ព្រះគុម្ពីរព្រះសហគមន៏កាតូលិក/លូកា
ជំពូកទី១
[កែប្រែ]១ សូមជំរាបមកឯកឧត្តមថេអូភីល ១ សូមជ្រាប!មនុស្សជាច្រើនខិតខំយកចិត្តទុកដាក់កត់ត្រាទុកនូវហេតុការណ៍ទាំងអំបាលម៉ានដែលកើតមានក្នុងចំណោមយើងខ្ញុំ។២ អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកតាំងពីដំបូងរៀងមកហើយទទួលមុខងារបំរើព្រះបន្ទូលបានរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងនោះបន្តមកយើងខ្ញុំ។៣ ខ្ញុំបានពិនិត្យហេតុការណ៍ទាំងនោះតាំងពីដើមរៀងមកយ៉ាងហ្មត់ចត់ ហើយខ្ញុំក៏យល់ឃើញថាគួរតែកត់ត្រាទុកតាមលំដាប់លំដោយផ្ញើមកជូនលោក។៤ ខ្ញុំធ្វើដូច្នេះក្នុងគោលបំណងចង់អោយលោកជ្រាបថាសេចក្តីប្រៀនប្រដៅទាំងប៉ុន្មានដែលលោកបានទទួល ពិតជាត្រឹមត្រូវមែន។ ទេវទូតជូនដំណឹងអំពីកំណើតរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត នៅគ្រាដែលព្រះបាទហេរ៉ូដគ្រងរាជ្យក្នុងស្រុកយូដាមានបូជាចារ្យ*មួយរូបឈ្មោះសាការីជាសមាជិកក្រុមបូជាចារ្យអប៊ីយ៉ាភរិយាលោកឈ្មោះអេលីសាបិតកើតក្នុងត្រកូលរបស់លោកមហាបូជាចារ្យ*អរ៉ុន៦ ស្វាមីភរិយាទាំងពីររូបនេះជាមនុស្សសុចរិតជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ហើយគាត់គោរពតាមវិន័យនិងបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់ឥតមានទាស់ត្រង់ណាឡើយ។៧ អ្នកទាំងពីរគ្មានកូនសោះព្រោះនាងអេលីសាបិតជាស្ត្រីអារហើយម៉្យាងទៀតអ្នកទាំងពីរក៏មានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយផង។៨ ថ្ងៃមួយលោកសាការីបំពេញមុខងារជាបូជាចារ្យតាមវេនក្រុមរបស់លោក។៩ គេបានជ្រើសរើសលោកដោយចាប់ឆ្នោតតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ក្រុមបូជាចារ្យអោយលោកចូលទៅដុតគ្រឿងក្រអូបនៅក្នុងទីសក្ការៈរបស់ព្រះអម្ចាស់។១០ពេលលោកដុតគ្រឿងក្រអូបប្រជាជនច្រើនកុះករនៅខាងក្រៅកំពុងអធិស្ឋាន*។១១ រំពេចនោះលោកសាការីឃើញទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មួយរូបឈរនៅខាងស្តាំអាសនៈសំរាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។១២ ឃើញដូច្នោះលោករន្ធត់ចិត្តហើយភ័យខ្លាចទៀតផង។១៣ ទេវទូតក៏មានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកថា៖«កុំខ្លាចអីលោកសាការីអើយ!ព្រះអម្ចាស់យល់ព្រមតាមពាក្យទូលអង្វររបស់លោកហើយ។នាងអេលីសាបិតជាភរិយារបស់លោកនឹងបង្កើតប្រុសមួយលោកត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននោះថា"យ៉ូហាន"ក។១៤ កូននោះនឹងធ្វើអោយលោកមានចិត្តសប្បាយរីករាយហើយមនុស្សជាច្រើនអបអរសាទរនឹងកំណើតកុមារនោះដែរ។១៥ កូនរបស់លោកនឹងមានឋានៈដ៏ប្រសើរឧត្តមនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអម្ចាស់មិនសេពសុរាឬគ្រឿងស្រវឹងណាមួយសោះឡើយ។កូននោះនឹងបានពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*តាំងពីក្នុងផ្ទៃម្តាយមក។១៦ កូននោះនឹងនាំជនជាតិអ៉ីស្រាអែលជាច្រើនមករកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់គេវិញ។១៧ កូននោះនឹងមកមុនព្រះអង្គហើយមានវិញ្ញាណប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាពដូចលោកអេលីបានទទួលដើម្បីបង្វែរចិត្តឪពុកទៅរកកូនខព្រមទាំងបំបែរចិត្តមនុស្សរឹងទទឹងអោយត្រឡប់មកជាមនុស្សសុចរិតនិងរៀបចំប្រជារាស្ត្រមួយជាស្រេច ទុកសំរាប់ទទួលព្រះអម្ចាស់»។ ១៨ លោកសាការីសួរទៅទេវទូត*ថា៖«តើធ្វើម្តេចអោយខ្ញុំដឹងថាការនោះពិតជាកើតឡើងមែនព្រោះរូបខ្ញុំនេះចាស់ហើយរីឯប្រពន្ធខ្ញុំសោត ក៏មានអាយុច្រើនទៀតផង»។១៩ ទេវទូតតបវិញថា៖«ខ្ញុំឈ្មោះកាព្រីអែលជាអ្នកបំរើព្រះជាម្ចាស់ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយនាំដំណឹងល្អនេះមកប្រាប់លោក២០ ប៉ុន្តែដោយលោកពុំព្រមជឿពាក្យខ្ញុំលោកនឹងទៅជាមនុស្សគនិយាយពុំកើតរហូតដល់ថ្ងៃដែលហេតុការណ៍ទាំងនោះបានសំរេច តាមពេលកំណត់»។ ២១ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះប្រជាជនទន្ទឹងរង់ចាំលោកសាការីហើយងឿងឆ្ងល់ណាស់ព្រោះលោកចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈយូរដូច្នេះ។២២ កាលលោកចេញមកវិញលោកពុំអាចនិយាយទៅគេបានឡើយ។ប្រជាជនទាំងនោះយល់ថាប្រាកដជាលោកបានឃើញការអស្ចារ្យអ្វីមួយនៅក្នុងទីសក្ការៈជាមិនខាន។លោកសាការីធ្វើតែកាយវិការអោយគេយល់ព្រោះលោកនៅគនិយាយមិនកើត។២៣ លុះលោកសាការីបានបំពេញការងារតាមវេនចប់សព្វគ្រប់ហើយលោកក៏វិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។២៤ ក្រោយមកនាងអេលីសាបិតជាភរិយារបស់លោកក៏ចាប់មានផ្ទៃពោះនាងលាក់ខ្លួនអស់រយៈពេលប្រាំខែ។នាងនឹកគិតថា៖២៥ «ឥឡូវនេះព្រះអម្ចាស់បានប្រោសប្រណីដល់រូបខ្ញុំព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយខ្ញុំលែងខ្មាសមនុស្សលោកទៀតហើយ!»។ ទេវទូតជូនដំណឹងអំពីកំណើតព្រះយេស៊ូ ២៦ ប្រាំមួយខែក្រោយមកព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ទេវទូតកាព្រីអែលអោយទៅភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ២៧ ដើម្បីជួបនឹងស្ត្រីក្រមុំព្រហ្មចារីម្នាក់ជាគូដណ្តឹងរបស់កំឡោះម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូសែបដែលត្រូវជាញាតិវង្សព្រះបាទដាវីឌស្ត្រីក្រមុំនោះឈ្មោះនាងម៉ារី។២៨ ទេវទូតចូលទៅក្នុងផ្ទះនាងម៉ារីហើយពោលទៅកាន់នាងថា៖«ចូរមានអំណរសប្បាយឡើង!គព្រះអម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងនាងហើយព្រះអង្គគង់ជាមួយនាង»។២៩ ពេលឮពាក្យនេះនាងម៉ារីរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំងនាងរិះគិតក្នុងចិត្តថាតើពាក្យជំរាបសួរនេះមានន័យដូចម្តេច។៣០ ទេវទូតពោលទៅកាន់នាងថា៖«កុំខ្លាចអីម៉ារីអើយ!ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងនាងហើយ។៣១ នាងនឹងមានគភ៌សំរាលបានបុត្រមួយដែលនាងត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា"យេស៊ូ"។៣២ បុត្រនោះនឹងមានឋានៈដ៏ប្រសើរឧត្តមហើយគេនឹងថ្វាយព្រះនាមថា "ព្រះបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត"។ព្រះជាម្ចាស់នឹងតាំងបុត្រនោះអោយគ្រងរាជ្យលើបល្ល័ង្ករបស់ព្រះបាទដាវីឌជាព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះអង្គ៣៣ ទ្រង់នឹងគ្រងរាជ្យលើប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែលអស់កល្បជានិច្ចហើយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គនឹងនៅស្ថិតស្ថេរឥតមានទីបញ្ចប់ឡើយ»។៣៤ នាងម៉ារីសួរទៅទេវទូតថា៖«តើធ្វើដូចម្តេចនឹងអោយការនេះកើតឡើងបានបើនាងខ្ញុំមិនរួមរស់ជាមួយបុរសណាផងដូច្នេះ?»។៣៥ ទេវទូត*ឆ្លើយទៅនាងវិញថា៖«ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*នឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាងគឺឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនឹងគ្របបាំងនាង។ហេតុនេះគេនឹងថ្វាយព្រះនាមដល់បុត្រដ៏វិសុទ្ធដែលត្រូវប្រសូតមកនោះថា"ព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់"។៣៦ម៉្យាងទៀត នាងអេលីសាបិតជាញាតិរបស់នាងមានផ្ទៃពោះប្រាំមួយខែហើយថ្វីដ្បិតតែគាត់មានវ័យចាស់ថែមទាំងជាស្ត្រីអារទៀតផងក៏ដោយ ៣៧ ព្រោះគ្មានការអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើមិនកើតនោះឡើយ»។៣៨ នាងម៉ារីពោលទៅទេវទូតថា៖«នាងខ្ញុំជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអម្ចាស់សូមអោយបានសំរេចតាមពាក្យរបស់លោកចុះ!»។បន្ទាប់មកទេវទូតចាកចេញពីនាងទៅ។ នាងម៉ារីទៅសួរសុខទុក្ខនាងអេលីសាបិត ៣៩ នៅគ្រានោះនាងម៉ារីប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើដំណើរទៅកាន់ភូមិមួយនៅតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដា។៤០ នាងបានចូលទៅក្នុងផ្ទះលោកសាការីហើយជំរាបសួរនាងអេលីសាបិត។៤១ ពេលនាងអេលីសាបិតឮនាងម៉ារីជំរាបសួរទារកនៅក្នុងផ្ទៃនាងបំរះឡើងហើយគាត់ក៏បានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ៤២ រួចបន្លឺសំឡេងឡើងថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់នាងលើសស្ត្រីនានាហើយព្រះអង្គក៏ប្រទានពរដល់បុត្រនាងដែរ។៤៣ តើរូបខ្ញុំនេះមានឋានៈអ្វីបានជាមាតាព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំដូច្នេះ?។៤៤ កាលខ្ញុំបានឮពាក្យជំរាបសួររបស់នាងស្រាប់តែកូននៅក្នុងផ្ទៃខ្ញុំបំរះឡើងដោយអំណរសប្បាយ៤៥ នាងពិតជាមានសុភមង្គលមែនព្រោះនាងបានជឿព្រះបន្ទូលដែលព្រះអម្ចាស់ប្រាប់នាងមុខជាបានសំរេចមិនខាន»។ ទំនុកតម្កើងរបស់នាងម៉ារី ៤៦ ពេលនោះនាងម៉ារីថ្លែងឡើងថា៖ «ព្រលឹងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់* ៤៧ ខ្ញុំមានចិត្តអំណរយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ ៤៨ ព្រះអង្គទតមើលមកខ្ញុំ ដែលជាអ្នកបំរើដ៏ទន់ទាបរបស់ព្រះអង្គឃ អំណើះតទៅមនុស្សគ្រប់ជំនាន់នឹងពោលថា ខ្ញុំជាអ្នកមានសុភមង្គលពិតមែន ៤៩ ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពបានសំដែង ការប្រសើរអស្ចារ្យចំពោះរូបខ្ញុំ។ ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គពិតជាវិសុទ្ធ*មែន!ង ៥០ ទ្រង់មានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណា ដល់អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះអង្គ នៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ ៥១ ទ្រង់បានសំដែងប្ញទ្ធិបារមី កំចាត់មនុស្សដែលមានចិត្តឆ្មើងឆ្មៃ ៥២ទ្រង់បានទម្លាក់អ្នកកាន់អំណាចចុះពីតំណែង ហើយទ្រង់លើកតម្កើងមនុស្សទន់ទាបឡើង។ ៥៣ ទ្រង់បានប្រទានសម្បត្តិយ៉ាងបរិបូណ៌ ដល់អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លាន ហើយបណ្តេញពួកអ្នកមាន អោយត្រឡប់ទៅវិញដោយដៃទទេ។ ៥៤ ព្រះអង្គបានជួយប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ ហើយតែងតែសំដែងព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណា ៥៥ ដល់លោកអប្រាហំា និង ពូជពង្សរបស់លោក ជានិច្ចតរៀងទៅ ដូចទ្រង់បានសន្យាជាមួយបុព្វបុរសរបស់យើង ឥតភ្លេចសោះឡើយ។ ៥៦ នាងម៉ារីបានស្នាក់នៅជាមួយនាងអេលីសាបិតអស់រយៈពេលប្រមាណបីខែទើបនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ កំណើតលោកយ៉ូហានបាទីស្ត ៥៧ លុះនាងអេលីសាបិតគ្រប់ខែហើយគាត់សំរាលបានកូនប្រុសមួយ។៥៨អ្នកជិតខាងនិងញាតិសន្តាននាំគ្នាអបអរសាទរជាមួយគាត់ព្រោះគេបានឮដំណឹងថាព្រះអម្ចាស់សំដែងព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណាចំពោះគាត់យ៉ាងច្រើនអនេក។ ៥៩ ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមកគេធ្វើពិធីកាត់ស្បែក*អោយទារកនោះហើយចង់ដាក់ឈ្មោះថា"សាការី"ដូចឪពុកដែរ៦០ តែម្តាយប្រាប់ថា៖«ទេ ត្រូវដាក់ឈ្មោះថា"យ៉ូហាន"វិញ»។៦១ ពួកគេតបថា៖«ក្នុងញាតិសន្តានរបស់អ្នកគ្មាននរណាមានឈ្មោះហ្នឹងទេ»។៦២ គេធ្វើសញ្ញាសួរទៅលោកសាការីថាចង់ដាក់ឈ្មោះអ្វីអោយកូន។៦៣ លោកសាការីសុំអោយគេយកក្តារឆ្នួនមួយមកហើយសរសេរថា«កូននេះឈ្មោះ យ៉ូហាន»។ពួកគេងឿងឆ្ងល់គ្រប់គ្នា។៦៤ រំពេចនោះស្រាប់តែលោកនិយាយបានដូចដើមវិញរួចលោកបន្លឺសំឡេងសរសើរព្រះជាម្ចាស់។៦៥ អ្នកជិតខាងកោតស្ញប់ស្ញែងចគ្រប់ៗគ្នាហើយព្រឹត្តិការណ៍នេះឮសុសសាយពេញតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដា។៦៦ អស់អ្នកដែលបានឮក៏ចងចាំរឿងនេះទុកក្នុងចិត្តហើយដណ្តឹងសួរខ្លួនឯងថា៖«តើថ្ងៃក្រោយកូននេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា?»ដ្បិតព្រះបារមីឆរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមជួយថែរក្សាកូននេះ។ ទំនុកតម្កើងរបស់លោកសាការី ៦៧ ពេលនោះលោកសាការីជាឪពុករបស់ទារកបានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*ហើយថ្លែងពាក្យក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គថា៖ ៦៨«សូមលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃជនជាតិអ៉ីស្រាអែល ដ្បិតទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យយាងមក រំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។ ៦៩ ទ្រង់បានប្រទានព្រះសង្គ្រោះ ដ៏មានប្ញទ្ធិមួយព្រះអង្គពីក្នុងចំណោម ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ជាអ្នកបំរើព្រះអង្គមកអោយយើង។ ៧០ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះសង្គ្រោះនេះមកយើង ស្របនឹងព្រះបន្ទូលសន្យាថ្លែង តាមរយៈ ព្យាការី*របស់ព្រះអង្គនៅជំនាន់ដើម ៧១ គឺព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង អោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ និង រួចពីអំណាចរបស់អស់អ្នកដែលស្អប់យើង។ ៧២ ព្រះអង្គសំដែងព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណាដល់បុព្វបុរស*របស់យើង ហើយគោរពតាមសម្ពន្ធមេត្រី*របស់ព្រះអង្គ យ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រ ៧៣ គឺព្រះអង្គបានសន្យាយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់ដល់ លោកអប្រាហាំ* ជាបុព្វបុរសរបស់យើងថា ៧៤ ទ្រង់នឹងរំដោះយើង អោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ ដើម្បីយើងអាចគោរពបំរើព្រះអង្គបាន ដោយឥតភ័យខ្លាច ៧៥ ព្រមទាំងអោយយើងរស់នៅ បានបរិសុទ្ធ* និង សុចរិត ជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ ជារៀងរាល់ថ្ងៃរហូតអស់មួយជីវិត។ ៧៦ ចំណែកឯកូនវិញ កូននឹងទៅជាព្យាការី* របស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រោះកូននឹងដើរមុខព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ។ ៧៧ កូននឹងធ្វើអោយប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គដឹង ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះគេ ដោយលើកលែងទោសអោយគេរួចពីបាប។ ៧៨ ព្រះរបស់យើងមានព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណាដ៏លើសលប់ ព្រះអង្គប្រទានថ្ងៃរះជពីស្ថានលើមក ដើម្បីរំដោះយើង ៧៩ និង ដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងទីងងឹត ក្រោមអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់ ព្រមទាំងតំរង់ផ្លូវយើង ឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីសុខសាន្ត»។ ៨០ កុមារយ៉ូហានមានវ័យចំរើនឡើងជាលំដាប់ទាំងខាងរូបកាយទាំងខាងវិញ្ញាណ។គាត់រស់នៅតែក្នុងវាលរហោស្ថានរហូតដល់ថ្ងៃដែលគាត់បង្ហាញខ្លួនអោយប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែលឃើញ។ កំណើតព្រះយេស៊ូ
ជំពូកទី២
[កែប្រែ]១ នៅគ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមុាំង ២ ព្រះនាមអូគូស្តមានព្រះរាជបញ្ជាអោយជំរឿនចំនួនប្រជាជនទាំងអស់ក្នុងចក្រភពរ៉ូមុំាងទាំងមូលឈ។២ ការជំរឿនប្រជាជនលើកដំបូងនេះបានធ្វើឡើងក្នុងអំឡុងពេលដែលលោកគីរីញូសធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកស៉ីរី។៣ អ្នកស្រុកទាំងអស់ត្រូវទៅចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីតាមស្រុកកំណើតរៀងៗខ្លួន។៤ រីឯលោកយ៉ូសែបក៏ចេញដំណើរពីភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេឆ្ពោះទៅភូមិបេថ្លេហិមក្នុងស្រុកយូដាជាភូមិកំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌព្រោះលោកជាព្រះញាតិវង្សនឹងព្រះបាទដាវីឌ។៥ លោកទៅចុះឈ្មោះជាមួយនាងម៉ារីជាភរិយាដែលមានផ្ទៃពោះ។៦ ពេលអ្នកទាំងពីរនៅឯភូមិបេថ្លេហិមនាងម៉ារីគ្រប់ខែហើយ។៧ នាងសំរាលបានបុត្រមួយជាបុត្រច្បង។នាងរុំបុត្រនោះនឹងសំពត់រួចដាក់អោយផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វដ្បិតពុំមានសល់កន្លែងសំណាក់ក្នុងផ្ទះសោះ។ ទេវទូតប្រកាសអំពីកំណើតព្រះយេស៊ូប្រាប់ពួកគង្វាល ៨ ក្នុងស្រុកនោះពេលយប់មានពួកគង្វាលនៅមើលហ្វូងសត្វរបស់គេតាមវាលស្មៅ។៩ ពេលនោះទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មកឈរនៅក្បែរពួកគេសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចនៅជុំវិញគេ នាំអោយគេភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។១០ ទេវទូតពោលទៅគេថា៖«កុំខ្លាចអ្វីឡើយខ្ញុំនាំដំណឹងល្អមួយមកប្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ដំណឹងនេះនឹងធ្វើអោយប្រជារាស្ត្រទាំងមូលមានអំណរដ៏លើសលប់។១១ យប់នេះ នៅក្នុងភូមិកំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌព្រះសង្គ្រោះរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រសូតហើយគឺព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់។១២ នេះជាសញ្ញាសំគាល់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹង គឺអ្នករាល់គ្នាមុខជាឃើញទារកមួយទើបនឹងប្រសូតរុំដោយសំពត់ ផ្តេកនៅក្នុងស្នូកសត្វ»។ ១៣ រំពេចនោះមានទេវទូតច្រើនកុះករចុះពីស្ថានបរមសុខ*មករួមជាមួយទេវទូតនោះច្រៀងសរសើរព្រះជាម្ចាស់ថា៖១៤ «សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុតហើយសូមអោយមនុស្សលោកដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គបានប្រកបដោយសេចក្តីសុខសាន្តនៅលើផែនដី!»។ ១៥លុះពួកទេវទូតត្រឡប់ទៅស្ថានបរមសុខវិញអស់ទៅពួកគេបបួលគ្នាថា៖«ទៅ!យើងនាំគ្នាទៅបេថ្លេហិមមើលហេតុការណ៍ដែលកើតមានដូចព្រះអម្ចាស់បានសំដែងអោយយើងដឹងនោះមើល៍»។ ១៦ ពួកគេប្រញាប់ប្រញាល់នាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅឃើញនាងម៉ារីលោកយ៉ូសែបព្រមទាំងព្រះឱរសផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វ។១៧ ពេលពួកគង្វាលឃើញព្រះឱរសហើយគេក៏រៀបរាប់អំពីសេចក្តីដែលទេវទូតបានប្រាប់អំពីព្រះឱរសនេះ។១៨ អស់អ្នកដែលបានឮពួកគង្វាលនិយាយនឹកឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។១៩ រីឯនាងម៉ារីវិញនាងចងចាំហេតុការណ៍ទាំងនេះទុកក្នុងចិត្តព្រមទាំងត្រិះរិះពិចារណាថែមទៀតផង។២០ បន្ទាប់មកពួកគង្វាលត្រឡប់ទៅវិញទាំងច្រៀងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ព្រោះហេតុការណ៍ទាំងអស់ដែលគេបានឃើញបានឮស្របតាមសេចក្តីដែលទេវទូតបានប្រាប់គេឥតមានខ្វះត្រង់ណាឡើយ។ ២១ ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមកដល់ពេលកំណត់ធ្វើពិធីកាត់ស្បែក*ថ្វាយព្រះឱរសគេថ្វាយព្រះនាមថា«យេស៊ូ»ជាព្រះនាមដែលទេវទូត*បានប្រាប់នាងម៉ារីមុនពេលមានផ្ទៃពោះ។ ពិធីថ្វាយព្រះឱរសយេស៊ូ នៅក្នុងព្រះវិហារ ២២លុះដល់ពេលកំណត់ដែលលោកយ៉ូសែបនិងនាងម៉ារីត្រូវធ្វើពិធីជំរះកាយអោយបានបរិសុទ្ធ*តាមគម្ពីរវិន័យ*លោកម៉ូសេ*ញអ្នកទាំងពីរក៏នាំព្រះឱរសទៅថ្វាយព្រះអម្ចាស់នៅក្រុងយេរូសាឡឹម២៣ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់មានចែងទុកមកថា៖«កូនប្រុសច្បងទាំងអស់ត្រូវទុកជាចំណែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់»ដ។២៤ អ្នកទាំងពីរថ្វាយយញ្ញបូជាតាមគម្ពីរវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់បានចែងទុកមកគឺថ្វាយ"លលកមួយគូឬព្រាបស្ទាវពីរ"ឋ។ ២៥ នៅក្រុងយេរូសាឡឹមមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៉ីម៉ូនជាមនុស្សសុចរិត*គាត់គោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ព្រមទាំងទន្ទឹងរង់ចាំពេលព្រះអង្គយាងមកសំរាលទុក្ខប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល។ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*សណ្ឋិតលើគាត់២៦ ហើយសំដែងអោយគាត់ដឹងថាគាត់មិនត្រូវស្លាប់ដរាបណាមិនទាន់បានឃើញព្រះគ្រីស្ត*ដែលព្រះអម្ចាស់ចាត់អោយមកទេនោះ។២៧ ព្រះវិញ្ញាណនាំលោកតាស៉ីម៉ូនចូលក្នុងព្រះវិហារ*។ពេលមាតាបិតានាំព្រះឱរសយេស៊ូមកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់តាមគម្ពីរវិន័យ*២៨ លោកតាស៉ីម៉ូនក៏យកព្រះឱរសមកបីរួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថា៖ ២៩ «បពិត្រព្រះដ៏ជាចៅហ្វាយ! ឥឡូវនេះ ព្រះអង្គបានសំរេចតាម ព្រះបន្ទូលសន្យាហើយ។ ដូច្នេះ សូមអោយទូលបង្គំ ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ លាចាកលោកនេះទៅ ដោយសុខសាន្តផងចុះ ៣០ ដ្បិតភ្នែកទូលបង្គំបានឃើញការសង្គ្រោះ ៣១ ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកអោយ ប្រជាជាតិទាំងអស់ ៣២ គឺជាពន្លឺដែលនាំអោយមនុស្ស គ្រប់ជាតិសាសន៍ស្គាល់ព្រះអង្គ និង ជាសិរីរុងរឿងរបស់អ៉ីស្រាអែល ជាប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ»។ ពាក្យទំនាយរបស់លោកស៉ីម៉ូន ៣៣ មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូងឿងឆ្ងល់នឹងសេចក្តីដែលលោកតាស៉ីម៉ូនមានប្រសាសន៍អំពីព្រះឱរសណាស់។៣៤ លោកតាស៉ីម៉ូនជូនពរអ្នកទាំងពីរហើយនិយាយទៅកាន់នាងម៉ារីជាមាតាថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បុត្រនេះមកដើម្បីអោយជនជាតិអ៉ីស្រាអែលច្រើននាក់ដួលឬងើបឡើងវិញ។បុត្រនេះជាទីសំគាល់មួយបង្ហាញអំពីការសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែមានមនុស្សជាច្រើននឹងជំទាស់ប្រឆាំង។៣៥ បុត្រនេះធ្វើអោយគំនិតលាក់កំបាំងរបស់មនុស្សជាច្រើនលេចច្បាស់ឡើងរីឯនាងវិញនាងនឹងឈឺចុកចាប់យ៉ាងខ្លាំង ដូចមានដាវមួយមកចាក់ទម្លុះដួងចិត្តឌរបស់នាង»។ ពាក្យទំនាយរបស់យាយហាណ្ណា ៣៦ មានព្យាការិនីម្នាក់ឈ្មោះហាណ្ណាជាកូនរបស់លោកផានូអែលក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ*អស៊ែរ។គាត់រៀបការបានប្រាំពីរឆ្នាំប្តីគាត់ក៏ទទួលមរណភាពចោលទៅ៣៧គាត់នៅមេម៉ាយរហូតឥឡូវនេះ គាត់មានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយអាយុប៉ែតសិបបួនឆ្នាំ។គាត់មិនទៅណាឆ្ងាយពីព្រះវិហារ*ទេគាត់នៅគោរពបំរើព្រះអង្គទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដោយតមអាហារនិងអធិស្ឋាន*ផង។៣៨ ពេលនោះលោកយាយហាណ្ណាក៏នៅទីនោះដែរគាត់សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់រួចតំណាលអំពីព្រះឱរសនោះប្រាប់អស់អ្នកដែលទន្ទឹងរង់ចាំព្រះជាម្ចាស់យាងមកលោះក្រុងយេរូសាឡឹម។ ព្រះឱរសត្រឡប់ទៅភូមិណាសារ៉ែតវិញ ៣៩ កាលមាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូបានបំពេញកិច្ចការទាំងអស់ស្របតាមគម្ពីរវិន័យ*របស់ព្រះអម្ចាស់សព្វគ្រប់ហើយគាត់ក៏នាំគ្នាវិលត្រឡប់ទៅណាសារ៉ែតជាភូមិរបស់គាត់ក្នុងស្រុកកាលីឡេវិញ។៤០ ព្រះកុមារមានវ័យចំរើនឡើងជាលំដាប់មានកម្លាំងកាន់តែមាំមួនឡើងនិងពោរពេញទៅដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងព្រះកុមារនេះណាស់។ ព្រះកុមារយេស៊ូនៅក្នុងព្រះវិហារ ៤១ ជារៀងរាល់ឆ្នាំក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង*មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូតែងតែធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។៤២ លុះដល់ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មាយុដប់ពីរព្រះវស្សាមាតាបិតាក៏នាំព្រះអង្គឡើងទៅចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យតាមទំនៀមទម្លាប់។៤៣ លុះពិធីបុណ្យបានចប់សព្វគ្រប់ហើយអ្នកទាំងពីរនាំគ្នាវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។រីឯព្រះកុមារយេស៊ូគង់នៅក្រុងយេរូសាឡឹមនៅឡើយតែមាតាបិតាពុំបានដឹងទេ។៤៤ គាត់នឹកស្មានថាព្រះកុមារគង់នៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលរួមដំណើរជាមួយគ្នា។ក្រោយពីបានធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលមួយថ្ងៃទើបគាត់នាំគ្នាដើររកព្រះកុមារក្នុងចំណោមញាតិមិត្តទាំងអស់៤៥ ប៉ុន្តែរកពុំឃើញសោះគាត់ក៏នាំគ្នាត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡឹមវិញដើម្បីរកព្រះអង្គនៅទីនោះទៀត។៤៦ បីថ្ងៃក្រោយមកមាតាបិតាឃើញព្រះយេស៊ូក្នុងព្រះវិហារ*ព្រះអង្គគង់នៅកណ្តាលចំណោមគ្រូអាចារ្យ*កំពុងតែស្តាប់គេនិយាយព្រមទាំងសួរសំណួរផ្សេងៗដល់គេផង។៤៧ អស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះកុមារនឹកឆ្ងល់ពីព្រះបន្ទូលឆ្លើយឆ្លងរបស់ព្រះអង្គប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។៤៨កាលមាតាបិតាបានឃើញព្រះកុមារហើយគាត់នឹកឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។មាតាសួរថា៖«កូនអើយ!ហេតុអ្វីបានជាកូនធ្វើដូច្នេះ?ឪពុកម្តាយព្រួយចិត្តណាស់ខំដើររកកូន»។៤៩ ព្រះកុមារមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ហេតុអ្វីបានជាលោកឪពុកអ្នកម្តាយរកកូនយ៉ាងហ្នឹង?តើលោកឪពុកអ្នកម្តាយមិនជ្រាបថា កូនត្រូវនៅក្នុងដំណាក់ព្រះបិតារបស់កូនទេឬ?»។៥០ប៉ុន្តែមាតាបិតាពុំបានយល់អត្ថន័យនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះកុមារឡើយ។ ៥១ បន្ទាប់មកព្រះកុមារយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅភូមិណាសារ៉ែតជាមួយមាតាបិតាវិញហើយធ្វើតាមឱវាទរបស់គាត់ទាំងពីរនាក់។មាតារបស់ព្រះអង្គចងចាំហេតុការណ៍ទាំងអស់នោះទុកក្នុងចិត្ត។៥២ ព្រះយេស៊ូមានវ័យចំរើនឡើងហើយមានប្រាជ្ញាកាន់តែវាងវៃជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់និងជាទីគាប់ចិត្តមនុស្សផងទាំងពួង។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តប្រៀនប្រដៅបណ្តាជន (ម៉ាថាយ ៣. ១-១២ ម៉ាកុស ១.១-៨ យ៉ូហាន ១.១៩-២៨)
ជំពូកទី៣
[កែប្រែ]១ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំ នៃរជ្ជកាលព្រះចៅ ៣ អធិរាជរ៉ូមុាំង ព្រះនាមទីប៊ែរលោកប៉ុនពីឡាតធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកយូដាព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជ*គ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេព្រះបាទភីលីពអនុជរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជ គ្រប់គ្រងតំបន់អ៉ីទូរេនិងតំបន់ត្រាខូនីតព្រះបាទលីសាញ៉ាស ជាស្តេចអនុរាជគ្រប់គ្រងស្រុកអាប៊ីឡែន២ លោកហាណ្ណានិងលោកកៃផាសធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ*។ពេលនោះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកយ៉ូហានជាកូនរបស់លោកសាការីនៅក្នុងវាលរហោស្ថាន*។៣ លោកយ៉ូហានធ្វើដំណើរគ្រប់ទីកន្លែង ក្នុងតំបន់ទន្លេយ័រដាន់ហើយប្រកាសអោយមនុស្សកែប្រែចិត្តគំនិតដោយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសអោយរួចពីបាប។ ៤ លោកប្រកាសដូច្នេះស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរព្យាការីអេសាយឍថា៖ «មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើង នៅវាលរហោស្ថានថា: ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចូរតំរង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ។ ៥ ត្រូវបំពេញច្រកភ្នំទាំងអស់អោយរាបស្មើ និង ពង្រាបភ្នំតូចធំទាំងប៉ុន្មានអោយរាប ត្រូវតំរង់ផ្លូវកោងអោយត្រង់ ព្រមទាំងលុបផ្លូវរដិបរដុបអោយរាបស្មើដែរ ៦ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងឃើញការសង្គ្រោះ របស់ព្រះជាម្ចាស់»។ ៧ លោកយ៉ូហានតែងតែបន្ទោសមហាជនដែលមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោកថា៖«នែ៎ពូជពស់វែកអើយ!តើនរណាប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នារត់គេចពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ណដែលជិតមកដល់ដូច្នេះ?។៨ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិតមែន។កុំអាងខ្លួនថាមានលោកអប្រាហាំជាបុព្វបុរស*នោះឡើយដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាព្រះជាម្ចាស់ក៏អាចធ្វើអោយថ្មទាំងនេះទៅជាកូនចៅលោកអប្រាហំាបានដែរ។៩ ពូថៅនៅជិតគល់ឈើជាស្រេចហើយដើមឈើណាមិនផ្តល់ផ្លែល្អទេត្រូវកាប់រំលំបោះទៅក្នុងភ្លើង»។១០ មហាជនសួរលោកយ៉ូហានថា៖«បើដូច្នេះតើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។១១ លោកយ៉ូហានតបទៅពួកគេវិញថា៖«អ្នកណាមានអាវពីរត្រូវចែកអោយអ្នកដែលគ្មានហើយអ្នកដែលមានចំណីអាហារក៏ត្រូវចែកអោយអ្នកគ្មានដែរ»។១២ មានអ្នកទារពន្ធ*ខ្លះមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ហើយសួរលោកថា៖«លោកគ្រូអើយ!តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។១៣ លោកឆ្លើយវិញថា៖«កុំទារពន្ធហួសពីកំរិតដែលមានកំណត់ទុកនោះឡើយ»។១៤ មានទាហានមកសួរលោកថា៖«ចុះយើងខ្ញុំវិញតើត្រូវធ្វើអ្វីដែរ?»។លោកឆ្លើយថា៖«កុំចោទប្រកាន់កុំសង្កត់សង្កិនយកប្រាក់ពីអ្នកណាអោយសោះត្រូវស្កប់ចិត្តតែនឹងប្រាក់ខែរបស់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះបានហើយ»។ ១៥ ប្រជាជននៅតែរង់ចាំហើយគេរិះគិតក្នុងចិត្តគ្រប់ៗគ្នាថាប្រហែលលោកនេះទេដឹង ជាព្រះគ្រីស្ត*!។១៦ លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍ប្រាប់គេទាំងអស់គ្នាថា៖«ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជ*អោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹកប៉ុន្តែលោកដែលមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំជិតមកដល់ហើយ។ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់សូម្បីតែស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផងលោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនិងដោយភ្លើងវិញ។១៧ លោកកាន់ចង្អេរលោកសំអាតលានបោកស្រូវដើម្បីអុំស្រូវយកគ្រាប់ល្អប្រមូលដាក់ជង្រុករីឯសំដីតវិញលោកនឹងដុតក្នុងភ្លើងដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។១៨ លោកយ៉ូហានប្រកាសដំណឹងល្អ*ដល់ប្រជាជនដោយពាក្យដាស់តឿនជាច្រើនទៀតផង។១៩លោកស្តីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជថែមទៀតព្រោះទ្រង់បានយកព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាដែលត្រូវជាមហេសីរបស់អនុជ*ព្រះអង្គមកធ្វើជាមហេសីរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។មិនតែប៉ុណ្ណោះសោតលោកយ៉ូហានស្តីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដព្រោះទ្រង់បានធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើនផង។២០ ទ្រង់បានធ្វើអំពើអាក្រក់មួយទៀតគឺចាប់លោកយ៉ូហានទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង។ ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក (មថ. ៣. ១៣-១៧ មក. ១. ៩-១១ យហ. ១. ៣២-៣៤) ២១ពេលប្រជាជនទាំងអស់ទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយព្រះយេស៊ូក៏ទទួលពិធីជ្រមុជទឹកដែរ។នៅពេលព្រះអង្គកំពុងអធិស្ឋាន*ស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហ២២ ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*យាងចុះមកមានរូបរាងដូចសត្វព្រាបសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ។មានឮព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖«ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងយើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់»ថ។ បញ្ជីរាយនាមព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១. ១-១៧) ២៣ កាលព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមព្រះបរមកិច្ចព្រះអង្គមានព្រះជន្មាយុប្រមាណសាមសិបព្រះវស្សា។តាមគេស្មានព្រះអង្គជាបុត្ររបស់លោកយ៉ូសែបដែលត្រូវជាបុត្រលោកអេលី២៤ លោកអេលីជាបុត្រលោកម៉ាថាត់លោកម៉ាថាត់ជាបុត្រលោកលេវីលោកលេវីជាបុត្រលោកមែលឃីលោកមែលឃីជាបុត្រលោកយ៉ាណាយលោកយ៉ាណាយជាបុត្រលោកយ៉ូសែប ២៥ លោកយ៉ូសែបជាបុត្រលោកម៉ាថាធីលោកម៉ាថាធីជាបុត្រលោកអម៉ូសលោកអម៉ូសជាបុត្រលោកណាអ៊ូមលោកណាអ៊ូមជាបុត្រលោកហែសលីលោកហែសលីជាបុត្រលោកណាកាយ២៦ លោកណាកាយជាបុត្រលោកម៉ាអាតលោកម៉ាអាតជាបុត្រលោកម៉ាថាធីលោកម៉ាថាធីជាបុត្រលោកសេមែនលោកសេមែនជាបុត្រលោកយ៉ូសិចលោកយ៉ូសិចជាបុត្រលោកយ៉ូដា២៧ លោកយ៉ូដាជាបុត្រលោកយ៉ូណាន់លោកយ៉ូណាន់ជាបុត្រលោករេសាលោករេសាជាបុត្រលោកសូរ៉ូបាបែលលោកសូរ៉ូបាបែលជាបុត្រលោកសាឡាធីអែលលោកសាឡាធីអែលជាបុត្រលោកនេរី២៨លោកនេរីជាបុត្រលោកមែលឃីលោកមែលឃីជាបុត្រលោកអាត់ឌីលោកអាត់ឌីជាបុត្រកូសាមលោកកូសាមជាបុត្រលោកអែលម៉ាដាមលោកអែលម៉ាដាមជាបុត្រលោកអ៊ែរ២៩ លោកអ៊ែរជាបុត្រលោកយេស៊ូលោកយេស៊ូជាបុត្រលោកអេលីអេស៊ែរលោកអេលីអេស៊ែរជាបុត្រលោកយ៉ូរីមលោកយ៉ូរីមជាបុត្រលោកម៉ាថាត់ លោកម៉ាថាត់ជាបុត្រលោកលេវី៣០ លោកលេវីជាបុត្រលោកស៉ីម៉ូនលោកស៉ីម៉ូនជាបុត្រលោកយូដាលោកយូដាជាបុត្រលោកយ៉ូសែបលោកយ៉ូសែបជាបុត្រលោកយ៉ូណាមលោកយ៉ូណាមជាបុត្រលោកអេលីយ៉ាគីម៣១ លោកអេលីយ៉ាគីមជាបុត្រលោកម៉េលាលោកម៉េលាជាបុត្រលោកមេណាលោកមេណាជាបុត្រលោកម៉ាតាថាលោកម៉ាតាថាជាបុត្រលោកណាថាន់លោកណាថាន់ជាបុត្រស្តេចដាវីឌ៣២ ស្តេចដាវីឌជាបុត្រលោកយេសាយលោកយេសាយជាបុត្រលោកយ៉ូបេដលោកយ៉ូបេដជាបុត្រលោកបូអូសលោកបូអូសជាបុត្រលោកសាឡាលោកសាឡាជាបុត្រលោកណាសូន៣៣ លោកណាសូនជាបុត្រលោកអមីណាដាបលោកអមីណាដាបជាបុត្រលោកអាដមីនលោកអាដមីនជាបុត្រលោកអ័រនីលោកអ័រនីជាបុត្រលោកអែសរ៉ូមលោកអែសរ៉ូមជាបុត្រលោកផារ៉ែសលោកផារ៉ែសជាបុត្រលោកយូដា៣៤ លោកយូដាជាបុត្រលោកយ៉ាកុបលោកយ៉ាកុបជាបុត្រលោកអ៉ីសាកលោកអ៉ីសាកជាបុត្រលោកអប្រាហាំ លោកអប្រាហាំជាបុត្រលោកតេរ៉ាលោកតេរ៉ាជាបុត្រលោកណាហ៊រ៣៥ លោកណាហ៊រជាបុត្រលោកសេរូកលោកសេរូកជាបុត្រលោករ៉ាកៅលោករ៉ាកៅជាបុត្រលោកពេឡេកលោកពេឡេកជាបុត្រលោកហេប៊ែរលោកហេប៊ែរជាបុត្រលោកសេឡា៣៦ លោកសាឡាជាបុត្រលោកកៃណាមលោកកៃណាមជាបុត្រលោកអារបា៉កសាដលោកអារបា៉កសាដជាបុត្រលោកសិមលោកសិមជាបុត្រលោកណូអេលោកណូអេជាបុត្រលោកឡាម៉េក៣៧ លោកឡាម៉េកជាបុត្រលោកម៉ាធូសាឡាលោកម៉ាធូសាឡាជាបុត្រលោកហេណុកលោកហេណុកជាបុត្រលោកយ៉ារ៉េដលោកយ៉ារ៉េដជាបុត្រលោកម៉ាឡេឡែលលោកម៉ាឡេឡែលជាបុត្រលោកកៃណាម៣៨លោកកៃណាមជាបុត្រលោកអេណុសលោកអេណុសជាបុត្រលោកសេថ លោកសេថជាបុត្រលោកអដាំ ហើយលោកអដាំជាបុត្រព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូឈ្នះការល្បួង (ម៉ាថាយ ៤. ១-១១ ម៉ាកុស ១. ១២-១៣)
ជំពូកទី៤
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូបានពោរពេញដោយព្រះ ៤ វិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*ព្រះអង្គយាងត្រឡប់ពីទន្លេយ័រដាន់មកវិញហើយព្រះវិញ្ញាណនាំព្រះអង្គទៅវាលរហោស្ថាន។២ នៅទីនោះព្រះអង្គត្រូវមារ*សាតាំងល្បួងអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ។ក្នុងអំឡុងពេលនោះព្រះអង្គពុំសោយអ្វីឡើយ។លុះផុតពីពេលនោះទៅទើបទ្រង់ឃ្លាន។៣ មារ*ទូលព្រះអង្គថា៖«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនសូមធ្វើអោយដុំថ្មនេះទៅជានំបុ័ងមើល៍»។៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថាមនុស្សមិនមែនរស់ដោយសារតែអាហារទប៉ុណ្ណោះទេធ»។ ៥ មារនាំព្រះអង្គទៅកន្លែងមួយដ៏ខ្ពស់ហើយចង្អុលបង្ហាញនគរទាំងប៉ុន្មាននៅលើផែនដីអោយព្រះអង្គឃើញក្នុងមួយរយៈពេលដ៏ខ្លី។៦ មារសាតាំងទូលព្រះអង្គថា៖«ខ្ញុំនឹងប្រគល់អំណាចព្រមទាំងភោគទ្រព្យរបស់នគរទាំងនោះអោយលោកដ្បិតអ្វីៗទាំងអស់ជាសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំខ្ញុំអាចប្រគល់អោយអ្នកណាក៏បានស្រេចតែនឹងចិត្តខ្ញុំ។៧ ដូច្នេះប្រសិនបើលោកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំសម្បត្តិទាំងនោះនឹងបានជារបស់លោកហើយ»។៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា"អ្នកត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់*ជាព្រះរបស់អ្នកនិងគោរពបំរើតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះ"ន»។ ៩ បន្ទាប់មកមារនាំព្រះអង្គទៅក្រុងយេរូសាឡឹមដាក់ព្រះអង្គលើកំពូលព្រះវិហារ*ហើយទូលថា៖«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនសូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅក្រោមមើល៍១០ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា"ព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ជាអោយទេវទូត*ថែរក្សាលោក១១ហើយទេវទូតទាំងនោះនឹងចាំទ្រលោកមិនអោយជើងលោកប៉ះទង្គិចនឹងថ្មឡើយ"ប»។១២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅមារវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថាកុំល្បងលព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយផ»។១៣ លុះមារល្បួងព្រះយេស៊ូសព្វបែបយ៉ាងហើយវាក៏ថយចេញឆ្ងាយពីព្រះអង្គទៅរហូតដល់ពេលកំណត់។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅស្រុកកាលីឡេអ្នកភូមិណាសារ៉ែតបដិសេធមិនព្រមទទួលព្រះអង្គ (មថ. ៤. ១២-១៧; ១៣. ៥៣-៥៨ មក. ១. ១៤-១៥; ៦. ១-៦) ១៤ព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេវិញប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះវិញ្ញាណព្រះនាមព្រះអង្គឮល្បីល្បាញពាសពេញតំបន់នោះ។១៥ ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកក្នុងសាលាប្រជុំ*គេសរសើរតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។ ១៦ ព្រះយេស៊ូយាងទៅភូមិណាសារ៉ែតជាភូមិដែលព្រះអង្គគង់នៅកាលពីកុមារ។នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*ព្រះអង្គយាងទៅសាលាប្រជុំ*តាមទម្លាប់របស់ព្រះអង្គ។ព្រះអង្គក្រោកឈរឡើងដើម្បីអានគម្ពីរ។១៧ គេបានយកគម្ពីររបស់ព្យាការី*អេសាយមកថ្វាយព្រះអង្គព្រះអង្គបើកគម្ពីរត្រង់អត្ថបទមួយដែលមានចែងថា៖ ១៨ «ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់សណ្ឋិតលើខ្ញុំ។ ព្រះអង្គបានចាក់ប្រេងអភិសេកខ្ញុំ អោយនាំដំណឹងល្អ*ទៅប្រាប់ជនក្រីក្រ។ ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមកប្រកាសប្រាប់ ជនជាប់ជាឈ្លើយថា គេនឹងមានសេរីភាព ហើយប្រាប់មនុស្សខ្វាក់ថា គេនឹងមើលឃើញវិញ។ ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមករំដោះ អស់អ្នកដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិន ១៩ ព្រមទាំងប្រកាសអំពីឆ្នាំដែលព្រះអម្ចាស់ សំដែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាព»។ ២០ លុះអានចប់ហើយព្រះយេស៊ូបិទគម្ពីរប្រគល់ទៅអ្នកថែរក្សារួចទ្រង់គង់ចុះវិញ។មនុស្សគ្រប់ៗរូបនៅក្នុងសាលាប្រជុំសំឡឹងមើលព្រះអង្គ។២១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«ហេតុការណ៍ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរដូចអ្នករាល់គ្នាទើបនឹងស្តាប់អំបាញមិញបានសំរេចជារូបរាងនៅថ្ងៃនេះហើយ»។២២ ឮដូច្នេះគេស្ងើចសរសើរព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នាទាំងនឹកឆ្ងល់អំពីព្រះបន្ទូលប្រកបដោយព្រះហប្ញទ័យប្រណីសន្តោសដែលហូរចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអង្គ។គេពោលថា៖«អ្នកនេះមិនមែនជាកូនរបស់ជាងយ៉ូសែបទេឬ?»។២៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ប្រហែលជាអ្នករាល់គ្នាចង់យកសុភាសិតដែលចែងថា"គ្រូពេទ្យអើយចូរមើលជំងឺរបស់ខ្លួនអោយជាសិនទៅ"មកផ្ចាញ់ផ្ចាលខ្ញុំទេដឹង!ឬមួយអ្នករាល់គ្នាចង់និយាយមកខ្ញុំទៀតថា"យើងឮគេនិយាយអំពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលអ្នកធ្វើនៅក្រុងកាផានុមចូរធ្វើការដដែលនៅទីនេះជាស្រុកកំណើតរបស់អ្នក អោយយើងឃើញផង!"»។ ២៤ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាមិនដែលមានព្យាការី*ណាម្នាក់ត្រូវគេគោរពនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនឡើយ។២៥ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ថានៅជំនាន់លោកអេលីមេឃរាំងអស់រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះបណ្តាលអោយមានទុរ្ភឹក្សយ៉ាងខ្លាំងពេញទាំងស្រុក។នៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលមានស្ត្រីម៉េមាយជាច្រើន។២៦ ក៏ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ពុំបានចាត់ព្យាការីអេលីអោយទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយណាម្នាក់នៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលឡើយគឺព្រះអង្គបានចាត់លោកអោយទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ដែលរស់នៅភូមិសារិបតាក្នុងក្រុងស៉ីដូនវិញភ។២៧ នៅជំនាន់ព្យាការីអេលីសេមានមនុស្សឃ្លង់ជាច្រើនក្នុងស្រុកអ៉ីស្រាអែលប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាម្នាក់បានជាសោះឡើយគឺមានតែលោកណាម៉ាន់ជាជនជាតិស៉ីរីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះម»។ ២៨កាលបានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះអ្នកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*ទាំងប៉ុន្មានខឹងព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នា។២៩ គេក្រោកឡើងចាប់ប្រអូសប្រទាញព្រះយេស៊ូចេញពីភូមិដែលសង់លើកំពូលភ្នំនាំឆ្ពោះទៅមាត់ជ្រោះបំរុងនឹងច្រានព្រះអង្គទម្លាក់ទៅក្រោម។៣០ ប៉ុន្តែព្រះអង្គយាងចេញពីកណ្តាលចំណោមគេបាត់ទៅ។ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីមនុស្សម្នាក់ (ម៉ាកុស ១. ២១-២៨) ៣១ ព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងកាផានុមក្នុងស្រុកកាលីឡេ។នៅទីនោះព្រះអង្គបង្រៀនបណ្តាជនជារៀងរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទ*។៣២ មនុស្សគ្រប់គ្នាងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លំាងអំពីបែបបទដែលព្រះអង្គបង្រៀនព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រកបដោយអំណាច។៣៣ នៅក្នុងសាលាប្រជុំ*មានបុរសម្នាក់ដែលខ្មោចចូលស្រែកឡើងខ្លាំងៗថា៖៣៤ «ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតអើយ!តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង?ព្រះអង្គមកបំផ្លាញយើង!ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយព្រះអង្គជាព្រះដ៏វិសុទ្ធ*ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់»។៣៥ ព្រះយេស៊ូគំរាមខ្មោចនោះថា៖«ស្ងៀមចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។ខ្មោចក៏ផ្តួលបុរសនោះនៅកណ្តាលចំណោមបណ្តាជនរួចចេញទៅដោយពុំមានធ្វើអោយគាត់ឈឺចាប់អ្វីឡើយ។៣៦ មនុស្សម្នាភ័យស្រឡាំងកាំងហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«ចុះពាក្យសំដីរបស់លោកនេះអីក៏ពូកែម៉្លេះមើល៍លោកមានអំណាចនិងប្ញទ្ធានុភាពអាចបញ្ជាទៅខ្មោចអោយវាចេញហើយវាធ្វើតាម»។៣៧ បន្ទាប់មកព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីខ្ចរខ្ចាយពាសពេញតំបន់នោះ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨. ១៤-១៧ ម៉ាកុស ១. ២៩-៣៤) ៣៨ ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីសាលាប្រជុំ*ទៅផ្ទះលោកស៉ីម៉ូនពេលនោះម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូនគ្រុនយ៉ាងខ្លាំងគេទូលសូមព្រះអង្គមេត្តាប្រោសគាត់អោយបានជា។៣៩ ព្រះយេស៊ូអោនទៅលើអ្នកជំងឺព្រះអង្គគំរាមជំងឺគ្រុនជំងឺគ្រុនក៏ចេញបាត់ទៅហើយម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូនក៏បានជា។ រំពេចនោះគាត់ក្រោកឡើងបំរើភ្ញៀវ។ ៤០នៅពេលថ្ងៃលិចអ្នកស្រុកទាំងអស់នាំបងប្អូនដែលមានជំងឺផ្សេងៗមករកព្រះយេស៊ូ។ព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្តលើអ្នកទាំងនោះហើយប្រោសគេអោយបានជាសះស្បើយគ្រប់ៗគ្នា។៤១ មានខ្មោចចេញពីមនុស្សជាច្រើនទាំងស្រែកថា៖«ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូគំរាមខ្មោចទាំងនោះមិនអោយនិយាយជាដាច់ខាត ព្រោះពួកវាដឹងថាព្រះអង្គជាព្រះគ្រីស្ត*។ ៤២ លុះព្រលឹមឡើងព្រះយេស៊ូយាងចេញពីក្រុងទៅកន្លែងស្ងាត់។បណ្តាជននាំគ្នាដើររកព្រះអង្គ។ លុះជួបហើយគេឃាត់ព្រះអង្គអោយនៅជាមួយមិនចង់អោយយាងចាកចោលគេឡើយ។៤៣ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ខ្ញុំត្រូវនាំដំណឹងល្អ*អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅក្រុងឯទៀតៗដែរដ្បិតព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមកបំពេញការនេះឯង»។ ៤៤ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូប្រកាសដំណឹងល្អ*តាមសាលាប្រជុំ*នានា ក្នុងស្រុកកាលីឡេ។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កបីរូប (ម៉ាថាយ ៤. ១៨-២២ ម៉ាកុស ១. ១៦-២០)
ជំពូកទី៥
[កែប្រែ]១ ថ្ងៃមួយ ព្រះយេស៊ូគង់នៅមាត់បឹង ៥ កេនេសារ៉ែតមានបណ្តាជនជាច្រើនប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញព្រះអង្គដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។២ ព្រះអង្គទតឃើញទូកពីរចតនៅមាត់ច្រាំងរីឯអ្នកនេសាទនាំគ្នាចុះទៅលាងអួនរបស់គេ។៣ ព្រះយេស៊ូយាងចុះទៅក្នុងទូករបស់លោកស៉ីម៉ូនរួចទ្រង់សុំអោយគាត់ចេញទូកទៅឆ្ងាយពីច្រាំងបន្តិច។ព្រះអង្គគង់បង្រៀនបណ្តាជនពីក្នុងទូកនោះ។ ៤ លុះព្រះអង្គបង្រៀនគេចប់ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោកស៉ីម៉ូនថា៖«ចូរបង្ហួសទូកទៅទឹកជ្រៅរួចនាំគ្នាទម្លាក់អួនចុះ»។៥ លោកស៉ីម៉ូនតបទៅព្រះយេស៊ូវិញថា៖«លោកគ្រូ!យើងខ្ញុំបានអូសអួនពេញមួយយប់ហើយអត់បានត្រីសោះប៉ុន្តែបើលោកគ្រូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះខ្ញុំនឹងទម្លាក់អួនតាមពាក្យរបស់លោកគ្រូ»។៦ គេក៏ទម្លាក់អួនទៅក្នុងទឹកជាប់ត្រីយ៉ាងច្រើនស្ទើរតែធ្លាយអួន។៧ គេបក់ដៃហៅមិត្តភក្តិដែលនៅក្នុងទូកមួយទៀតអោយមកជួយ។ពួកនោះមកដល់ជួយចាប់ត្រីដាក់ពេញទូកទាំងពីរស្ទើរតែនឹងលិច។៨ ពេលលោកស៉ីម៉ូនពេត្រុស/ស៉ីម៉ូនសិលាឃើញដូច្នោះគាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះអម្ចាស់អើយសូមយាងអោយឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅព្រោះទូលបង្គំជាមនុស្សបាប»។៩ លោកស៉ីម៉ូននិយាយដូច្នេះព្រោះគាត់និងអស់អ្នកដែលនៅជាមួយភ័យស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំងនៅពេលបានឃើញត្រីច្រើនយ៉ាងនេះ។១០ រីឯលោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានជាកូនលោកសេបេដេដែលនេសាទរួមជាមួយលោកស៉ីម៉ូនក៏មានចិត្តដូច្នោះដែរ។ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖«កុំខ្លាចអី!ពីពេលនេះទៅមុខអ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។១១ ពេលទូកទៅដល់មាត់ច្រាំងវិញគេបោះបង់របស់របរទាំងអស់ចោលរួចនាំគ្នាដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨. ១-៤ ម៉ាកុស ១. ៤០-៤៥) ១២ ព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងក្រុងមួយមានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ឃើញព្រះអង្គគាត់ចូលមករកហើយក្រាបថ្វាយបង្គំអោនមុខដល់ដីទូលព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់ប្រសិនបើលោកមិនយល់ទាស់ទេសូមប្រោសខ្ញុំប្របាទអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ផង»។១៣ ព្រះយេស៊ូលូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំយល់ព្រមហើយចូរអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ»។រំពេចនោះមនុស្សឃ្លង់ក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធភ្លាម។ ១៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលហាមគាត់ថា៖«កុំនិយាយប្រាប់នរណាអោយដឹងឡើយផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ*ហើយថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេ*បានបង្គាប់ទុកដើម្បីជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ថាអ្នកបានជាស្អាតបរិសុទ្ធមែនយ»។ ១៥ ព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីសុសសាយកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។មហាជនជាច្រើនមកជុំគ្នាស្តាប់ព្រះអង្គព្រមទាំងសូមព្រះអង្គប្រោសអោយខ្លួនបានជាពីជំងឺផ្សេងៗផង។១៦ រីឯព្រះយេស៊ូវិញ ព្រះអង្គយាងទៅទីស្ងាត់ ដើម្បីអធិស្ឋាន*។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ ៩. ១-៨ ម៉ាកុស ២. ១-១២) ១៧ ថ្ងៃមួយព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀនបណ្តាជនមានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*អង្គុយស្តាប់ព្រះអង្គដែរ។អ្នកទាំងនោះធ្វើដំណើរមកពីភូមិនានាក្នុងស្រុកកាលីឡេស្រុកយូដានិងពីក្រុងយេរូសាឡឹម។ព្រះយេស៊ូប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា។១៨ ពេលនោះស្រាប់តែមានគេសែងមនុស្សខ្វិនដៃខ្វិនជើងម្នាក់មកដល់គេមានបំណងនាំអ្នកខ្វិននោះចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូ។១៩ ប៉ុន្តែដោយមានមនុស្សច្រើនពេកគេពុំអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានឡើយ។ដូច្នេះគេក៏សែងអ្នកជំងឺឡើងទៅលើដំបូលផ្ទះបកក្បឿងសំរូតគាត់ចុះមកកណ្តាលចំណោមមនុស្សនៅចំពីមុខព្រះយេស៊ូ។២០ ពេលព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖«អ្នកអើយខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នករួចពីបាបហើយ!»។២១ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនិងពួកខាងគណៈផារីស៉ីឮដូច្នោះរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖«អ្នកនេះមានឋានៈអ្វីបានជាហ៊ានពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដូច្នេះ?ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គតើអ្នកណាអាចអត់ទោសអោយមនុស្សរួចពីបាបបាន?»។២២ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតអ្នកទាំងនោះទើបទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតដូច្នេះ? ២៣ បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិការនេះថា"ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នករួចពីបាបហើយ"ឬថា"ចូរក្រោកឡើងដើរទៅចុះ"តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង?។២៤ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបុត្រមនុស្ស*មានអំណាចនឹងអត់ទោសអោយមនុស្សនៅក្នុងលោកនេះរួចពីបាបបាន-ព្រះអង្គក៏ងាកទៅរកអ្នកខ្វិនហើយមានព្រះបន្ទូលថា-ចូរក្រោកឡើងយកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរទៅផ្ទះវិញទៅ»។២៥ រំពេចនោះអ្នកខ្វិនក្រោកឡើងនៅមុខមនុស្សទាំងអស់រួចយកគ្រែស្នែងដែលគេសែងខ្លួនមកដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង។២៦ អស់អ្នកដែលនៅទីនោះស្លុតស្មារតីគ្រប់ៗគ្នាហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។គេភ័យខ្លាចជាខ្លាំងក៏និយាយគ្នាថា៖«ថ្ងៃនេះយើងបានឃើញហេតុការណ៍ចំឡែកអស្ចារ្យមែន!»។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកលេវី (ម៉ាថាយ ៩. ៩-១៣ ម៉ាកុស ២. ១៣-១៧) ២៧ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះទ្រង់ទតឃើញអ្នកទារពន្ធ*ម្នាក់ឈ្មោះលេវីអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។២៨ លោកលេវីក្រោកឡើងទុកកិច្ចការទាំងអស់ចោលហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។២៩ លោកលេវីបានរៀបចំពិធីជប់លៀងមួយយ៉ាងធំថ្វាយព្រះអង្គនៅផ្ទះរបស់លោក។មានអ្នកទារពន្ធ*ព្រមទាំងមនុស្សឯទៀតៗជាច្រើនចូលរួមជាមួយដែរ។៣០ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ពីគណៈផារីស៉ីទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគេនិយាយទៅកាន់ក្រុមសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធនិងមនុស្សបាបដូច្នេះ?»។៣១ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេថា៖«មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យឡើយមានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។៣២ ខ្ញុំមិនមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេគឺមករកមនុស្សបាប ដើម្បីអោយគេកែប្រែចិត្តគំនិត»។ អំពីការតមអាហារ (ម៉ាថាយ ៩. ១៤-១៧ ម៉ាកុស ២. ១៨-២២) ៣៣ មានគេទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖«ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាននិងពួកសិស្សខាងគណៈផារីស៉ី*តែងតែតមអាហារនិងសូត្រធម៌ជាញឹកញាប់ចុះហេតុដូចម្តេចបានជាសិស្សរបស់លោកបែរជានាំគ្នាបរិភោគដូច្នេះ?»។៣៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖«ក្នុងពិធីមង្គលការពេលកូនកំឡោះនៅជាមួយតើភ្ញៀវអាចតមអាហារកើតឬ?។ទេ!គេមិនអាចតមបានឡើយ។៣៥ ថ្ងៃក្រោយពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅ ទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារ»។ ៣៦ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាថា៖«ពុំដែលមាននរណាហែកសម្លៀកបំពាក់ថ្មីយកទៅប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់នោះឡើយធ្វើដូច្នេះសម្លៀកបំពាក់ថ្មីនឹងត្រូវរហែកហើយក្រណាត់ចាស់និងក្រណាត់ថ្មីក៏មិនសមគ្នាដែរ។៣៧ ពុំដែលមាននរណាច្រកស្រាទំពំាងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ឡើយបើធ្វើដូច្នេះស្រាថ្មីនឹងធ្វើអោយថង់ស្បែកចាស់នោះធ្លុះបណ្តាលអោយស្រាហូរចេញហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចខាតមិនខាន៣៨ ត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី។៣៩ កាលបើបានពិសាស្រាទំពំាងបាយជូរចាស់ហើយមិនដែលមាននរណាចង់ពិសាស្រាថ្មីទេព្រោះគេថា"ស្រាចាស់ឆ្ងាញ់ជាងស្រាថ្មី"»។ ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ ១២. ១-៨ ម៉ាកុស ២. ២៣-២៨)
ជំពូកទី៦
[កែប្រែ]១ មានថ្ងៃមួយជាថ្ងៃសប្ប័ទ* ព្រះយេស៊ូ ៦ យាងកាត់វាលស្រែសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គនាំគ្នាបូតកួរស្រូវសាឡីមកឈ្លីបរិភោគ។២ មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ខ្លះនិយាយទៅសាវ័កទាំងនោះថា៖«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាធ្វើការដែលបញ្ញត្តិហាមមិនអោយធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ*ដូច្នេះ?»។៣ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានអត្ថបទមួយស្តីអំពីការដែលព្រះបាទដាវីឌនិងបរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លាន៤ គឺស្តេចបានយាងចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់យកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មកសោយព្រមទាំងចែកអោយពួកបរិពារបរិភោគទៀតផង។តាមវិន័យ*មានតែពួកបូជាចារ្យ*ប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងនោះបាន។តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានអត្ថបទនោះឬទេ?»។៥ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«បុត្រមនុស្ស*ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ*។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់អោយបានជានៅថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ ១២. ៩-១៤ ម៉ាកុស ៣. ១-៦) ៦ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*មួយទៀតព្រះយេស៊ូយាងចូលក្នុងសាលាប្រជុំ*ហើយទ្រង់បង្រៀនគេ។នៅទីនោះមានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃស្តាំ។៧ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*និងពួកខាងគណៈផារីស៉ី*តាមមើលព្រះយេស៊ូក្រែងលោព្រះអង្គប្រោសអ្នកជំងឺនៅថ្ងៃសប្ប័ទព្រោះគេចង់រកលេសចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ។៨ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរក្រោកឡើងមកឈរនៅកណ្តាលគេឯណេះ!»។បុរសនោះក៏ក្រោកឈរឡើង។៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំសួរអ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃសប្ប័ទតើមនុស្សមានសិទ្ធិធ្វើអំពើល្អឬធ្វើអំពើអាក្រក់?តើត្រូវសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សឬធ្វើអោយវិនាសអន្តរាយ?»។១០ ព្រះអង្គបែរព្រះភ័ក្ត្រទតមើលមនុស្សទាំងអស់ដែលនៅជុំវិញរួចមានព្រះបន្ទូលទៅបុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរលាតដៃមើល៍!»។គាត់ក៏លាតដៃហើយដៃគាត់បានជាដូចដើមវិញ។១១ ពួកគេក្តៅក្រហាយយ៉ាងខ្លាំងហើយពិគ្រោះគ្នាគិតធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសគ្រីស្តទូត*ដប់ពីររូប (ម៉ាថាយ ១០. ១-៤ ម៉ាកុស ៣. ១៣-១៩) ១២ នៅគ្រានោះព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិស្ឋាន*។ព្រះអង្គអធិស្ឋានពេញមួយយប់។១៣ លុះព្រលឹមឡើងព្រះអង្គត្រាស់ហៅសាវ័ក*មកក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងនោះព្រះអង្គជ្រើសយកដប់ពីររូបហើយប្រទានងារជាទូតរបស់ព្រះអង្គ១៤ គឺមានស៉ីម៉ូនដែលទ្រង់ប្រទានឈ្មោះថាពេត្រុស/សិលានិងអន់ដ្រេជាប្អូនរបស់គាត់យ៉ាកុបយ៉ូហានភីលីពបាថូឡូមេ១៥ ម៉ាថាយថូម៉ាសយ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយស៉ីម៉ូនហៅអ្នកជាតិនិយមរ១៦ យូដាសជាកូនលោកយ៉ាកុបនិងយូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតដែលនឹងក្បត់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនបណ្តាជននិង ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៤. ២៣-២៥) ១៧ ព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសាវ័ក*ទាំងនោះមកប្រថាប់នៅត្រង់កន្លែងមួយរាបស្មើ។នៅទីនោះមានសាវ័កជាច្រើននិងប្រជាជនពីស្រុកយូដាពីក្រុងយេរូសាឡឹមពីក្រុងទីរ៉ូសនិងក្រុងស៉ីដូននៅតាមមាត់សមុទ្រមករង់ចាំព្រះអង្គយ៉ាងកកកុញ។១៨គេនាំគ្នាមកស្តាប់ព្រះអង្គនិងសូមព្រះអង្គប្រោសគេអោយជាពីជំងឺ។រីឯអស់អ្នកដែលមានខ្មោចចូលក៏បានជាដែរ។១៩ បណ្តាជនប្រជ្រៀតគ្នាចូលមកពាល់ព្រះយេស៊ូដ្បិតមានប្ញទ្ធានុភាពចេញពីព្រះអង្គមកប្រោសគេអោយជាគ្រប់ៗគ្នា។ សុភមង្គល និង អពមង្គល (ម៉ាថាយ ៥. ១-១២) ២០ ព្រះយេស៊ូងើបព្រះភ័ក្ត្រទតមើលសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដែលជាជនក្រខ្សត់អើយ! អ្នកមានសុភមង្គល*ហើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាបានទទួលព្រះរាជ្យ*របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ ២១ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានអើយ! អ្នកមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានឆ្អែត។ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែយំសោកអើយ! អ្នកមានសុភមង្គលហើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានត្រេកអរ។ ២២ ប្រសិនបើមានគេស្អប់លែងរាប់រកអ្នករាល់គ្នា
ប្រសិនបើត្មះតិះដៀលបង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នា
ព្រោះតែបុត្រមនុស្ស* អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ។ ២៣ នៅគ្រានោះ ចូរមានអំណរសប្បាយឡើងដ្បិតអ្នករាល់គ្នាទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានបរមសុខ*។កាលពីជំនាន់មុនបុព្វបុរស*របស់គេក៏បានប្រព្រឹត្តចំពោះពួកព្យាការីដូច្នោះដែរ។ ២៤ ចំណែកឯអ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកមានអើយ! អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបាន ទទួលការសំរាលទុក្ខរួចស្រេចហើយ។ ២៥ អ្នករាល់គ្នាដែលឆ្អែតនៅពេលនេះអើយ! អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងស្រេកឃ្លានជាពុំខាន។ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែត្រេកអរអើយ! អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ព្រោះអ្នករាល់គ្នា នឹងកាន់ទុក្ខ ហើយយំសោកជាពុំខាន។ ២៦ អ្នករាល់គ្នាដែលមនុស្សទាំងអស់កោត សរសើរអើយ! អ្នកត្រូវវេទនាហើយ ព្រោះបុព្វបុរសរបស់គេក៏បានប្រព្រឹត្ត ចំពោះពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ ដូច្នោះដែរ!»។ សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះខ្មាំងសត្រូវ (ម៉ាថាយ ៥. ៣៨-៤៨ និង ៧. ១២) ២៧ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងស្តាប់ខ្ញុំថាចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួននិងធ្វើអំពើល្អដល់អស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា២៨ ត្រូវជូនពរដល់អស់អ្នកដែលប្រទេចផ្តាសាអ្នករាល់គ្នានិងអង្វរព្រះជាម្ចាស់សូមទ្រង់ប្រទានពរដល់អស់អ្នកដែលបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នា។២៩ ប្រសិនបើមានគេទះកំផ្លៀងអ្នកម្ខាងចូរបែរអោយគេទះម្ខាងទៀតចុះ។ប្រសិនបើគេយកអាវធំរបស់អ្នកចូរអោយគេយកអាវក្នុងថែមទៀតទៅ។៣០បើមានអ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នកចូរអោយគេទៅហើយបើគេរឹបអូសយកអ្វីដែលជារបស់អ្នកចូរកុំទារពីគេវិញឡើយ។៣១ បើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយគេប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនបែបណាត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែបនោះដែរ។៣២ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែមនុស្សដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាតើនឹងមានគុណបំណាច់អ្វី? សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេដែរ៣៣ ហើយបើអ្នករាល់គ្នាធ្វើអំពើល្អតែជាមួយមនុស្សណាដែលធ្វើអំពើល្អដល់អ្នករាល់គ្នាតើនឹងមានគុណបំណាច់អ្វី?សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះធ្វើអំពើល្អដល់គ្នាគេដែរ។៣៤ បើអ្នករាល់គ្នាអោយគេខ្ចីដោយសង្ឃឹមថានឹងបានសំណងវិញតើនឹងមានគុណបំណាច់អ្វី?សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏អោយគ្នាគេខ្ចីដើម្បីទទួលសំណងដូចដើមវិញដែរ។៣៥ ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួនហើយធ្វើល្អដល់គេព្រមទាំងអោយគេខ្ចីដោយកុំនឹកសង្ឃឹមចង់បានអ្វីវិញអោយសោះពេលនោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំអ្នករាល់គ្នានឹងបានទៅជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតដ្បិតព្រះអង្គក៏មានព្រះហប្ញទ័យសប្បុរសចំពោះជនអកតញ្ញូនិងជនកំណាចដែរ។៣៦ ចូរមានចិត្តមេត្តាករុណាដូចព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលមានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណា»។ កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃ (ម៉ាថាយ ៧. ១-៥) ៣៧ «កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃអោយសោះនោះព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនថ្កោលទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។កុំផ្តន្ទាទោសអ្នកដទៃអោយសោះនោះព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនផ្តន្ទាទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។ត្រូវលើកលែងទោសអោយអ្នកដទៃនោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសអោយអ្នករាល់គ្នា។៣៨ ចូរធ្វើអំណោយដល់អ្នកដទៃនោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអំណោយដល់អ្នករាល់គ្នាដែរទ្រង់នឹងប្រទានមកយ៉ាងបរិបូណ៌ហូរហៀរ។ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាល់អោយអ្នកតាមរង្វាល់ដែលអ្នកវាល់អោយអ្នកដទៃ»។ ៣៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាទៅគេទៀតថា៖«មនុស្សខ្វាក់ពុំអាចនាំមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ទៀតបានឡើយ។បើធ្វើដូច្នោះមុខជាធ្លាក់រណ្តៅទាំងពីរនាក់មិនខាន។៤០ពុំដែលមានសិស្សណាធំជាងគ្រូឡើយប៉ុន្តែសិស្សដែលបានទទួលចំណេះសព្វគ្រប់អាចស្មើនឹងគ្រូបាន។៤១ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមើលឃើញល្អងធូលីនៅក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកតែមើលមិនឃើញធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកផ្ទាល់ដូច្នេះ?។៤២ បើអ្នកមើលធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកមិនទាំងឃើញផងម្តេចក៏ហ៊ាននិយាយទៅបងប្អូនថា"ទុកអោយខ្ញុំផ្តិតយកល្អងធូលីនេះចេញពីភ្នែកអ្នក?"។មនុស្សមានពុតអើយ!ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកអ្នកជាមុនសិនទើបអ្នកមើលឃើញច្បាស់ល្មមនឹងផ្តិតយកល្អងធូលីចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន»។ ដើមឈើល្អ និង ដើមឈើអាក្រក់ (ម៉ាថាយ ៧.១៦-២០ និង ១២. ៣៣-៣៥) ៤៣ «ដើមឈើល្អមិនដែលអោយផ្លែអាក្រក់ឡើយឯដើមឈើអាក្រក់វិញក៏មិនដែលអោយផ្លែល្អដែរ៤៤ ដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើបានដោយសារផ្លែវា។ពុំដែលមាននរណាបេះផ្លែឧទុម្ពរ*ឬផ្លែទំពំាងបាយជូរពីគុម្ពបន្លាឡើយ។៤៥ មនុស្សល្អតែងប្រព្រឹត្តអំពើល្អព្រោះចិត្តរបស់គេល្អរីឯមនុស្សអាក្រក់តែងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ព្រោះចិត្តរបស់គេអាក្រក់ដ្បិតមាត់របស់មនុស្សតែងស្រដីចេញមកនូវសេចក្តីណាដែលមានពេញហូរហៀរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន»។ មនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ (ម៉ាថាយ៧.២៤-២៧) ៤៦ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាហៅខ្ញុំថា"ព្រះអម្ចាស់!ព្រះអម្ចាស់!"តែមិនប្រព្រឹត្តតាមពាក្យខ្ញុំដូច្នេះ?។៤៧ អ្នកដែលចូលមករកខ្ញុំស្តាប់ពាក្យខ្ញុំហើយប្រព្រឹត្តតាមខ្ញុំសុំបង្ហាញប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាគេប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សប្រភេទណា៤៨ អ្នកនោះប្រៀបបាននឹងមនុស្សម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះ។គាត់ជីកដីយ៉ាងជ្រៅហើយចាក់គ្រឹះលើផ្ទំាងថ្មលុះទឹកជំនន់មកដល់ទោះបីទឹកហូរមកប៉ះយ៉ាងណាក៏ដោយក៏មិនអាចធ្វើអោយផ្ទះនោះរង្គើបានដែរព្រោះគាត់បានសង់យ៉ាងមាំ។៤៩ ចំណែកឯអ្នកដែលស្តាប់ពាក្យខ្ញុំតែមិនប្រព្រឹត្តតាមប្រៀបបាននឹងមនុស្សម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះដោយពុំបានចាក់គ្រឹះ។លុះទឹកហូរមកបោកផ្ទះនោះផ្ទះនោះក៏រលំខូចខាតភ្លាមគ្មានអ្វីសល់ឡើយ»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកបំរើរបស់នាយទាហានរ៉ូមុាំងអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨. ៥-១៣)
ជំពូកទី៧
[កែប្រែ]១ កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអោយ ៧ ប្រជាជនស្តាប់ចប់សព្វគ្រប់ហើយព្រះអង្គក៏យាងចូលទៅក្រុងកាផានុម។២ នៅក្រុងនោះមានអ្នកបំរើសំណព្វចិត្តរបស់នាយទាហានរ៉ូមុំាងម្នាក់មានជំងឺជាទម្ងន់ជិតស្លាប់។៣ ពេលនាយទាហាននោះឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូគាត់ក៏ចាត់ចាស់ទុំនៃជនជាតិយូដាខ្លះអោយទៅយាងព្រះអង្គមកប្រោសអ្នកបំរើរបស់គាត់។៤ ចាស់ទុំទាំងនោះទៅគាល់ព្រះយេស៊ូទទូចអង្វរព្រះអង្គថា៖«នាយទាហាននោះជាមនុស្សម្នាក់ដែលគួរតែលោកប្រោសប្រណីដល់គាត់៥ ព្រោះគាត់ស្រឡាញ់ជាតិសាសន៍របស់យើងថែមទាំងបានសង់សាលាប្រជុំ*អោយយើងផង»។៦ ព្រះយេស៊ូយាងទៅជាមួយចាស់ទុំទាំងនោះ។លុះយាងជិតដល់ហើយនាយទាហានចាត់មិត្តភក្តិរបស់គាត់អោយមកទូលថា៖«លោកម្ចាស់!មិនបាច់អញ្ជើញចូលផ្ទះខ្ញុំប្របាទទេដ្បិតខ្ញុំប្របាទមានឋានៈទន់ទាបណាស់មិនសមនឹងទទួលលោកក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទឡើយ។៧ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្របាទមិនហ៊ានមកជួបលោកផ្ទាល់។សូមលោកមេត្តាមានប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់នោះអ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំប្របាទនឹងជាសះស្បើយមិនខាន។៨ ខ្ញុំប្របាទជាអ្នកនៅក្រោមបញ្ជាគេហើយក៏មានកូនទាហានជាច្រើននៅក្រោមបញ្ជាខ្ញុំប្របាទដែរ។បើខ្ញុំប្របាទបញ្ជាអ្នកណាម្នាក់អោយទៅគេប្រាកដជាទៅបើប្រាប់ម្នាក់ទៀតអោយមកគេនឹងមក។ពេលខ្ញុំប្របាទប្រាប់អ្នកបំរើអោយធ្វើការអ្វីមួយគេនឹងធ្វើតាម»។៩ កាលព្រះយេស៊ូទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ពាក្យទាំងនេះហើយព្រះអង្គស្ងើចសរសើរនាយទាហាននោះណាស់។ព្រះអង្គងាកទៅរកបណ្តាជនដែលដើរតាមព្រះអង្គហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំមិនដែលឃើញនរណាមានជំនឿបែបនេះឡើយទោះបីនៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលក៏គ្មានផង»។១០ មិត្តភក្តិដែលនាយទាហានចាត់អោយមកក៏វិលត្រឡប់ទៅវិញ ឃើញអ្នកបំរើបានជាសះស្បើយ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់អោយរស់ឡើងវិញ ១១ក្រោយមកទៀតព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភូមិមួយឈ្មោះណាអ៉ីន។សាវ័ករបស់ព្រះអង្គនិងបណ្តាជនជាច្រើនក៏ធ្វើដំណើរទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។១២ ពេលព្រះអង្គយាងមកជិតដល់ទ្វារកំពែងក្រុងមានគេដង្ហែសពយកទៅបញ្ចុះ។បុគ្គលដែលស្លាប់នោះជាកូនប្រុសតែមួយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់។អ្នកស្រុកជាច្រើនបានមកជួយដង្ហែសពជាមួយគាត់។១៣ កាលព្រះអម្ចាស់ឃើញស្ត្រីមេម៉ាយនោះព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សូមកុំយំអី!»។១៤ ព្រះអង្គយាងចូលទៅជិតទ្រង់ពាល់មឈូសពួកអ្នកសែងក៏នាំគ្នាឈប់។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«អ្នកកំឡោះអើយ!ចូរក្រោកឡើង»។១៥ រំពេចនោះបុគ្គលដែលស្លាប់ក៏ក្រោកអង្គុយហើយចាប់ផ្តើមនិយាយស្តី។ព្រះយេស៊ូប្រគល់អ្នកកំឡោះទៅម្តាយវិញ។១៦ គេស្ញែងខ្លាចទាំងអស់គ្នាហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយពោលថា៖«មានព្យាការីដ៏ប្រសើរឧត្តមមួយរូបបានមកនៅក្នុងចំណោមយើងហើយព្រះជាម្ចាស់យាងមករំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ»។ ១៧ ពាក្យដែលគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូបានលេចឮពាសពេញក្នុងស្រុកយូដានិងតំបន់ជិតខាងទាំងមូល។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តចាត់សិស្សទៅជួបព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១១. ២-១៩) ១៨ សិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបានរៀបរាប់ជូនលោកនូវហេតុការណ៍ទាំងអស់នោះ។លោកយ៉ូហានក៏ហៅសិស្សពីរនាក់មក១៩ រួចចាត់អោយទៅទូលសួរព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់ថា៖«តើលោកជាព្រះគ្រីស្ត*ដែលត្រូវយាងមកឬមួយយើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។២០ អ្នកទាំងពីរទៅដល់ទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖«លោកយ៉ូហានបាទីស្តចាត់អោយយើងខ្ញុំមកសួរលោកថាតើលោកជាព្រះគ្រីស្តដែលត្រូវយាងមកឬមួយក៏យើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។២១នៅគ្រានោះព្រះយេស៊ូកំពុងប្រោសអ្នកជំងឺនិងមនុស្សពិការច្រើននាក់អោយបានជាព្រះអង្គបណ្តេញខ្មោចពីមនុស្សខ្មោចចូលព្រមទាំងប្រោសមនុស្សខ្វាក់ច្រើននាក់អោយមើលឃើញផង។២២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅសិស្សទាំងពីរនាក់នោះថា៖«ចូរអ្នកទៅជំរាបលោកយ៉ូហាននូវហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញនិងបានឮគឺមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញមនុស្សខ្វិនដើរបានមនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធ*មនុស្សថ្លង់ស្តាប់ឮមនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញហើយគេនាំដំណឹងល្អ*ទៅប្រាប់ជនក្រីក្រល។២៣ អ្នកណាមិនរវាតចិត្តចេញពីជំនឿព្រោះតែខ្ញុំអ្នកនោះពិតជាមានសុភមង្គលហើយ!»។២៤ ពេលសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានត្រឡប់ទៅវិញព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមហាជនអំពីលោកយ៉ូហានថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាទៅវាលរហោស្ថានរកមើលអ្វី?មើលដើមត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះឬ?២៥ តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?មើលមនុស្សស្លៀកពាក់ល្អរុងរឿងឬ?តាមធម្មតាអស់អ្នកដែលស្លៀកពាក់ល្អរុងរឿងហើយមានជីវភាពខ្ពង់ខ្ពស់គេរស់នៅក្នុងវាំងឯណោះ។២៦ បើដូច្នេះតើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?រកមើលព្យាការី*ម្នាក់ឬ?។ត្រូវហើយ!ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាលោកនោះប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត២៧ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងអំពីលោកយ៉ូហានថា:"យើងចាត់ទូតយើងអោយទៅមុនព្រះអង្គដើម្បីរៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ"វ។២៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបណ្តាមនុស្សដែលកើតមកក្នុងលោកនេះសពុំមាននរណាម្នាក់ប្រសើរជាងលោកយ៉ូហានឡើយ។ប៉ុន្តែអ្នកណាតូចជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់អ្នកនោះប្រសើរលើសលោកយ៉ូហានទៅទៀត។២៩ ប្រជាជនទាំងមូលនិងអ្នកទារពន្ធ*បានស្តាប់លោកយ៉ូហានទទួលស្គាល់ថាព្រះជាម្ចាស់ពិតជាមានព្រះហប្ញទ័យសុចរិតមែនហើយនាំគ្នាទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោក។៣០ រីឯពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*មិនទទួលស្គាល់គំរោងការដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំសំរាប់គេនោះទេគឺគេបដិសេធមិនព្រមទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហាន។៣១ តើខ្ញុំប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះទៅនឹងមនុស្សប្រភេទណា?តើគេដូចនរណា?៣២ គឺគេប្រៀបបីដូចជាកូនក្មេងដែលអង្គុយលេងនៅផ្សារហើយស្រែកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកថា"យើងបានផ្លុំខ្លុយតែពួកឯងមិនព្រមរំាយើងបានស្មូតបទទំនួញតែពួកឯងក៏ពុំព្រមយំដែរ"។៣៣ យ៉ាងណាមិញលោកយ៉ូហានបាទីស្តបានមកលោកតមអាហារលោកតមសុរាតែអ្នករាល់គ្នាថាលោកមានខ្មោចចូល។៣ រីឯបុត្រមនុស្ស*ក៏បានមកដែរលោកបរិភោគអាហារនិងពិសាសុរាតែអ្នករាល់គ្នាថា"មើលចុះអ្នកនេះគិតតែពីស៉ីផឹកហើយសេពគប់ជាមួយពួកទារពន្ធ*និងមនុស្សបាប"។៣៥ ប៉ុន្តែអស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញាទទួលស្គាល់ថាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាល្អត្រឹមត្រូវមែន»។ ព្រះយេស៊ូលើកលែងទោសអោយស្ត្រីមានបាបម្នាក់ ៣៦ មានបុរសម្នាក់ខាងគណៈផារីស៉ី*បានយាងព្រះយេស៊ូទៅសោយព្រះស្ងោយព្រះអង្គក៏យាងទៅផ្ទះបុរសនោះហើយគង់រួមតុជាមួយគាត់។៣៧ នៅក្រុងនោះមានស្ត្រីម្នាក់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះមិនល្អ។ពេលឮថាព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងផ្ទះអ្នកខាងគណៈផារីស៉ី*នោះនាងយកដបថ្មកែវដាក់ប្រេងក្រអូបចូលមក។៣៨ នាងនៅពីក្រោយព្រះយេស៊ូក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គនាងយំសំរក់ទឹកភ្នែកជោកព្រះបាទាព្រះយេស៊ូហើយយកសក់មកជូត។បន្ទាប់មកនាងថើបរួចយកប្រេងក្រអូបមកចាក់ពីលើផង។៣៩ ពេលបុរសម្ចាស់ផ្ទះឃើញដូច្នោះគាត់រិះគិតក្នុងចិត្តថា៖«បើលោកនេះពិតជាព្យាការី*មែនច្បាស់ជាលោកជ្រាបថាស្ត្រីដែលពាល់លោកនេះជាស្ត្រីប្រភេទណាពុំខានគឺនាងជាមនុស្សបាប»។៤០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅបុរសខាងគណៈផារីស៉ីនោះថា៖«លោកស៉ីម៉ូនខ្ញុំចង់និយាយរឿងមួយជាមួយលោក»។លោកស៉ីម៉ូនទូលតបទៅព្រះអង្គថា៖«សូមលោកគ្រូមានប្រសាសន៍មកចុះ»។៤១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«មានមនុស្សពីរនាក់ជំពាក់ប្រាក់គេម្នាក់ជំពាក់ប្រាំរយម្នាក់ទៀតហាសិប។៤២ដោយអ្នកទាំងពីរគ្មានប្រាក់សងម្ចាស់ប្រាក់ក៏លុបបំណុលចោលឈប់ទារពីអ្នកទាំងពីរនោះទៅ។ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរតើអ្នកណាស្រឡាញ់ម្ចាស់បំណុលជាង?»។៤៣ លោកស៉ីម៉ូនទូលឆ្លើយថា៖«តាមយោបល់ខ្ញុំគឺអ្នកដែលជំពាក់ប្រាក់ច្រើនជាង»។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖«លោកមានយោបល់ត្រឹមត្រូវមែន»។ ៤៤ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គបែរទៅរកស្ត្រីនោះរួចមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖«សូមមើលស្ត្រីនេះចុះ!ខ្ញុំបានចូលមកក្នុងផ្ទះលោក តែលោកពុំបានយកទឹកមកលាងជើងខ្ញុំទេរីឯនាងនាងបានសំរក់ទឹកភ្នែកជោកជើងខ្ញុំព្រមទាំងយកសក់នាងមកជូតទៀតផង។៤៥ លោកមិនបានថើបខ្ញុំទេរីឯនាងវិញតាំងពីខ្ញុំចូលមកនាងចេះតែថើបជើងខ្ញុំឥតឈប់ឈរសោះឡើយ។៤៦ លោកមិនបានយកប្រេងមកលាបក្បាលខ្ញុំទេរីឯនាងវិញនាងបានចាក់ប្រេងក្រអូបលាបជើងខ្ញុំ។៤៧ ហេតុនេះហើយខ្ញុំសុំប្រាប់អោយលោកដឹងថានាងសំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់ជាខ្លាំងយ៉ាងនេះព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសអោយនាងរួចពីបាបជាច្រើន។រីឯអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសអោយតិចក៏សំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់តិចដែរ»។៤៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅស្ត្រីនោះថា៖«ខ្ញុំអត់ទោសអោយនាងបានរួចពីបាបហើយ»។៤៩ អស់អ្នកដែលអង្គុយរួមតុជាមួយរិះគិតក្នុងចិត្តរៀងៗខ្លួនថា៖«តើលោកនេះមានឋានៈអ្វីបានជាហ៊ានអត់ទោសអោយមនុស្សរួចពីបាបដូច្នេះ?»។៥០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងទៀតថា៖«ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ សូមអញ្ជើញទៅវិញដោយសុខសាន្តចុះ»។ ស្ត្រីៗដែលបំរើព្រះយេស៊ូ
ជំពូកទី៨
[កែប្រែ]១ បន្ទាប់មកទៀត ព្រះយេស៊ូយាងទៅ ៨ តាមក្រុងតាមភូមិនានាទាំងប្រកាសនិង ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ*អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់។គ្រីស្តទូត*ទាំងដប់ពីររូបទៅជាមួយព្រះអង្គ២ ហើយមានស្ត្រីខ្លះទៀតដែលព្រះអង្គបានប្រោសអោយជាពីជំងឺនិងបណ្តេញខ្មោចចេញក៏តាមទៅជាមួយដែរគឺមាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡាដែលព្រះអង្គបានដេញខ្មោចប្រាំពីរចេញពីនាង៣ នាងយ៉ូហាណាភរិយារបស់ឃូសាជាមហាតលិករបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដនាងស៊ូសាណាព្រមទាំងស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើនដែលបានចំណាយធនធានរបស់ខ្លួន ដើម្បីទំនុកបំរុងព្រះយេស៊ូនិងសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គ។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាថាយ ១៣. ១-៩ ម៉ាកុស ៤. ១-៩) ៤ មានបណ្តាជនច្រើនកុះករចេញពីទីក្រុងនានាមករកព្រះយេស៊ូព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាដូចតទៅ៖ ៥«មានបុរសម្នាក់ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។ពេលគាត់ព្រោះមានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវត្រូវគេដើរជាន់ហើយសត្វមកចឹកស៉ីអស់ទៅ។៦ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានថ្មកាលពន្លកដុះឡើងក៏ក្រៀមស្វិតទៅវិញព្រោះខ្វះទឹក។៧ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លា។បន្លាដុះឡើងជាមួយគ្រាប់ពូជហើយរួបរឹតពូជនោះមិនអោយដុះឡើងបាន។៨ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អគ្រាប់ពូជដុះឡើងអោយផលមួយជាមួយរយ»។ព្រះយេស៊ូបន្លឺព្រះសូរសៀងថែមទៀតថា៖«អស់អ្នកដែលឮពាក្យនេះសូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ពាក្យប្រស្នាស្តីអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាថាយ ១៣. ១០-២៣ ម៉ាកុស ៤. ១០-២០) ៩ សាវ័ក*របស់ព្រះយេស៊ូទូលសួរព្រះអង្គថា៖«តើពាក្យប្រស្នានោះមានន័យដូចម្តេច?»។១០ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាយល់គំរោងការដ៏លាក់កំបាំងនៃព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះអង្គ។ចំពោះអ្នកដទៃព្រះអង្គប្រើជាពាក្យប្រស្នាវិញ។ដូច្នេះទោះបីគេមើលក៏ពុំឃើញទោះបីគេស្តាប់ក៏ពុំយល់ដែរហ។១១ រីឯប្រស្នានោះមានន័យដូចតទៅ:គ្រាប់ពូជជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។១២ មនុស្សខ្លះប្រៀបបីដូចជាផ្លូវដែលគ្រាប់ពូជធ្លាក់គេបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលតែមារសាតាំង*មកឆក់យកពីចិត្តគេដើម្បីកុំអោយគេជឿនិងកុំអោយគេរួចជីវិត។១៣ មនុស្សខ្លះទៀតប្រៀបបីដូចជាដីមានថ្មកាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយគេទទួលយកដោយអំណរ។ប៉ុន្តែគេជឿតែមួយភ្លែត ពុំទុកអោយព្រះបន្ទូលចាក់ប្ញសឡើយគេបោះបង់ចោលជំនឿនៅពេលណាមានការល្បួង។១៤ គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លាប្រៀបបីដូចជាអស់អ្នកដែលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលតែចិត្តខ្វល់ខ្វាយចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិនិងចិត្តស្រើបស្រាលមករួបរឹតផលផ្លែមិនអោយទុំបានឡើយ។១៥ រីឯគ្រាប់ពូជធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អប្រៀបបីដូចជាអស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយចងចាំទុកយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តរហូតដល់បានបង្កើតផលផ្លែជាច្រើន ដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ»។ ប្រស្នាអំពីចង្កៀង (ម៉ាកុស ៤. ២១-២៥) ១៦ «ពុំដែលមាននរណាអុជចង្កៀងហើយយកធុងមកគ្របពីលើឬយកទៅដាក់ក្រោមគ្រែឡើយ។គេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលចូលក្នុងផ្ទះ។១៧ គ្រប់ការលាក់កំបាំងនឹងត្រូវបើកអោយគេដឹងហើយគ្រប់អាថ៌កំបាំងក៏នឹងលេចមកអោយមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ច្បាស់ដែរ។១៨ ដូច្នេះចូរប្រុងប្រយ័ត្នអំពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាស្តាប់ព្រោះអ្នកណាមានហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយថែមទៀតតែអ្នកណាដែលគ្មានព្រះអង្គនឹងហូតយកនូវអ្វីៗដែលខ្លួនស្មានថាមាននោះផង»។ មាតា និង បងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១២. ៤៦-៥០ ម៉ាកុស ៣. ៣១-៣៥) ១៩ មាតានិងបងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូនាំគ្នាមករកព្រះអង្គប៉ុន្តែមិនអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានឡើយព្រោះមានមនុស្សច្រើនពេក។២០ មានគេទូលព្រះអង្គថា៖«ម្តាយលោកនិងបងប្អូនលោកនៅខាងក្រៅចង់ជួបលោក»។២១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«អស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយប្រតិបត្តិតាមគឺអ្នកនោះហើយជាម្តាយ និង ជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ»។ ព្រះយេស៊ូធ្វើអោយរលកស្ងប់ (ម៉ាថាយ ៨. ២៣-២៧ ម៉ាកុស ៤. ៣៥-៤១) ២២ថ្ងៃមួយព្រះយេស៊ូយាងចុះទូកជាមួយសាវ័កព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«យើងនាំគ្នាឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។ពួកសាវ័កក៏ចេញទូកទៅជាមួយព្រះអង្គ។២៣ ពេលឆ្លងទៅនោះព្រះយេស៊ូផ្ទំលក់ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកយ៉ាងខ្លាំងមកលើបឹងបណ្តាលអោយទឹកជះចូលពេញទូកហើយទាំងអស់គ្នាស្ថិតក្នុងភាពអាសន្ន។២៤ ពួកសាវ័កចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូដាស់ព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!ព្រះគ្រូ!យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ»។ព្រះយេស៊ូតើនឡើងមានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះនិងរលកយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់។ខ្យល់ព្យុះនិងរលកក៏ស្ងប់ហើយផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដូចធម្មតាវិញ។២៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖«ជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នានៅឯណា?»។ពួកសាវ័កភ័យស្ញប់ស្ញែងព្រមទាំងស្ងើចសរសើរផងគេនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«តើលោកនេះមានឋានៈអ្វីបានជាបញ្ជាទៅខ្យល់និងទឹកហើយខ្យល់និងទឹកស្តាប់តាមបង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលម្នាក់ (ម៉ាថាយ ៨. ២៨-៣៤ ម៉ាកុស ៥. ១-២០) ២៦ ព្រះយេស៊ូនិងសាវ័ក*បានមកដល់ក្រុងកេរ៉ាសានៅត្រើយម្ខាងទល់មុខស្រុកកាលីឡេ។២៧ កាលព្រះអង្គយាងឡើងគោកមានបុរសម្នាក់ចេញពីក្រុងមករកព្រះអង្គ។គាត់មានខ្មោចចូលហើយមិនស្លៀកពាក់មិនរស់នៅក្នុងផ្ទះតាំងពីយូរមកហើយគឺគាត់ស្នាក់នៅតែតាមទីបញ្ចុះសព។២៨ ពេលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូគាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖«ឱព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយ!តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីទូលបង្គំ?សូមមេត្តាកុំធ្វើទុក្ខទោសទូលបង្គំអី»។២៩ ខ្មោចទូលអង្វរដូច្នេះព្រោះព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាវាអោយចេញពីបុរសនោះវាចូលគាត់ច្រើនលើកច្រើនសាមកហើយ។គេបានយកច្រវាក់ចងដៃចងជើងគាត់និងដាក់ខ្នោះទុកមួយកន្លែងតែគាត់កាច់ច្រវាក់បានហើយខ្មោចនាំគាត់ទៅទីស្មសាន។៣០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖«ឯងឈ្មោះអី?»។ខ្មោចឆ្លើយថា៖«ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ព»។វាឆ្លើយដូច្នេះព្រោះមានខ្មោចជាច្រើនចូលក្នុងបុរសនោះ។៣១ ខ្មោចទាំងនោះបានទទូចអង្វរព្រះយេស៊ូសូមកុំអោយព្រះអង្គបញ្ជូនពួកវាទៅនរកអវិចីឡើយ។៣២ នៅក្បែរនោះមានជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកស៉ីតាមចង្កេះភ្នំ។ពួកខ្មោចបានអង្វរព្រះអង្គសូមអនុញ្ញាតអោយវាចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះព្រះយេស៊ូក៏អនុញ្ញាតអោយ។៣៣ ខ្មោចចេញពីបុរសនោះចូលទៅក្នុងជ្រូកហ្វូងជ្រូកបោលចុះតាមជំរាលភ្នំតំរង់ទៅបឹងលង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។៣៤ ពេលអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូកឃើញហេតុការណ៍កើតឡើងដូច្នេះក៏រត់យករឿងនេះទៅប្រាប់អ្នកនៅទីក្រុងនិងអ្នកនៅស្រុកស្រែ។៣៥ មនុស្សម្នានាំគ្នាចេញទៅមើលហេតុការណ៍នោះ។គេចូលមករកព្រះយេស៊ូឃើញបុរសដែលខ្មោចចូលពីមុនអង្គុយនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គគាត់ស្លៀកពាក់ដឹងស្មារតីដូចធម្មតាគេក៏ស្ញែងខ្លាចព្រះអង្គ។៣៦ អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកនាំគ្នារៀបរាប់អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលនោះអោយបានជា។៣៧ អ្នកស្រុកនៅតំបន់កេរ៉ាសាទាំងអស់អង្វរព្រះយេស៊ូអោយចាកចេញពីស្រុកភូមិរបស់គេដ្បិតគេភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់។ព្រះយេស៊ូក៏យាងចុះទូកត្រឡប់ទៅវិញ។៣៨ បុរសដែលខ្មោចចូលពីមុននោះបានអង្វរសុំនៅជាមួយព្រះអង្គដែរប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមិនយល់ព្រមទេ។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖៣៩«ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញចុះហើយរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសដល់អ្នក»។បុរសនោះចេញទៅប្រកាសប្រាប់អោយអ្នកក្រុងដឹងអំពីការទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសដល់គាត់។ ព្រះយេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអោយបានជានិង ប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសអោយរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ ៩. ១៨-២៦ ម៉ាកុស ៥. ២១-៤៣) ៤០ ពេលព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់មកពីត្រើយម្ខាងវិញបណ្តាជននាំគ្នាមកទទួលព្រះអង្គព្រោះគេចាំមើលផ្លូវព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។៤១ មានអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ*ម្នាក់ឈ្មោះយ៉ៃរ៉ូសចូលមកជិតព្រះយេស៊ូក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គអង្វរសូមព្រះអង្គយាងទៅផ្ទះគាត់៤២ ដ្បិតគាត់មានកូនស្រីតែមួយអាយុប្រហែលដប់ពីរឆ្នាំកំពុងឈឺជិតស្លាប់។កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅនៅតាមផ្លូវមានមហាជនប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះអង្គ។៤៣ ពេលនោះមានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់ឈាមដប់ពីរឆ្នាំមកហើយនាងបានចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិដែលនាងមានទាំងប៉ុន្មានដើម្បីអោយគ្រូពេទ្យព្យាបាលតែគ្មានគ្រូពេទ្យណាអាចមើលនាងជាបានឡើយ។៤៤ នាងមកពីក្រោយព្រះយេស៊ូហើយពាល់ជាយព្រះពស្ត្រព្រះអង្គស្រាប់តែឈាមឈប់ធ្លាក់មួយរំពេច។៤៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖«នរណាពាល់ខ្ញុំ?»។គេប្រកែកគ្រប់គ្នាថាគេមិនបានពាល់ព្រះអង្គទេ។លោកពេត្រុស/សិលាទូលថា៖«ព្រះគ្រូអើយបណ្តាជនប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញព្រះគ្រូហើយគេប៉ះព្រះគ្រូទាំងអស់គ្នា»។៤៦ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«មានម្នាក់ពិតជាបានពាល់ខ្ញុំព្រោះខ្ញុំដឹងថាមានប្ញទ្ធានុភាពមួយចេញពីខ្លួនខ្ញុំទៅ»។៤៧ ស្ត្រីនោះមកក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូទាំងញ័ររន្ធត់ព្រោះដឹងថាខ្លួនលាក់រឿងនេះមិនជិត។នាងទូលព្រះអង្គនៅចំពោះមុខប្រជាជនទាំងមូលអំពីហេតុដែលនាំអោយនាងពាល់ព្រះអង្គហើយនាងបានជាពីជំងឺភ្លាម។៤៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«កូនស្រីអើយ!ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ សូមអញ្ជើញទៅដោយសុខសាន្តចុះ»។ ៤៩ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយមានបុរសម្នាក់មកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរ៉ូសជំរាបគាត់ថា៖«កូនស្រីលោកផុតដង្ហើមទៅហើយសូមកុំរំខានលោកគ្រូធ្វើអ្វីទៀត!»។៥០ ព្រះយេស៊ូឮពាក្យបុរសនោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកយ៉ៃរ៉ូសថា៖«កុំខ្លាចអីអោយតែលោកជឿកូនលោកនឹងបានរួចជីវិតពុំខាន»។៥១ លុះព្រះអង្គយាងទៅដល់ផ្ទះហើយព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយអ្នកណាចូលជាមួយឡើយលើកលែងតែលោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ូហានលោកយ៉ាកុប និងឪពុកម្តាយក្មេងស្រីនោះប៉ុណ្ណោះ។៥២ អ្នកដែលនៅទីនោះយំសោកអាណិតក្មេងនោះគ្រប់ៗគ្នាតែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«កុំយំអីនាងមិនស្លាប់ទេនាងគ្រាន់តែដេកលក់ទេតើ!»។៥៣ គេចំអកដាក់ព្រះអង្គដ្បិតគេដឹងច្បាស់ថានាងបានស្លាប់ពិតមែន។៥៤ ព្រះយេស៊ូចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ ហើយបន្លឺព្រះសូរសៀងយ៉ាងខ្លាំងថា៖«នាងអើយ!ក្រោកឡើង»។៥៥ រំពេចនោះព្រលឹងនាងក៏ត្រឡប់មកវិញហើយនាងក្រោកឡើងភ្លាម។ព្រះយេស៊ូសុំអោយគេយកចំណីអាហារមកអោយនាងបរិភោគ។៥៦ ឪពុកម្តាយរបស់នាងងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែងតែព្រះយេស៊ូហាមគេមិនអោយប្រាប់នរណាដឹងរឿងនេះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័កដប់ពីររូបទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (ម៉ាថាយ ១០. ៥-១៥ ម៉ាកុស ៦. ៧-១៣)
ជំពូកទី៩
[កែប្រែ]១ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័ក*ទាំងដប់ ៩ ពីររូបមកជួបជុំគ្នាហើយទ្រង់ប្រទានប្ញទ្ធានុភាពប្រទានអំណាចអោយគេបណ្តេញអារក្សទាំងអស់និងមើលជំងឺផ្សេងៗអោយបានជា។២ ព្រះអង្គចាត់គេអោយចេញទៅប្រកាសអំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ព្រមទាំងមើលអ្នកជំងឺអោយបានជាផង។៣ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញដំណើរទៅកុំយកអ្វីទៅជាមួយឡើយ ទោះបីដំបងក្តី ថង់យាមក្តីចំណីអាហារឬប្រាក់កាសក្តីហើយក៏មិនត្រូវយកអាវពីរបន្លាស់ទៅដែរ។៤ បើអ្នករាល់គ្នាចូលផ្ទះណាចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះរហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះទៅ។៥ បើភូមិណាគេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នាចូរចេញពីភូមិនោះទៅទាំងរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នករាល់គ្នាផងទុកជាសញ្ញាព្រមានគេឡ»។៦ ពួកសាវ័ក*នាំគ្នាចេញទៅធ្វើដំណើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយទាំងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ*និងមើលអ្នកជំងឺគ្រប់កន្លែងអោយបានជាផង។ ព្រះបាទហេរ៉ូដនឹកឆ្ងល់អំពីព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១៤. ១-១២ ម៉ាកុស ៦. ១៤-២៩) ៧ កាលព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជ*ជ្រាបហេតុការណ៍ទាំងនោះហើយទ្រង់មិនដឹងជាត្រូវគិតយ៉ាងណាដ្បិតមានអ្នកខ្លះនិយាយថា"លោកយ៉ូហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញហើយ"។៨ អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា"ព្យាការី*អេលីបានបង្ហាញខ្លួនអោយគេឃើញ"ហើយអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា "មានព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណបានរស់ឡើងវិញ"។៩ រីឯព្រះបាទហេរ៉ូដមានរាជឱង្ការថា៖«យើងបានអោយគេកាត់កយ៉ូហានស្លាប់បាត់ទៅហើយអចុះបុរសដែលគេនិយាយថាបានធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនោះជានរណា?»។ព្រះបាទហេរ៉ូដមានបំណងចង់ជួបព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់ (មថ. ១៤. ១៣-២១ មក. ៦. ៣០-៤៤ យហ. ៦. ១-១៤) ១០ គ្រីស្តទូត*នាំគ្នាវិលត្រឡប់មកវិញរៀបរាប់ទូលព្រះយេស៊ូនូវគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ដែលគេបានធ្វើ។ព្រះអង្គនាំគេចេញដាច់ឡែកពីមហាជនតំរង់ទៅភូមិមួយឈ្មោះបេតសៃដា១១ តែមហាជនដឹងក៏នាំគ្នាទៅតាមព្រះអង្គ។ព្រះយេស៊ូទទួលពួកគេហើយមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់អោយគេស្តាប់ព្រមទាំងប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជាផង។ ១២ ដល់ថ្ងៃជិតលិចសាវ័កទាំងដប់ពីររូបចូលទៅទូលព្រះអង្គថា៖«សូមព្រះអង្គប្រាប់អោយបណ្តាជនចេញទៅរកម្ហូបអាហាររកកន្លែងស្នាក់តាមផ្ទះតាមភូមិជិតៗនេះទៅព្រោះទីនេះស្ងាត់ណាស់»។១៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបវិញថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារអោយគេបរិភោគទៅ»។ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖«យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងតែប្រាំដុំនិងត្រីងៀតពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះធ្វើម្តេចនឹងគ្រាន់មានតែទៅទិញអាហារសំរាប់ប្រជាជនទាំងនេះ!»។១៤ នៅទីនោះមានមនុស្សប្រុសប្រមាណប្រាំពាន់នាក់។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សាវ័កថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រាប់គេអោយអង្គុយចុះជាក្រុមៗក្នុងមួួយក្រុមហាសិបនាក់»។១៥ ពួកសាវ័កក៏ធ្វើតាមគឺប្រាប់គេអោយអង្គុយចុះទាំងអស់គ្នា។១៦ ព្រះយេស៊ូយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះមកកាន់ទ្រង់ងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើងលើសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ហើយកាច់ប្រទានអោយសាវ័កដើម្បីអោយគេចែកបណ្តាជនបរិភោគ។១៧ គេបានបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នារួចប្រមូលនំបុ័ងដែលនៅសល់បានពេញដប់ពីរល្អី។ លោកពេត្រុស/សិលាប្រកាសថាព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ម៉ាថាយ ១៦. ១៣-១៩ ម៉ាកុស ៨. ២៨-២៩) ១៨ ថ្ងៃមួយពេលព្រះយេស៊ូនៅអធិស្ឋាន*ដាច់ឡែកពីបណ្តាជនពួកសាវ័ក*ក៏នៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«តើមហាជនទាំងឡាយថាខ្ញុំជានរណា?»។១៩ ពួកសាវ័កទូលឆ្លើយថា៖«អ្នកខ្លះថាលោកគ្រូជាលោកយ៉ូហានបាទីស្តអ្នកខ្លះថាលោកជាព្យាការីអេលីហើយអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណដែលរស់ឡើងវិញ»។២០ ព្រះយេស៊ូសួរទៀតថា៖«ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញតើអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«លោកជាព្រះគ្រីស្ត*ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់អោយមក»។២១ ព្រះយេស៊ូក៏ហាមប្រាមគេមិនអោយនិយាយប្រាប់អ្នកណាជាដាច់ខាត។ ២២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«បុត្រមនុស្ស*ត្រូវរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង។ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*ពួកនាយកបូជាចារ្យ*ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*នឹងបោះបង់លោកចោលថែមទាំងសម្លាប់លោកទៀតផង។ប៉ុន្តែបីថ្ងៃក្រោយមកលោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។ ២៣ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេទាំងអស់គ្នាថា៖«បើអ្នកណាចង់មកតាមក្រោយខ្ញុំ ត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោលត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃហើយមកតាមខ្ញុំចុះ២៤ ដ្បិតអ្នកណាចង់បានរួចជីវិតអ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតពុំខានប៉ុន្តែអ្នកណាបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំអ្នកនោះនឹងបានរួចជីវិតវិញ។២៥ បើមនុស្សម្នាក់បានពិភពលោកទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនតែត្រូវស្លាប់បាត់បង់ជីវិតនោះមានប្រយោជន៍អ្វី។២៦ បើអ្នកណាខ្មាសអៀនមិនហ៊ានទទួលស្គាល់ខ្ញុំមិនហ៊ានទទួលពាក្យរបស់ខ្ញុំទេលុះដល់បុត្រមនុស្ស*យាងមកប្រកបដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គព្រមទាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតានិងរបស់ទេវទូត*ដ៏វិសុទ្ធ*ទ្រង់ក៏នឹងខ្មាសអៀនមិនហ៊ានទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញដែរ។២៧ ប្រាកដមែនខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាមនុស្សខ្លះដែលនៅទីនេះនឹងមិនស្លាប់ទេមុនបានឃើញព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់»។ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១៧. ១-៨ ម៉ាកុស ៩. ២-៨) ២៨ ប្រមាណជាប្រាំបីថ្ងៃក្រោយពីព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនោះមកព្រះអង្គនាំលោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ូហាននិងលោកយ៉ាកុបឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិស្ឋាន*។២៩ ពេលកំពុងអធិស្ឋានស្រាប់តែព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះអង្គប្រែជាមានរស្មីហើយព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌សត្រចះត្រចង់។៣០ ពេលនោះមានបុរសពីរនាក់គឺលោកម៉ូសេនិងព្យាការីអេលីសន្ទនាជាមួយព្រះយេស៊ូ។៣១ លោកទាំងពីរលេចមកប្រកបដោយសិរីរុងរឿងហើយមានប្រសាសន៍អំពីដំណើរដែលព្រះអង្គត្រូវសោយទិវង្គតនៅក្រុងយេរូសាឡឹម។៣២ លោកពេត្រុស/សិលានិងមិត្តភក្តិរបស់លោកសំរាន្តលង់លក់។លុះភ្ញាក់ឡើងគេឃើញសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូនិងឃើញលោកទាំងពីរឈរជាមួយព្រះអង្គ។៣៣ កាលលោកម៉ូសេនិងព្យាការីអេលីកំពុងតែចាកចេញពីព្រះយេស៊ូទៅលោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!យើងខ្ញុំបាននៅទីនេះប្រសើរណាស់យើងខ្ញុំនឹងសង់ជំរកបីគឺមួយសំរាប់ព្រះគ្រូមួយសំរាប់លោកម៉ូសេនិងមួយទៀតសំរាប់ព្យាការីអេលី»។លោកពេត្រុស/សិលាមានប្រសាសន៍ទាំងពុំដឹងថាខ្លួននិយាយអ្វីឡើយ។៣៤ កាលលោកពេត្រុស/សិលាកំពុងតែមានប្រសាសន៍ស្រាប់តែមានពពក*មកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នាធ្វើអោយសាវ័កភ័យខ្លាចក្រៃលែងដោយមានពពកមកគ្របបាំងដូច្នេះ។៣៥ មានព្រះសូរសៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖«ព្រះអង្គនេះជាបុត្រដែលយើងបានជ្រើសរើសចូរស្តាប់ព្រះអង្គចុះ!»។៣៦ បន្ទាប់ពីបានឮព្រះសូរសៀងនេះហើយគេឃើញតែព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។នៅគ្រានោះសាវ័កឥតបាននិយាយអំពីហេតុការណ៍ដែលគេបានឃើញប្រាប់អ្នកណាសោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីក្មេងម្នាក់ (ម៉ាថាយ ១៧. ១៤-១៨ ម៉ាកុស ៩. ១៤-២៧) ៣៧ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសាវ័កមកវិញពេលនោះមានបណ្តាជនយ៉ាងច្រើនមករកព្រះអង្គ។៣៨ មានបុរសម្នាក់ស្រែកពីកណ្តាលចំណោមបណ្តាជនមកថា៖«លោកគ្រូអើយ!សូមមេត្តាប្រោសប្រណីដល់កូនប្រុសខ្ញុំប្របាទផងព្រោះខ្ញុំប្របាទមានកូនតែមួយនេះគត់។៣៩ ពេលខ្មោចចូលម្តងៗវាស្រែករើបំរះប្រកាច់ប្រកិនបែកពពុះមាត់។លុះធ្វើបាបវាយ៉ាងធ្ងន់ហើយខ្មោចក៏ចេញទៅទុកអោយកូនខ្ញុំប្របាទនៅគ្រាំគ្រា។៤០ ខ្ញុំប្របាទបានអង្វរសាវ័ករបស់លោកអោយដេញខ្មោចនោះដែរប៉ុន្តែគេមិនអាចដេញវាចេញបានសោះ»។៤១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«នែ៎ពួកមនុស្សអាក្រក់មិនព្រមជឿអើយ!តើត្រូវអោយខ្ញុំទ្រាំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត?ចូរនាំកូនរបស់អ្នកមកណេះមើល៍»។៤២ ពេលក្មេងនោះដើរចូលមកជិតព្រះយេស៊ូស្រាប់តែខ្មោចផ្តួលវាធ្វើអោយវាប្រកាច់ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំង។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលគំរាមទៅខ្មោចព្រះអង្គប្រោសក្មេងនោះអោយបានជា ហើយប្រគល់ទៅអោយឪពុកវាវិញ។៤៣ មនុស្សគ្រប់គ្នាស្ងើចអំពីមហិទ្ធិប្ញទ្ធិដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះអង្គសោយទិវង្គត (ម៉ាថាយ ១៧. ២២-២៣ ម៉ាកុស ៩. ៣០-៣២) នៅពេលមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាកំពុងកោតស្ញប់ស្ញែងនឹងការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអង្គបានធ្វើព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖៤៤ «ចូរត្រងត្រាប់ស្តាប់ពាក្យទាំងនេះហើយចងចាំទុកក្នុងចិត្តគឺបុត្រមនុស្ស*នឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សលោកជាមិនខាន»។៤៥ ពួកសាវ័កពុំបានយល់ព្រះបន្ទូលនេះទេព្រោះព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់សំដែងអត្ថន័យអោយគេយល់ប៉ុន្តែពួកគេមិនហ៊ានទូលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងនេះឡើយ។ អ្នកដែលធំជាងគេ (ម៉ាថាយ ១៨.១-៥ ម៉ាកុស ៩. ៣៣-៣៧) ៤៦ ខណៈនោះពួកសាវ័ក*ជជែកគ្នាចង់ដឹងថាក្នុងចំណោមពួកគេនរណាធំជាងគេ។៤៧ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតរបស់គេក៏យកក្មេងម្នាក់មកអោយឈរក្បែរព្រះអង្គ៤៨ រួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«អ្នកណាទទួលក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំក៏ដូចជាបានទទួលខ្ញុំដែរហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំក៏ដូចជាបានទទួលព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកនោះដែរដ្បិតអ្នកណាមានឋានៈទាបជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាគឺអ្នកនោះហើយជាអ្នកធំជាងគេ»។ អ្នកណាមិនជំទាស់នឹងយើងអ្នកនោះជាពួកយើង! (ម៉ាកុស ៩.៣៨-៤០) ៤៩ លោកយ៉ូហានទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!យើងខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ដេញខ្មោចក្នុងនាមព្រះគ្រូ។យើងខ្ញុំបានឃាត់គាត់ព្រោះគាត់មិនមកតាមព្រះគ្រូដូចយើងខ្ញុំ»។៥០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖«កុំឃាត់គេអីដ្បិតអ្នកណាមិនជំទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នាអ្នកនោះនៅខាងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់ភូមិសាសន៍សាម៉ារី ៥១ លុះជិតដល់ថ្ងៃកំណត់ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវយាងចាកចេញពីលោកនេះទៅព្រះអង្គសំរេចព្រះហប្ញទ័យយាងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម៥២ ព្រះអង្គបានចាត់អ្នកខ្លះអោយទៅមុន។អ្នកទាំងនោះចេញដំណើរទៅដល់ភូមិមួយរបស់អ្នកស្រុកសាម៉ារីដើម្បីរៀបចំកន្លែងថ្វាយព្រះអង្គ។៥៣ ប៉ុន្តែអ្នកស្រុកពុំ្រពមទទួលព្រះអង្គអោយស្នាក់ឡើយព្រោះព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។៥៤ សាវ័កយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានឃើញដូច្នោះក៏ទូលព្រះអង្គថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!តើព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយយើងខ្ញុំហៅរន្ទះភ្លើងមកកំទេចអ្នកទាំងនេះឬ?»។៥៥ ព្រះយេស៊ូបែរទៅរកគេហើយស្តីបន្ទោសគេយ៉ាងខ្លាំង។៥៦ បន្ទាប់មកព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅកាន់ភូមិមួយផ្សេងទៀតជាមួយសាវ័ក*។ លក្ខណសម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ៨.១៩-២២) ៥៧ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងយាងតាមផ្លូវជាមួយសាវ័កមានបុរសម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោកទោះបីលោកអញ្ជើញទៅទីណាក៏ដោយ»។៥៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖«សត្វកញ្ជ្រោងមានរូងរបស់វាបក្សាបក្សីក៏មានសំបុករបស់វាដែរប៉ុន្តែបុត្រមនុស្ស*គ្មានទីជំរកសំរាកសោះឡើយ»។៥៩ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅម្នាក់ទៀតថា៖«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។ប៉ុន្តែអ្នកនោះទូលព្រះអង្គថា៖«សូមលោកមេត្តាអនុញ្ញាតអោយខ្ញុំប្របាទទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន»។៦០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖«ទុកអោយមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេចុះ។រីឯអ្នកវិញចូរទៅផ្សាយដំណឹងអំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់»។៦១ មានម្នាក់ទៀតទូលព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់!ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោកដែរប៉ុន្តែសូមអនុញ្ញាតអោយខ្ញុំប្របាទទៅជំរាបលាក្រុមគ្រួសារសិន»។៦២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖«អ្នកណាកាន់នង្គ័លហើយបែរជាងាកមើលក្រោយអ្នកនោះគ្មានសារប្រយោជន៍អ្វីដល់ព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ»។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័ក ៧២ រូប ទៅផ្សាយដំណឹងល្អ
ជំពូកទី១០
[កែប្រែ]១ ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់ជ្រើស ១០ យកសាវ័ក*ចិតសិបពីររូបទៀតហើយចាត់គេពីរៗនាក់អោយទៅតាមភូមិតាមស្រុកនានាដែលព្រះអង្គបំរុងនឹងយាងទៅ។២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ស្រូវដែលត្រូវច្រូតមានច្រើនណាស់តែអ្នកច្រូតមានតិចពេក។ហេតុនេះចូរអង្វរម្ចាស់ស្រែអោយចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងស្រែរបស់លោក។៣ ចូរនាំគ្នាទៅចុះ!ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅដូចអោយកូនចៀមទៅកណ្តាលហ្វូងចចក។៤ កុំយកថង់ប្រាក់ថង់យាមឬស្បែកជើងទៅជាមួយឡើយហើយក៏កុំជំរាបសួរអ្នកណាតាមផ្លូវដែរ។៥ ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងផ្ទះណាមួយមុនដំបូងត្រូវពោលថា"សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានសេចក្តីសុខសាន្តដល់មនុស្សក្នុងផ្ទះនេះ"ក។៦ បើនៅក្នុងផ្ទះនោះមានមនុស្សណាចូលចិត្តសេចក្តីសុខសាន្តនោះគេនឹងបានសុខសាន្តដូចពាក្យអ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន។បើគ្មានអ្នកណាចូលចិត្តសេចក្តីសុខសាន្តទេសេចក្តីសុខសាន្តនឹងវិលត្រឡប់មកអ្នករាល់គ្នាវិញ។៧ ចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះហើយបរិភោគម្ហូបអាហារដែលគេជូនអ្នករាល់គ្នាចុះព្រោះអ្នកធ្វើការតែងតែទទួលប្រាក់ឈ្នួល។មិនត្រូវចេញពីផ្ទះមួយទៅនៅផ្ទះមួយទៀតឡើយ។៨ បើអ្នករាល់គ្នាចូលទៅភូមិណាហើយមានគេទទួលអ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគម្ហូបអាហារដែលគេរៀបជូនចុះ។៩ ត្រូវប្រោសអ្នកជំងឺក្នុងភូមិនោះអោយបានជាហើយប្រាប់អ្នកភូមិថា:"ព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ"។១០ ប៉ុន្តែកាលបើអ្នករាល់គ្នាចូលទៅភូមិណាមួយហើយគេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នាទេត្រូវចេញទៅប្រកាសតាមទីផ្សារថា :១១ "សូម្បីតែធូលីដីដែលជាប់ជើងយើងក៏យើងរលាស់អោយអ្នករាល់គ្នាវិញដែរប៉ុន្តែសូមជ្រាបថាព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកជិតបង្កើយហើយ"។១២ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសអ្នកក្រុងសូដុមទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកភូមិនោះ។ ១៣ អ្នកក្រុងខូរ៉ាស៉ីនអើយ!អ្នកត្រូវវេទនាជាពុំខាន។អ្នកក្រុងបេតសៃដាអើយ!អ្នកក៏ត្រូវវេទនាដែរ។ប្រសិនបើអ្នកក្រុងទីរ៉ូសនិងអ្នកក្រុងស៉ីដូនបានឃើញការអស្ចារ្យដូចអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅទីនេះម៉្លេះសមអ្នកក្រុងទាំងនោះនឹងប្រែចិត្តគំនិតហើយស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះខជាមិនខាន។១៤ ហេតុនេះហើយបានជានៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកអ្នកក្រុងទីរ៉ូសនិងអ្នកក្រុងស៉ីដូនទទួលទោសស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា។១៥ អ្នកក្រុងកាផានុមអើយ!កុំនឹកស្មានថាអ្នកនឹងបានថ្កើងឡើងដល់ស្ថានសួគ៌ឡើយអ្នកនឹងធ្លាក់ទៅស្ថាននរកវិញ»។ ១៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសាវ័កទៀតថា៖«អ្នកណាស្តាប់អ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាស្តាប់ខ្ញុំដែរ។អ្នកណាបដិសេធមិនទទួលអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាបដិសេធមិនទទួលខ្ញុំដែរហើយអ្នកណាមិនទទួលខ្ញុំក៏ដូចជាមិនទទួលព្រះអង្គដែលចាត់ខ្ញុំអោយមកនោះដែរ»។ ពួកសាវ័កវិលត្រឡប់មកវិញ ១៧ ពួកសាវ័ក*ទាំងចិតសិបពីររូបត្រឡប់មកវិញទាំងត្រេកអរហើយទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះអម្ចាស់អើយដោយសារព្រះនាមព្រះអង្គសូម្បីតែខ្មោចក៏ចុះចូលក្រោមអំណាចយើងខ្ញុំដែរ»។១៨ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«ខ្ញុំឃើញមារសាតាំង*ធ្លាក់ចុះពីលើមេឃមកដូចផ្លេកបន្ទោរ។១៩ ខ្ញុំបានអោយអ្នករាល់គ្នាមានអំណាចដើរជាន់ពស់និងខ្យាដំរីព្រមទាំងបង្ក្រាបប្ញទ្ធិអំណាចគ្រប់យ៉ាងរបស់មារសត្រូវផងគ្មានអ្វីអាចធ្វើទុក្ខអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ២០ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយកុំត្រេកអរនឹងឃើញខ្មោចចុះចូលអ្នករាល់គ្នាគឺត្រូវត្រេកអរដោយអ្នករាល់គ្នាមានឈ្មោះកត់ទុកនៅស្ថានបរមសុខវិញ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហប្ញទ័យរីករាយ (ម៉ាថាយ ១១. ២៥-២៧ និង ១៣. ១៦-១៧) ២១ ខណៈនោះព្រះវិញ្ញាណបានធ្វើអោយព្រះយេស៊ូមានព្រះហប្ញទ័យរីករាយយ៉ាងខ្លាំង។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«បពិត្រព្រះបិតាជាអម្ចាស់នៃស្ថានបរមសុខ*និងជាអម្ចាស់នៃផែនដីទូលបង្គំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអង្គព្រោះទ្រង់បានសំដែងការទាំងនេះអោយមនុស្សតូចតាចយល់តែទ្រង់លាក់មិនអោយអ្នកប្រាជ្ញនិងអ្នកចេះដឹងយល់ទេ។មែនហើយ!ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យសំរេចដូច្នេះ។២២ ព្រះបិតារបស់ខ្ញុំបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់មកខ្ញុំ។គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបុត្រាក្រៅពីព្រះបិតាហើយក៏គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបិតាក្រៅពីព្រះបុត្រានិងអ្នកដែលព្រះបុត្រាសព្វព្រះហប្ញទ័យសំដែងអោយស្គាល់នោះដែរ»។ ២៣ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូបែរទៅរកសាវ័ក*ហើយមានព្រះបន្ទូលដាច់ឡែកពីគេថា៖«អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គល*ហើយព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានឃើញហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះ!២៤ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាមានព្យាការីនិងស្តេចជាច្រើនចង់ឃើញហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនេះដែរតែមិនបានឃើញហើយគេចង់ឮសេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនេះដែរតែមិនបានឮសោះ»។ ពាក្យប្រស្នាអំពីអ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់មានចិត្តសប្បុរស ២៥ ពេលនោះមានបណ្ឌិតខាងវិន័យម្នាក់ក្រោកឈរទូលសួរព្រះយេស៊ូក្នុងគោលបំណងចង់ចាប់កំហុសព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូ!តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីអោយបានទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច?»។២៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«តើក្នុងគម្ពីរវិន័យមានចែងទុកមកដូចម្តេចខ្លះ?ពេលលោកអានតើលោកយល់យ៉ាងណា?»។២៧ គាត់ទូលឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូថា៖«ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តគំនិតអស់ពីស្មារតីអស់ពីកម្លាំងនិងអស់ពីប្រាជ្ញាហើយត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗអោយបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯងដែរ»គ។២៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«លោកឆ្លើយត្រឹមត្រូវល្អណាស់សុំធ្វើដូច្នេះទៅនោះលោកនឹងមានជីវិតអស់កល្បជាមិនខាន»។២៩ ប៉ុន្តែបណ្ឌិតខាងវិន័យនោះចង់បង្ហាញថាសំណួររបស់គាត់ជាសំណួរត្រឹមត្រូវគាត់ក៏សួរព្រះយេស៊ូទៀតថា៖«តើនរណាជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ?»។ ៣០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«មានបុរសម្នាក់ធ្វើដំណើរចុះពីក្រុងយេរូសាឡឹមឆ្ពោះទៅក្រុងយេរីខូ។គាត់ធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកចោរវាប្លន់គាត់ថែមទាំងវាយដំគាត់អោយរបួសជាទម្ងន់រួចនាំគ្នារត់បាត់អស់ទៅទុកគាត់ចោលនៅស្តូកស្តឹងបាត់ស្មារតីមិនដឹងខ្លួន។៣១ ពេលនោះមានបូជាចារ្យ*មួយរូបធ្វើដំណើរចុះតាមផ្លូវនោះ។គាត់ឃើញបុរសនោះក៏ដើរវាងហួសទៅ។៣២ មានម្នាក់ពីក្រុមលេវី*ដើរមកដល់កន្លែងនោះដែរ។គាត់ឃើញបុរសនោះក៏ដើរវាងហួសទៅ។៣៣ គាប់ជួនជាមានអ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់ធ្វើដំណើរមកតាមផ្លូវនោះដែរគាត់ឃើញបុរសនោះគាត់មានចិត្តអាណិតអាសូរពន់ពេកណាស់។៣៤ គាត់ចូលទៅជិតអ្នករបួសយកប្រេងនិងស្រាចាក់ពីលើមុខរបួស រុំរបួសអោយរួចគាត់លើកអ្នករបួសដាក់លើជំនិះរបស់គាត់នាំទៅផ្ទះសំណាក់ហើយថែទាំអ្នករបួសនោះ។៣៥ ស្អែកឡើងគាត់យកប្រាក់ប្រគល់អោយម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ទាំងផ្តាំថា"សូមថែទាំបុរសនេះផងប្រសិនបើអ្នកចំណាយលើសពីប្រាក់នេះពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញខ្ញុំនឹងជូនបង្គ្រប់"។៣៦ ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងបីនាក់តើលោកយល់ថាអ្នកណាចាត់ទុកខ្លួនជា បងប្អូននឹងបុរសដែលធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកចោរប្លន់នោះ?»។៣៧ បណ្ឌិតខាងវិន័យ*ឆ្លើយថា៖«គឺអ្នកដែលមានចិត្តមេត្តាករុណាចំពោះគាត់»។ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សុំលោកអញ្ជើញទៅចុះហើយប្រព្រឹត្តអោយបានដូចអ្នកនោះទៅ»។ ព្រះយេស៊ូគង់នៅផ្ទះនាងម៉ាថា និង នាងម៉ារី ៣៨ កាលព្រះយេស៊ូធ្វើដំណើរជាមួយពួកសាវ័កព្រះអង្គយាងចូលក្នុងភូមិមួយ។មានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថាបានទទួលព្រះអង្គអោយស្នាក់ក្នុងផ្ទះនាង។៣៩ នាងមានប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារីអង្គុយនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអម្ចាស់*ស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។៤០ រីឯនាងម៉ាថាវិញនាងមានកិច្ចការរវល់ជាច្រើនដើម្បីបំរើព្រះអង្គ។នាងចូលមកទូលថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!ប្អូនខ្ញុំម្ចាស់ទុកអោយខ្ញុំម្ចាស់បំរើព្រះអង្គតែម្នាក់ឯងតើព្រះអង្គមិនអើពើទេឬ?សូមទ្រង់ប្រាប់អោយនាងមកជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង»។៤១ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«ម៉ាថា!ម៉ាថាអើយ!នាងមានកង្វល់ហើយរវល់នឹងកិច្ចការច្រើនណាស់៤២ ប៉ុន្តែ មានកិច្ចការតែមួយគត់ដែលចាំបាច់ម៉ារីបានជ្រើសយកចំណែកដ៏ល្អវិសេសនោះហើយ មិនត្រូវយកចេញពីនាងទេ»។ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនសាវ័កអំពីរបៀបអធិស្ឋាន* (ម៉ាថាយ ៦. ៩-១៣ និង ៧. ៧-១១)
ជំពូកទី១១
[កែប្រែ]១ មានមួយថ្ងៃ ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋាន ១១ នៅកន្លែងមួយ។កាលព្រះអង្គអធិស្ឋានរួចហើយមានសាវ័ក*ម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!សូមបង្រៀនយើងខ្ញុំអោយចេះអធិស្ឋានដូចលោកយ៉ូហានបានបង្រៀនសិស្សរបស់លោកនោះផង»។២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖«ពេលអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន ត្រូវពោលថា : ឱព្រះបិតាអើយ សូមសំដែងព្រះបារមី អោយមនុស្សលោកស្គាល់ព្រះនាមព្រះអង្គ សូមអោយព្រះរាជ្យ*ព្រះអង្គបានមកដល់។ ៣ សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ៤ សូមអត់ទោសយើងខ្ញុំអោយរួចពីបាប ដ្បិតយើងខ្ញុំអត់ទោសអោយអស់អ្នកដែល បានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំ។ សូមកុំបណ្តោយអោយយើងខ្ញុំចាញ់ ការល្បួងឡើយ»។ ៥ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបើម្នាក់មានមិត្តសំឡាញ់មករកទាំងពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រហើយពោលថា"សំឡាញ់អើយ!អោយគ្នាខ្ចីនំបុ័ងបីដុំសិនមក៦ ព្រោះមានមិត្តភក្តិទើបនឹងធ្វើដំណើរមកដល់ហើយគ្មានអ្វីទទួលគេសោះ"។៧ អ្នកនៅក្នុងផ្ទះឆ្លើយមកវិញថា"កុំរំខានគ្នាធ្វើអ្វីគ្នាបានខ្ទាស់ទ្វារទៅហើយម៉្យាងទៀតកូនចៅគ្នាកំពុងដេកលក់គ្នាមិនអាចក្រោកទៅយកនំបុ័ងអោយសំឡាញ់ឯងបានទេ"។៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាម្ចាស់ផ្ទះប្រាកដជាក្រោកទៅយកនំបុ័ងព្រមទាំងអ្វីៗដែលមិត្តសំឡាញ់របស់គាត់ត្រូវការមិនខាន។គាត់ក្រោកទៅយកដូច្នេះមិនមែនមកពីគាត់យោគយល់មិត្តសំឡាញ់ទេគឺមកពីមិត្តសំឡាញ់នោះចេះតែរំខានមិនឈប់។៩ រីឯខ្ញុំវិញខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាចូរសូមនោះព្រះជាម្ចាស៉នឹងប្រទានអោយចូរស្វែងរកគង់តែនឹងឃើញចូរគោះទ្វារនោះព្រះអង្គនឹងបើកអោយអ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន១០ ដ្បិតអ្នកណាសូមអ្នកនោះរមែងតែងតែទទួលអ្នកណាស្វែងរករមែងតែងតែឃើញហើយគេតែងតែបើកទ្វារអោយអ្នកដែលគោះ។១១ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបើកូនសុំត្រីមិនដែលមានឪពុកណាយកពស់អសិរពិសអោយវាទេ១២ បើកូនសុំពងមាន់ក៏មិនដែលមានឪពុកណាយកខ្យាដំរីអោយវាដែរ។១៣ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ក៏ចេះអោយរបស់ល្អៗទៅកូនចុះចំណង់បើព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*តើព្រះអង្គនឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*អោយអស់អ្នកដែលទូលសូមពីព្រះអង្គយ៉ាងណាទៅទៀត»។ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងពួកអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ (ម៉ាថាយ ១២. ២២-៣០, ៤៣-៤៥ ម៉ាកុស ៣. ២០-២៧) ១៤ព្រះយេស៊ូកំពុងបណ្តេញខ្មោចចេញពីមនុស្សគម្នាក់។លុះខ្មោចចេញផុតទៅមនុស្សគនោះនិយាយបានហើយមហាជនក៏ស្ងើចសរសើរក្រៃលែង។១៥ ប៉ុន្តែ មានអ្នកខ្លះនិយាយថា៖«អ្នកនេះដេញខ្មោចបានដូច្នេះព្រោះបេលសេប៊ូលជាស្តេចខ្មោចបានប្រគល់អំណាចអោយគាត់»។១៦ មានអ្នកខ្លះទៀតចង់ចាប់កំហុសព្រះអង្គក៏សូមអោយព្រះអង្គសំដែងទីសំគាល់មួយបញ្ជាក់ថាព្រះអង្គបានទទួលអំណាចមកពីព្រះជាម្ចាស់។១៧ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់គេទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖«នគរណាក៏ដូចជានគរណាដែរប្រសិនបើពលរដ្ឋបាក់បែកទាស់ទែងគ្នាឯងនគរនោះមុខជាត្រូវវិនាសហើយផ្ទះទាំងប៉ុន្មានមុខជារលំសង្កត់លើគ្នាមិនខាន។១៨ យ៉ាងណាមិញប្រសិនបើមារសាតាំង*បាក់បែកទាស់ទែងគ្នាឯងធ្វើម្តេចនឹងអោយរាជ្យរបស់វានៅស្ថិតស្ថេរបាន!ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះព្រោះអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំដេញខ្មោចដោយអំណាចបេលសេប៊ូល។១៩ ប្រសិនបើខ្ញុំដេញខ្មោចដោយអំណាចបេលសេប៊ូលមែនតើកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញខ្មោចដោយអំណាចនរណាវិញ?។ដូច្នេះកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នា។២០ ផ្ទុយទៅវិញបើខ្ញុំដេញខ្មោចដោយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះបានសេចក្តីថាព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះអង្គមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។២១ បើមនុស្សណាម្នាក់ខ្លាំងពូកែមានអាវុធការពារផ្ទះរបស់ខ្លួនទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេនឹងបានគង់វង្ស។២២ ប៉ុន្តែបើមានម្នាក់ទៀតខ្លាំងពូកែជាងមកវាយយកជ័យជំនះបានគេនឹងដកហូតគ្រឿងអាវុធព្រមទាំងរឹបអូសទ្រព្យសម្បត្តិពីអ្នកនោះយកទៅចែកអោយអ្នកផ្សេងថែមទៀតផង។២៣ អ្នកណាមិននៅខាងខ្ញុំអ្នកនោះប្រឆាំងនឹងខ្ញុំហើយអ្នកណាមិនជួយប្រមូលផ្តុំជាមួយខ្ញុំទេអ្នកនោះជាអ្នកកំចាត់កំចាយ។២៤ កាលបើខ្មោចចេញពីមនុស្សណាម្នាក់ហើយវាតែងស្វែងរកទីជំរកនៅវាលហួតហែងតែប្រសិនបើវារកពុំឃើញទេនោះវាមុខជានិយាយថា"អញនឹងវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះដែលអញទើបនឹងចេញមក"។២៥ លុះទៅដល់ឃើញផ្ទះនោះបោសស្អាតហើយតុបតែងល្អ២៦ វានឹងចេញទៅបបួលខ្មោចប្រាំពីរទៀតដែលសុទ្ធតែអាក្រក់ជាងវា មកចូលអ្នកនោះបណ្តាលអោយគាត់រឹងរឹតតែអាក្រក់លើសដើមទៅទៀត»។ សុភមង្ភលដ៏ពិតប្រាកដ ២៧ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះមានស្ត្រីម្នាក់បន្លឺសំឡេងចេញពីចំណោមបណ្តាជនទូលព្រះអង្គថា៖«ស្ត្រីដែលបានបង្កើតលោកព្រមទាំងបានបំបៅលោកពិតជាមានសុភមង្គល*មែន!»។២៨ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«អ្នកណាស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយអនុវត្តតាមគឺអ្នកនោះហើយដែលមានសុភមង្គលពិតមែន»។ ទីសំគាល់របស់លោកយ៉ូណាស (ម៉ាថាយ ១២. ៣៨-៤២) ២៩ ខណៈនោះមហាជនប្រជុំគ្នាយ៉ាងច្រើនកុះករព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖«មនុស្សជំនាន់នេះអាក្រក់ណាស់គេចង់តែឃើញទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនប្រទានទីសំគាល់ណាផ្សេងក្រៅពីទីសំគាល់របស់ព្យាការី*យ៉ូណាសឡើយ។៣០ លោកយ៉ូណាសបានធ្វើជាទីសំគាល់អោយអ្នកក្រុងនីនីវេឃើញយ៉ាងណាឃបុត្រមនុស្សក៏នឹងធ្វើជាទីសំគាល់អោយមនុស្សជំនាន់នេះឃើញយ៉ាងនោះដែរ។៣១ នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកមហាក្សត្រីយ៍ស្រុកខាងត្បូងនឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះព្រមទាំងចោទប្រកាន់គេផងព្រោះកាលពីជំនាន់ដើមព្រះនាងបានយាងមកពីតំបន់ដាច់ស្រយាលនៃផែនដីដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃង។រីឯនៅទីនេះមានម្នាក់ប្រសើរលើសស្តេចសាឡូម៉ូនទៅទៀត។៣២ នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោកអ្នកក្រុងនីនីវេនឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះព្រមទាំងចោទប្រកាន់ពួកគេផងព្រោះកាលពីជំនាន់ដើមអ្នកក្រុងនីនីវេបានកែប្រែចិត្តគំនិតចនៅពេលឮសេចក្តីដែលលោកយ៉ូណាសប្រកាស។រីឯនៅទីនេះមានម្នាក់ប្រសើរលើសលោកយ៉ូណាសទៅទៀត!»។ ពាក្យប្រស្នាស្តីអំពីចង្កៀង (ម៉ាថាយ ៥. ១៥,៦. ២២-២៣) ៣៣ «ពុំដែលមាននរណាអុជចង្កៀងយកទៅលាក់ទុកឬយកធុងគ្របពីលើឡើយ។គេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងផ្ទះ។៣៤ ភ្នែកជាចង្កៀងរបស់រូបកាយបើភ្នែកអ្នកនៅភ្លឺល្អរូបកាយអ្នកទាំងមូលក៏ភ្លឺដែរតែបើភ្នែកអ្នកងងឹតវិញរូបកាយអ្នកក៏ងងឹតដែរ។៣៥ ហេតុនេះត្រូវប្រយ័ត្នកុំអោយពន្លឺនៅក្នុងខ្លួនអ្នកត្រឡប់ទៅជាភាពងងឹតឡើយ។៣៦ ប្រសិនបើរូបកាយរបស់អ្នកទាំងមូលមានពន្លឺឥតងងឹតត្រង់ណាទេនោះរូបកាយរបស់អ្នកទាំងមូលនឹងភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចដូចចង្កៀងបំភ្លឺអ្នកដែរ»។ ពុតត្បុតរបស់ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកខាងគណៈផារីស៉ី (ម៉ាថាយ ២៣. ១-៣៦ ម៉ាកុស ១២. ៣៨-៤០) ៣៧ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលមានបុរសម្នាក់ខាងគណៈផារីស៉ី*បានសូមយាងព្រះអង្គទៅសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះគាត់។ព្រះអង្គក៏យាងចូលទៅរួមតុជាមួយគាត់។៣៨ អ្នកខាងគណៈផារីស៉ីនោះងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែងព្រោះឃើញព្រះយេស៊ូមិនលាងព្រះហស្តមុនពេលសោយ។ ៣៩ ព្រះអម្ចាស់ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«ពួកអ្នកខាងគណៈផារីស៉ីអើយអ្នករាល់គ្នាសំអាតពែងនិងចានតែផ្នែកខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះប៉ុន្តែផ្នែកខាងក្នុងរបស់អ្នករាល់គ្នាពោរពេញទៅដោយចិត្តកេងប្រវ័ញ្ចនិងគំនិតអាក្រក់។៤០ មនុស្សឆោតល្ងង់អើយ!ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតខាងក្រៅតើព្រះអង្គមិនបានបង្កើតខាងក្នុងដែរទេឬ?៤១ ចូរយកអ្វីៗនៅក្នុងចានធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រទៅនោះប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ*សំរាប់អោយអ្នករាល់គ្នាប្រើប្រាស់ឆ។ ៤២ ពួកផារីស៉ីអើយអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនាជាមិនខានព្រោះអ្នករាល់គ្នាយកជីរអង្កាមជីរលីងល័ខនិងបន្លែគ្រប់មុខមួយភាគដប់មកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាធ្វេសប្រហែសមិនបានប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីសុចរិត*ហើយមិនបានស្រឡាញ់ព្រះអង្គឡើយគឺការនេះហើយដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តឯការដទៃទៀតក៏អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបំភ្លេចចោលដែរ។ ៤៣ ពួកផារីស៉ីអើយ!អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាមិនខានព្រោះអ្នករាល់គ្នាចូលចិត្តអង្គុយនៅកន្លែងកិត្តិយសក្នុងសាលាប្រជុំ*ហើយចូលចិត្តអោយគេឱនកាយគោរពអ្នករាល់គ្នានៅតាមផ្សារ។៤៤ អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំខានព្រោះអ្នករាល់គ្នាប្រៀបបាននឹងផ្នូរខ្មោចដែលគេមើលមិនឃើញហើយត្រូវគេដើរជាន់ដោយមិនដឹងខ្លួន»។ ៤៥ មានបណ្ឌិតខាងវិន័យម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«លោកគ្រូ!លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះបានសេចក្តីថាលោកត្មះតិះដៀលយើងខ្ញុំ»។៤៦ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យអើយអ្នករាល់គ្នាក៏នឹងត្រូវវេទនាដែរព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបង្កើតវិន័យតឹងរ៊ឹងយកមកផ្ទុកលើមនុស្សហើយអ្នករាល់គ្នាមិនជួយគេទេសូម្បីតែបន្តិចក៏មិនជួយផង។៤៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំខានព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានសង់ផ្នូរអោយព្យាការី*ដែលបុព្វបុរស*របស់អ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់។៤៨ អ្នករាល់គ្នាធ្វើដូច្នេះបញ្ជាក់ថាអ្នករាល់គ្នាសមគំនិតនឹងអំពើដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តគឺគេបានសម្លាប់ពួកព្យាការីហើយអ្នករាល់គ្នាបានសង់ផ្នូរ។៤៩ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់ប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណមានព្រះបន្ទូលថា"យើងនឹងចាត់ព្យាការី*ព្រមទាំងទូតរបស់យើងជាច្រើនអោយទៅរកគេតែគេនឹងសម្លាប់ខ្លះព្រមទាំងបៀតបៀនខ្លះទៀតផង"។៥០ ដូច្នេះមនុស្សជំនាន់នេះនឹងត្រូវទទួលទោសពីព្រោះបុព្វបុរសរបស់គេបានសម្លាប់ព្យាការីតាំងតែពីកំណើតពិភពលោកមក៥១ គឺចាប់តាំងពីលោកអបិលរហូតដល់លោកសាការីដែលត្រូវគេសម្លាប់នៅត្រង់ចន្លោះទីអាសនៈនិងទីសក្ការៈ។ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាមនុស្សជំនាន់នេះនឹងត្រូវទទួលទោសព្រោះតែឃាតកម្មទាំងនោះជាមិនខាន។ ៥២ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*អើយ!អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំខានព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបិទទ្វារមាគ៌ាមិនអោយគេចូលទៅស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។អ្នករាល់គ្នាមិនត្រឹមតែមិនបានចូលខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងឃាត់អស់អ្នកដែលចង់ចូលមិនអោយគេចូលទៀតផង»។ ៥៣ ពេលព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះទៅពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនិងពួកខាងគណៈផារីស៉ីនាំគ្នាប្រឆំាងនឹងព្រះអង្គយ៉ាងខ្លាំងហើយដេញដោលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងផ្សេងៗជាច្រើន៥៤ ដែលសុទ្ធសឹងតែជាកលល្បិចរកចាប់កំហុសព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូទូន្មានសាវ័កកុំអោយភ័យបារម្ភ (ម៉ាថាយ ១០. ២៦-៣៣, ១៩-២០ និង ១២. ៣២)
ជំពូកទី១២
[កែប្រែ]១ ខណៈនោះ មានមហាជនរាប់ ១២ ម៊ឺននាក់ជួបជុំគ្នាណែនណាន់តាន់តាប់ស្ទើរតែដើរជាន់គ្នា។មុនដំបូងព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសាវ័ក*ថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈផារីស៉ីគឺពុតត្បុតរបស់គេ។២ ការលាក់កំបាំងទាំងអស់នឹងត្រូវលាតត្រដាងអោយគេឃើញហើយអាថ៌កំបាំងទាំងប៉ុន្មានក៏នឹងត្រូវបើកអោយគេដឹងដែរ។៣ ហេតុនេះហើយបានជាអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយក្នុងទីងងឹតមុខជាគេឮនៅក្នុងពន្លឺថ្ងៃហើយអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនរណាម្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់មុខជាត្រូវអ្នកដទៃយកទៅប្រកាសយ៉ាងខ្លាំងនៅលើដំបូលផ្ទះមិនខាន។ ៤ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាមិត្តសំឡាញ់របស់ខ្ញុំថាចូរកុំខ្លាចអស់អ្នកដែលសម្លាប់បានត្រឹមតែរូបកាយហើយមិនអាចធ្វើអ្វីដល់អ្នករាល់គ្នាថែមទៀតនោះឡើយ។៥ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយដឹងថាអ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្លាចនរណាគឺត្រូវខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ដ្បិតព្រះអង្គមានអំណាចផ្តាច់ជីវិតហើយបោះទៅក្នុងភ្លើងនរកថែមទៀតផង។មែន!ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាគឺព្រះអង្គនេះហើយដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្លាច។៦ ធម្មតាគេលក់ចាបប្រាំថ្លៃពីរសេនទោះបីថោកយ៉ាងនេះក៏ដោយក៏ព្រះជាម្ចាស់ឥតភ្លេចចាបណាមួយសោះឡើយ។៧ សូម្បីតែសក់នៅលើក្បាលរបស់អ្នករាល់គ្នាក៏ព្រះអង្គរាប់អស់ដែរ។ដូច្នេះកុំខ្លាចអ្វីឡើយព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃលើសចាបជាច្រើនទៅទៀត។៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអ្នកណាទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោកបុត្រមនុស្ស*នឹងទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅចំពោះមុខពួកទេវទូត*របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។៩ រីឯអ្នកណាបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោកបុត្រមនុស្សក៏នឹងបដិសេធមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅចំពោះមុខពួកទេវទូតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។១០ អ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងបុត្រមនុស្សព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសអោយបានប៉ុន្តែ អ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*ព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសអោយឡើយ។១១ កាលណាគេបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅវិនិច្ឆ័យទោសក្នុងសាលាប្រជុំឬនៅមុខចៅក្រមនិងអ្នកកាន់អំណាចមិនត្រូវភ័យបារម្ភអំពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវឆ្លើយការពារខ្លួនឬសេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយនោះឡើយ១២ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងបំភ្លឺអ្នករាល់គ្នាអោយដឹងសេចក្តីដែលត្រូវនិយាយនៅពេលនោះឯង»។ ក. «យ៉ូហាន»មានន័យថាព្រះជាម្ចាស់ប្រណីសន្តោស។ កំណើតរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្តជាទីសំគាល់ទីមួយនៃការយាងមករបស់ព្រះមែស៉្សី។ ខ.ម៉ាឡាគី៣.២៣-២៤។ • គ. ជាពាក្យជំរាបសួរ ប៉ុន្តែ មិនតាមរបៀបធម្មតា។ ពាក្យជំរាបសួរនេះនាំអោយយើងគិតទៅដល់សេចក្តីដែលព្យាការីប្រកាសអោយអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម មានអំណរសប្បាយដោយព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះក្រុងនេះ(សូផូនី ៣.១៤, សាការី ៩.៩)។ លោកលូកាប្រើពាក្យជំរាបសួរនេះ ប្រកាសពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូជាព្រះសង្គ្រោះ។ ឃ. យើងអាចបកប្រែថា «ព្រះអង្គប្រោសប្រណីដល់រូបខ្ញុំជាអ្នកបំរើដ៏ទន់ទាបរបស់ព្រះអង្គ»ឬ«ព្រះអង្គទតមើលមកទុក្ខវេទនានៃអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ។ • ង. ឬ «ព្រះអង្គពិតជាព្រះជាម្ចាស់មែន!»។ ច.ពាក្យដើម«ភ័យខ្លាច»។ពាក្យនេះសំដៅទៅលើការភ័យខ្លាចរបស់មនុស្សនៅពេលឃើញព្រះជាម្ចាស់សំដែងការអស្ចារ្យអ្វីមួយ។•ឆ. ពាក្យដើម «ព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ ជ. «ថ្ងៃរះ» ចង់សំដៅទៅលើព្រះគ្រីស្តដែលជាពន្លឺដែលយាងមកបំភ្លឺមនុស្សលោក (សូមអានម៉ាថាយ ៤.១៦)។ • ឈ. ពាក្យដើម «ក្នុងពិភពលោកទាំងមូល»។ ញ. ឬគម្ពីរវិន័យដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានមកតាមរយៈលោកម៉ូសេ។ • ដ. សេរីភាព (និក្ខមនំ)១៣.២។•ឋ. លេវីវិន័យ១២.៨។ ឌ. ពាក្យដើម: «ចាក់ទំលុះព្រលឹង» ឬ «ចាក់ទំលុះជីវិត»។ ឍ. អេសាយ ៤០.៣៥។ ណ. ឬ ព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោស។ • ត. សំដី ឬ សណ្តី:គ្រាប់ដំណាំតូចៗដែលស្កក។ ថ. មានឯកសារខ្លះសរសេរថា«ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង គឺយើងនេះហើយដែលបានបង្កើតព្រះអង្គនៅថ្ងៃនេះ» (ទំនុកតម្កើង ២.៧)។ ទ. ពាក្យដើម«នំបុ័ង»។ • ធ.ទុតិយកថា៨.៣។ • ន.ទុតិយកថា៦.១៣-១៤។• ប. ទំនុកតម្កើង៩១.១១-១២។ •ផ. ទុតិយកថា ៦.១៦។ ព. អេសាយ ៦១.១-២។ • ភ.១ ពង្សាវតារក្សត្រ ១៧។ • ម. ២ ពង្សាវតារក្សត្រ ៥។ យ. សូមអាន លេវីវិន័យ ១៤.១-៣២។ រ.នៅជំនាន់នោះ ប្រទេសអ៉ីស្រាអែលស្ថិតនៅក្រោមអំណាចត្រួតត្រារបស់ចក្រភពរ៉ូមុាំង។ជនជាតិយូដាមួយក្រុម ដែលមានគំនិតជាតិនិយមបាននាំគ្នាធ្វើចលនាបំបះបំបោរប្រឆាំងនឹងអំណាចរ៉ូមុំាងនេះយ៉ាងខ្លាំង។ ល. អេសាយ ៦១.១។ • វ. ម៉ាឡាគី៣.១។ • ស. ឃ្លាដើម:«ក្នុងបណ្តាមនុស្សដែលកើតពីស្ត្រីមក»។ ហ. អេសាយ ៦.៩-១០។ ឡ. សូមអានសេចក្តីពន្យល់(ខ)នៅម៉ាថាយ ១០.១៤។ • អ. សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤.១-១៣។ ក. ជាពាក្យជំរាបសួរ។ សូមអានសេចក្តីពន្យល់នៅ ម៉ាថាយ ១០.១២។ • ខ. ទីសំគាល់អំពីការកាន់ទុក្ខ ដោយទទួលស្គាល់អំពើបាបរបស់ខ្លួន។ គ. សូមអាន ទុតិយកថា ៦.៥ ; លេវីវិន័យ ១៩.១៨។ ឃ. នៅខ៣២មានពន្យល់ថាលោកយ៉ូណាសជាទីសំគាល់សំរាប់អ្នកក្រុងនីនីវេតាមរយៈសេចក្តីដែលលោកប្រកាសអំពីការវិនិច្ឆ័យទោសក្រុងនោះ(យ៉ូណាស៣. ៣-៤)។•ង.១ពង្សាវតារក្សត្រ១០.១-១៣។•ច. យ៉ូណាស ៣.៥-១០។ ឆ. យើងអាចបកប្រែតាមរបៀបម៉្យាងទៀតថា:"ចូរធ្វើទានពីក្នុងចិត្តមកវិញនោះអ្វីៗទាំងអស់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធសំរាប់អ្នករាល់គ្នា"។