើតលោកម៉ាថានលោកម៉ាថានបង្កើតលោកយ៉ាកុប១៦លោកយ៉ាកុបបង្កើតលោកយ៉ូសែបជាស្វាមីរបស់នាងម៉ារី ដែលបង្កើតព្រះយេស៊ូហៅថាព្រះគ្រីស្ត*។
១៧ ដូច្នេះចាប់ពីលោកអប្រាហាំមកទល់ស្តេចដាវីឌមានដប់បួនតំណចាប់ពីស្តេចដាវីឌមកទល់នឹងគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៉ីស្រាអែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូនមានដប់បួនតំណហើយចាប់ពីគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៉ីស្រាអែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូនមកទល់ព្រះគ្រីស្ត ក៏មានដប់បួនតំណដែរ។ កំណើតព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត (លូកា២.១-៧)
១៨ នេះជាដំណើររឿងអំពីកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។នាងម៉ារីមាតារបស់ព្រះអង្គត្រូវជាគូដណ្តឹងរបស់លោកយ៉ូសែប។មុនពេលអ្នកទាំងពីររួមរស់ជាមួយគ្នានាងម៉ារីមានផ្ទៃពោះដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធរួចទៅហើយ។១៩លោកយ៉ូសែបស្វាមីរបស់នាងជាមនុស្សសុចរិតលោកមិនចង់បំបាក់មុខនាងឡើយគឺលោកសំរេចចិត្តថានឹងផ្តាច់ពាក្យដោយស្ងាត់ៗវិញ។២០ ពេលលោកកំពុងគិតដូច្នេះស្រាប់តែមានទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មកប្រាប់លោកក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖«លោកយ៉ូសែបជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ*អើយសូមកុំខ្លាចនឹងទទួលនាងម៉ារីមកធ្វើជាភរិយាឡើយ!បុត្រដែលនៅក្នុងផ្ទៃនាងកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*។២១ នាងនឹងសំរាលបានបុត្រមួយហើយលោកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា"យេស៊ូ"ដ្បិតបុត្រនោះនឹងសង្គ្រោះប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គអោយរួចពីបាបរបស់គេ»។
២២ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្តីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈព្យាការី*ថា៖ ២៣ « មើល!ស្ត្រីព្រហ្មចារីនឹងមានផ្ទៃពោះ នាងនឹងសំរាលបានបុត្រមួយដែលគេនឹងថ្វាយ ព្រះនាមថា "អេម៉ានូអែល"»ក ប្រែថា «ព្រះជាម្ចាស់គង់ជាមួយយើង»។ ២៤ លុះលោកយ៉ូសែបភ្ញាក់ឡើងលោកក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់គឺលោកទទួលនាងម៉ារីមកធ្វើជាភរិយា២៥ ប៉ុន្តែលោកពុំបានរួមបវេណីជាមួយនាងរហូតដល់នាងសំរាលបានបុត្រដែលលោកថ្វាយព្រះនាមថា"យេស៊ូ"។ ពួកហោរាចារ្យមកថ្វាយបង្គំព្រះឱរសយេស៊ូ
ជំពូកទី២
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូប្រសូតនៅភូមិបេថ្លេហិម ២ ក្នុងស្រុកយូដានារជ្ជកាលព្រះបាទហេរ៉ូដ។មានពួកហោរាចារ្យនាំគ្នាធ្វើដំណើរពីទិសខាងកើតមកដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម២ សួរថា៖«ព្រះមហាក្សត្ររបស់ជនជាតិយូដាដែលទើបនឹងប្រសូតគង់នៅឯណា?យើងខ្ញុំបានឃើញផ្កាយរបស់ព្រះអង្គរះនៅទិសខាងកើតហើយយើងខ្ញុំមកថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ»។៣ កាលព្រះបាទហេរ៉ូដឮដំណឹងនេះទ្រង់រន្ធត់ព្រះហប្ញទ័យយ៉ាងខ្លាំងហើយអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមទាំងអស់ក៏រន្ធត់ចិត្តជាមួយព្រះអង្គដែរ។៤ ព្រះរាជាត្រាស់ហៅពួកនាយកបូជាចារ្យ*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ទាំងប៉ុន្មានរបស់ប្រជាជនមកដើម្បីសួរគេពីទីកន្លែងដែលព្រះគ្រីស្ត*ត្រូវប្រសូត។៥ គេទូលស្តេចថាព្រះគ្រីស្តត្រូវប្រសូតនៅភូមិបេថ្លេហិមក្នុងស្រុកយូដាដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកតាមរយៈព្យាការី*ថា៖ ៦ «ភូមិបេថ្លេហិមជាដែនដីយូដាអើយ! ក្នុងបណ្តាក្រុងសំខាន់ៗនៃស្រុកយូដា អ្នកមិនមែនតូចជាងគេទេ ដ្បិតនឹងមានមេដឹកនាំមួយរូបកើតចេញពីអ្នក លោកនឹងថែរក្សាជនជាតិអ៉ីស្រាអែល ជាប្រជារាស្ត្ររបស់យើង»ខ។ ៧ ពេលនោះព្រះបាទហេរ៉ូដហៅពួកហោរាចារ្យមកជាសម្ងាត់សួរបញ្ជាក់អំពីពេលដែលផ្កាយរះឡើង។៨ បន្ទាប់មកទ្រង់ចាត់ហោរាចារ្យទាំងនោះអោយទៅភូមិបេថ្លេហិមដោយមានរាជឱង្ការថា៖«សុំអស់លោកនាំគ្នាទៅចុះហើយសើុបសួរដំណឹងអំពីព្រះឱរសនោះអោយបានច្បាស់លាស់។កាលបើបានឃើញហើយចូរមកប្រាប់យើងវិញផង ដើម្បីអោយយើងបានទៅថ្វាយបង្គំព្រះអង្គដែរ»។៩ ក្រោយពីបានទទួលរាជឱង្ការហើយគេក៏នាំគ្នាចេញទៅ។ពេលនោះផ្កាយដែលគេបានឃើញនៅទិសខាងកើតនាំមុខគេរហូតដល់កន្លែងដែលព្រះឱរសគង់ទើបឈប់។១០ កាលហោរាចារ្យទាំងនោះឃើញផ្កាយគេសប្បាយចិត្តពន់ប្រមាណ១១ គេចូលទៅក្នុងផ្ទះឃើញព្រះឱរសគង់នៅជាមួយនាងម៉ារីជាមាតាគេក៏នាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គរួចបើកហិបយកទ្រព្យរបស់ខ្លួនគឺមាសគ្រឿងក្រអូបនិងជ័រល្វីងទេសមកថ្វាយព្រះអង្គ។១២ បន្ទាប់មកគេវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញតាមផ្លូវមួយផ្សេងទៀតដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់គេក្នុងសុបិននិមិត្តមិនអោយវិលទៅគាល់ព្រះបាទហេរ៉ូដវិញឡើយ។ ព្រះយេស៊ូភៀសខ្លួនទៅនៅស្រុកអេស៉ីប ១៣ កាលពួកហោរាចារ្យចាកចេញផុតទៅទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មកប្រាប់លោកយ៉ូសែបក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖«ចូរក្រោកឡើងនាំព្រះឱរសនិងមាតារបស់ព្រះអង្គរត់ទៅស្រុកអេស៉ីបទៅ។ចូរស្នាក់នៅស្រុកនោះរហូតដល់យើងប្រាប់អោយវិលត្រឡប់មកវិញសឹមមកដ្បិតស្តេចហេរ៉ូដរកធ្វើគុតព្រះឱរស»។១៤ លោកយ៉ូសែបក្រោកឡើងនាំព្រះឱរសនិងមាតារបស់ព្រះអង្គរត់ភៀសខ្លួនទៅស្រុកអេស៉ីបទាំងយប់។១៥ គាត់ស្នាក់នៅទីនោះរហូតដល់ព្រះបាទហេរ៉ូដសោយទិវង្គតដើម្បីអោយបានស្របនឹងសេចក្តីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈព្យាការីថា៖«យើងបានហៅបុត្រយើងចេញពីស្រុកអេស៉ីបមក»គ។ ស្តេចហេរ៉ូដចេញបញ្ជាអោយគេសម្លាប់ក្មេងៗ ១៦ ព្រះបាទហេរ៉ូដយល់ថាពួកហោរាចារ្យបានបំបាក់មុខព្រះអង្គស្តេចទ្រង់ព្រះពិរោធក្រៃលែងហើយចេញបញ្ជាអោយគេសម្លាប់ក្មេងប្រុសៗទាំងអស់ដែលមានអាយុពីពីរខួបចុះមកនៅភូមិបេថ្លេហិមនិងភូមិជិតខាងគឺគិតចាប់តាំងពីពេលកំណត់ដែលផ្កាយត្រូវរះដូចទ្រង់បានសួរបញ្ជាក់ពួកហោរាចារ្យ។១៧ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្តីដែលមានចែងទុកតាមរយៈព្យាការី*យេរេមីថា៖ ១៨ «មានសំឡេងមួយលាន់ឮពីភូមិរ៉ាម៉ាមក ជាទំនួញសោកសៅ គឺនាងរ៉ាខែលយំសោកអាណិតកូន នាងមិនព្រមអោយនរណាសំរាលទុក្ខឡើយ ព្រោះកូននាងបាត់បង់ជីវិត អស់ទៅហើយ»ឃ។ ព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកពីស្រុកអេស៉ីបវិញ ១៩ កាលព្រះបាទហេរ៉ូដសោយទិវង្គតផុតទៅទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មកប្រាប់លោកយ៉ូសែបនៅស្រុកអេស៉ីបក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖២០ «ចូរក្រោកឡើងនាំព្រះកុមារនិងមាតារបស់ព្រះអង្គវិលត្រឡប់ទៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលវិញទៅដ្បិតពួកអ្នកដែលប៉ុនប៉ងធ្វើគុតព្រះកុមារស្លាប់បាត់អស់ទៅហើយ»។ ២១ លោកយ៉ូសែបក្រោកឡើងនាំព្រះកុមារនិងមាតារបស់ព្រះអង្គវិលត្រឡប់មកស្រុកអ៉ីស្រាអែលវិញ។២២ ប៉ុន្តែកាលលោកដឹងថាព្រះបាទអកេឡោសឡើងគ្រងរាជ្យនៅស្រុកយូដាស្នងព្រះបាទហេរ៉ូដជាព្រះបិតាលោកខ្លាចមិនហ៊ានទៅស្រុកនោះទេលោកភៀសខ្លួនទៅស្រុកកាលីឡេ ដោយព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលអោយដឹងក្នុងសុបិននិមិត្ត។២៣លោកតាំងទីលំនៅក្នុងភូមិមួយឈ្មោះណាសារ៉ែតដើម្បីអោយស្របតាមសេចក្តីដែលពួកព្យាការី*បានថ្លែងទុកថា៖«គេនឹងហៅព្រះអង្គថាជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត»។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តប្រៀនប្រដៅបណ្តាជន (ម៉ាកុស ១.១-៨ លូកា ៣.១-១៨ យ៉ូហាន ១. ១៩-២៨)
ជំពូកទី៣
[កែប្រែ]១ នៅគ្រានោះ លោកយ៉ូហានបាទីស្ត* មកដល់លោកប្រកាសនៅវាលរហោស្ថាន*ស្រុកយូដាថា៖២ «ចូរកែប្រែចិត្តគំនិតឡើងដ្បិតព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*មកជិតបង្កើយហើយ!»។៣ ព្យាការី*អេសាយបានថ្លែងទុកអំពីលោកយ៉ូហាននេះថា៖ «មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើង នៅវាលរហោស្ថានថា: "ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចូរតំរង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ!"»ង។ ៤លោកយ៉ូហានមានសម្លៀកបំពាក់ធ្វើអំពីរោមអូដ្ឋហើយពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើអំពីស្បែក។លោកបរិភោគកណ្តូបនិងទឹកឃ្មុំ។៥ អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមអ្នកស្រុកយូដានិងអ្នកស្រុកនៅតំបន់ទន្លេយ័រដាន់ទាំងមូលនាំគ្នាចេញទៅរកលោក។៦ គេទទួលសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួនហើយលោកក៏ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*អោយគេក្នុងទន្លេយ័រដាន់។ ៧ កាលលោកឃើញពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និងពួកខាងគណៈសាឌូស៉ី*ជាច្រើនមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោក លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «នែ៎ពូជពស់វែកអើយ!តើនរណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអោយរត់គេចពីព្រះពិរោធ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលជិតមកដល់ដូច្នេះ?។៨ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិតមែន។៩ កុំនឹកស្មានថាខ្លួនមានលោកអប្រាហាំជាបុព្វបុរសនោះឡើយដ្បិតខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាព្រះជាម្ចាស់ក៏អាចធ្វើអោយថ្មទាំងនេះទៅជាកូនចៅលោកអប្រាហាំបានដែរ។១០ ពូថៅនៅជិតគល់ឈើជាស្រេចដើមណាមិនផ្តល់ផ្លែល្អទេនឹងត្រូវកាប់រំលំហើយបោះទៅក្នុងភ្លើង។១១ ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជ*អ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹកដើម្បីអោយអ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិតប៉ុន្តែលោកដែលមកក្រោយខ្ញុំលោកមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ។ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់សូម្បីតែដោះស្បែកជើងជូនលោកក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង។លោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*និងដោយភ្លើងវិញ។១២ លោកកាន់ចង្អេរលោកសំអាតលានបោកស្រូវអុំស្រូវយកគ្រាប់ល្អរបស់លោកប្រមូលដាក់ជង្រុករីឯសំដីច វិញលោកនឹងដុតក្នុងភ្លើង ដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។ ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក (ម៉ាកុស ១. ៩-១១ លូកា ៣. ២១-២២ យ៉ូហាន ១. ៣២-៣៤) ១៣ ពេលនោះព្រះយេស៊ូយាងពីស្រុកកាលីឡេមករកលោកយ៉ូហាននៅត្រង់ទន្លេយ័រដាន់ដើម្បីអោយលោកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*ថ្វាយព្រះអង្គ។១៤ ប៉ុន្តែលោកយ៉ូហានប្រកែកថា៖«ខ្ញុំទេតើដែលត្រូវទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកម្តេចក៏លោកមករកខ្ញុំវិញ!»។១៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«ឥឡូវនេះសុំធ្វើសិនចុះធ្វើដូច្នេះទើបស្របតាមគ្រប់សេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់ទុកមកឆ»។លោកយ៉ូហានក៏យល់ព្រម។១៦ ពេលព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយទ្រង់យាងឡើងពីទឹកស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហព្រះអង្គទតឃើញព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់យាងចុះដូចសត្វព្រាបមកសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ។១៧ ពេលនោះមានព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖«នេះជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងយើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់!»។ ព្រះយេស៊ូឈ្នះការល្បួង (ម៉ាកុស ១. ១២-១៣ លូកា ៤. ១-១៣)
ជំពូកទី៤
[កែប្រែ]១ ពេលនោះ ព្រះវិញ្ញាណនាំព្រះយេស៊ូ ទៅវាលរហោស្ថានអោយមារ*សាតាំងល្បួង២ បន្ទាប់ពីបានតមអាហារអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ សែសិបយប់មក ព្រះអង្គក៏ឃ្លាន។ ៣ មេល្បួងចូលមកជិតព្រះអង្គពោលថា៖«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនសូមធ្វើអោយដុំថ្មទាំងនេះទៅជានំបុ័ងមើល៍!»។៤ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា"មនុស្សមិនមែនរស់ដោយសារតែអាហារជប៉ុណ្ណោះទេគឺរស់ដោយសារគ្រប់ព្រះបន្ទូលដែលចេញមកពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ"ឈ»។៥ ពេលនោះមារនាំព្រះអង្គទៅក្រុងយេរូសាឡឹមជាក្រុងដ៏វិសុទ្ធ*ដាក់ព្រះអង្គលើកំពូលព្រះវិហារ*៦ ហើយពោលថា៖«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនសូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅក្រោមមើល៍ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា"ព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ជាអោយទេវទូត*ចាំទ្រលោកមិនអោយជើងលោកប៉ះទង្គិចនឹងថ្មឡើយ"ញ»។៧ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមារថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងទៀតថា"កុំល្បងលព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ"ដ»។៨ មារក៏នាំព្រះអង្គទៅលើកំពូលភ្នំមួយយ៉ាងខ្ពស់ហើយចង្អុលបង្ហាញនគរទាំងប៉ុន្មានក្នុងពិភពលោកព្រមទាំងអោយព្រះអង្គឃើញភោគទ្រព្យរបស់នគរទាំងនោះផង។៩ មារទូលព្រះអង្គថា៖«ប្រសិនបើលោកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំខ្ញុំនឹងប្រគល់សម្បត្តិនេះអោយ!»។១០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមារថា៖«សាតាំងអើយ!ចូរថយចេញទៅដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា"អ្នកត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកនិងគោរពបំរើតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ"ឋ»។១១ ពេលនោះមារក៏ចាកចេញពីព្រះអង្គទៅហើយមានពួកទេវទូត*នាំគ្នាចូលមកគាល់ និង បំរើព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅស្រុកកាលីឡេ (ម៉ាកុស ១. ១៤-១៥ លូកា ៤. ១៤-១៥) ១២ កាលព្រះយេស៊ូជ្រាបដំណឹងថាគេបានចាប់លោកយ៉ូហានយកទៅឃុំឃាំងហើយព្រះអង្គក៏ភៀសចេញទៅស្រុកកាលីឡេ។១៣ ព្រះអង្គចាកចេញពីភូមិណាសារ៉ែតទៅស្នាក់នៅក្រុងកាផានុមជិតមាត់សមុទ្រក្នុងតំបន់សាប៊ូឡូននិងតំបន់ណែបថាលី១៤ ដើម្បីអោយបានស្របនឹងសេចក្តីដែលមានចែងទុកតាមរយៈព្យាការីអេសាយថា៖ ១៥ «ដែនដីសាប៊ូឡូន និង ដែនដីណែបថាលី ដែលស្ថិតនៅតាមផ្លូវទៅកាន់សមុទ្រអើយ! ស្រុកខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ ស្រុកកាលីឡេដែលសាសន៍ដទៃរស់នៅអើយ! ១៦ ប្រជាជនដែលអង្គុយនៅក្នុងទីងងឹត បានឃើញពន្លឺមួយដ៏ភ្លឺខ្លាំង ហើយមានពន្លឺមួយ លេចឡើង បំភ្លឺពួកអ្នករស់ក្នុងស្រុកដែល ស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់»ឌ។ ១៧ តាំងពីគ្រានោះមកព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមប្រកាសថា៖«ចូរកែប្រែចិត្តគំនិតដ្បិតព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខនៅជិតបង្កើយហើយ!»។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កបួនរូប (ម៉ាកុស ១. ១៦-២០ លូកា ៥. ១-១១) ១៨ កាលព្រះអង្គយាងតាមឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេទ្រង់ទតឃើញបងប្អូនពីរនាក់ជាអ្នកនេសាទកំពុងតែបង់សំណាញ់គឺលោកស៉ីម៉ូនហៅពេត្រុស/សិលា និង លោកអន់ដ្រេជាប្អូនរបស់គាត់។១៩ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«សូមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំខ្ញុុំនឹងតាំងអ្នកអោយនេសាទមនុស្សវិញ»។២០ អ្នកទាំងពីរក៏ទុកសំណាញ់នៅទីនោះភ្លាម រួចដើរតាមព្រះអង្គទៅ។ ២១ ព្រះយេស៊ូយាងទៅមុខឆ្ងាយបន្តិចព្រះអង្គទតឃើញបងប្អូនពីរនាក់ទៀតគឺលោកយ៉ាកុបនិង លោកយ៉ូហានជាកូនរបស់លោកសេបេដេកំពុងតែរៀបចំអួននៅក្នុងទូកជាមួយលោកសេបេដេ ជាឪពុក។ព្រះអង្គក៏ត្រាស់ហៅអ្នកទាំងពីរ។២២ អ្នកទាំងពីរចាកចោលទូកចាកចោលឪពុកភ្លាម រួចដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ ២៣ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់ស្រុកកាលីឡេទាំងមូលព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់ពួកគេព្រះអង្គប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជ្យ*ហើយប្រោសអ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាងនិងមនុស្សពិការគ្រប់ប្រភេទក្នុងចំណោមប្រជាជនអោយបានជាផង។២៤ ព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះអង្គក៏ល្បីឮខ្ចរខ្ចាយពាសពេញស្រុកស៉ីរីទាំងមូល។គេបាននាំអស់អ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាងនិងអ្នកកើតទុក្ខក្រំគ្រាមនុស្សខ្មោចចូលមនុស្សឆ្កួតជ្រូកនិងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង មករកព្រះអង្គព្រះអង្គក៏ប្រោសគេអោយបានជាទាំងអស់គ្នា។២៥ មានមហាជនជាច្រើនពីស្រុកកាលីឡេស្រុកដេកាប៉ូលក្រុងយេរូសាឡឹមស្រុកយូដានិងពីតំបន់ខាងនាយទន្លេយ័រដាន់នាំគ្នាដើរតាមព្រះយេស៊ូ។ សុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ (លូកា ៦. ២០-២៦)
ជំពូកទី៥
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូទតឃើញមហាជនទាំងនេះ ព្រះអង្គយាងឡើងទៅលើភ្នំរួចព្រះអង្គគង់នៅទីនោះ។សាវ័ក*នាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះអង្គ ២ ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលបង្រៀនគេថា៖ ៣ «អ្នកណាដាក់ចិត្តជាអ្នកក្រខ្សត់ឍ អ្នកនោះមានសុភមង្គល*ហើយ ដ្បិតពួកគេបានទទួលព្រះរាជ្យ នៃស្ថានបរមសុខ! ៤ អ្នកណាសោកសៅ អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងសំរាលទុក្ខពួកគេ! ៥ អ្នកណាមានចិត្តស្លូតបូត អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតពួកគេនឹងទទួលផែនដីទុកជាមត៌ក! ៦ អ្នកណាស្រេកឃ្លានសេចក្តីសុចរិត*ណ អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយ ពួកគេបានឆ្អែត! ៧ អ្នកណាមានចិត្តមេត្តាករុណា អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងសំដែងព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណាដល់ពួកគេវិញ! ៨ អ្នកណាមានចិត្តបរិសុទ្ធ* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតពួកគេនឹងឃើញព្រះជាម្ចាស់! ៩ អ្នកណាកសាងសន្តិភាព អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតពួកគេនឹងមានឈ្មោះជាបុត្រ របស់ព្រះជាម្ចាស់! ១០ អ្នកណាត្រូវគេបៀតបៀន ព្រោះតែបានធ្វើតាមសេចក្តីសុចរិត* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតគេបានទទួលក្នុងព្រះរាជ្យ នៃស្ថានបរមសុខ! ១១ ប្រសិនបើមានគេត្មះតិះដៀលបៀតបៀននិងមានគេនិយាយអាក្រក់គ្រប់យ៉ាងបង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នាព្រោះតែខ្ញុំំនោះអ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ! ១២ ចូរអរសប្បាយរីករាយឡើងព្រោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានបរមសុខដ្បិតពួកព្យាការី*ដែលរស់នៅមុនអ្នករាល់គ្នា ក៏ត្រូវគេបៀតបៀនដូច្នោះដែរ»។ អំបិល និង ពន្លឺ (ម៉ាកុស ៩. ៥០-៥១ លូកា ១៤. ៣៤-៣៥) ១៣ «អ្នករាល់គ្នាជាអំបិលសំរាប់មនុស្សលោកប៉ុន្តែបើអំបិលបាត់ជាតិប្រៃហើយតើគេនឹងយកអ្វីមកធ្វើអោយប្រៃឡើងវិញបាន?។អំបិលនោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទៀតទេគឺមានតែបោះចោលទៅខាងក្រៅអោយមនុស្សដើរជាន់ប៉ុណ្ណោះ។១៤ អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺសំរាប់បំភ្លឺមនុស្សលោក។គេមិនអាចលាក់បំបាំងក្រុងណាដែលសង់នៅលើភ្នំបានឡើយ។១៥ គេមិនដែលអុជចង្កៀងហើយយកធុងគ្របពីលើនោះទេគឺគេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងវិញហើយចង្កៀងនោះបំភ្លឺអស់អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះ។១៦ ចូរអោយពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នាបំភ្លឺមនុស្សទាំងឡាយដូច្នោះដែរគេនឹងឃើញអំពើល្អដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*»។ ព្រះបន្ទូលអំពីវិន័យ ១៧ «សុំកុំនឹកស្មានថាខ្ញុំមកលុបបំបាត់គម្ពីរវិន័យឬគម្ពីរព្យាការី*ចោលឡើយ។ខ្ញុំមិនមែនមកលុបបំបាត់ទេគឺខ្ញុំមកធ្វើអោយគម្ពីរមានអត្ថន័យពេញលក្ខណៈទៅវិញត។១៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាបានដឹងច្បាស់ថាដរាបណាផ្ទៃមេឃនិងផែនដីនៅស្ថិតស្ថេរដរាបនោះគ្មានក្បៀសឬ បន្តក់ណាមួយក្នុងគម្ពីរវិន័យ*ត្រូវរលុបបាត់ឡើយគឺគម្ពីរទាំងមូលនឹងនៅស្ថិតស្ថេររហូតដល់ទីបំផុត។១៩ អ្នកណាល្មើសបញ្ញត្តិតូចមួយនេះហើយបង្រៀនអ្នកផ្សេងអោយធ្វើតាមអ្នកនោះនឹងមានឋានៈតូចជាងគេក្នុងព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ។ផ្ទុយទៅវិញអ្នកណាប្រតិបត្តិតាមវិន័យហើយបង្រៀនអ្នកផ្សេងអោយប្រតិបត្តិតាម អ្នកនោះនឹងមានឋានៈធំក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ។២០ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាបើសេចក្តីសុចរិត*របស់អ្នករាល់គ្នាមិនប្រសើរជាងសេចក្តីសុចរិតរបស់ពួកបណ្ឌិត*ខាងវិន័យនិងពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ទេអ្នករាល់គ្នាពុំអាចចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខបានឡើយ»។ ព្រះបន្ទូលអំពីកំហឹង ២១ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮសេចក្តីដែលមានថ្លែងប្រាប់បុព្វបុរស*ថា"កុំសម្លាប់មនុស្ស"ថអ្នកណាសម្លាប់គេអ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្តន្ទាទោស។២២ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្នកណាខឹងនឹងបងប្អូនអ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្តន្ទាទោសដែរ។អ្នកណាជេរប្រទេចផ្តាសាបងប្អូន អ្នកនោះនឹងត្រូវក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*កាត់ទោសហើយអ្នកណាត្មះតិះដៀលគេទអ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្តន្ទាទោសធ្លាក់ក្នុងភ្លើងនរកអវីចី។២៣ ដូច្នេះកាលណាអ្នកយកតង្វាយទៅថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថាបងប្អូនណាម្នាក់មានទំនាស់នឹងអ្នក២៤ ចូរទុកតង្វាយរបស់អ្នកនៅកន្លែងថ្វាយតង្វាយហើយទៅស្រុះស្រួលនឹងបងប្អូនរបស់អ្នកជាមុនសិនរួចសឹមវិលមកថ្វាយតង្វាយរបស់អ្នកវិញ។២៥ កាលណាអ្នកធ្វើដំណើរទៅតុលាការជាមួយគូវិវាទរបស់អ្នកចូរស្រុះស្រួលជាមួយអ្នកនោះជាប្រញាប់ក្រែងលោគេបញ្ជូនអ្នកទៅចៅក្រមចៅក្រមបញ្ជូនអ្នកទៅនគរបាល ហើយអ្នកត្រូវជាប់គុក។២៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នកដឹងច្បាស់ថាដរាបណាអ្នកមិនបានបង់ប្រាក់ពិន័យគ្រប់ចំនួនឥតខ្វះមួយសេនទេនោះអ្នកនឹងមិនរួចខ្លួនឡើយ»។ ព្រះបន្ទូលអំពីការផិតក្បត់ ២៧ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮសេចក្តីថ្លែងទុកមកថា"កុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់"ធ។២៨ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្នកណាមើលស្ត្រីម្នាក់នហើយមានចិត្តស្រើបស្រាលចង់រួមបវេណីជាមួយនាងអ្នកនោះដូចជាបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយនាងនៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួនរួចស្រេចទៅហើយ។២៩ ប្រសិនបើភ្នែកស្តំារបស់អ្នកនាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបចូរខ្វេះចេញហើយបោះចោលអោយឆ្ងាយពីអ្នកទៅបើអ្នកបាត់ភ្នែកតែមួយនេះប្រសើរជាងបណ្តោយអោយរូបកាយទាំងមូលធ្លាក់ទៅក្នុងនរក។៣០ ប្រសិនបើដៃស្តំារបស់អ្នកនាំអ្នកអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបចូរកាត់វាហើយបោះចោលអោយឆ្ងាយពីអ្នកទៅបើអ្នកបាត់តែអវយវៈមួយនេះប្រសើរជាងបណ្តោយអោយរូបកាយទាំងមូលធ្លាក់ទៅក្នុងនរក»។ ព្រះបន្ទូលអំពីការលែងលះប្តីប្រពន្ធ (ម៉ាថាយ ១៩. ៩ ម៉ាកុស ១០. ១១-១២ លូកា ១៦. ១៨) ៣១ «មានសេចក្តីថ្លែងទុកមកថា"បុរសណាលែងភរិយាត្រូវធ្វើលិខិតលែងលះអោយនាង"ប៣២ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាបុរសណាលែងភរិយារបស់ខ្លួន(លើកលែងតែរួមរស់ជាមួយគ្នាដោយឥតបានរៀបការផ)បុរសនោះធ្វើអោយនាងទៅជាស្ត្រីផិតក្បត់ប្រសិនបើនាងរៀបការម្តងទៀត។រីឯបុរសណារៀបការនឹងស្ត្រីប្តីលែងបុរសនោះក៏ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ»។ ព្រះបន្ទូលអំពីសម្បថ ៣៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្តីដែលមានថ្លែងប្រាប់បុព្វបុរស*ថា:"កុំបំភ្លេចពាក្យសម្បថចោលឡើយ។ត្រូវតែធ្វើតាមគ្រប់ពាក្យដែលអ្នកបានស្បថនឹងព្រះអម្ចាស់"ព។៣៤ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាកុំស្បថអោយសោះកុំស្បថដោយយកមេឃជាសាក្សីឡើយព្រោះមេឃជាបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់៣៥ ក៏កុំស្បថដោយយកផែនដីជាសាក្សីដែរព្រោះផែនដីជាកំណល់ទ្រព្រះបាទារបស់ព្រះអង្គ។កុំស្បថដោយយកក្រុងយេរូសាឡឹមជាសាក្សីព្រោះយេរូសាឡឹមជាក្រុងរបស់ព្រះមហាក្សត្រដ៏ឧត្តម។៣៦ កុំស្បថដោយយកក្បាលអ្នកជាសាក្សីព្រោះអ្នកពុំអាចធ្វើអោយសក់របស់អ្នកទៅជាសឬខ្មៅបានឡើយ សូម្បីតែមួយសរសៃក៏ពុំបានផង។៣៧ ត្រូវនិយាយអោយទៀងទាត់បើ"មែន"អោយប្រាកដជា"មែន"បើ"ទេ"អោយប្រាកដជា"ទេ"។ រីឯពាក្យពន្លើសសុទ្ធតែមកពីមារកំណាចទាំងអស់»។ ព្រះបន្ទូលអំពីគំនុំសងសឹក (លូកា ៦. ២៩-៣០) ៣៨ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្តីថ្លែងទុកមកថា"ប្រសិនបើគេវាយភ្នែកអ្នកម្ខាងត្រូវវាយភ្នែកគេតែម្ខាងវិញប្រសិនបើគេវាយអ្នកបាក់ធ្មេញមួយត្រូវវាយគេអោយបាក់ធ្មេញតែមួយដែរ"ភ។៣៩ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាកុំតបតនឹងមនុស្សកំណាចអោយសោះបើមានគេទះកំផ្លៀងស្តំារបស់អ្នកចូរបែរអោយគេទះម្ខាងទៀតទៅ។៤០ បើមានគេប្តឹងចង់បានអាវក្នុងរបស់អ្នកចូរអោយគេយកអាវធំថែមទៀតទៅ។៤១បើមានគេបង្ខំអ្នកអោយធ្វើដំណើរមួយយោជន៍ចូរទៅពីរយោជន៍ជាមួយគេចុះ។៤២ អ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នកចូរអោយគេទៅហើយកុំគេចមុខចេញពីអ្នកដែលសុំខ្ចីអ្វីៗពីអ្នកដែរ»។ ត្រូវស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវ (លូកា ៦. ២៧-២៨, ៣២-៣៦) ៤៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្តីថ្លែងទុកមកថា"ចូរស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗមហើយស្អប់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក"។៤៤ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នាព្រមទាំងទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់សូមព្រះអង្គប្រទានពរអោយអស់អ្នកដែលបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាផង។៤៥ ធ្វើដូច្នេះអ្នករាល់គ្នានឹងបានទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខដ្បិតព្រះអង្គប្រទានអោយព្រះអាទិត្យរបស់ព្រះអង្គរះបំភ្លឺទាំងមនុស្សអាក្រក់ទាំងមនុស្សល្អហើយទ្រង់ប្រទានទឹកភ្លៀងអោយទាំងមនុស្សសុចរិតទាំងមនុស្សទុច្ចរិតផងដែរ។៤៦ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាតើនឹងទទួលរង្វាន់អ្វី?សូម្បីតែអ្នកទារពន្ធ*ក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេដែរ។៤៧ បើអ្នករាល់គ្នារាប់រកតែបងប្អូនរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះតើមានអ្វីអស្ចារ្យ?សូម្បីតែសាសន៍ដទៃក៏ប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ។៤៨ ព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខទ្រង់គ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងណាសុំអោយអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងនោះដែរ»។ ការធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រ
ជំពូកទី៦
[កែប្រែ]១ «កុំធ្វើបុណ្យទានយ នៅមុខមនុស្សម្នា ដើម្បីអោយតែគេឃើញនោះឡើយ។ធ្វើបែបនេះអ្នករាល់គ្នាពុំបានទទួលរង្វាន់អ្វីពីព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*ទេ។២ ពេលណាអ្នកធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រកុំស្រែកប្រកាសក្តែងៗដូចពួកមានពុតតែងធ្វើនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*ឬនៅតាមដងផ្លូវដើម្បីអោយមនុស្សម្នាកោតសរសើរនោះឡើយ។ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាអោយដឹងច្បាស់ថាអ្នកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។៣ រីឯអ្នកវិញកាលណាដៃស្តំាអ្នកធ្វើទានមិនបាច់អោយដៃឆ្វេងដឹងឡើយ៤ ដើម្បីអោយទានរបស់អ្នកនៅស្ងាត់កំបាំងហើយព្រះបិតារបស់អ្នកទតឃើញអំពើដែលអ្នកធ្វើនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំងទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់មកអ្នកវិញ»។ ព្រះបន្ទូលអំពីការអធិស្ឋាន (លូកា ១១. ២-៤) ៥ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន*កុំធ្វើដូចពួកអ្នកមានពុតដែលចូលចិត្តឈរអធិស្ឋាននៅក្នុងសាលាប្រជុំ*និងនៅត្រង់ថ្នល់កែងដើម្បីអោយមនុស្សម្នាឃើញនោះឡើយ។ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាពួកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។៦ រីឯអ្នកវិញកាលណាអ្នកអធិស្ឋានត្រូវចូលទៅក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារអោយជិតហើយទូលទៅកាន់ព្រះបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំង។ព្រះបិតារបស់អ្នកដែលទតឃើញនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំងទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់មកអ្នកជាពុំខាន។៧ ពេលទូលទៅព្រះបិតាកុំពោលពាក្យច្រំដែលៗឥតប្រយោជន៍ដូចសាសន៍ដទៃនោះឡើយ។គេនឹកស្មានថាបើពោលពាក្យយ៉ាងច្រើនដូច្នេះព្រះរបស់គេនឹងស្តាប់គេ។៨ កុំធ្វើដូចគេឡើយដ្បិតព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាជ្រាបនូវអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវការមុនអ្នករាល់គ្នាទូលសូមព្រះអង្គទៅទៀត។៩ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទូលព្រះអង្គដូចតទៅ : ឱព្រះបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*អើយ! ១០ សូមសំដែងព្រះបារមីអោយមនុស្សលោក ស្គាល់ព្រះនាមព្រះអង្គរ សូមអោយព្រះរាជ្យ*ព្រះអង្គបានមកដល់ សូមអោយព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះអង្គ បានសំរេចនៅលើផែនដី ដូចនៅស្ថានបរមសុខដែរ។ ១១ សូមប្រទានអាហារ ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការនៅថ្ងៃនេះ។ ១២ សូមអត់ទោសអោយយើងខ្ញុំ ដូចយើងខ្ញុំអត់ទោសអោយ អស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំ។ ១៣ សូមកុំបណ្តោយអោយយើងខ្ញុំ ចាញ់ការល្បួងឡើយ តែសូមរំដោះយើងខ្ញុំអោយរួចពីមារ*កំណាច �ដ្បិតព្រះអង្គគ្រងរាជ្យ ទ្រង់មានប្ញទ្ធានុភាព និង សិរីរុងរឿង អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ អាម៉ែន។� ១៤បើអ្នករាល់គ្នាអត់ទោសអោយមនុស្សលោកព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នានៅស្ថានបរមសុខ*ក៏អត់ទោសអោយអ្នករាល់គ្នាដែរ។១៥ ប៉ុន្តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់ទោសអោយមនុស្សលោកទេនោះព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាក៏មិនអត់ទោសអោយអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ ការតមអាហារ ១៦ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាតមអាហារកុំធ្វើមុខក្រៀមដូចពួកអ្នកមានពុតនោះឡើយ។ពួកគេបង្ហាញទឹកមុខអោយអ្នកដទៃឃើញថាខ្លួនតមអាហារ។ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។១៧ រីឯអ្នកវិញកាលណាអ្នកតមអាហារត្រូវលាបទឹកអប់លើក្បាលហើយលុបមុខផង១៨ កុំអោយមនុស្សម្នាឃើញថាអ្នកតមឡើយគឺអោយតែព្រះបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំងទតឃើញប៉ុណ្ណោះពេលនោះព្រះបិតារបស់អ្នកដែលទតឃើញនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំងនឹងប្រទានរង្វាន់មកអ្នកជាមិនខាន»។ អំពីសម្បត្តិសួគ៌ (លូកា ១២. ៣៣-៣៤) ១៩«កុំសន្សំទ្រព្យសម្បត្តិទុកសំរាប់ខ្លួននៅលើផែនដីជាកន្លែងដែលមានកណ្តៀរនិងច្រែះស៉ីជាកន្លែងដែលមានចោរទម្លាយជញ្ជំាងចូលមកលួចប្លន់នោះអោយសោះ។២០ ចូរប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកនៅស្ថានបរមសុខ*វិញជាស្ថានដែលគ្មានកណ្តៀរនិងច្រែះស៉ីជាស្ថានដែលគ្មានចោរទម្លាយជញ្ជំាងចូលមកលួចប្លន់ឡើយ២១ ដ្បិតទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកនៅកន្លែងណា ចិត្តរបស់អ្នកក៏នៅកន្លែងនោះដែរ»។ ពាក្យប្រស្នាអំពីចង្កៀង (លូកា១១. ៣៤-៣៦) ២២ «ភ្នែកប្រៀបបាននឹងចង្កៀងរបស់រូបកាយបើភ្នែកអ្នកនៅភ្លឺល្អរូបកាយអ្នកទាំងមូលក៏ភ្លឺដែរ២៣ តែបើភ្នែកអ្នកងងឹតវិញរូបកាយអ្នកទាំងមូលក៏ងងឹតដែរ។ប្រសិនបើពន្លឺនៅក្នុងអ្នកត្រឡប់ទៅជាងងឹតប៉ុណ្ណឹងទៅហើយ នោះមិនដឹងជាសេចក្តីងងឹតនឹងទៅជាសូន្យសុងដល់កំរិតណាទៀតទេ»។ ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះជាម្ចាស់ (លូកា ១៦.១៣; ១២. ២២-៣១) ២៤ «គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចបំរើម្ចាស់ពីរបានទេព្រោះអ្នកនោះនឹងស្អប់មួយស្រឡាញ់មួយស្មោះត្រង់នឹងម្នាក់មើលងាយម្នាក់ទៀតជាពុំខាន។អ្នករាល់គ្នាក៏ពុំអាចគោរពបំរើព្រះជាម្ចាស់ផងហើយគោរពបំរើទ្រព្យសម្បត្តិទុកជាព្រះផងបានឡើយ»។ ២៥ «ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាកុំអោយខ្វល់ខ្វាយអំពីម្ហូបអាហារសំរាប់ចិញ្ចឹមជីវិតឬសម្លៀកបំពាក់សំរាប់បិទបាំងកាយឡើយ។ជីវិតមានតម្លៃលើសម្ហូបអាហារហើយរូបកាយក៏មានតម្លៃលើសសម្លៀកបំពាក់ទៅទៀត។២៦ ចូររំពៃមើលបក្សាបក្សីនៅលើមេឃវាមិនដែលសាបព្រោះមិនដែលច្រូតកាត់មិនដែលប្រមូលស្រូវដាក់ជង្រុកឡើយប៉ុន្តែព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*ទ្រង់ចិញ្ចឹមវា។រីឯអ្នករាល់គ្នាអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃលើសបក្សាបក្សីទាំងនោះទៅទៀត។២៧ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាទោះបីខំខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងណាក៏ដោយក៏គ្មាននរណាអាចនឹងបង្កើនអាយុរបស់ខ្លួនអោយវែងបានដែរ សូម្បីតែបន្តិចក៏មិនបានផង។ ២៨ ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នករាល់គ្នាខ្វល់ខ្វាយអំពីសម្លៀកបំពាក់?ចូរសង្កេតមើលផ្កានៅតាមវាលវាដុះឡើងយ៉ាងណា។វាមិនដែលធ្វើការនឿយហត់ឬត្បាញរវៃឡើយ២៩ ប៉ុន្តែខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាសូម្បីតែព្រះបាទសាឡូម៉ូនកាលពីជំនាន់ដែលទ្រង់មានសិរីរុងរឿងដ៏ប្រសើរបំផុតនោះក៏ដោយក៏ទ្រង់គ្មានព្រះភូសាល្អស្មើនឹងផ្កាមួយទងនេះផង។៣០ មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ!ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ផ្តល់សំរស់អោយផ្កាដែលរីកនៅតាមវាលថ្ងៃនេះតែថ្ងៃស្អែកត្រូវគេដុតចោល យ៉ាងហ្នឹងទៅហើយតើព្រះអង្គនឹងទំនុកបំរុងអ្នករាល់គ្នាលើសនេះយ៉ាងណាទៅទៀត?។៣១ ហេតុនេះកុំខ្វល់ខ្វាយដោយពោលថា "យើងនឹងមានអ្វីបរិភោគមានអ្វីស្លៀកពាក់?"នោះឡើយ៣២ ដ្បិតមានតែសាសន៍ដទៃប៉ុណ្ណោះទេដែលខំស្វះស្វែងរករបស់ទាំងនោះ។រីឯព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខទ្រង់ជ្រាបនូវអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវការ។៣៣ ចូរស្វែងរកព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់និងសេចក្តីសុចរិត*របស់ព្រះអង្គជាមុនសិនទើបព្រះអង្គប្រទានរបស់ទាំងនោះមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀត។៣៤ កុំខ្វល់ខ្វាយអំពីហេតុការណ៍ដែលនឹងកើតមាននៅថ្ងៃស្អែកឡើយចាំស្អែកសឹមគិតពីរឿងថ្ងៃស្អែកទៅ!បើមានការលំបាកកើតឡើងនៅថ្ងៃណាត្រូវដោះស្រាយសំរាប់តែថ្ងៃនោះបានហើយ»។ កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃ (លូកា ៦. ៣៧-៣៨, ៤១-៤២)
ជំពូកទី៧
[កែប្រែ]១ «កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃអោយសោះ ដើម្បីកុំអោយព្រះជាម្ចាស់ថ្កោលទោសអ្នករាល់គ្នា២ បើអ្នករាល់គ្នាថ្កោលទោសគេយ៉ាងណាព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹងថ្កោលទោសអ្នករាល់គ្នាយ៉ាងនោះដែរ។ព្រះអង្គនឹងវាល់អោយអ្នករាល់គ្នាតាមរង្វាល់ដែលអ្នករាល់គ្នាវាល់អោយអ្នកដទៃ។៣ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមើលឃើញល្អងធូលីនៅក្នុងភ្នែកបងប្អូនតែមើលមិនឃើញធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកដូច្នេះ?៤ បើមានធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកម្តេចក៏អ្នកនិយាយទៅបងប្អូនថា"ទុកអោយខ្ញុំផ្តិតយកល្អងធូលីចេញពីភ្នែកអ្នក"!៥ មនុស្សមានពុតអើយ!ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកអ្នកជាមុនសិនទើបអ្នកមើលឃើញច្បាស់ល្មមនឹងផ្តិតយកល្អងធូលីចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន។ ៦ កុំយកអ្វីៗដែលជារបស់វិសុទ្ធ*ទៅអោយឆ្កែឡើយហើយក៏កុំបោះត្បូងពេជ្ររបស់អ្នករាល់គ្នានៅមុខជ្រូកដែរក្រែងលោវាជាន់ឈ្លីរួចបែរមកត្របាក់ខំាអ្នករាល់គ្នាវិញ»។ អំពីរបៀបដែលត្រូវអធិស្ឋាន (លូកា ១១. ៩-១៣) ៧ «ចូរសុំនោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាចូរស្វែងរកនោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានឃើញចូរគោះទ្វារនោះព្រះអង្គនឹងបើកអោយអ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន៨ ដ្បិតអ្នកណាសុំអ្នកនោះរមែងតែងតែបានទទួលអ្នកណាស្វែងរកអ្នកនោះរមែងតែងតែបានឃើញហើយគេតែងតែបើកទ្វារអោយអ្នកដែលគោះ។៩ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបើកូនសុំនំបុ័ងមិនដែលមាននរណាយកដុំថ្មអោយវាឡើយ១០ ហើយបើកូនសុំត្រីក៏មិនដែលមាននរណាយកពស់អសិរពិសអោយវាដែរ។១១ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ក៏ចេះអោយរបស់ល្អៗទៅកូនចុះចំណង់បើព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*តើព្រះអង្គនឹងប្រទានអ្វីៗដ៏ល្អៗអោយអស់អ្នកដែលទូលសូមពីព្រះអង្គយ៉ាងណាទៅទៀត!»។ ទ្វារចង្អៀត (លូកា ១៣. ២៤) ១២ «ដូច្នេះបើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយអ្នកដទៃប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនបែបណាត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែបនោះដែរ។គម្ពីរវិន័យនិងគម្ពីរព្យាការីមានចែងទុកមកដូច្នេះឯង។ ១៣ ចូរនាំគ្នាចូលតាមទ្វារចង្អៀតដ្បិតទ្វារដែលនាំទៅរកសេចក្តីវិនាសអន្តរាយធំណាស់ហើយផ្លូវទៅរកសេចក្តីវិនាសក៏ទូលាយដែរមានមនុស្សជាច្រើនចូលតាមទ្វារនោះ។១៤ រីឯទ្វារដែលនាំទៅរកជីវិតចង្អៀតហើយពិបាកដើរផងមានមនុស្សតិចទេរកផ្លូវនោះឃើញ»។ ប្រស្នាអំពីដើមឈើល្អ និង ដើមឈើអាក្រក់ (លូកា ៦. ៤៣-៤៤) ១៥ «ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួកព្យាការី*ក្លែងក្លាយគេក្លែងខ្លួនមករកអ្នករាល់គ្នាដោយពាក់ស្បែកចៀមតែគេមានចិត្តសាហាវដូចចចក។១៦ អ្នករាល់គ្នាអាចស្គាល់គេបានតាមអំពើដែលគេប្រព្រឹត្ត។ពុំដែលមាននរណាបេះផ្លែទំពំាងបាយជូរនិងផ្លែឧទុម្ពរ*ពីគុម្ពបន្លាឡើយ។១៧ ដើមឈើល្អតែងផ្តល់ផ្លែល្អរីឯដើមឈើអាក្រក់តែងផ្តល់ផ្លែអាក្រក់។១៨ ដើមឈើល្អមិនអាចផ្តល់ផ្លែអាក្រក់ទេរីឯដើមឈើអាក្រក់ក៏មិនអាចផ្តល់ផ្លែល្អបានដែរ។១៩ ដើមឈើណាមិនផ្តល់ផ្លែល្អគេនឹងកាប់យកទៅដុត។២០ រីឯពួកព្យាការីក្លែងក្លាយក៏ដូច្នោះដែរអ្នករាល់គ្នាអាចស្គាល់គេបានតាមអំពើដែលគេប្រព្រឹត្ត»។ សាវ័កដ៏ពិតប្រាកដ (លូកា ១៣ .២៥-២៧) ២១ «អ្នកដែលចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*មិនមែនជាអ្នកដែលគ្រាន់តែហៅខ្ញុំថា"ព្រះអម្ចាស់! ព្រះអម្ចាស់!" ប៉ុណ្ណោះទេ គឺជាអ្នកដែលធ្វើតាមព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះបិតាខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខនោះវិញ។២២ នៅថ្ងៃនោះនឹងមានមនុស្សជាច្រើនពោលមកខ្ញុំថា"ព្រះអម្ចាស់ព្រះអម្ចាស់អើយ!យើងខ្ញុំធ្លាប់ថ្លែងព្រះបន្ទូលក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គយើងខ្ញុំធ្លាប់ដេញខ្មោចក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គហើយយើងខ្ញុំក៏ធ្លាប់ធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើនក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គដែរ"។២៣ ពេលនោះខ្ញុំនឹងប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា"ពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតអើយ!ចូរថយចេញអោយឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នករាល់គ្នាទេ!"ល»។ ប្រស្នាអំពីមនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ (លូកា ៦. ៤៦-៤៩) ២៤ «អ្នកណាស្តាប់ពាក្យខ្ញុំនេះហើយប្រព្រឹត្តតាមអ្នកនោះប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សឈ្លាសវៃម្នាក់ដែលបានសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើផ្ទាំងថ្ម។២៥ ទោះបីភ្លៀងបង្អុរចុះមកហើយមានទឹកជន់មានខ្យល់បក់បោកប៉ះនឹងផ្ទះនោះយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ផ្ទះនោះមិនរលំដែរព្រោះមានគ្រឹះនៅលើផ្ទំាងថ្ម។២៦ រីឯអ្នកដែលស្តាប់ពាក្យខ្ញុំនេះតែមិនប្រព្រឹត្តតាមប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សឆោតល្ងង់ម្នាក់ដែលបានសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើដីខ្សាច់២៧ ពេលភ្លៀងបង្អុរចុះមកហើយមានទឹកជន់មានខ្យល់បក់បោកប៉ះនឹងផ្ទះនោះផ្ទះនោះរលំបាក់បែកខ្ទេចអស់គ្មានសល់»។ ២៨ កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយមហាជនងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីសេចក្តីដែលព្រះអង្គប្រៀនប្រដៅ២៩ ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រកបដោយអំណាចខុសប្លែកពីពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*របស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាកុស ១. ៤០-៤៥ លូកា ៥. ១២-១៤)
ជំពូកទី៨
[កែប្រែ]១ កាលព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំមកវិញ មានមហាជនជាច្រើននាំគ្នាដើរតាមព្រះអង្គ។ ២ ពេលនោះមានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ចូលមកក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គទូលថា៖«លោកម្ចាស់អើយ!ប្រសិនបើលោកមិនយល់ទាស់ទេសូមប្រោសខ្ញុំប្របាទអោយជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ផង»។៣ ព្រះយេស៊ូលូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំយល់ព្រមហើយចូរអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ»។រំពេចនោះគាត់ក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធពីរោគឃ្លង់ភ្លាម។៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«ចូរប្រយ័ត្នអោយមែនទែនកុំនិយាយប្រាប់អោយនរណាដឹងរឿងនេះឡើយផ្ទុយទៅវិញត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ*ហើយថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេ*បានបង្គាប់មកដើម្បីជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ថាអ្នកបានជាមែន»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកបំរើរបស់នាយទាហានរ៉ូមុំាងអោយបានជា (លូកា ៧. ១-១០) ៥ នៅពេលព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងកាផានុមមាននាយទាហានរ៉ូមុាំងម្នាក់ចូលមកគាល់ព្រះអង្គទូលអង្វរថា៖៦ «លោកម្ចាស់អើយ!អ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំប្របាទដេកស្តូកស្តឹងនៅឯផ្ទះទាំងឈឺចុកចាប់យ៉ាងខ្លាំង»។៧ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«ខ្ញុំនឹងទៅមើលគាត់អោយបានជា»។៨ នាយទាហានទូលព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់ខ្ញុំប្របាទមានឋានៈទន់ទាបណាស់មិនសមនឹងលោកអញ្ជើញចូលក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទទេសូមលោកមានប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះអ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំប្របាទនឹងជាសះស្បើយមិនខាន។៩ ខ្ញុំប្របាទជាអ្នកនៅក្រោមបញ្ជាគេហើយមានកូនទាហាននៅក្រោមបញ្ជាខ្ញុំប្របាទដែរបើខ្ញុំប្របាទបញ្ជាអ្នកណាម្នាក់អោយទៅគេនឹងទៅបើប្រាប់ម្នាក់ទៀតអោយមកគេនឹងមក។ពេលខ្ញុំប្របាទប្រាប់អ្នកបំរើអោយធ្វើការអ្វីមួយគេនឹងធ្វើតាម»។១០ កាលព្រះយេស៊ូទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ដូច្នេះហើយព្រះអង្គស្ងើចសរសើរណាស់ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះអង្គថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាខ្ញុំមិនដែលឃើញនរណាមានជំនឿបែបនេះនៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលឡើយ។១១ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានឹងមានមនុស្សជាច្រើនពីទិសខាងកើតនិងទិសខាងលិចមកចូលរួមពិធីជប់លៀងក្នុងព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*ជាមួយលោកអប្រាហាំលោកអ៉ីសាកនិង លោកយ៉ាកុប។១២ រីឯអស់អ្នកដែលត្រូវចូលក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់បែរជាដេញអោយទៅនៅខាងក្រៅក្នុងទីងងឹតជាកន្លែងដែលគេយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញ»។១៣ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាយទាហានរ៉ូមុំាងថា៖«អញ្ជើញត្រឡប់ទៅវិញទៅសុំអោយបានសំរេចតាមជំនឿរបស់លោកចុះ!»។ អ្នកបំរើក៏បានជាសះស្បើយនៅពេលនោះ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនអោយបានជា (ម៉ាកុស ១. ២៩-៣៤ លូកា ៤. ៣៨-៤១) ១៤ បន្ទាប់មកទៀតព្រះយេស៊ូយាងទៅផ្ទះលោកពេត្រុស/សិលាទតឃើញម្តាយក្មេករបស់គាត់កំពុងគ្រុនសំរាន្តនៅលើគ្រែ។១៥ ព្រះអង្គពាល់ដៃគាត់គាត់ក៏បាត់គ្រុនហើយក្រោកឡើងបំរើព្រះអង្គ។ ១៦ លុះដល់ល្ងាចគេនាំមនុស្សខ្មោចចូលជាច្រើននាក់មករកព្រះអង្គព្រះអង្គក៏ដេញខ្មោចដោយមានព្រះបន្ទូលហើយប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជាគ្រប់ៗគ្នា១៧ ស្របនឹងសេចក្តីដែលមានចែងទុកតាមរយៈព្យាការី*អេសាយថា៖ «ព្រះអង្គបានទទួលយកភាពពិការរបស់យើង ហើយព្រះអង្គក៏ទទួលយកជំងឺរបស់យើងដែរ»វ។ លក្ខណសម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះយេស៊ូ (លូកា ៩. ៥៧-៦២) ១៨ កាលព្រះយេស៊ូឃើញបណ្តាជនចោមរោមព្រះអង្គទ្រង់ក៏បញ្ជាអោយគេចេញទូកទៅត្រើយម្ខាង។១៩ ពេលនោះមានបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ម្នាក់ចូលមកជិតព្រះអង្គទូលថា៖«លោកគ្រូ!ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោកទោះបីលោកអញ្ជើញទៅទីណាក៏ដោយ»។២០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖«សត្វកញ្ជ្រោងមានរូងរបស់វាបក្សាបក្សីក៏មានសំបុករបស់វាដែររីឯបុត្រមនុស្សវិញគ្មានទីជំរកសំរាកសោះឡើយ»។២១ មានសាវ័កមួយរូបទៀតទូលព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់សូមលោកអនុញ្ញាតអោយខ្ញុំប្របាទត្រឡប់ទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន»។២២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំទុកអោយមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេចុះ»។ ព្រះយេស៊ូធ្វើអោយរលកស្ងប់ (ម៉ាកុស ៤. ៣៥-៤១ លូកា ៨. ២២-២៥) ២៣ ព្រះយេស៊ូយាងចុះទូកហើយពួកសាវ័ក*នាំគ្នាទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ២៤ ពេលនោះមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកលើសមុទ្រយ៉ាងខ្លាំងបណ្តាលអោយរលកជះមកគ្របពីលើទូក។រីឯព្រះយេស៊ូវិញទ្រង់ផ្ទំលក់។២៥ ពួកសាវ័ក*ចូលទៅជិតដាស់ព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់អើយ!សូមជួយផងយើងស្លាប់ឥឡូវហើយ»។២៦ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ!ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភិតភ័យដូច្នេះ?»។ព្រះអង្គក្រោកឈរឡើងមានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះនិងសមុទ្រពេលនោះសមុទ្រក៏ស្ងប់ឈឹង។២៧ ពួកសាវ័កនាំគ្នាស្ងើចសរសើរហើយពោលថា៖«តើលោកនេះមានឋានៈអ្វីបានជាខ្យល់ព្យុះនិងសមុទ្រស្តាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលពីរនាក់ (ម៉ាកុស ៥. ១-២០ លូកា ៨. ២៦-៣៩) ២៨ កាលព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័កបានទៅដល់ត្រើយម្ខាងក្នុងតំបន់កាដារ៉ាមានបុរសខ្មោចចូលពីរនាក់ចេញពីទីបញ្ចុះសពដើរតំរង់មករកព្រះអង្គ។បុរសទាំងពីរនេះកាចណាស់គ្មាននរណាហ៊ានដើរកាត់តាមនោះទេ។២៩អ្នកទាំងពីរស្រែកឡើងថា៖«ព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់អើយ!តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើងខ្ញុំ?ព្រះអង្គយាងមកទីនេះ ដើម្បីធ្វើទុក្ខទោសយើងខ្ញុំមុនពេលកំណត់ឬ?»។៣០ នៅឆ្ងាយពីនោះបន្តិចមានជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកស៉ី។ ៣១ ពួកខ្មោចអង្វរព្រះយេស៊ូថា៖«បើព្រះអង្គចង់ដេញយើងខ្ញុំសូមបញ្ជូនយើងខ្ញុំអោយចូលទៅក្នុងជ្រូកមួយហ្វូងនេះទៅ»។៣២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅខ្មោចថា៖«ទៅចុះ!»។ពួកខ្មោចក៏ចេញពីបុរសទាំងពីរចូលទៅក្នុងជ្រូក។ពេលនោះហ្វូងជ្រូកបោលចុះតាមជំរាលភ្នំតំរង់ទៅសមុទ្រលង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។៣៣ អ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូកនាំគ្នាយករឿងអស់ទាំងនេះរត់ទៅប្រាប់អ្នកភូមិព្រមទាំងរៀបរាប់ហេតុការណ៍អំពីបុរសខ្មោចចូលទាំងពីរនាក់នោះផង។៣៤ អ្នកភូមិទាំងអស់ក៏នាំគ្នាចេញមកជួបព្រះយេស៊ូលុះបានឃើញហើយគេអង្វរព្រះអង្គអោយចាកចេញពីស្រុកភូមិរបស់គេ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់អោយដើររួច (ម៉ាកុស២.១-១២ លូកា៥.១៧-២៦)
ជំពូកទី៩
[កែប្រែ]១ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូយាងចុះទូក ឆ្លង សមុទ្រទៅក្រុងលរបស់ព្រះអង្គវិញ។២ ពេលនោះមានគេសែងមនុស្សខ្វិនដៃខ្វិនជើងម្នាក់មករកព្រះអង្គ។ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖ «កូនអើយ! ចូរក្លាហានឡើងខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នកបានរួចពីបាប*ហើយ!»។៣ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ខ្លះឮដូច្នេះក៏នឹកក្នុងចិត្តថា៖«អ្នកនេះប្រមាថព្រះជាម្ចាស់!»។៤ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតអ្នកទាំងនោះទើបទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតអាក្រក់បែបនេះ?៥ បើខ្ញុំនិយាយថា"ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នកបានរួចពីបាបហើយ"ឬថា"ចូរក្រោកឡើងដើរទៅចុះ"តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង?៦ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបុត្រមនុស្សមានអំណាចអត់ទោសអោយមនុស្សនៅក្នុងលោកនេះបានរួចពីបាប»។ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលទៅអ្នកខ្វិនថា៖«ចូរក្រោកឡើងយកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរទៅផ្ទះវិញទៅ!»។ ៧ អ្នកខ្វិនក៏ក្រោកឡើងដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។៨ កាលមហាជនបានឃើញដូច្នេះគេស្ញែងខ្លាចជាខ្លាំងទាំងនាំគ្នាលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះជាម្ចាស់ដែលបានប្រោសប្រទានអំណាចដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងនេះដល់មនុស្សលោក។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកម៉ាថាយ (ម៉ាកុស ២. ១៣-១៧ លូកា ៥. ២៧-៣២) ៩ កាលព្រះយេស៊ូយាងពីទីនោះទៅមុខបន្តិចព្រះអង្គទតឃើញបុរសម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថាយអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ*។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។គាត់ក៏ក្រោកឡើងដើរតាមព្រះអង្គទៅ។ ១០ បន្ទាប់មកព្រះអង្គសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះលោកម៉ាថាយមានអ្នកទារពន្ធព្រមទាំងមនុស្សបាបជាច្រើនមកអង្គុយរួមតុជាមួយព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័កដែរ។១១ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ឃើញដូច្នេះគេនិយាយទៅកាន់សាវ័ករបស់ព្រះអង្គថា៖«ហេតុអ្វីបានជាគ្រូរបស់អ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធនិងមនុស្សបាប?»។១២ ព្រះយេស៊ូឮដូច្នេះក៏មានព្រះបន្ទូលថា៖«មនុស្សសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេមានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។១៣ ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅរិះគិតមើលសេចក្តីដែលមានចែងទុកមកថា:"យើងមិនចង់បានយញ្ញបូជាទេគឺចង់បានតែសេចក្តីមេត្តាករុណាប៉ុណ្ណោះ"ហមានន័យដូចម្តេច?ខ្ញុំមិនមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេ គឺមករកមនុស្សបាប»។ អំពីការតមអាហារ (ម៉ាកុស ២. ១៨-២២ លូកា ៥ .៣៣-៣៨) ១៤ ពេលនោះពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានចូលមកគាល់ព្រះអង្គហើយទូលថា៖«យើងខ្ញុំនិងពួកខាងគណៈផារីស៉ី*តមអាហារចុះហេតុដូចម្តេចបានជាសិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?»។១៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយទៅគេវិញថា៖«ក្នុងពិធីមង្គលការពេលកូនកំឡោះនៅជាមួយតើភ្ញៀវអាចកាន់ទុក្ខកើតឬ?ទេ!។ថ្ងៃក្រោយពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារវិញ។ ១៦ ពុំដែលមាននរណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ ដ្បិតបំណះនឹងធ្វើអោយសម្លៀកបំពាក់នោះរហែកលើសដើមទៅទៀត។១៧ ពុំដែលមាននរណាច្រកស្រាទំពំាងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរបើធ្វើដូច្នេះថង់ស្បែកមុខជាធ្លាយស្រានឹងហូរចេញហើយថង់ស្បែកត្រូវខូចខាតមិនខាន។គេតែងតែច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មីទើបទាំងស្រាទាំងថង់ស្បែកនៅគង់បាន»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអោយបានជានិង ប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសអោយរស់ឡើងវិញ (ម៉ាកុស ៥. ២១-៤៣ លូកា ៨. ៤០-៥៦) ១៨ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលទាំងនេះទៅគេមាននាម៊ឺនម្នាក់ចូលមកក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គទូលថា៖«កូនស្រីរបស់ខ្ញុំប្របាទទើបនឹងផុតដង្ហើមថ្មីៗនេះសូមលោកមេត្តាអញ្ជើញទៅដាក់ដៃ*លើនាងនាងនឹងមានជីវិតរស់ពុំខាន»។១៩ ព្រះយេស៊ូក្រោកឡើងយាងទៅជាមួយគាត់ពួកសាវ័ក*ក៏ទៅជាមួយដែរ។ ២០ មានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់ឈាមដប់ពីរឆ្នំាមកហើយនាងមកពីក្រោយព្រះយេស៊ូហើយពាល់ជាយព្រះពស្ត្រព្រះអង្គ២១ ដ្បិតនាងរិះគិតក្នុងចិត្តថា«បើខ្ញុំគ្រាន់តែបានពាល់អាវលោកខ្ញុំមុខជាទទួលការសង្គ្រោះមិនខាន»។២២ ព្រះយេស៊ូបែរទៅក្រោយទតឃើញនាង ក៏មានព្រះបន្ទូលថា៖«កូនស្រីអើយ!ចូរក្លាហានឡើងជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ»។ស្ត្រីធ្លាក់ឈាមបានជាសះស្បើយនៅពេលនោះ។ ២៣ កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅដល់ផ្ទះនាម៊ឺននោះព្រះអង្គទតឃើញអ្នកលេងភ្លេងកំដរសពនិងឃើញមនុស្សម្នាជ្រួលច្របល់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖២៤ «នាំគ្នាចេញទៅ!ក្មេងស្រីនេះមិនស្លាប់ទេនាងគ្រាន់តែដេកលក់ទេតើ»។គេចំអកដាក់ព្រះអង្គ។២៥ កាលព្រះអង្គដេញគេចេញទៅក្រៅអស់ហើយព្រះអង្គយាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះនាងក៏ក្រោកឡើង។២៦ ដំណឹងនេះលេចឮខ្ចរខ្ចាយពាសពេញតំបន់នោះទាំងមូល។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់អោយបានភ្លឺ ២៧កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែយាងចេញពីទីនោះមានមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់មកតាមព្រះអង្គស្រែកថា៖«ព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ!សូមអាណិតមេត្តាយើងខ្ញុំផង»។២៨ ពេលព្រះអង្គយាងទៅដល់ផ្ទះមនុស្សខ្វាក់ទាំងពីរនាក់ចូលទៅជិតព្រះអង្គ។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅអ្នកទាំងពីរថា៖«តើអ្នកជឿថាខ្ញុំអាចធ្វើអោយភ្នែកអ្នកភ្លឺបានឬ?»។គេទូលព្រះអង្គថា៖«យើងខ្ញុំជឿហើយព្រះអម្ចាស់អើយ»។២៩ ព្រះអង្គក៏ពាល់ភ្នែកអ្នកទាំងពីរ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«សុំអោយបានសំរេចតាមជំនឿរបស់អ្នកចុះ»។៣០ ពេលនោះភ្នែករបស់គេក៏បានភ្លឺ។ព្រះយេស៊ូហាមប្រាមគេយ៉ាងតឹងតែងថា៖«ចូរប្រយ័ត្នកុំអោយនរណាដឹងឡើយ»។៣១ ប៉ុន្តែបុរសទាំងពីរចេញទៅផ្សព្វផ្សាយរឿងនោះអោយគេដឹងពាសពេញស្រុក។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សគម្នាក់អោយនិយាយបាន ៣២ លុះអ្នកទាំងពីរចេញផុតទៅមានគេនាំមនុស្សគម្នាក់ដែលមានខ្មោចចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូ។៣៣ កាលព្រះអង្គដេញខ្មោចចេញហើយមនុស្សគក៏និយាយបាន។មហាជននាំគ្នាស្ងើចសរសើរយ៉ាងខ្លាំងទាំងពោលថា៖«យើងមិនដែលឃើញការអស្ចារ្យបែបនេះនៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលឡើយ»។៣៤ ប៉ុន្តែពួកខាងគណៈផារីស៉ីពោលថា៖«គាត់ដេញខ្មោចបានដូច្នេះមកពីស្តេចខ្មោចបានប្រគល់អំណាចអោយ»។ ព្រះយេស៊ូអាណិតមហាជន (ម៉ាកុស ៦. ៣៤ លូកា ១០. ២) ៣៥ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងទៅតាមក្រុងនិងតាមភូមិនានាព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*ព្រមទាំងប្រកាសដំណឹងល្អ*អំពីព្រះរាជ្យ*ហើយប្រោសអ្នកជំងឺនិងអ្នកពិការគ្រប់ប្រភេទអោយបានជាផង។៣៦ កាលព្រះអង្គទតឃើញមហាជនទ្រង់មានព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរគេពន់ពេកណាស់ព្រោះអ្នកទាំងនោះអស់កម្លាំងល្វើយធ្លាក់ទឹកចិត្តប្រៀបបីដូចជាចៀមដែលគ្មានអ្នកគង្វាលថែទាំ។៣៧ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖«ស្រូវដែលត្រូវច្រូតមានច្រើនណាស់តែអ្នកច្រូតមានតិចពេក។៣៨ ហេតុនេះចូរអង្វរម្ចាស់ស្រែអោយចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងស្រែរបស់លោក»។ ព្រះយេស៊ូតែងតាំងគ្រីស្តទូត ១២ រូប (ម៉ាកុស ៣. ១៣-១៩ លូកា ៦. ១២-១៦)
ជំពូកទី១០
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កទាំង ដប់ពីររូបមកព្រះអង្គប្រទានអោយគេមានអំណាចដេញខ្មោចព្រមទាំងមានអំណាច ប្រោសអ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាងនិងអ្នកពិការគ្រប់ប្រភេទអោយបានជាផង។២ គ្រីស្តទូត*ទាំងដប់ពីរមាននាមដូចតទៅ :អ្នកទីមួយគឺស៉ីម៉ូនហៅពេត្រុស/សិលានិងអន់ដ្រេជាប្អូនរបស់គាត់យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានជាប្អូនរបស់គាត់ដែលត្រូវជាកូនរបស់លោកសេបេដេ៣ ភីលីពនិងបារថូឡូមេថូម៉ាស់និងម៉ាថាយជាអ្នកទារពន្ធ*យ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយនិងថាដេ ៤ ស៉ីម៉ូនជាអ្នកជាតិនិយមនិងយូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតជាអ្នកក្បត់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័កទាំង ១២ ទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (ម៉ាកុស ៦. ៧-១៣ លូកា ៩. ១-៦) ៥ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័ក*ទាំងដប់ពីររូបនេះអោយទៅដោយផ្តែផ្តាំថា៖«កុំទៅរកសាសន៍ដទៃឡើយហើយក៏កុំចូលទៅក្នុងភូមិរបស់ជនជាតិសាម៉ារីដែរ៦ គឺត្រូវទៅស្វែងរកអស់អ្នកដែលវង្វេងឡក្នុងចំណោមជនជាតិអ៉ីស្រាអែលនោះវិញ។៧ ពេលធ្វើដំណើរទៅចូរប្រកាសថាព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*មកជិតបង្កើយហើយ។៨ ចូរមើលអ្នកជំងឺអោយបានជាប្រោសមនុស្សស្លាប់អោយរស់ឡើងវិញធ្វើអោយមនុស្សឃ្លង់បានជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ដេញខ្មោចចេញពីមនុស្ស។អ្នករាល់គ្នាបានទទួលអំណាចដោយឥតបង់ថ្លៃត្រូវជួយគេវិញដោយឥតគិតថ្លៃដែរ។៩ កុំរកមាសប្រាក់ឬលុយកាក់ដាក់ក្នុងថង់ឡើយ១០ ហើយកុំយកថង់យាមកុំយកអាវពីរបន្លាស់កុំយកស្បែកជើងឬដំបងទៅជាមួយដ្បិតអ្នកធ្វើការត្រូវតែទទួលម្ហូបអាហារ។ ១១ ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងភូមិឬក្រុងណាមួយចូរសួររកអ្នកដែលសមនឹងទទួលអ្នករាល់គ្នាអោយស្នាក់នៅ។ត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះអ្នកនោះរហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញពីទីនោះ។១២ ពេលចូលទៅក្នុងផ្ទះណាត្រូវជំរាបសួរអអ្នកផ្ទះនោះ១៣ ប្រសិនបើអ្នកផ្ទះនោះសមនឹងទទួលសេចក្តីសុខសាន្តនោះសេចក្តីសុខសាន្តនឹងកើតមានដល់គេដូចពាក្យជំរាបសួររបស់អ្នករាល់គ្នាមិនខាន។ផ្ទុយទៅវិញបើគេមិនសមនឹងទទួលទេសេចក្តីសុខសាន្តរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងវិលមករកអ្នករាល់គ្នាវិញក។១៤ បើគេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នាហើយបើគេមិនព្រមស្តាប់ពាក្យរបស់អ្នករាល់គ្នាទេចូរចេញពីផ្ទះនោះឬពីក្រុងនោះទាំងរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងរបស់អ្នករាល់គ្នាផងខ។១៥ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថានៅថ្ងៃព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកអ្នកក្រុងសូដុមនិងអ្នកក្រុងកូម៉ូរ៉ានឹងទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកក្រុងនោះ»។ អំពីការបៀតបៀន (ម៉ាកុស ១៣. ៩-១៣ លូកា ២១. ១២-១៧) ១៦ «ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាអោយទៅដូចអោយចៀមទៅកណ្តាលហ្វូងចចក។ហេតុនេះត្រូវចេះប្រយ័ត្នខ្លួនដូចសត្វពស់ហើយកាន់ចិត្តស្លូតត្រង់ដូចសត្វព្រាប។១៧ ចូរប្រយ័ត្នកុំទុកចិត្តមនុស្សលោកអោយសោះដ្បិតគេនឹងចាប់បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅតុលាការគេនឹងយករំពាត់ខ្សែតីមកវាយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់គេ។១៨ គេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅអោយលោកទេសាភិបាលនិងអោយស្តេចនានាកាត់ទោសព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាតាមខ្ញុំ។ប៉ុន្តែពេលនោះជាឱកាសសំរាប់អោយអ្នករាល់គ្នាផ្តល់សក្ខីភាពអោយពួកលោកនិងអោយសាសន៍ដទៃដឹងឮទៅវិញ។១៩ ពេលគេចាប់បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅកាត់ទោសចូរកុំភ័យបារម្ភនឹងរកពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយយ៉ាងណាៗនោះឡើយដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយនៅពេលនោះតែម្តង។២០ មិនមែនអ្នករាល់គ្នាទេដែលនិយាយគឺព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នានឹងមានព្រះបន្ទូលនៅក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា។ ២១ បងប្អូននឹងចាប់បញ្ជូនគ្នាឯងទៅអោយគេសម្លាប់ឪពុកនឹងចាប់បញ្ជូនកូនទៅអោយគេសម្លាប់ហើយកូនៗលើកគ្នាប្រឆាំងនឹងឪពុកម្តាយព្រមទាំងបញ្ជូនទៅអោយគេសម្លាប់ទៀតផង។២២ មនុស្សគ្រប់ៗរូបនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាព្រោះតែនាមខ្ញុំ។ប៉ុន្តែអ្នកណាស៊ូទ្រំារហូតដល់ចុងបញ្ចប់ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ។២៣ ប្រសិនបើគេបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នានៅក្រុងណាមួយចូររត់ទៅក្រុងមួយទៀតទៅ។ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាបុត្រមនុស្ស*នឹងមកដល់មុនអ្នករាល់គ្នាទៅដល់ក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកអ៉ីស្រាអែលទៅទៀត។ ២៤ ពុំដែលមានសិស្សណាចេះជាងគ្រូឡើយហើយក៏ពុំដែលមានអ្នកបំរើណាធំជាងម្ចាស់ដែរ២៥ បើសិស្សចេះបានដូចគ្រូហើយអ្នកបំរើបានដូចម្ចាស់នោះល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ប្រសិនបើគេអោយឈ្មោះម្ចាស់ផ្ទះថាបេលសេប៊ូលគទៅហើយគេមុខជាអោយឈ្មោះអ្នកនៅក្នុងផ្ទះនោះរឹតតែអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតមិនខាន»។ ព្រះយេស៊ូទូន្មានសាវ័កកុំអោយភ័យបារម្ភ (លូកា ១២. ២-៧) ២៦ «កុំខ្លាចពួកអ្នកទាំងនោះឡើយដ្បិតការលាក់កំបាំងទាំងអស់នឹងត្រូវបើកអោយគេឃើញហើយអាថ៌កំបាំងទាំងប៉ុន្មានក៏នឹងត្រូវបើកអោយគេដឹងដែរ។២៧ អ្វីៗដែលខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាក្នុងទីងងឹតចូរយកទៅនិយាយនៅក្នុងពន្លឺថ្ងៃហើយអ្វីៗដែលគេខ្សឹបដាក់ត្រចៀកចូរយកទៅប្រកាសនៅពីលើផ្ទះ។២៨ កុំខ្លាចអស់អ្នកដែលសម្លាប់បានត្រឹមតែរូបកាយហើយពុំអាចសម្លាប់ព្រលឹងបាននោះអោយសោះគឺត្រូវខ្លាចព្រះជាម្ចាស់វិញព្រោះទ្រង់អាចធ្វើអោយទាំងព្រលឹងទាំងរូបកាយធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើងនរកបាន។២៩ ធម្មតាគេលក់ចាបពីរថ្លៃមួយសេន។ទោះបីថោកយ៉ាងនេះក៏ដោយប្រសិនបើព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាមិនយល់ព្រមទេនោះក៏គ្មានចាបណាមួយធ្លាក់ចុះដល់ដីបានឡើយ។៣០ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ សូម្បីតែសក់នៅលើក្បាលអ្នករាល់គ្នាក៏ព្រះអង្គរាប់អស់ដែរ។៣១ ដូច្នេះចូរអ្នករាល់គ្នាកុំខ្លាចអ្វីឡើយព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃលើសចាបទាំងអស់ទៅទៀត»។ អ្នកទទួលស្គាល់ និង អ្នកមិនទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូ (លូកា ១២. ៨-៩) ៣២ «អ្នកណាទទួលស្គាល់ខ្ញុំំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោកខ្ញុំនឹងទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះបិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ។៣៣ រីឯអ្នកណាបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោកខ្ញុំក៏បដិសេធមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះបិតារបស់ខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*ដែរ»។ ការបាក់បែកគ្នាព្រោះជំនឿ (លូកា ១២. ៥១-៥៣) ៣៤ «កុំនឹកស្មានថាខ្ញុំមកនេះដើម្បីនាំយកសន្តិភាពមកអោយផែនដីឡើយ។ខ្ញុំមិនមែននាំសន្តិភាពមកទេ តែខ្ញុំមកបំបែកមនុស្សចេញពីគ្នាឃ។៣៥ ខ្ញុំមកធ្វើអោយកូនប្រុសបែកពីឪពុកកូនស្រីបែកពីម្តាយកូនប្រសាស្រីបែកពីម្តាយក្មេក។៣៦ អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នាក្លាយទៅជាសត្រូវនឹងគ្នា»។ សាវ័កដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូ (លូកា ១៤. ២៦-២៧) ៣៧«អ្នកណាស្រឡាញ់ឪពុកម្តាយខ្លាំងជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំអ្នកនោះមិនសមនឹងធ្វើជាសាវ័ក*របស់ខ្ញុំឡើយ។អ្នកដែលស្រឡាញ់កូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួន ខ្លាំងជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំក៏មិនសមនឹងធ្វើជាសាវ័ករបស់ខ្ញុំដែរ។៣៨ អ្នកណាមិនយកឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនហើយមិនមកតាមខ្ញុំទេអ្នកនោះមិនសមធ្វើជាសាវ័ករបស់ខ្ញុំឡើយ។៣៩ អ្នកណាចង់រក្សាទុកជីវិតរបស់ខ្លួនអ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតរីឯអ្នកដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនឹងបានជីវិតនោះមកវិញ»។ អ្នកណាទទួលអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំដែរ ៤០ អ្នកណាទទួលអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំក៏ដូចជាទទួលព្រះអង្គដែលចាត់ខ្ញុំអោយមកនោះដែរ។៤១ អ្នកណាទទួលព្យាការី*ម្នាក់ក្នុងនាមលោកជាព្យាការីអ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដូចព្យាការី។អ្នកណាទទួលមនុស្សសុចរិត*ម្នាក់ក្នុងនាមជាមនុស្សសុចរិតអ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដូចមនុស្សសុចរិត។៤២ អ្នកណាអោយទឹកត្រជាក់សូម្បីតែមួយកែវដល់អ្នកតូចតាចម្នាក់ក្នុងនាមជាសាវ័ក*របស់ខ្ញុំខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ជាមិនខាន»។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តចាត់សិស្សទៅជួបព្រះយេស៊ូ (លូកា ៧. ១៨-៣៥)
ជំពូកទី១១
[កែប្រែ]១ កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលផ្តែ ផ្តាំសាវ័ក*ទាំងដប់ពីររូបចប់សព្វគ្រប់ហើយព្រះអង្គយាងចាកចេញពីទីនោះទៅបង្រៀននិងប្រកាសដំណឹងល្អ*ដល់ប្រជាជននៅតាមភូមិនានា។ ២ ពេលនោះលោកយ៉ូហានជាប់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃំាងហើយឮគេនិយាយអំពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះគ្រីស្ត*បានធ្វើ។លោកក៏ចាត់សិស្សអោយទៅទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖៣ «តើលោកជាព្រះគ្រីស្តដែលត្រូវយាងមកឬមួយយើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសិស្សទាំងនោះថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅជំរាបលោកយ៉ូហាននូវហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនិងបានឃើញនេះទៅ៥ គឺមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញមនុស្សខ្វិនដើរបានមនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធមនុស្សថ្លង់ស្តាប់ឮមនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញហើយមានគេនាំដំណឹងល្អទៅប្រាប់ជនក្រីក្រង។៦ អ្នកណាមិនរវាតចិត្តចេញពីជំនឿដោយសារខ្ញុំអ្នកនោះពិតជាមានសុភមង្គលហើយ!»។ ៧ ពេលពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានចេញផុតទៅព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមហាជនអំពីលោកយ៉ូហានថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាទៅវាលរហោស្ថានរកមើលអ្វី?រកមើលដើមត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះឬ?។៨ តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?រកមើលមនុស្សស្លៀកពាក់ល្អរុងរឿងឬ?តាមធម្មតាអស់អ្នកដែលស្លៀកពាក់ល្អរុងរឿងគេរស់នៅក្នុងដំណាក់ស្តេចឯណោះ!។៩ បើដូច្នេះតើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?រកមើលព្យាការី*ម្នាក់ឬ?។ត្រូវហើយ!ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាលោកនោះប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត១០ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងអំពីលោកយ៉ូហានថា"យើងចាត់ទូតយើងអោយទៅមុនព្រះអង្គ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ"ច។១១ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាបណ្តាមនុស្សដែលកើតមកក្នុងលោកនេះឆគ្មាននរណាមានឋានៈធំជាងលោកយ៉ូហានបាទីស្តឡើយ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាតូចជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*អ្នកនោះប្រសើរលើសលោកយ៉ូហានទៅទៀត។ ១២ តាំងពីជំនាន់លោកយ៉ូហានបាទីស្តមកទល់សព្វថ្ងៃព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខបានរងនូវអំពើឃោរឃៅហើយមនុស្សឃោរឃៅបាននាំគ្នាប្រើកម្លាំងដណ្តើមយកព្រះរាជ្យនេះផង។១៣ តាំងពីដើមរហូតមកដល់ជំនាន់លោកយ៉ូហានព្យាការីទាំងអស់បានថ្លែងទុកអំពីព្រះរាជ្យនេះហើយក្នុងគម្ពីរវិន័យ*ក៏មានចែងទុកដែរ។១៤ ជឿខ្ញុំចុះលោកយ៉ូហានហ្នឹងហើយជាព្យាការីអេលីដែលត្រូវមក។១៥ អ្នកណាឮពាក្យនេះសុំយកទៅពិចារណាទៅ! ១៦ តើខ្ញុំអាចប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះទៅនឹងជនប្រភេទណា?អ្នកទាំងនោះប្រៀបបានទៅនឹងកូនក្មេងដែលអង្គុយលេងនៅតាមផ្សារហើយស្តីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមកថា:១៧ "យើងបានផ្លុំខ្លុយតែពួកឯងពុំព្រមរំាទេយើងបានស្មូតបទទំនួញ ក៏ពួកឯងពុំព្រមគក់ទ្រូងយំដែរ"។១៨ យ៉ាងណាមិញលោកយ៉ូហានបានមកលោកតមអាហារតមសុរា តែគេថាលោកមានខ្មោចចូល១៩ រីឯបុត្រមនុស្ស*ក៏បានមកដែរលោកបរិភោគអាហារនិងពិសាសុរាតែគេថា"មើលចុះ! អ្នកនេះគិតតែពីស៉ីផឹកហើយសេពគប់ជាមួយពួកទារពន្ធ*និងមនុស្សបាប"។ប៉ុន្តែមនុស្សលោកទទួលស្គាល់ថាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាល្អត្រឹមត្រូវមែនដោយគេបានឃើញកិច្ចការដែលព្រះអង្គធ្វើ»។ ព្រះយេស៊ូបន្ទោសអ្នកក្រុងនានាដែលពុំព្រមជឿ (លូកា ១០. ១៣-១៥) ២០ ពេលនោះព្រះអង្គចាប់ផ្តើមស្តីបន្ទោសអ្នកក្រុងនានាយ៉ាងខ្លាំងព្រោះគេបានឃើញព្រះអង្គសំដែងការអស្ចារ្យផ្សេងៗក្នុងក្រុងរបស់គេតែគេពុំព្រមកែប្រែចិត្តគំនិតសោះ៖ ២១ «អ្នកក្រុងខូរ៉ាស៉ីនអើយ!អ្នកត្រូវវេទនាជាពុំខាន។អ្នកក្រុងបេតសៃដាអើយ!អ្នកក៏ត្រូវវេទនាដែរ។ប្រសិនបើអ្នកក្រុងទីរ៉ូសនិងអ្នកក្រុងស៉ីដូនបានឃើញការអស្ចារ្យដូចអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅទីនេះម៉្លេះសមអ្នកក្រុងទាំងនោះកែប្រែចិត្តគំនិតហើយស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះជជាមិនខាន។២២ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកអ្នកក្រុងទីរ៉ូសនិងអ្នកក្រុងស៉ីដូនទទួលទោសស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា។ ២៣ អ្នកក្រុងកាផានុមអើយ!កុំនឹកស្មានថាអ្នកនឹងបានថ្កើងឡើងដល់ស្ថានសួគ៌ឡើយអ្នកនឹងធ្លាក់ទៅស្ថាននរកវិញ។ប្រសិនបើអ្នកក្រុងសូដុមបានឃើញការអស្ចារ្យដែលកើតមាននៅកណ្តាលចំណោមអ្នករាល់គ្នាម៉្លេះសមក្រុងសុដុមនៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្សដរាបមកទល់សព្វថ្ងៃជាមិនខាន។២៤ ហេតុនេះខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកអ្នកក្រុងសូដុមនឹងទទួលទោសស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា»។ ព្រះបិតា និង ព្រះបុត្រា (លូកា ១០. ២១-២២) ២៥ នៅពេលនោះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឡើងថា៖«បពិត្រព្រះបិតាជាអម្ចាស់នៃស្ថានបរមសុខ*និង ជាអម្ចាស់នៃផែនដីទូលបង្គំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអង្គព្រោះទ្រង់បានសំដែងការទាំងនេះអោយមនុស្សតូចតាចយល់តែទ្រង់បានលាក់មិនអោយអ្នកប្រាជ្ញនិង អ្នកចេះដឹងយល់ទេ។២៦ មែនហើយ!ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យសំរេចដូច្នេះ។ ២៧ព្រះបិតារបស់ខ្ញុំបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់មកខ្ញុំគ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះបុត្រាក្រៅពីព្រះបិតាហើយក៏គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបិតាក្រៅពីព្រះបុត្រានិងអ្នកដែលព្រះបុត្រាសព្វព្រះហប្ញទ័យសំដែងអោយស្គាល់នោះដែរ»។ វិន័យរបស់ព្រះយេស៊ូ ២៨ «អស់អ្នកដែលនឿយហត់និងមានបន្ទុកធ្ងន់អើយ!ចូរមករកខ្ញុំខ្ញុំនឹងអោយអ្នករាល់គ្នាបានសំរាក។ ២៩ ចូរយកនឹមឈរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាហើយរៀនពីខ្ញុំទៅអ្នករាល់គ្នាមុខជាបានស្ងប់ចិត្តមិនខានដ្បិតខ្ញុំស្លូតនិងមានចិត្តសុភាព។៣០ នឹមរបស់ខ្ញុំស្រួលហើយបន្ទុកឈដែលខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាក៏ស្រាលដែរ»។ ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាកុស ២. ២៣-២៨; លូកា ៦. ១-៥)
ជំពូកទី១២
[កែប្រែ]១ មានគ្រាមួយ ព្រះយេស៊ូយាង កាត់វាលស្រែនៅថ្ងៃសប្ប័ទ*សាវ័ក*របស់ព្រះអង្គឃ្លានពេកក៏នាំគ្នាបូតកួរស្រូវមកបរិភោគ។២ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ឃើញដូច្នោះទូលព្រះអង្គថា៖«សូមលោកមើលចុះពួកសិស្សរបស់លោកនាំគ្នាធ្វើការដែលបញ្ញត្តិហាមមិនអោយធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ!»។៣ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានអត្ថបទមួយស្តីអំពីការដែលព្រះបាទដាវីឌនិងបរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លាន៤ គឺស្តេចយាងចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយយកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មកសោយជាមួយពួកបរិពារ។តាមវិន័យ*មានតែពួកបូជាចារ្យ*ប៉ុណ្ណោះដែលបរិភោគនំបុ័ងនេះបានរីឯព្រះរាជាគ្មានសិទ្ធិសោយទេហើយពួកបរិពារក៏គ្មានសិទ្ធិបរិភោគដែរ តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានអត្ថបទនោះឬទេ?៥ ម៉្យាងទៀតនៅថ្ងៃសប្ប័ទពួកបូជាចារ្យដែលបំពេញមុខងារនៅក្នុងព្រះវិហារ*សុទ្ធតែរំលោភលើវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទតែឥតមានទោសឡើយតើអ្នករាល់គ្នាដែលអានគម្ពីរវិន័យនោះទេ? ៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅទីនេះមានម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះវិហារទៅទៀត។៧ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាយល់អត្ថន័យនៃសេចក្តីដែលមានចែងទុកមកថា"យើងមិនចង់បានយញ្ញបូជាទេគឺចង់បានតែចិត្តមេត្តាករុណាប៉ុណ្ណោះ"ញនោះអ្នករាល់គ្នាមុខជាមិនប្រកាន់ទោសជនដែលគ្មានទោសទាំងនេះឡើយ៨ ដ្បិតបុត្រមនុស្ស*ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ*»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាកុស ៣. ១-៦ លូកា ៦. ៦-១១) ៩ ព្រះយេស៊ូចាកចេញពីទីនោះយាងចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់គេ។១០ មានបុរសស្វិតដៃម្នាក់នៅក្នុងសាលាប្រជុំនោះដែរ។គេនាំគ្នាទូលសួរព្រះអង្គថា៖«នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*តើយើងមានសិទ្ធិប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជាឬទេ?»។គេសួរដូច្នេះក្នុងគោលបំណងរកលេសដើម្បីចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ។១១ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបើនរណាម្នាក់មានចៀមតែមួយហើយចៀមនោះធ្លាក់អណ្តូងនៅថ្ងៃសប្ប័ទតើអ្នកនោះមិនទៅស្រង់យកចៀមឡើងមកវិញទេឬ?។១២ រីឯមនុស្សវិញគេមានតម្លៃលើសចៀមឆ្ងាយណាស់!ដូច្នេះយើងមានសិទ្ធិធ្វើអំពើល្អនៅថ្ងៃសប្ប័ទបាន»។ ១៣ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរលាតដៃមើល៍!»។បុរសនោះលាតដៃ ហើយដៃគាត់ក៏បានជា ដូចដៃម្ខាងទៀត។ ១៤ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ចេញពីសាលាប្រជុំ*ហើយពិគ្រោះគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះអង្គ។១៥ កាលព្រះយេស៊ូជ្រាបដូច្នោះព្រះអង្គយាងចាកចេញពីទីនោះទាំងមានមហាជនជាច្រើនដើរតាមព្រះអង្គទៅដែរ។ព្រះអង្គបានប្រោសពួកគេអោយជាពីជំងឺទាំងអស់គ្នា១៦ តែព្រះអង្គគំរាមគេយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់មិនអោយនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃថាព្រះអង្គជានរណាឡើយ១៧ ដើម្បីអោយស្របនឹងសេចក្តីដែលមានចែងទុកតាមរយៈព្យាការី*អេសាយថា៖ ១៨ «លោកនេះហើយជាអ្នកបំរើដែលយើងបាន ជ្រើសរើស ជាអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ ហើយធ្វើអោយចិត្តយើងរីករាយ។ យើងនឹងដាក់វិញ្ញាណរបស់យើង អោយសណ្ឋិតលើលោក ហើយលោកនឹងប្រាប់អោយជាតិសាសន៍ ទាំងអស់ស្គាល់សេចក្តីសុចរិត។ ១៩ លោកនឹងមិនឈ្លោះប្រកែកជាមួយនរណា ឡើយ ហើយក៏មិនស្រែកដាក់នរណាផង គ្មាននរណាឮសំឡេងរបស់លោកនៅតាម ទីផ្សារទេ។ ២០ លោកនឹងមិនកាច់ដើមត្រែងណាដែល ទក់ហើយនោះឡើយ ហើយក៏មិនផ្លុំពន្លត់ភ្លើងណាដែលហៀបនឹង រលត់នោះដែរ។ លោកធ្វើដូច្នេះ រហូតដល់លោកនាំ សេចក្តីសុចរិតអោយមានជ័យជំនះ។ ២១ ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នឹងនាំគ្នា សង្ឃឹមលើលោក»ដ។ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ (ម៉ាកុស ៣. ២០-៣០ លូកា ១១. ១៤-២៣) ២២ ពេលនោះមានគេនាំបុរសខ្មោចចូលម្នាក់មកគាល់ព្រះអង្គ។ខ្មោចបានធ្វើអោយគាត់ខ្វាក់ផងថ្លង់ផង។ព្រះអង្គប្រោសគាត់អោយជាគាត់ក៏និយាយបាននិងមើលឃើញទៀតផង។២៣ មហាជនស្រឡាំងកាំងទាំងអស់គ្នាគេពោលថា៖«លោកនេះពិតជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌមែន!»។ ២៤ ប៉ុន្តែពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ពោលថា៖«អ្នកនេះដេញខ្មោចបានដូច្នេះមកពីបេលសេប៊ូលឋជាស្តេចខ្មោចប្រគល់អំណាចអោយប៉ុណ្ណោះ»។២៥ ព្រះអង្គឈ្វេងយល់គំនិតរបស់គេទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«នគរណាក៏ដូចនគរណាដែរប្រសិនបើពលរដ្ឋបាក់បែកទាស់ទែងគ្នាឯងនគរនោះមុខជាត្រូវវិនាសមិនខានរីឯក្រុង ឬ ក្រុមគ្រួសារណាបាក់បែកទាស់ទែងគ្នាឯងក៏មិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្សបានដែរ។២៦ បើមារ*សាតាំងបណ្តេញមារសាតាំងហើយវាបាក់បែកទាស់ទែងនឹងខ្លួនវាធ្វើម្តេចអោយរាជ្យរបស់វានៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្សបាន!។២៧ ប្រសិនបើខ្ញុំដេញខ្មោចដោយអំណាចបេលសេប៊ូលមែនតើកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញខ្មោចដោយអាងលើនរណាវិញ?។ដូច្នេះកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាពុំខាន។២៨ ផ្ទុយទៅវិញបើខ្ញុំដេញខ្មោចដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានសេចក្តីថាព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះអង្គមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។២៩ ម៉្យាងទៀតពុំមាននរណាអាចចូលទៅក្នុងផ្ទះមនុស្សខ្លាំងពូកែហើយរឹបអូសយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានឡើយលុះត្រាណាតែចងមនុស្សខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិនទើបអាចប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងផ្ទះគាត់បាន។៣០ អ្នកណាមិនរួមជាមួយខ្ញុំអ្នកនោះប្រឆំាងនឹងខ្ញុំហើយអ្នកណាមិនជួយប្រមូលផ្តុំជាមួយខ្ញុំទេអ្នកនោះជាអ្នកកំចាត់កំចាយ។៣១ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាបើមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តអំពើបាបនិងពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ព្រះអង្គនឹងលើកលែងទោសអោយបានទាំងអស់តែបើគេប្រមាថព្រះវិញ្ញាណវិញព្រះអង្គនឹងមិនលើកលែងទោសអោយឡើយ។៣២ បើអ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងបុត្រមនុស្ស*ព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសអោយបានរីឯអ្នកដែលពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*ទោះបីនៅក្នុងលោកនេះឬនៅបរលោកក្តីក៏ព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសអោយដែរ»។ ដើមឈើល្អ ដើមឈើអាក្រក់ (លូកា ៦. ៤៣-៤៥) ៣៣ «បើដើមល្អផ្លែក៏ល្អតែបើដើមអាក្រក់វិញ ផ្លែវាក៏អាក្រក់ដែរដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើតាមផ្លែរបស់វា។៣៤ នែ៎ពូជពស់វែកអើយ!អ្នករាល់គ្នានិយាយសេចក្តីល្អៗដូចម្តេចបានបើអ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សអាក្រក់ដូច្នេះ!ដ្បិតមាត់របស់មនុស្សតែងស្រដីចេញមកនូវសេចក្តីណាដែលមានពេញហូរហៀរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន។៣៥ មនុស្សល្អតែងប្រព្រឹត្តល្អព្រោះគេមានសុទ្ធតែគំនិតល្អនៅក្នុងខ្លួនរីឯមនុស្សអាក្រក់វិញតែងប្រព្រឹត្តអាក្រក់ព្រោះគេមានសុទ្ធតែគំនិតអាក្រក់នៅក្នុងខ្លួន។៣៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកព្រះអង្គនឹងវិនិច្ឆ័យតាមពាក្យសំដីឥតប្រយោជន៍ដែលគេបាននិយាយ៣៧ ដ្បិតអ្នកនឹងបានសុចរិតដោយសារពាក្យសំដីអ្នក ឬមួយអ្នកត្រូវទទួលទោសក៏ដោយសារតែពាក្យសំដីរបស់អ្នកដែរ»។ ទីសំគាល់របស់លោកយ៉ូណាស (ម៉ាកុស ៨. ១១-១២ លូកា ១១. ២៩-៣២) ៣៨ នៅពេលនោះមានពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*និងពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ខ្លះទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូ សូមលោកធ្វើទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យមួយអោយយើងខ្ញុំឃើញផង!»។ ៣៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖«មនុស្សជំនាន់នេះអាក្រក់ណាស់ហើយក្បត់នឹងព្រះជាម្ចាស់ផង។គេចង់តែឃើញទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនប្រទានទីសំគាល់ណាផ្សេងក្រៅពីទីសំគាល់របស់ព្យាការី*យ៉ូណាសឡើយ។៤០ លោកយ៉ូណាសស្ថិតនៅក្នុងពោះត្រីធំបីថ្ងៃបីយប់យ៉ាងណាបុត្រមនុស្សក៏នឹងស្ថិតនៅក្នុងដីបីថ្ងៃបីយប់យ៉ាងនោះដែរ។៤១ នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកអ្នកក្រុងនីនីវេនឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះព្រមទាំងចោទប្រកាន់គេផងព្រោះកាលពីជំនាន់ដើមនៅពេលដែលអ្នកក្រុងនីនីវេឮសេចក្តីលោកយ៉ូណាសប្រកាសគេបានកែប្រែចិត្តគំនិត។រីឯនៅទីនេះមានម្នាក់ប្រសើរជាងលោកយ៉ូណាសទៅទៀត។៤២ នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកមហាក្សត្រីស្រុកខាងត្បូងនឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះព្រមទាំងចោទប្រកាន់គេផងព្រោះកាលពីជំនាន់ដើមព្រះនាងបានយាងមកពីតំបន់ដាច់ស្រយាលនៃផែនដីដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបាទសាឡូម៉ូនប្រកបដោយប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ។រីឯនៅទីនេះមានម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះបាទសាឡូម៉ូនទៅទៀត»។ ត្រូវប្រយ័ត្ន កុំអោយខ្មោចចូលម្តងទៀត (លូកា ១១. ២៤-២៦) ៤៣«កាលបើខ្មោចចេញពីមនុស្សណាម្នាក់ហើយវាតែងស្វែងរកទីជំរកនៅវាលហួតហែងតែប្រសិនបើវារកពុំឃើញទេ៤៤ វាមុខជានិយាយថា"អញនឹងវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះដែលអញទើបចេញមក"។លុះទៅដល់ឃើញផ្ទះនោះនៅទំនេរបោសស្អាតហើយតុបតែងល្អ៤៥ វានឹងចេញទៅបបួលខ្មោចប្រាំពីរទៀតដែលសុទ្ធតែអាក្រក់ជាងវាមកចូលនៅក្នុងអ្នកនោះបណ្តាលអោយគាត់រឹងរឹតតែអាក្រក់លើសដើមទៅទៀត។រីឯមនុស្សអាក្រក់នៅជំនាន់នេះ ក៏នឹងកើតមានដូច្នោះដែរ»។ ព្រះញាតិវង្សពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាកុស ៣. ៣១-៣៥ លូកា ៨. ១៩-២១) ៤៦ ព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់មហាជននៅឡើយស្រាប់តែមាតានិងបងប្អូនរបស់ព្រះអង្គមកឈរចាំនៅខាងក្រៅចង់និយាយជាមួយព្រះអង្គ។៤៧ មានម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«ម្តាយលោកនិងបងប្អូនលោកនៅខាងក្រៅចង់និយាយជាមួយលោក»។៤៨ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖«តើនរណាជាម្តាយខ្ញុំ?នរណាជាបងប្អូនខ្ញុំ?»។៤៩ ព្រះអង្គលើកព្រះហស្តចង្អុលទៅពួកសាវ័ក*ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកទាំងនេះហើយជាមាតានិងជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ៥០ ដ្បិតអ្នកណាធ្វើតាមព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះបិតាខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*អ្នកនោះហើយជាបងប្អូនប្រុសស្រី និង ជាម្តាយរបស់ខ្ញុំ»។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាកុស ៤. ១-២០ លូកា ៨. ៤-១៥)
ជំពូកទី១៣
[កែប្រែ]១ នៅគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូចាក ចេញពីផ្ទះយាងទៅគង់នៅមាត់សមុទ្រ។២ មានមហាជនច្រើនកុះករមកចោមរោមព្រះអង្គព្រះអង្គក៏យាងចុះទៅគង់ក្នុងទូកមួយរីឯបណ្តាជនឈរនៅមាត់ច្រាំង។៣ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេយ៉ាងច្រើនដោយប្រើប្រស្នាដូចតទៅ៖ «មានបុរសម្នាក់ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។៤ ពេលគាត់ព្រោះ មានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវហើយសត្វមកចឹកស៉ីអស់ទៅ។៥ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើកន្លែងមានថ្មពុំសូវមានដី។គ្រាប់ពូជក៏ដុះឡើងភ្លាមព្រោះដីមិនជ្រៅ។៦ លុះដល់ថ្ងៃក្តៅឡើងពន្លកទាំងនោះក្រៀមស្វិតអស់ទៅព្រោះប្ញសចាក់មិនបានជ្រៅ។៧ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លា។បន្លាក៏ដុះឡើងរួបរឹតស្រូវមិនអោយដុះបានឡើយ។៨ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អមួយគ្រាប់អោយផលជាមួយរយគ្រាប់មួយទៀតអោយហុកសិបនិងមួយទៀតអោយសាមសិប។៩ អស់អ្នកដែលឮពាក្យនេះសូមយកទៅពិចារណាចុះ!ឌ»។ ១០ពេលនោះពួកសាវ័កនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះអង្គទូលសួរថា៖«ហេតុដូចម្តេចបានជាព្រះគ្រូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បណ្តាជនដោយប្រើពាក្យប្រស្នាដូច្នេះ?»។១១ ព្រះអង្គតបទៅគេវិញថា៖«មកពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាយល់គំរោងការដ៏លាក់កំបាំងរបស់ព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*រីឯអ្នកដទៃវិញព្រះអង្គមិនប្រទានអោយយល់ឡើយ។១២ អ្នកណាមានហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានថែមទៀតដើម្បីអោយអ្នកនោះបានបរិបូណ៌រីឯអ្នកដែលគ្មានព្រះអង្គនឹងហូតយកអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានផង។១៣ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំនិយាយទៅគេដោយប្រើពាក្យប្រស្នា គឺទោះបីគេមើល ក៏ពុំឃើញ ទោះបីគេស្តាប់ក៏ពុំឮ ហើយក៏ពុំយល់ដែរ១៤ ដើម្បីអោយបានស្របនឹងសេចក្តីដែលព្យាការី*អេសាយថ្លែងទុកអំពីពួកគេថា៖ "អ្នករាល់គ្នាស្តាប់មែន តែពុំឮទេ ហើយក៏ពុំយល់ផង។ អ្នករាល់គ្នាមើលមែន តែមិនឃើញសោះ ១៥ ដ្បិតចិត្តប្រជារាស្ត្រនេះរឹងណាស់ ហើយត្រចៀកគេក៏ធ្ងន់។ គេនាំគ្នាបិទភ្នែកមិនអោយមើលឃើញ មិនអោយត្រចៀកស្តាប់ឮ មិនអោយប្រាជ្ញាយល់ ហើយមិនចង់វិលមកវិញទេ ក្រែងលោយើងប្រោសគេអោយបានជា"ឍ។ ១៦ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញអ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយព្រោះភ្នែកអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញត្រចៀកអ្នករាល់គ្នាស្តាប់ឮ!១៧ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាមានព្យាការីនិងមនុស្សសុចរិត*ជាច្រើនមានបំណងចង់ឃើញហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនេះដែរតែមិនបានឃើញទេគេចង់ឮសេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាឮនេះដែរ តែមិនបានឮឡើយ!។ ១៨ ដូច្នេះសុំស្តាប់អត្ថន័យនៃប្រស្នាអំពីអ្នកព្រោះស្រូវដូចតទៅ:១៩អ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលអំពីព្រះរាជ្យ*តែមិនយល់ប្រៀបបាននឹងអ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជនៅតាមផ្លូវដ្បិតមារកំណាចមកឆក់យកព្រះបន្ទូលដែលបានធ្លាក់ក្នុងចិត្តគេនោះទៅ។២០ រីឯអ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជលើដីមានថ្មគឺអស់អ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលហើយក៏ទទួលយកភ្លាមដោយអំណរ២១ ប៉ុន្តែគេពុំបានទុកអោយព្រះបន្ទូលចាក់ប្ញសនៅក្នុងខ្លួនគេឡើយគេជាប់ចិត្តតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះលុះដល់មានទុក្ខលំបាកឬត្រូវគេបៀតបៀនព្រោះតែព្រះបន្ទូលគេក៏បោះបង់ចោលជំនឿភ្លាម។២២ អ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជក្នុងដីមានបន្លាគឺអ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលប៉ុន្តែការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិតក្នុងលោកីយ៍ចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិរួបរឹតព្រះបន្ទូលមិនអោយបង្កើតផលបានឡើយ។២៣ រីឯអ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជក្នុងដីមានជីជាតិល្អគឺអស់អ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលហើយយល់គេបង្កបង្កើតផលខ្លះបានមួយជាមួយរយខ្លះបានមួយជាហុកសិប និងខ្លះទៀតបានមួយជាសាមសិប»។ ប្រស្នាអំពីស្រងែ ២៤ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាមួយទៀតទៅគេថា៖«ព្រះរាជ្យ*នៃស្ថានបរមសុខ*ប្រៀបបាននឹងបុរសម្នាក់ដែលបានព្រោះគ្រាប់ពូជល្អទៅក្នុងស្រែរបស់គាត់។២៥ ពេលមនុស្សម្នាដេកលក់អស់មារសត្រូវរបស់គាត់បានមកព្រោះស្រងែនៅក្នុងស្រែនោះដែររួចចេញបាត់ទៅ។២៦ ពេលស្រូវដុះឡើងដាក់គ្រាប់ស្រងែក៏ដុះឡើងដែរ។២៧ ពួកអ្នកបំរើចូលមកជំរាបម្ចាស់ស្រែថា:"លោកម្ចាស់!លោកបានព្រោះតែគ្រាប់ពូជល្អក្នុងស្រែសោះចុះស្រងែនេះមកពីណា?"។២៨ ម្ចាស់តបវិញថា:"ពិតជាមានមារសត្រូវមកព្រោះហើយ!"។ពួកអ្នកបំរើសួរលោកទៀតថា: "តើលោកចង់អោយយើងខ្ញុំទៅដកស្រងែនោះចេញឬ?"។២៩ ម្ចាស់តបថា:"កុំអី!បើអ្នករាល់គ្នាដកក្រែងលោដោយស្រូវមកជាមួយដែរ៣០ ទុកអោយវាដុះជាមួយគ្នារហូតដល់ស្រូវទុំចុះពេលនោះខ្ញុំនឹងប្រាប់ពួកអ្នកច្រូតថាចូរប្រមូលស្រងែចងជាបាច់យកទៅដុតចោលជាមុនសិន រួចសឹមប្រមូលស្រូវដាក់ជង្រុកអោយខ្ញុំ"»។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជល្អិត និង មេនំបុ័ង (ម៉ាកុស ៤. ៣០-៣៤ លូកា ១៣. ១៨-២១) ៣១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាមួយទៀតទៅគេថា៖«ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបីដូចជាគ្រាប់ពូជម៉្យាងដ៏ល្អិតដែលបុរសម្នាក់យកទៅដំាក្នុងចំការរបស់ខ្លួន។៣២ គ្រាប់ពូជនោះតូចជាងគ្រាប់ពូជទាំងអស់ប៉ុន្តែពេលដុះឡើងវាធំជាងដំណំាឯទៀតៗគឺទៅជាដើមឈើមួយយ៉ាងធំហើយបក្សាបក្សីមកធ្វើសំបុកស្នាក់អាស្រ័យនៅតាមមែករបស់វា»។ ៣៣ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាមួយទៀតថា៖«ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបីដូចជាមេនំបុ័ងដែលស្ត្រីម្នាក់យកទៅលាយនឹងម្សៅពីរតៅធ្វើអោយម្សៅនោះដោរឡើង»។ ៣៤ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីសេចក្តីទាំងនេះទៅកាន់មហាជនជាពាក្យប្រស្នាទាំងអស់គឺព្រះអង្គមិនដែលមានព្រះបន្ទូលទៅគេដោយឥតប្រើពាក្យប្រស្នាឡើយ៣៥ដើម្បីអោយស្របនឹងសេចក្តីដែលមានចែងទុកតាមរយៈពួកព្យាការី*ថា៖ «យើងនឹងនិយាយទៅគេជាពាក្យប្រស្នា យើងនឹងប្រកាសសេចក្តីលាក់កំបាំង តាំងពីដើមកំណើតពិភពលោកមក អោយគេដឹង»ណ។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់អត្ថន័យប្រស្នាអំពីស្រងែ ៣៦ ពេលនោះព្រះយេស៊ូយាងចេញពីមហាជនចូលទៅក្នុងផ្ទះ។ពួកសាវ័ក*នាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះអង្គ ទូលថា៖«សូមព្រះគ្រូបកស្រាយប្រស្នាអំពីស្រងែក្នុងស្រែអោយយើងខ្ញុំបានយល់អត្ថន័យផង»។៣៧ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖«អ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជល្អគឺបុត្រមនុស្ស*៣៨ ស្រែគឺពិភពលោកគ្រាប់ពូជល្អគឺអ្នកដែលត្រូវចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរីឯស្រងែវិញគឺកូនចៅរបស់មារ*កំណាច។ ៣៩ សត្រូវដែលសាបព្រោះស្រងែគឺមាររដូវចំរូតគឺអវសានកាលនៃពិភពលោកហើយអ្នកច្រូតគឺទេវទូត*។៤០ គេច្រូតស្រងែយកទៅដុតក្នុងភ្លើងយ៉ាងណានៅអវសានកាលនៃពិភពលោកក៏នឹងកើតមានយ៉ាងនោះដែរ។៤១ បុត្រមនុស្សនឹងចាត់ទេវទូតរបស់លោកអោយមក។ទេវទូតទាំងនោះនឹងប្រមូលពួកអ្នកដែលនាំគេអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាបនិងពួកអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតយកចេញពីព្រះរាជ្យ៤២ បោះទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅហើយនៅទីនោះមានតែសំរែកយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញ។៤៣ រីឯអ្នកសុចរិត*វិញគេនឹងស្ថិតនៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃព្រះបិតារបស់គេទាំងបញ្ចេញរស្មីភ្លឺដូចព្រះអាទិត្យ។អ្នកណាឮពាក្យនេះសូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។ ប្រស្នាស្តីអំពីកំណប់និងអំពីពេជ្រដ៏មានតម្លៃ ៤៤ «ព្រះរាជ្យស្ថានបរមសុខ*ប្រៀបបីដូចជាកំណប់ដែលគេកប់ទុកនៅក្នុងស្រែមួយ។មានបុរសម្នាក់រកកំណប់នោះឃើញហើយកប់ទុកវិញ។គាត់មានចិត្តត្រេកអរជាខ្លាំងក៏ចេញទៅលក់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់មានយកប្រាក់ទិញដីស្រែនោះ។ ៤៥ ម៉្យាងទៀតព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបីដូចជាអ្នកជំនួញម្នាក់ដែលស្វែងរកទិញពេជ្រតល្អៗ។៤៦ កាលបានឃើញពេជ្រមួយគ្រាប់ដ៏មានតម្លៃលើសលប់ហើយគាត់ក៏ទៅលក់អ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់មានយកប្រាក់មកទិញពេជ្រនោះ»។ ប្រស្នាស្តីអំពីអួន ៤៧ «ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបីដូចជាអួនមួយដែលគេរាយក្នុងសមុទ្រហើយជាប់បានត្រីគ្រប់យ៉ាង។៤៨ ពេលជាប់បានត្រីពេញហើយគេអូសអួននោះឡើងមកលើគោករួចអង្គុយរើសត្រីល្អៗដាក់ក្នុងកញ្ឆេរីឯត្រីមិនល្អវិញគេបោះចោល។៤៩ នៅអវសានកាលនៃពិភពលោកក៏នឹងកើតមានដូច្នេះដែរ។ពួកទេវទូត*នាំគ្នាមកែញកមនុស្សទុច្ចរិតចេញពីចំណោមមនុស្សសុចរិត៥០ រួចបោះមនុស្សទុច្ចរិតទាំងនោះទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅហើយនៅទីនោះមានតែសំរែកយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញ។ ៥១ តើអ្នករាល់គ្នាយល់សេចក្តីទាំងនេះឬទេ?»ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖ «បាទ យល់!»។ ៥២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«ហេតុនេះហើយបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យដែលបានទទួលការអប់រំអំពីព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ*ប្រៀបបានទៅនឹងម្ចាស់ផ្ទះដែលយកទ្រព្យទាំងចាស់ទាំងថ្មីចេញពីឃ្លាំងរបស់គាត់ដូច្នោះដែរ»។ អ្នកភូមិណាសារ៉ែតមិនព្រមទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាកុស ៦. ១-៦ លូកា ៤. ១៦-៣០) ៥៣កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយព្រះអង្គក៏យាងចេញពីទីនោះ៥៤ ត្រឡប់ទៅភូមិស្រុករបស់ព្រះអង្គវិញ។ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់គេធ្វើអោយគេងឿងឆ្ងល់គ្រប់ៗគ្នា។គេពោលថា៖«តើគាត់បានទទួលប្រាជ្ញានិងប្ញទ្ធានុភាពធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនេះមកពីណា?៥៥ អ្នកនេះជាកូនរបស់ជាងឈើហើយម្តាយរបស់គាត់ឈ្មោះនាងម៉ារីបងប្អូនគាត់ឈ្មោះយ៉ាកុបយ៉ូសែប ស៉ីម៉ូនយូដាសទេតើ!៥៦ ប្អូនស្រីរបស់គាត់ទាំងប៉ុន្មានរស់នៅក្នុងភូមិជាមួយយើងដែរ។ដូច្នេះគាត់ដឹងសេចក្តីទាំងនេះពីណាមក?»។៥៧ហេតុនេះហើយបានជាគេមិនអាចជឿព្រះអង្គបាន។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ធម្មតាគេមើលងាយព្យាការីតែក្នុងស្រុកកំណើតនិង ក្នុងផ្ទះរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ!»។៥៨ នៅទីនោះ ព្រះយេស៊ូពុំបានធ្វើការអស្ចារ្យច្រើនឡើយព្រោះគេគ្មានជំនឿ។ ស្តេចហេរ៉ូដសម្លាប់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត (ម៉ាកុស ៦. ១៤-២៩ លូកា ៩. ៧-៩)
ជំពូកទី១៤
[កែប្រែ]១ នៅគ្រានោះ ព្រះបាទហេរ៉ូដ ជា ស្តេចអនុរាជ*បានជ្រាបអំពីព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូ២ ទ្រង់មានរាជឱង្ការទៅពួកបរិពារថា៖«យ៉ូហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញហើយបានជាគាត់មានប្ញទ្ធានុភាពសំដែងការអស្ចារ្យយ៉ាងនេះ»។ ៣ ព្រះបាទហេរ៉ូដបានចាប់លោកយ៉ូហានដាក់ច្រវាក់យកទៅឃុំឃាំងដោយទ្រង់ជឿតាមពាក្យព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាដែលត្រូវជាមហេសីរបស់ស្តេចភីលីពជាអនុជ*៤ ព្រោះលោកយ៉ូហានបានបន្ទោសស្តេចថា«ព្រះករុណាគ្មានសិទ្ធិយកព្រះនាងមកធ្វើជាមហេសីឡើយ»។៥ ស្តេចហេរ៉ូដចង់សម្លាប់លោកយ៉ូហានតែទ្រង់ខ្លាចបណ្តាជនព្រោះពួកគេចាត់ទុកលោកជាព្យាការី*មួយរូប។ ៦ នៅថ្ងៃបុណ្យខួបចំរើនព្រះជន្មរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដបុត្រីរបស់ព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាចូលមករាំនៅមុខភ្ញៀវធ្វើអោយស្តេចពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង៧ រហូតដល់ស្បថស្បែសន្យានឹងនាងថាបើនាងចង់បានអ្វីស្តេចប្រទានអោយទាំងអស់។៨ នាងទូលទៅស្តេចវិញតាមពាក្យបង្គាប់របស់មាតាថា៖«សូមទ្រង់ប្រទានក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្តដាក់លើថាសមកអោយខ្ញុំម្ចាស់!»។ ៩ ព្រះរាជាព្រួយព្រះហប្ញទ័យក្រៃលែងព្រោះទ្រង់បានស្បថនៅមុខភ្ញៀវទាំងអស់ជ្រុលហួសទៅហើយ។ទ្រង់ក៏បញ្ជាអោយគេធ្វើតាមពាក្យសុំរបស់នាង១០ គឺចាត់ទាហានអោយទៅកាត់កលោកយ៉ូហាន១១ យកក្បាលដាក់លើថាសមួយប្រគល់អោយនាង រួចនាងយកទៅថ្វាយមាតា។ ១២ ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានមកយកសពលោកទៅបញ្ចុះហើយនាំគ្នាយកដំណឹងទៅទូលព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់បរិភោគ (ម៉ាកុស ៦. ៣០-៤៤ លូកា ៩. ១០-១៧ យ៉ូហាន ៦. ១-១៤) ១៣ កាលព្រះយេស៊ូបានជ្រាបដំណឹងនេះទ្រង់ក៏យាងចុះទូកចាកចេញជាមួយពួកសាវ័ក* ឆ្ពោះទៅកាន់កន្លែងមួយស្ងាត់ដាច់ឡែកពីបណ្តាជន។ប៉ុន្តែមហាជនបានដឹងហើយនាំគ្នាចេញពីក្រុងនានាដើរទៅតាមព្រះអង្គ។១៤ កាលព្រះយេស៊ូយាងឡើងពីទូកទតឃើញមហាជនដ៏ច្រើនយ៉ាងនេះព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរគេពន់ពេកណាស់ ហើយទ្រង់ក៏ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា។ ១៥ ពេលនោះថ្ងៃជ្រេណាស់ហើយសាវ័កនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះអង្គទូលថា៖«ទីនេះស្ងាត់ណាស់ហើយក៏ជិតយប់ផងសូមប្រាប់បណ្តាជនទាំងនេះអោយត្រឡប់ទៅវិញរកទិញម្ហូបអាហារនៅតាមភូមិ»។១៦ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សាវ័កថា៖«មិនបាច់អោយគេត្រឡប់ទៅវិញទេចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារអោយគេបរិភោគទៅ»។១៧ សាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖«យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងតែប្រាំដុំនិងត្រីងៀតពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ»។១៨ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«ចូរយកនំបុ័ងនិងត្រីនោះមកអោយខ្ញុំ»។១៩ បន្ទាប់មកព្រះអង្គប្រាប់បណ្តាជនអោយអង្គុយលើស្មៅព្រះអង្គយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះមកកាន់ទ្រង់ងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើងលើសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ហើយកាច់នំបុ័ងប្រទានអោយពួកសាវ័ក*ពួកសាវ័កក៏ចែកអោយបណ្តាជនបរិភោគ។២០ អ្នកទាំងនោះបានបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នាហើយពួកសាវ័កប្រមូលនំបុ័ងដែលនៅសល់ដាក់បានពេញដប់ពីរល្អី។២១ អស់អ្នកដែលបានបរិភោគនំបុ័ងមានប្រុសៗទាំងអស់ប្រមាណប្រាំពាន់នាក់ឥតគិតស្រីៗ និង ក្មេងៗផងទេ។ ព្រះយេស៊ូយាងលើទឹកសមុទ្រ (ម៉ាកុស ៦. ៤៥-៥២ យ៉ូហាន ៦. ១៥-២១) ២២ រំពេចនោះព្រះយេស៊ូបញ្ជាពួកសាវ័ក*អោយចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងមុនព្រះអង្គហើយព្រះអង្គក៏ប្រាប់មហាជនអោយវិលត្រឡប់ទៅវិញដែរ។២៣ កាលព្រះអង្គអោយមហាជនចេញផុតអស់ហើយព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំដាច់ឡែកពីគេដើម្បីអធិស្ឋាន*។លុះដល់យប់ ទ្រង់គង់នៅទីនោះតែមួយព្រះអង្គឯង។ ២៤ ពេលនោះទូកចេញឆ្ងាយពីច្រាំងហើយក៏ត្រូវរលកបក់បោកព្រោះបញ្ច្រាសខ្យល់។២៥ ដល់ពេលជិតភ្លឺព្រះអង្គយាងលើទឹកឆ្ពោះទៅរកពួកសាវ័ក។២៦ កាលពួកគេឃើញព្រះអង្គយាងលើទឹកសមុទ្រដូច្នេះគេភ័យរន្ធត់ហើយស្រែកឡើងថា «ខ្មោចលង!»ព្រោះគេភ័យពេក។២៧ រំពេចនោះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរតាំងចិត្តក្លាហានឡើងខ្ញុំទេតើកុំខ្លាចអី!»។២៨ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់ប្រសិនបើពិតជាលោកមែន សូមបញ្ជាអោយខ្ញុំអាចដើរលើទឹកទៅរកលោកផង»។២៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«អញ្ជើញមក!»លោកពេត្រុស/សិលាក៏ចុះពីទូកដើរលើទឹកឆ្ពោះទៅរកព្រះយេស៊ូ។៣០ ប៉ុន្តែកាលលោកឃើញខ្យល់បក់ខ្លាំងលោកភ័យណាស់ហើយចាប់ផ្តើមលិចទៅក្នុងទឹក។លោកស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់អើយសូមជួយខ្ញុំផង!»។៣១ ព្រះយេស៊ូក៏លូកព្រះហស្តទាញគាត់ឡើងភ្លាមទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«មនុស្សមានជំនឿតិចអើយហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នកមិនទុកចិត្តដូច្នេះ?»។ ៣២ បន្ទាប់មកព្រះអង្គនិងលោកពេត្រុស/សិលាចូលមកក្នុងទូកហើយខ្យល់ក៏ស្ងប់។៣៣ អ្នកនៅក្នុងទូកនាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គទាំងពោលថា៖«ព្រះអង្គពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»។ ៣៤ ព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ក*បានឆ្លងទៅដល់ត្រើយម្ខាងត្រង់ស្រុកកេនេសារ៉ែត។៣៥ អ្នកស្រុកនោះស្គាល់ព្រះអង្គភ្លាមហើយយកដំណឹងទៅផ្សព្វផ្សាយពាសពេញតំបន់ទាំងមូល។គេនាំអ្នកជំងឺទាំងអស់មករកព្រះអង្គ៣៦ អង្វរសូមគ្រាន់តែពាល់ជាយព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះអស់អ្នកដែលបានពាល់បានជាសះស្បើយថគ្រប់ៗគ្នា។ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី និង ទំនៀមទម្លាប់ (ម៉ាកុស ៧. ១-១៣)
ជំពូកទី១៥
[កែប្រែ]១ មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី និង ពួក បណ្ឌិតខាងវិន័យពីក្រុងយេរូសាឡឹមចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូហើយទូលថា៖២«ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកមិនគោរពតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ចាស់បុរាណគឺមិនធ្វើពិធីលាងដៃមុនពេលបរិភោគដូច្នេះ?»។៣ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖«ចុះអ្នករាល់គ្នាហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាវិញដូច្នេះ?។៤ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា:"ចូរគោរពមាតាបិតារបស់អ្នកអ្នកណាជេរប្រទេចផ្តាសាមាតាបិតារបស់ខ្លួននឹងត្រូវមានទោសដល់ជីវិត"ទ។៥ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញបែរជាពោលថា:បើអ្នកណានិយាយទៅឪពុកម្តាយថា"អ្វីៗដែលខ្ញុំត្រូវជូនលោកឪពុកអ្នកម្តាយនោះខ្ញុំបានទុកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់រួចទៅហើយ"៦ អ្នកនោះមិនបាច់គោរពឪពុកម្តាយទេ។ត្រង់ហ្នឹងហើយដែលអ្នករាល់គ្នាបំបាត់តម្លៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅប្រព្រឹត្តតាមទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាវិញ!។៧ មនុស្សមានពុតអើយពាក្យដែលព្យាការី*អេសាយថ្លែងទុកអំពីអ្នករាល់គ្នាត្រូវណាស់គឺ: ៨ "ប្រជារាស្ត្រនេះគោរពយើងតែបបូរមាត់ រីឯចិត្តគេនៅឆ្ងាយពីយើង។ ៩ គេថ្វាយបង្គំយើងឥតបានការអ្វីសោះ ព្រោះគេបង្រៀនតែក្បួនច្បាប់របស់មនុស្ស ប៉ុណ្ណោះ"ធ»។ មូលហេតុដែលបណ្តាលអោយមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ (ម៉ាកុស ៧. ១៤-២៣) ១០ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅបណ្តាជនរួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរស្តាប់ហើយយល់អោយច្បាស់ថា១១ អ្វីៗដែលចូលតាមមាត់មនុស្សពុំដែលធ្វើអោយមនុស្សទៅជាមិនបរិសុទ្ធនឡើយ ផ្ទុយទៅវិញមានតែអ្វីៗដែលចេញពីមាត់មនុស្សប៉ុណ្ណោះដែលធ្វើអោយមនុស្សត្រឡប់ទៅជាមិនបរិសុទ្ធ»។ ១២ ពេលនោះសាវ័ក*នាំគ្នាចូលមកជិតព្រះអង្គហើយទូលថា៖«សូមព្រះគ្រូជ្រាបពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ទាស់ចិត្តណាស់មកពីឮព្រះគ្រូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ»។១៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖«ព្រះបិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*នឹងដករុក្ខជាតិទាំងឡាយណាដែលព្រះអង្គមិនបានដំា។១៤ កុំអំពល់នឹងគេធ្វើអ្វីអ្នកទាំងនោះសុទ្ធតែជាមនុស្សខ្វាក់ដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់។បើមនុស្សខ្វាក់ដឹកដៃមនុស្សខ្វាក់គេមុខជាធ្លាក់រណ្តៅទាំងពីរនាក់មិនខាន»។១៥ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«សូមព្រះគ្រូបកស្រាយពាក្យប្រស្នានេះអោយយើងខ្ញុំយល់ផង»។១៦ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នករាល់គ្នានៅតែគ្មានប្រាជ្ញាដូចគេដែរឬ!១៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយល់ថាអ្វីៗដែលចូលតាមមាត់មនុស្សត្រូវចូលទៅក្នុងពោះរួចធ្លាក់ទៅទីបន្ទោរបង់!១៨ ផ្ទុយទៅវិញអ្វីៗដែលចេញពីមាត់មនុស្សសុទ្ធតែផុសចេញពីចិត្តមកគឺសេចក្តីនោះឯងដែលធ្វើអោយមនុស្សទៅជាមិនបរិសុទ្ធ*១៩ ដ្បិតគំនិតអាក្រក់ការកាប់សម្លាប់អំពើផិតក្បត់កាមគុណថោកទាបការលួចប្លន់ពាក្យកុហកពាក្យត្មះតិះដៀលសុទ្ធតែចេញមកពីចិត្តមនុស្សទាំងអស់២០ គឺការទាំងនេះហើយដែលធ្វើអោយមនុស្សក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។រីឯការបរិភោគដោយមិនបានធ្វើពិធីលាងដៃនោះឥតធ្វើអោយមនុស្សក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធឡើយ»។ ស្ត្រីសាសន៍ដទៃម្នាក់ជឿព្រះយេស៊ូ (ម៉ាកុស ៧. ២៤-៣០) ២១ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់ជិតក្រុងទីរ៉ូសនិងក្រុងស៉ីដូន។២២ មានស្ត្រីសាសន៍កាណានម្នាក់ដែលរស់នៅស្រុកនោះចូលមកគាល់ព្រះអង្គហើយទូលអង្វរថា៖«ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌអើយសូមអាណិតមេត្តាខ្ញុំម្ចាស់ផង!កូនស្រីខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវខ្មោចចូលបណ្តាលអោយវេទនាខ្លាំងណាស់»។២៣ ព្រះយេស៊ូពុំបានឆ្លើយតបនឹងនាងឡើយ។ពួកសាវ័កនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះអង្គទូលថា៖«សូមព្រះគ្រូប្រោសប្រណីដល់នាងផងព្រោះនាងចេះតែស្រែកអង្វរពីក្រោយយើង»។២៤ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់អោយខ្ញុំមករកតែអស់អ្នកដែលវង្វេងក្នុងចំណោមជនជាតិអ៉ីស្រាអែលបប៉ុណ្ណោះ»។ ២៥ ប៉ុន្តែស្ត្រីនោះចូលមកក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គហើយទូលថា៖«ព្រះអម្ចាស់អើយសូមជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង!»។ ២៦ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«មិនគួរយកអាហាររបស់កូនចៅបោះទៅអោយកូនឆ្កែស៉ីឡើយ»។២៧ នាងទូលព្រះអង្គថា៖«ពិតមែនហើយព្រះអម្ចាស់!ប៉ុន្តែកូនឆ្កែស៉ីកំទេចអាហារដែលជ្រុះពីតុរបស់ម្ចាស់វា»។២៨ ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«នាងអើយនាងមានជំនឿមំាមួនណាស់ដូច្នេះសូមអោយបានសំរេចតាមចិត្តនាងប្រាថ្នាចុះ!»។កូនស្រីរបស់នាងបានជា តាំងពីពេលនោះមក។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកមានជំងឺផ្សេងៗអោយបានជា (ម៉ាកុស ៧. ៣១) ២៩ ព្រះយេស៊ូចាកចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅកាន់ឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេ។បន្ទាប់មកព្រះអង្គយាងឡើងទៅលើភ្នំលុះយាងដល់ហើយព្រះអង្គគង់ចុះ ៣០ មានមហាជនច្រើនកុះករនំាគ្នាចូលមករកព្រះអង្គទាំងនាំមនុស្សខ្វិនមនុស្សខ្វាក់មនុស្សពិការជើងមនុស្សគថ្លង់និងអ្នកមានជំងឺឯទៀតៗមកជាមួយ។គេដាក់អ្នកទាំងនោះនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គហើយព្រះអង្គប្រោសគេអោយបានជាទាំងអស់គ្នា។៣១ ពេលឃើញមនុស្សគនិយាយបានមនុស្សពិការជើងជាដូចធម្មតាមនុស្សខ្វិនដើរបាននិងមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញមហាជននំាគ្នាកោតស្ញប់ស្ញែងក្រៃលែងទាំងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះនៃជនជាតិអ៉ីស្រាអែលផង។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សបួនពាន់នាក់បរិភោគ (ម៉ាកុស ៨. ១-១០) ៣២ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅពួកសាវ័ក*មកទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំអាណិតអាសូរបណ្តាជននេះពន់ពេកណាស់ដ្បិតគេនៅជាមួយខ្ញុំអស់រយៈពេលបីថ្ងៃមកហើយហើយគ្មានអ្វីបរិភោគសោះ។ខ្ញុំមិនចង់អោយគេត្រឡប់ទៅវិញទាំងពោះទទេឡើយក្រែងគេអស់កម្លាំងដួលតាមផ្លូវ»។៣៣ ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖«នៅទីនេះស្ងាត់ណាស់តើយើងបានម្ហូបអាហារឯណាអោយបណ្តាជនច្រើនយ៉ាងនេះបរិភោគគ្រាន់?»។៣៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាមាននំបុ័ងប៉ុន្មានដុំ?»។ពួកគេទូលថា៖«មានប្រាំពីរដុំនិង មានត្រីតូចៗខ្លះដែរ»។៣៥ ព្រះអង្គក៏ប្រាប់បណ្តាជនអោយអង្គុយផ្ទាល់នឹងដី៣៦ ទ្រង់យកនំបុ័ងទាំងប្រាំពីរដុំនិងត្រីមកកាន់អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ហើយកាច់ប្រទានអោយពួកសាវ័កពួកសាវ័កក៏យកទៅចែកបណ្តាជន។៣៧ ពួកគេបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នាហើយប្រមូលនំបុ័ងនិងត្រីដែលនៅសល់បានប្រាំពីរជាល។៣៨អស់អ្នកដែលបានបរិភោគមានចំនួនបួនពាន់នាក់ឥតគិតស្រីៗនិងក្មេងៗផងទេ។៣៩ បន្ទាប់មកព្រះអង្គប្រាប់មហាជនអោយវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញរួចទ្រង់យាងចុះទូក ឆ្ពោះទៅតំបន់ម៉ាកាដាន។ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី និង ពួកខាងគណៈសាឌូស៉ីចង់ឃើញការអស្ចារ្យ ទុកជាទីសំគាល់ (ម៉ាកុស ៨. ១១-១៣លូកា ១២. ៥៤-៥៦)
ជំពូកទី១៦
[កែប្រែ]១ ពេលនោះ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី និង ពួកខាងគណៈសាឌូស៉ីនាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូក្នុងគោលបំណងចាប់កំហុសព្រះអង្គ។គេសុំអោយព្រះអង្គសំដែងទីសំគាល់មួយបញ្ជាក់ថាព្រះអង្គបានទទួលអំណាចពីព្រះជាម្ចាស់មក។២ ប៉ុន្តែព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖�«នៅពេលថ្ងៃលិចកាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញផ្ទៃមេឃពណ៌ក្រហមអ្នករាល់គ្នាតែងពោលថាស្អែកថ្ងៃល្អហើយ។៣ នៅពេលព្រឹកព្រហាមកាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញផ្ទៃមេឃខ្មៅដាសអ្នករាល់គ្នាតែងពោលថាថ្ងៃនេះភ្លៀងហើយ។អ្នករាល់គ្នាយល់ហេតុការណ៍ផ្សេងៗនៅលើមេឃបានតែអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ទីសំគាល់នាសម័យនេះសោះ!�៤ មនុស្សជំនាន់នេះអាក្រក់ណាស់ហើយក្បត់នឹងព្រះជាម្ចាស់ផងគេចង់តែឃើញទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យប៉ុន្តែព្រះអង្គមិនប្រទានទីសំគាល់ណាផ្សេងក្រៅពីទីសំគាល់របស់ព្យាការី*យ៉ូណាសឡើយ»។បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីគេទៅ។ ពុតត្បុតរបស់ពួកខាងគណៈផារីស៉ីនិង ពួកខាងគណៈសាឌូស៉ី (ម៉ាកុស ៨. ១៤-២១) ៥ ពេលឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងពួកសាវ័កភ្លេចយកនំបុ័ងទៅជាមួយ៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈសាឌូស៉ី*អោយមែនទែន»។៧ ពួកសាវ័កជជែកគ្នាគេថា៖«យើងមិនបានយកនំបុ័ងមកទេ!»។៨ ព្រះយេស៊ូជ្រាបគំនិតរបស់គេក៏មានព្រះបន្ទូលថា៖«មនុស្សមានជំនឿតិចអើយម្តេចក៏ជជែកគ្នាអំពីរឿងគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ?៩ អ្នករាល់គ្នានៅតែពុំទាន់យល់ទៀតឬ?កាលខ្ញុំចែកនំបុ័ងប្រាំដុំអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់នោះអ្នករាល់គ្នាប្រមូលបានប៉ុន្មានល្អីអ្នករាល់គ្នាចាំឬទេ?១០ ហើយកាលខ្ញុំចែកនំបុ័ងប្រាំពីរដុំអោយមនុស្សបួនពាន់នាក់អ្នករាល់គ្នាប្រមូលបានប៉ុន្មានជាល?១១ ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ដូច្នេះខ្ញុំគ្មានបំណងនិយាយអំពីនំបុ័ងទេគឺខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈផារីស៉ី* និង ពួកខាងគណៈសាឌូស៉ី*ឯណោះ»។ ១២ ពេលនោះពួកសាវ័កយល់ថាព្រះអង្គចង់អោយគេប្រយ័ត្ននឹងសេចក្តីដែលពួកខាងគណៈផារីស៉ីនិងពួកខាងគណៈសាឌូស៉ីបង្រៀនមិនមែនប្រយ័ត្នអំពីមេម្សៅនោះឡើយ។ លោកស៉ីម៉ូនប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ម៉ាកុស ៨. ២៧-៣០ លូកា ៩. ១៨-២១) ១៣ កាលព្រះយេស៊ូយាងមកដល់ស្រុកសេសារេភីលីពព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរពួកសាវ័ក*ថា៖«មនុស្សទាំងឡាយថាបុត្រមនុស្សជានរណា?»។១៤គេទូលថា៖«អ្នកខ្លះថាលោកជាលោកយ៉ូហានបាទីស្តអ្នកខ្លះថាលោកជាព្យាការី*អេលីអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីយេរេមីឬជាព្យាការីណាមួយរូប»។១៥ ព្រះអង្គសួរគេទៀតថា៖«ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញតើអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។ ១៦ លោកស៉ីម៉ូនពេត្រុស/ស៉ីម៉ូនសិលា